Ενέχυρο στους δανειστές η δημόσια περιουσία

του Θάνου Καμήλαλη

Ανάμεσα στις σελίδες του πολυνομοσχεδίου, που αναμένεται να ψηφιστεί την ερχόμενη εβδομάδα στη Βουλή, συμπεριλαμβάνεται, (από τη σελ 73) και η τροποποίηση της δανειακής σύμβασης του 2015, μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που κατέχει πλέον το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους. Η τροποποίηση αφορά τον ρόλο του Υπερταμείου, το οποίο, εκτός από την υποχρέωση να καταβάλλει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέος, μπαίνει πλέον και εγγυητής, δεσμευόμενο ότι σε περίπτωση που το ελληνικό κράτος δεν μπορέσει κάποια στιγμή να αποπληρώσει μέρος του δανείου του, θα τα πληρώνει το ίδιο, μέχρι το ύψος των 25 δισ. Ευρώ.

Όπως αναφέρεται συγκεκριμένα στο πολυνομοσχέδιο, η ΕΕΣΥΠ, «απαρέγκλιτα και άνευ όρων» μάλιστα:

6 χρόνια φαγούρα

*και στο χα πει πριν έξη χρόνια…
“αν δεν πάρουμε ότι έχουμε μπροστά μας
-κουτάλες, πιρούνες, μαχαίρια –
και  δεν τους κυνηγήσουμε… τη γαμίσαμε

Κόβουν το δώρο Πάσχα στους στρατεύσιμους. Όσοι μάλιστα από αυτούς είχαν εισπράξει το… «ιλιγγιώδες» ποσό των 4,20 ευρώ καλούνται να το επιστρέψουν άμεσα στην υπηρεσία,

πηγή enikos.gr

Δεν θα επιτρέψουμε να ξεπουληθεί η χώρα μας

Το περασμένο καλοκαίρι, ο Αλέξης Τσίπρας κατηγορούσε την κυβέρνηση Σαμαρά πως ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία και τον φυσικό πλούτο της χώρας. Αυτό το καλοκαίρι, το κάνει ο ίδιος και η κυβέρνησή του.

Οι κυβερνήσεις εξαπάτησαν τους πολίτες και ξεπουλούν τη χώρα.

Δεν εξαπατήθηκαν μόνο οι αριστεροί πολίτες. Τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν εξαπατηθεί οι πολίτες όλων των πολιτικών χώρων.

Η καθολική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας και της οικονομικής πολιτικής της Ελλάδας

Γιώργος Κασιμάτης, “Το απάνθρωπο καθεστώς δανεισμού της Ελλάδας” [έκδοση Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ, 2014, σελίδες 81-96].

α. Ο όρος δέσμευσης του συνόλου της δημόσιας περιουσίας.Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 § 2 της από 8.5.2010 “Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των άλλων δεκαέξι χωρών της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείου και όσο αυτό υπάρχει. Συνεπώς, η αποδέσμευση αυτή της δημόσιας περιουσίας δεν είναι ορατή, αφού δεν είναι ορατή η αποδέσμευση της χώρας μας από το χρέος της, το οποίο σήμερα έχει καταστεί «επαχθές» και «μη βιώσιμο». Οι διατάξεις του εν λόγω όρου απαγορεύουν στην Ελλάδα να διασφαλίσει άλλο δανειστή με ενέχυρο, υποθήκη ή άλλου είδους εγγύηση, ώστε να αποκτήσει εκείνος προτεραιότητα απέναντι σ’ αυτούς, οποιαδήποτε δε αξιοποίηση περιουσιακού στοιχείου (στην αξιοποίηση περιλαμβάνεται και η πώληση) επιτρέπεται, στην πραγματικότητα, μόνο εφόσον εξυπηρετεί τα ευρύτερα συμφέροντα των δανειστών και μόνο με την έγκριση τους.

