Πρώτη φορά (χωρίς) Αριστερά

Το μνημόνιο έχει σχεδόν ψηθεί και θα μείνει στη φωτιά για λίγες ημέρες ακόμα για να πάρει χρώμα. Είτε είναι «προϊόν εκβιασμού», είτε «ελληνικής ιδιοκτησίας», όλα δείχνουν πως βρίσκεται καθ’ οδόν, με τις χειρότερες πρακτικές των τελευταίων χρόνων, μέσα στο κατακαλόκαιρο, με δαιμονοποίηση οποιασδήποτε άλλης εναλλακτικής. Αυτό που συντελείται από τον περασμένο Ιανουάριο, όντως συμβαίνει για πρώτη φορά.

Τόσα χρόνια, ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις πρωθυπουργοί, με άλλο πρόγραμμα έχουν εκλεγεί, και άλλο καταλήγουν να εφαρμόζουν. Η ίδια ιστορία για πολλά χρόνια. Δεκαετίες ολόκληρες.

Μερικές τελευταίες πινελιές

Και να που βάλαμε μυαλό. Και μετά από πεντέμισι μήνες νάζια και υπεκφυγές, παραδεχτήκαμε πως άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Υπάρχουν μερικές προσθήκες, λίγες προσθαφαιρέσεις. Μερικές πινελιές. Εναλλακτική όμως, δεν υπάρχει.

Έτσι, επιτέλους, σήμερα η συμφωνία είναι έτοιμη, γραμμένη, στοιχισμένη και απεσταλμένοι από τους αγαπητούς εταίρους για μερικές τελευταίες πινελιές.

Κι εμείς, καταλάβαμε επιτέλους πως σήμερα ένας άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαπραγματευτεί τη ζωή του μόνος του, να παλέψει για να αντιμετωπίσει την αγορά ως ίσο προς ίσο απέναντι στους υπόλοιπους, πως για όλα στη ζωή το σημαντικό είναι η προσφορά και η ζήτηση. Έτσι, χωρίς αντίδραση.