Ρηγάδες του «Nαι», του «Όχι» και –αρκετά συχνά– της εξουσίας

του Παναγιώτη Σωτήρη

Η ιστορία του «Ρήγα Φεραίου» ξεκινά τον Δεκέμβρη του 1967 ως Πανελλήνια Αντιδικτατορική Οργάνωση Σπουδαστών Ρήγας Φεραίος, συνδεδεμένη, μετά τη διάσπαση του 1968, με το ΚΚΕ εσωτερικού. Θα έχει σημαντική δράση στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Το καλοκαίρι του 1974 θα ονομαστεί Πολιτική Οργάνωση Νέων Ρήγας Φεραίος και το 1976 θα πάρει την ονομασία Ελληνική Κομμουνιστική Νεολαία (ΕΚΟΝ) Ρήγας Φεραίος. Το 1978 θα διασπαστεί και αυτοί που θα αποχωρήσουν θα δημιουργήσουν την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β΄ Πανελλαδική. Θα γνωρίσει μια νέα οργανωτική ανάπτυξη στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1980, ενώ στη διάσπαση του ΚΚΕ εσωτερικού, το 1986-87, η πλειοψηφία του Ρήγα θα ταχθεί κατά της μετεξέλιξης που οδήγησε στη δημιουργία της ΕΑΡ, οπότε ο Ρήγας θα γίνει ουσιαστικά νεολαία του ΚΚΕ εσωτερικού / Ανανεωτική Αριστερά. Κάπου εκεί στην πραγματικότητα ολοκληρώνεται και ο κύκλος του μαζικού Ρήγα Φεραίου. Λίγα χρόνια αργότερα, στα τέλη τη δεκαετίας του 1990 όσες και όσοι αναφέρονται ακόμη θα διαμορφώσουν τις/τους Νέες/Νέους της ΑΚΟΑ.

«Λεβεντοκρατία»: Υπάρχει πάτος;

του Δημήτρη Μήλακα

«Ξαφνικά» μετά την συνάντηση των πολιτικών αρχηγών ο Βασίλης Λεβέντης, «ομόρφυνε» περισσότερο ακόμα και από τον Σταύρο Θεοδωράκη!  Η «αγιογραφία» του εν λόγω επίμονου επί τριακονταετία πολιτικού, είχε αρχίσει –θα πρέπει να επισημάνουμε– να συγγράφεται και λίγο πριν τις τελευταίες εκλογές. Προφανώς, αυτοί που βλέπουν μακριά, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ποντάρουν (και) σε… λεβέντες. Δεν είναι η πρώτη φορά  άλλωστε, ούτε ο κύριος Βασίλης είναι ο μόνος λεβέντης στη σημερινή Βουλή.

Μοιρολόι «φιλελέ», άντε χάσου βρε λαέ…

Του Διονύση Ελευθεράτου

To είπες Αντιγόνη μου, γλυκιά μας Λυμπεράκη,
ότι η ψήφος του φτωχού, θολό είναι φαρμάκι.
Φταιει που κάναμε φτωχούς, πολλούς κι αγριεμένους;
Πολύ σφιχτά τους είχαμε, μπρος στην Τι Βι δεμένους,
κι αυτούς, μα και τους άνεργους και κάμποσους μεσαίους;
Φταιμε εμείς που έχασαν την αίσθηση του χρέους;

Το badass αποχαιρετιστήριο status του Φώτη Κουβέλη

 

Τον Φώτη τον γνώρισα πριν από περίπου τριανταφεύγα χρόνια.

Τριανταφεύγα και ο ίδιος τότε,  ήταν πάνω στα φόρτε του. Εκείνο τον καιρό ηγούνταν μιας συμορίας μηχανόβιων που λέγονταν Μπαντ Μαδαφούκας.

Δεν ήταν πολύ γνωστοί γιατί κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει γι’ αυτούς, κι όταν κάποιοι τόλμησαν, μια δυο φορές, κατέληξαν τσιμεντάτοι στο λιμάνι.

Βαμμένες κόκκινες γραμμές

Αγαπητέ Jo Di, οι «κόκκινες γραμμές» μου θυμίζουν την ΔΗΜΑΡ.

Και όλοι ξέρουμε τι συνέβη στην ΔΗΜΑΡ.