Ο Άδωνις και οι ακτές, ή αλλιώς μάγκες και τρίχες

Του Άρη Καλαντίδη

Διάβασα την Παρασκευή 18 Ιουλίου μια συνέντευξη του υπουργού Άδωνη Γεωργιάδη, όπου, ανάμεσα στα διάφορα, μιλάει για το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό. Αν και κάθε σημείο της συνέντευξης θα έπρεπε να πάρει απάντηση, θα επικεντρωθώ μόνον σε δυο θέματα που γνωρίζω από πρώτο χέρι για να μην έχουμε παρεξηγήσεις.

Κατά τον υπουργό «βρίζει τώρα το σύμπαν στο νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς», το οποίο σύμπαν όμως στη συνέχεια το περιορίζει: «ο Τσίπρας, ο Κουβέλης, όλοι αυτοί που είδαμε» (ποιοι δηλαδή;) και παρακάτω «επειδή γουστάρει… ο κάθε αριστερός». Ο υπουργός θα πρέπει να ζει σε απομόνωση όλους αυτούς τους μήνες για να μην έχει δει πως η κατακραυγή για το νομοσχέδιο είναι καθολική: από αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς – και από πολλούς που θα χαρακτήριζαν τον εαυτό τους μη πολιτικοποιημένο. Στις 30 του Απρίλη που μας πέρασε, μια μικρή στην αρχή ομάδα διάβασε το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό και κινητοποιήθηκε, λίγο πριν περάσει η προθεσμία της διαβούλευσης, καταφέρνοντας να πάρει μαζί της ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων σε ελάχιστο χρόνο.

Το κράτος εγγυητής (!!!) στις αποκρατικοποιήσεις

Δεν θα κουραστούμε να το λέμε. Αυτή η κυβέρνηση μας εντυπωσιάζει. Και όχι για καλό βέβαια – είναι διαθετιμένη να κατεβάσει (κυριολεκτικά) και τα βρακιά της χώρας ολόκληρης προκειμένου να ευχαριστήσει την τρόικα, να τηρήσει τις “μνημονιακές” δεσμεύσεις και να ολοκληρώσει το έργο της καταστροφής της χώρας.

Το ελληνικό Δημόσιο και η κληρονομιά Μαλινάκη

Για τα σχέδια του κράτους σε σχέση με τις κληρονομιές και τις δωρεές προς το Δημόσιο έχουμε γράψει και άλλες φορές στο παρελθόν (διαβάστε εδώ). τονίζοντας το ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτά που θέλει ο Στουρνάρας και η παρέα του να κάνει, έρχονται σε αντίθεση με τις διαθέσεις των ευεργετών. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα κτίρια και τα οικόπεδα των πρεσβειών μας στο Βελιγράδι και την Λευκωσία τα οποία δωρήθηκαν ή παραχωρήθηκαν για συγκεκριμένους σκοπούς (δηλ. την ανέγερση κατοικίας του Έλληνα πρέσβη και της ελληνικής προξενικής αρχής), αλλά οι Χατζηαβάτηδες του Υπουργείου Οικονομικών θεώρησαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να πωληθούν, βάζοντας και σε δικαστικά έξοδα το Δημόσιο και χάνοντας τα οικόπεδα (λόγω της εμμονής τους στην πώληση τους).

Αλήθειες και ψέμματα για την Ελληνική αμυντική βιομηχανία

Να λοιπόν που οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΛΒΟ – ΠΥΡΚΑΛ), θ’ αποτελέσουν μία από τις επόμενες “Ιφιγένειες” ώστε να ικανοποιηθεί η τρόικα και ο στόχος των απολύσεων από το Δημόσιο. Παρά η αρχική υπόσχεση της κυβέρνησης ήταν να βρεθεί μια λύση ώστε να συνεχίσουν να λειτουργούν (κυρίως το καθαρά στρατιωτικό τους σκέλος) και ν’ αποφευχθεί μια λύση “ΕΡΤ” (που επέφερε πολλά προβλήματα στην κυβέρνηση και μια μη-αναμενόμενη αντίδραση από πλευράς κοινής γνώμης), τελικά φαίνεται ότι για πολλοστή φορά η “κόκκινη γραμμή” μετακινήθηκε μερικά χιλιόμετρα πιο πίσω…

Σχόλιο για την Ελλάδα που ονειρεύεται ο Κυριάκος (Μητσοτάκης)

Μίλησε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην Βουλή με αφορμή την πρόταση μομφής που είχε καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την ΕΡΤ. Αυτή ήταν η δεύτερη έκπληξη της βραδιάς – η πρώτη ήταν η εμφάνιση του Αντώνη Σαμαρά, μόλις για 4η φορά τους τελευταίους 14 μήνες.

