Αφού δεν καταλαβαίνεις, απλώς κοίτα…

Του Δημήτρη Μηλακα

Πράγματι, δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις μια συστηματική επικοινωνιακή καταιγίδα. Ένα βομβαρδισμό με μισές αλήθειες και καλοφτιαγμένα ψέματα που στόχο έχουν να δημιουργήσουν ένα σοκ για το παρόν σου και δέος για το αβέβαιο μέλλον σου. Αποσταθεροποιημένος, φοβισμένος και εξοργισμένος είσαι πια του χεριού τους και έτοιμος να  στραφείς εναντίον όποιων σου υποδείξουν ως υπαίτιους της καταστροφής σου. Κατ αρχήν εχθρός σου είναι το δημόσιο, μετά οι φορτηγατζήδες  και οι ταξιτζήδες, έπειτα οι φαρμακοποιοί, μετά οι αγρότες, οι συνταξιούχοι και τέλος εσύ ο ίδιος, γιατί όπως σου είπαν «μαζί τα φάγαμε».

Πάνω απ όλα σε έκαναν να πιστέψεις ότι αυτοί ενδιαφέρονται για τη σωτηρία σου, ότι σχεδιάζουν προγράμματα διάσωσής σου και πως δε σώζεσαι γιατί  εσύ είσαι ανίκανος να τα εφαρμόσεις. Όμως, μετά από 6 χρόνια εφαρμογής τέτοιων προγραμμάτων και μάλιστα από κυβερνήσεις που καλύπτουν ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, αναρωτήθηκες άραγε μήπως δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά στραβά αρμενίζουμε ; Μήπως τελικά ο στόχος των προγραμμάτων δεν είναι η διάσωση αλλά η αέναη ανακύκλωση της οικονομικής/ πολιτικής/ εξάρτησης  της χώρας; Μήπως;…

Ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο;

Του Δημήτρη Μηλάκα

Αν υπήρξε κάτι θετικό όλα αυτά τα χρόνια της χρεοκοπίας, των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, αυτό είναι ότι διαλύθηκαν κάποιες βαθιά ριζωμένες ψευδαισθήσεις. Μια απ” αυτές η σημαντικότερη ίσως – είναι πως οι εκλεγμέ­νες από τον λαό κυβερνήσεις κυβερνούσαν τη χώρα.

Ήρθαν όμως τα μνημόνια, οι τακτικές επιθεωρή­σεις των ελεγκτών, η εγκατάσταση του μηχανι­σμού Ράιχενμπαχ και οι υπουργοί μας άρχισαν να παίρνουν την πραγματική ελάχιστη διάστασή τους. Γρήγορα έγινε φανερό ότι το κυρίαρχο πο­λιτικό σύστημα ήταν δεμένο χειροπόδαρα πολύ πριν τιναχτεί η χώρα στον αέρα. Κάτι που έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρο είναι ότι, ακριβώς εξαιτίας αυτής της εξάρτησης του πολιτικού προσωπι­κού των κυρίαρχων κομματικών σχηματισμών από ξένα θεσμικά και εγχώρια «σκιώδη» κέντρα εξουσίας, η οικονομία και η κοινωνία της χώρας οδηγήθηκαν στο θυσιαστήριο.

Δε μας παρατάς ρε… Χαρδούβελη

Του Δημήτρη Μηλακα

Μετά το Βενιζέλο που ούτε λίγο ούτε πολύ περιμένει τον ανδριάντα του στο Σύνταγμα από την ευγνωμονούσα πατρίδα (που την έσωσε) μας προέκυψε και άλλος μετριόφρον σωτήρας. Ο Γκίκας!

«Δεν δέχομαι μύγα στο σπαθί μου για το ποιος είμαι, ποια ήταν η καριέρα μου. Δεν έχω υπηρετήσει κανέναν. Δεν σήκωσα τη σημαία κανενός και πάντοτε θέλω να κάνω το σωστό και το πρέπον. Και ξέρω ότι από αυτή τη θέση θα πολεμήσω για το δημόσιο συμφέρον. Αυτό, τελεία και παύλα» είπε εκνευρισμένος στη Βουλή ο υπουργός, γιατί, προφανώς αυτός ξέρει, πως θα μας σώσει και δε δέχεται κουβέντα.

Η Δικαιοσύνη ΔΕΝ είναι τυφλή

Του Δημήτρη Μηλάκα

Ωραίο το παραμύθι με τη Δικαιοσύνη που με δεμένα τα μάτια αντιμετωπίζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όποιον κι αν έχει απέναντί της προσφέροντας την ασφάλεια της αίσθησης του Δικαίου σε κάθε πολίτη, ειδικά στους πιο αδύναμους, μιας κοινωνίας. Ωραία ιστορία, αλλά παραμύθι…

Στην πραγματικότητα η Δικαιοσύνη έχει τα μάτια ορθάνοιχτα. Ειδικά όταν πρόκειται να παίξει το ρόλο της ως μηχανισμού του κράτους. Τότε, η Δικαιοσύνη θα βγάλει παράνομες και καταχρηστικές κινητοποιήσεις εργαζομένων και απεργίες, θα αποφασίσει για την συνταγματική νομιμότητα των περικοπών των μισθών και συντάξεων, θα συμφωνήσει με τη νομιμότητα των απολύσεων στο Δημόσιο.