Αποκάλυψη TPP: Το σκάνδαλο της «ποσόστωσης»

του Κώστα Εφήμερου

Στις αρχές Απριλίου ο Ανδρέας Λοβέρδος ανακοίνωσε την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από τη συζήτηση για το νομοσχέδιο του Γιώργου Κατρούγκαλου αναφέροντας ότι «το θέμα είναι ηθικό». Λίγες ημέρες νωρίτερα το ΠΑΣΟΚ είχε αποχωρήσει και από την επιτροπή δημόσιας διοίκησης πάλι επειδή σε αυτή συμμετείχε ο Γιώργος Κατρούγκαλος. Ήρθε λοιπόν η ώρα να δούμε πως άσκησε τη δημόσια διοίκηση το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην κυβέρνηση μαζί με τη ΝΔ και την ΔΗΜΑΡ.

Το σκάνδαλο είναι λίγο-πολύ γνωστό. Η περίφημη «ποσόστωση» που συμφωνήθηκε το 2012 προέβλεπε τα τρία κόμματα να μοιράσουν την πίτα του δημοσίου με κομματικά κριτήρια σε προσυμφωνημένες αναλογίες. Κανείς μας δεν περίμενε λοιπόν να σοκαριστεί όταν ξεκίνησε η ανάγνωση των εκατοντάδων εσωτερικών εγγράφων που έχουμε πλέον στα χέρια μας. Κι όμως η πραγματικότητα ήταν διαφορετική.

Τέτοια αστυνομία να την χαίρεστε, κύριε Πανούση

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Προσωπικά με τον Πανούση, τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη όχι τον άλλο, έχω ασχοληθεί και σε άλλα κείμενα. Είναι ο μόνος υπουργός που με εκνευρίζει συστηματικά από τις 25 Ιανουαρίου. Τον θεωρώ άτυχη επιλογή αλλά μακάρι να με διαψεύσει.

Ας μην αναλωθούμε σε ανούσιες συζητήσεις γύρω από τους αναρχικούς, τη βία, τις καταλήψεις κτλ. Αυτά υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο οι ανθρώπινες κοινωνίες μαστίζονται από την μόνη βία που δεν καταδικάζουν τα ΜΜΕ και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, τη βία της ολιγαρχίας. Ολα τα άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση.

Η ολιγαρχία κάνει τα πάντα για να διατηρεί ακέραια τα προνόμια της εις τους αιώνας των αιώνων.

Η ολιγαρχία έχει στήσει ένα τεράστιο παρακράτος που τιμωρεί παραδειγματικά όποιον τα βάλει μαζί του.

Γιατί η Νέα Δημοκρατία θα χάσει τις εκλογές

του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ

Η σημασία των επερχόμενων εκλογών

Οι προσεχείς εκλογές είναι ιστορικής σημασίας και θα τερματίσουν τον κύκλο της εποχής του μνημονίου. Στις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου θα καταγραφεί η αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας σ’ αυτό που βίωσε επί 5 έτη. Η κοινωνική δυσαρέσκεια που συσσωρεύθηκε τα χρόνια της εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών έχει προσλάβει ολοφάνερα (για κάθε καλοπροαίρετο αναλυτή), τη μορφή ισχυρού και πολυσυλλεκτικού εκλογικού ρεύματος υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Η έκταση του εν λόγω ρεύματος είναι αρκετά πιθανό –σήμερα- να εξασφαλίζει έστω οριακά την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.

Η παγιωμένη δημοσκοπική παράσταση νίκης (Διάγραμμα 5), που όπως είναι γνωστό αποτελεί μια εξαιρετικά κρίσιμη παράμετρο του εκλογικού ανταγωνισμού, αποδεικνύει καθαρά, ότι αυτό το γεγονός γίνεται απολύτως αντιληπτό από την κοινωνική πλειοψηφία. Εξηγεί, ταυτόχρονα, γιατί τα Μέσα ενημέρωσης αποκρύβουν σκοπίμως και συστηματικά αυτό το εύρημα των ερευνών.

Το πραγματικό δίλημμα

 

Του Τάσου Παππά

Καμία έκπληξη. Ολα εξελίσσονται κατά πώς τα περιμέναμε. Η ηγεσία της Ν.Δ. χρησιμοποιεί τον φόβο για να τρομοκρατήσει τους νοικοκυραίους, τη λάσπη για να συκοφαντήσει τον αντίπαλό της και επικαλείται τον Yψιστο μπας και κάνει το θαύμα του και ναρκώσει τη μέρα των εκλογών τη σκέψη των ψηφοφόρων.