H ομιλία του αξιαγάπητου Κυριάκου, ήταν η πλέον κυνική και ξεκάθαρη ομολογία, για το ότι για την κυβέρνηση το Μνημόνιο ούτε επαχθές είναι αλλά ούτε κάτι από το οποίο θέλει να ξεφύγουμε ως χώρα. Θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς ως “ευλογία”. H φράση του ότι “η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει ένα ξεκάθαρο σχέδιο που πηγαίνει πολύ πέρα από τους μνημομονιακούς στόχους”, δείχνει κατηγορηματικά για το που πηγαίνουν τα πράγματα – και αυτό το κάπου δεν θα έχει καλό τέλος…

Μισθός 200.000€ σε νομικό σύμβουλο του ΤΑΙΠΕΔ για να πουλήσει το αεροδρόμιο!

Νομικό σύμβουλο σε θέματα ελληνικού δικαίου, που θα υποστηρίξει την αποκρατικοποίηση του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών (ΔΑΑ), προσλαμβάνει το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).  Η πρόσληψη επιβάλλεται, καθώς έληξε το συμβόλαιο του προηγούμενου νομικού συμβούλου, ενώ η καταληκτική ημερομηνία υποβολής ενδιαφέροντος είναι στις 29 Οκτωβρίου 2013.

Ταμείο Απαξίωσης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου

Του Βαγγέλη Τριάντη, από το HotDoc που κυκλοφορεί

«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη φορά ως φάρσα», έλεγε ο Καρλ Μαρξ. Στην περίπτωση του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και των αποκρατικοποιήσεων, η επανάληψη της ιστο­ρίας θυμίζει περισσότερο τραγωδία και λιγότερο φάρσα. Οι ίδιοι σύμβουλοι που εδώ και πολλά χρόνια παρέχουν τις υπηρεσίες τους στο ελληνικό δημόσιο με τα γνωστά αποτελέσματα, καλού­νται σήμερα να μας σώσουν για ακόμη μια φορά.

Πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία

πηγή : αριστερό blog

Της Κατερίνας Κιτίδη*

(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ 8.7.2012)

Η ομάδα ήταν έτοιμη για γκολ πριν ακόμη ο διαιτητής σφυρίξει την εκκίνηση. Άλλωστε το παιχνίδι ήταν στημένο και στα μέτρα της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε λειάνει το γήπεδο από τη δεκαετία του ’90 και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, κατ’ εφαρμογή της Συναίνεσης της Ουάσινγκτον στη Γηραιά Ήπειρο. Οι ντόπιες ελίτ είχαν από καιρό φορέσει τη στολή της μαζορέτας, προσδοκώντας υπέρμετρα κέρδη από την ιδιωτικοποίηση του δημοσίου πλούτου. Η κορύφωση της οικονομικής κρίσης προσέφερε την τέλεια δικαιολογία για να ζεστάνει, επιτέλους, ο αγώνας. Ευφημισμοί για το ξεπούλημα, όπως η λέξη «αξιοποίηση», ακούγονταν ρυθμικά, σαν σλόγκαν, από τα στόματα δεκάδων δημοσιογράφων, ως λύση για τη μείωση του δημοσίου χρέους. Ένας καλολαδωμένος μηχανισμός προπαγάνδας στήθηκε για να δυσφημίσει τον αντίπαλο, που δεν ήταν μόνο οι οπαδοί του κρατισμού, αλλά κάθε υπέρμαχος των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού και της πραγματικής διάσωσης της εθνικής οικονομίας.