Στον ΣΥΡΙΖΑ παλεύουν να ομονοήσουν στο θέμα των πολιτικών συνεργασιών και να περιορίσουν τις αιρετικές φωνές που ξεμπουκάρουν από τις χαραμάδες. Το ΠΑΣΟΚ διασπάστηκε. Η ΔΗΜΑΡ κινδυνεύει με εξαφάνιση. Το ΠΟΤΑΜΙ μαζεύει τους πρώην – ό,τι κυκλοφορεί και οπλοφορεί με οπορτουνισμό. Το ΚΚΕ επιμένει με θρησκευτική ευλάβεια στη λογική του διμέτωπου. Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά συνεχίζει απτόητη τον μοναχικό δρόμο της. Και οι πολίτες καλούνται μέσα σ’ ένα κλίμα πόλωσης να επιλέξουν.

Η Μαρία Σπυράκη βάζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Βουλή

by To Skouliki Tom

Ως “ντροπή και κατάντια” χαρακτήρισε η εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας Μαρία Σπυράκη την προτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία.

Αφορμή για αυτό στάθηκε η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα που είπε ότι ο μόνος πιθανός κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

H Mαρία Σπυράκη τόνισε ότι είναι πολύ απογοητευμένη με τον Αλέξη Τσίπρα, αφού περίμενε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιλέξει τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ για κυβερνητικούς εταίρους, ώστε ο Αντώνης Σαμαράς να γλιτώσει το ελικόπτερο κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος τη φυλακή.

Η Αριστερά της χοληστερίνης

Ο Σπύρος Λυκούδης δήλωσε πως μπορεί να κάνει τον Δημήτρη Παπαδημούλη να μην μπορεί να σταθεί, αφού θα μπορούσε να του απαντήσει με προσωπικές αναφορές για τον ίδιο, αλλά δεν θα το κάνει.

Πριν από μερικούς μήνες, ο κ. Λυκούδης είχε πει πως ο Πάνος Σκουρλέτης είναι αγράμματος και πως «θα έλθει η γη ανάποδα αν κρίνει ο Σκουρλέτης εμένα».

Ο Σπύρος Λυκούδης είναι πρώην Συνασπισμός, πρώην ΣΥΡΙΖΑ, πρώην ΔΗΜΑΡ και νυν Ποτάμι.

Ο Σπύρος Λυκούδης μαζί με τον Γρηγόρη Ψαριανό και τον Πέτρο Τατσόπουλο εκπροσωπούν αυτό το νέο που φέρνει στην πολιτική ζωή του τόπου ο αυτοδημιούργητος Σταύρος Θεοδωράκης με το Ποτάμι.

Το παλτό της Ραχήλ Μακρή και η ηδονή της μεταρρύθμισης

Του Χρήστου Νάτση

Tέσσερις βουλευτές που παρά τις όποιες διαφορές τους αποκάλυψαν χθες όχι τον σεξισμό τους αλλά τον εύγλωττο φετιχισμό τους…

Γρηγόρης Ψαριανός, Πέτρος Τατσόπουλος, Μάρκος Μπόλαρης και Σπύρος Λυκούδης: τέσσερις ανεξάρτητοι βουλευτές που παρά τις όποιες διαφορές τους μοιράζονται ένα κοινό αξιακό πλαίσιο: την πίστη πως το «πάρτυ τελείωσε», πως ο ορθολογισμός των γεγονότων πρέπει να αντικαστατήσει την λατρεία των ψευδαισθήσεων, πως η αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων είναι μονόδρομος και η ρητή εφαρμογή και εκτέλεση των όποιων απαιτήσεων των ευρωπαίων εταίρων μας η λύση των δεινών μας. Υπευθυνότητα, σύνεση, διαφωτισμός, πολιτιστική εκλέπτυνση, αγώνας κατά του λαϊκισμού, του εθνολαϊκισμού, της μισαλλοδοξίας: ιδού τα μάντρα που επαναλαμβάνουν όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, οικτίροντας τον ελληνικό λαό για τις αυτοκτονικές επιλογές του, προσπαθώντας να τον νουθετήσουν, να τον σοβαρέψουν, να τον εκλεπτύνουν.

«Mισθούς και συντάξεις τα κάνατε κουρέλι, άντε και γαμήσου σύντροφε Κουβέλη»*

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

* Ξεκινάω με ένα από τα συνθήματα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, για να μεταφέρω λίγο από το κλίμα της εξέδρας του γήπεδου που έχει εισέλθει στην πολιτική ζωή της χώρας. Ωραία άνοιξε η μεταγραφική περίοδος στη Βουλή. Δεν είναι και λίγο: η ΝΔ παίρνει πίσω τον Κακλαμάνη, μετά από τη μικρή του θητεία εκτός γηπέδου, ενώ αλλάζει και αρχηγό ομάδας, αφού τη θέση του Σαμαρά παίρνει ο παλαίμαχος των τσεκουριών Βορίδης. Τη συμμετοχή του στην 180άδα συζητά και ο Σπύρος Λυκούδης, ενώ από την ίδια ομάδα ο Φώτης Κουβέλης προτιμά τη μεταγραφή στο ΣΥΡΙΖΑ μόλις τα βρουν στο τίμημα. Στη Γ΄ Εθνική, τώρα, οι ΑΝΕΛΛ παίρνουν τον Νικολόπουλο, αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν παίρνει τίποτα γιατί έχει τον Βενιζέλο και του φτάνει… Και να φανταστείτε ότι είμαστε μόλις στη τρίτη μέρα της «ψήφου εμπιστοσύνης»…

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Κουβέλης και ο Λαπαβίτσας

SOOC

Της Βασιλικής Σιούτη

Αυτές τις μέρες διαβάσαμε τίτλους ρεπορτάζ που έγραφαν: «Ανοιχτή πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΗΜΑΡ», «Ο ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το χαλί της συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ» και άλλα παρόμοια

Αρκετά εύγλωττα είναι αλήθεια, που περιγράφουν το υπαρκτό θέμα της συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜΑΡ που δρομολογείται. Άλλωστε ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Βίτσας χαιρέτησε ως θετική την απόφαση της ΔΗΜΑΡ για σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης στην οποία θα εργαστούν μαζί.

Η κατάρρευση της κυβέρνησης είναι μη αναστρέψιμη

 

Τη συνέντευξη πήρε ο Μάκης Μπαλαούρας  

Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης εκτιμά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο βέβαιος νικητής των εκλογών, όποτε και αν γίνουν αυτές και εκτιμά ότι οι τελευταίες κινήσεις της κυβέρνησης δεν έχουν στρατηγικό βάθος. Επιπλέον, εκτιμά ότι θα ήταν λάθος μια συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με την ΔΗΜΑΡ και τονίζει ότι δεν υπάρχει εκλογικό ταβάνι για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πώς σχολιάζεις την απόφαση Σαμαρά – Βενιζέλου για την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή;

Πρόκειται για μια «κίνηση απελπισίας», χωρίς στρατηγικό βάθος. Επιχειρεί να δώσει μια τεχνητή παράταση στη ζωή της κυβέρνησης, τη στιγμή που η εσωτερική της συνοχή έχει σχεδόν διαρραγεί. Βεβαίως, προκαλεί πολλά προβλήματα και στους διαφωνούντες στο εσωτερικό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τους οποίους επί της ουσίας τους εξουδετερώνει πολιτικά. Αντε τώρα ο Γιώργος Παπανδρέου, π.χ, να κάνει συγκέντρωση με το σύνθημα «Γιώργο γερά να φύγει η δεξιά».

ΣΥΡΙΖΑ & ΔΗΜΑΡ μια άχρηστη και επικίνδυνη πολιτική συνεργασία

Του Σταμάτη Στεφανάκου

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι δουλειά έχει ο ΣΥΡΙΖΑ να εμπλακεί με την ΔΗΜΑΡ. Και οι λόγοι είναι απλοί:

1. Η ΔΗΜΑΡ υποστήριξε ενεργά πολιτικές που επαύξησαν τα προβλήματα μας. Στο πυρ το εξώτερο μαζί με όσους στήριξαν ενεργά με την ψήφο τους ή το παρών στην βουλή αυτές τις πολιτικές. Και εδώ δεν “παίζει” το δεν διάβασα και δεν ξέρω εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ.

2.Αναφερόμαστε σε ένα πολιτικό φορέα που δεν έχει βάση σε πολίτες αλλά οργανωτικά είναι δομημένη ΜΟΝΟ σε επίπεδο “στελεχών”. Ουσιαστικά πρόκειται για μια ΜΚΟ της πολιτικής.

3. Από πλευράς δημοσκοπήσεων έχει εξαχνωθεί το … 1% τους εκλογικού σώματος; Σοβαρά μιλάμε; Αξίζει την θυσία να ασχοληθεί κάποιος με “καμένο” πολιτικό φορέα;

ΔΗΜΑΡτον

Του Κώστα Βαξεβάνη

Είναι τελικώς ο Λυκούδης της ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ; Είναι ο Βασίλης Οικονόμου ΕΛΙΑ; Είναι ο Ψαριανός το κουκούτσι της; Ποιο κομμάτι της Δημοκρατικής Αριστεράς θα βουτήξει στο ΠΟΤΑΜΙ και ποιο θα στεγνώσει στον δύοντα ήλιο του Βενιζέλου και του Ευαγγελικού ΠΑΣΟΚ; Ανάμεσα σε όσα συμβαίνουν ή βαφτίζονται ως πολιτικές εξελίξεις, η ΔΗΜΑΡ έχει δυσανάλογα μεγάλο, για τα ποσοστά της, κομμάτι.

Ο ίδιος ο Πρόεδρός της, διεκδικεί την μερίδα του λέοντος στις εξελίξεις που σχετίζονται με την πιθανή εκλογή του ως Προέδρου της Δημοκρατίας, αν και πολιτικά από τα αιλουροειδή συνήθιζε να παίζει το ρόλο της γατούλας που ξάπλωνε νωχελικά μπροστά στις κυβερνητικές καρέκλες, δίπλα ακριβώς στα πόδια του Σαμαρά και του Βενιζέλου.

Η ιδεολογία του εκσυγχρονισμού και το ακραίο Κέντρο

Του Αυγουστίνου Ζενάκου

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, τουλάχιστον, στην έννοια του εκσυγχρονισμού, η οποία καταλάμβανε πάντοτε σημαντική θέση στον πολιτικό λόγο του νεότερου ελληνικού κράτους, παγιώθηκε μια καίρια μεταμόρφωση: Το πολιτικό Κέντρο, καθοδηγούμενο από τους λεγόμενους «εκσυγχρονιστές», κατόρθωσε να ορίσει τον εκσυγχρονισμό ως κάτι που θα εξαιρούνταν στο εξής από τον «παραδοσιακό» πολιτικό ανταγωνισμό…

Η μεταπολιτική στροφή του πολιτικού Κέντρου εκφράστηκε βεβαίως από τη διακυβέρνηση του Κώστα Σημίτη αλλά και από τη διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, με τον περίφημο «μεσαίο χώρο», αλλά εκεί όπου αποκαλύπτεται η ολοκληρωμένη πλέον δυναμική της είναι στις διακυβερνήσεις της κρίσης,  μ’ όλη τη ρητορική τους περί «άκρων», που αφήνει μόνον τις ίδιες ανέγγιχτες, κήρυκες μιας ψευδεπίγραφης και προσχηματικής συναίνεσης.

Γρηγόρη μου το μαντήλι σου…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Κούνησε μαντίλι  ο Ψαριανός στη ΔΗΜΑΡ και αισθάνθηκε μια συγκίνηση εντονότατη η Φατμέ και δεν …κρατήθηκε μέσα στο Γενί τζαμί. Με άλλα λόγια, χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι…

Οι απόψεις του Ψαριανού για τη ΔΗΜΑΡ καθώς και το αντίστροφο, ομολογούμε ότι δεν μας αφορούν ούτε μας ενδιαφέρουν καθώς με τις επιλογές τους κατέληξαν να ταξινομηθούν εκεί όπου όλοι γνωρίζουμε. Κάτι το οποίο  μάλιστα επισφραγίστηκε στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση.

Η ΔΗΜΑΡ εν τάφω

Του Γιώργου Δελαστίκ

∆ιαλύεται η ∆ΗΜΑΡ, όπως όλοι περίµεναν µετά το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών. Η καταβαράθρωση από το 6,25% των βουλευτικών εκλογών του 2012 στο 1,20% των ευρωεκλογών του 2016 –η απώλεια δηλαδή του… 80% των ψηφοφόρων της µέσα σε µόλις δύο χρόνια!– δεν άφηνε καµιά άλλη επιλογή. Πέραν πάσης αµφιβολίας, συµπάθειας ή αντιπάθειας, η πτώση από το 6% στο 1% σηµατοδοτεί τον πολιτικό θάνατο του κόµµατος αυτού κατ’ απαίτηση των ψηφοφόρων, οι οποίοι πλέον το θεωρούν άχρηστο και περιττό.

Ο λαϊκισμός του χαμαιλέοντα

Εχτές το βράδυ που είδα ειδήσεις έμαθα ότι ο Φώτης Κουβέλης, αφού αξιολόγησε μαζί με τα όργανά του τα αποτελέσματα των εκλογών, προχώρησε στην αποστολή επιστολών στα υπόλοιπα κόμματα του προοδευτικού χώρου, για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς. Μάλιστα, ο Φώτης αγωνιά τόσο πολύ για τον χώρο της κεντροαριστεράς που έστειλε όχι μία, αλλά δύο επιστολές. Μία στον Αλέξη Τσίπρα και μία σε όλους τους άλλους.

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ο παναριστερός Φώτης στην επιστολή του στους πολιτικούς αρχηγούς απευθύνει τον λόγο για την έναρξη των διαδικασιών ανασύστασης του χώρου της κεντροαριστεράς, ενώ στην επιστολή του στον Τσίπρα τον ενημερώνει πως ο χώρος της κεντροαριστεράς βρίσκεται σε ανακαίνιση, και σύντομα θα είναι κοντά μας.

Το ντροπαλό πολιτικό μας σύστημα

Ο καθένας έχει το δικαίωμα του πολιτικού αυτοπροσδιορισμού, ακόμη κι αν αυτός δεν συμβαδίζει ούτε με τη στοιχειώδη λογική αλλά ούτε και με την οφθαλμοφανέστατη πραγματικότητα.

Οι ευρωεκλογές αλλά και οι αυτοδιοικητικές εκλογές, σε συνδυασμό με τον ανασχηματισμό του Βαγγέλη Βενιζέλου, έδειξαν για μια ακόμη φορά την ντροπή που αισθάνεται σήμερα το πολιτικό μας σύστημα και τη δυσκολία που νιώθουν οι εκλεγμένοι άρχοντες του έθνους να βγουν στο δρόμο και να φωνάξουν ποιοι πραγματικά είναι.

Με αφορμή τις εξελίξεις στη ΔΗΜΑΡ, ιδού η άποψή μου για τον Φώτη Κουβέλη

.

.

Ήσουν λαμόγιο ξακουστό, σε λέγανε Κουβέλη
σου άρεσε να τσαλαβουτάς στης εξουσίας το μέλι.
Πύρινα στο Μνημόνιο τάχα μου έριχνες βέλη
μα όταν σου τάξανε κοκό, σύρθηκες σαν κουρέλι.

Με κωλοτούμπες άλλαξες τις θέσεις σου τελείως
έλεγες είσαι αριστερός, μα είσαι απλά γελοίος.
Μέσα στη συγκυβέρνηση των αρχικαθαρμάτων
παρέλασες καρνάβαλος, ηγέτης των αρμάτων.
Χυδαία υποστήριξες (πόσο σου πρέπει ξύλο;)
Δένδια, Βορίδη, Άδωνι, Μπαλτάκο και Φαήλο.

Βαγγέλη ζεις!

by To Skouliki Tom

Δραματικές αναμένονται οι εξελίξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς, όπου ο Ευάγγελος Βενιζέλος κάλεσε για 28η φορά τις δυνάμεις που την απαρτίζουν να ανασυγκροτηθούν για να τον γλιτώσουν από τη φυλακή.

Οι ευρωεκλογές δεν πήγαν πολύ καλά για την Ελιά – δηλαδή το ΠΑΣΟΚ -, αφού πήρε μόλις 8% αλλά αυτό ήταν αρκετό για να θεωρηθεί πετυχημένος ο προεκλογικός εκβιασμός του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Γιάννη Πρετεντέρη οι οποιοι απειλούσαν ότι θα ρίξουν την Κυβέρνηση, σε περίπτωση που η Ελιά πάτωνε.

Μπίστη Boys

Το στίγμα της πολιτικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ, κυρίως από αυτούς που αντιπολιτεύονται τον Κουβέλη και παλεύουν για επιστροφή στην συγκυβέρνηση, περιγράφεται από μερικές φράσεις του Βασίλη Οικονόμου που δεν ψήφισε το πρώτο μνημόνιο για να ψηφίσει όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό και είναι αυτός με τον Ψαριανό και τον Παπαδόπουλο που παλεύουν για την Λυκούδια ΔΗΜΑΡ. Και θα την έχουν.

Ο Βασίλης Οικονόμου σε συνέντευξή του την Τετάρτη, ούτε λίγο ούτε πολύ παραδέχτηκε πως δεν υπάρχει ΔΗΜΑΡ αλλά μόνο 14 βουλευτές που πρέπει να αποκτήσουν προσανατολισμό.

Αυτό είναι το στίγμα που δίνουν οι εκπρόσωποι της “Ανανεωτικής”, “Εκσυγχρονιστικής” και “Κυβερνώσας Αριστεράς” μαζί.