Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και το «σκλαβάκι» του δανεισμού (Μέρος Α’)

Του Δημήτρη Κούλαλη

Η ιστορία που θα διηγηθούμε έρχεται από το παρελθόν. Από μία περίοδο που σηματοδότησε τεράστιες αλλαγές στα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα της χώρας μας στις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα.

Ενδεχομένως κάποιοι να ψάξουν για ομοιότητες ή διαφορές με το σήμερα. Όχι αδικαιολόγητα. Οι σύγχρονες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, σε μια εποχή στην οποία οι πύρινες γλώσσες του πολέμου έχουν ζώσει μια σειρά από περιοχές του πλανήτη, προσφέρονται για κάτι τέτοιο. Εμείς πάλι, μιας και πιστεύουμε ακράδαντα στην άποψη που θέλει την Ιστορία να πηγαίνει προς τα μπρος, να μην κάνει κύκλους, θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε τα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές αυτών· με μόνη αξίωση την άντληση χρήσιμων συμπερασμάτων. Συμπερασμάτων που θα οπλίσουν με γνώση εκείνους που θέλουν τον πραγματικό πλούτο κάθε τόπου, τον λαό του δηλαδή, στο προσκήνιο της εξέλιξης και όχι παθητικό δέκτη προειλημμένων αποφάσεων.

Ως εκ τούτου, προσδεθείτε. Το άλμα στο παρελθόν θα έχει πολλές αναταράξεις…

Να το πως η “αριστερή” διακυβέρνηση κατέληξε να γίνει θηλειά στο λαιμό της χώρας…

Είναι μια περίσταση που ακόμα και ο ιδιαίτερα επικριτικός Γιάνης Βαρουφάκης ήταν ήπιος στον χαρακτηρισμό του για τη συμφωνία του “Eurogroup” της 21ης Ιουνίου. «Συγχαρητήρια σύντροφοι. Επέκτειναν τη χρεοκοπία μας έως το 2060 και γιορτάζετε τη… βιωσιμότητα του χρέους», έγραψε στο Twitter.  Η συνεχής εποπτεία και λιτότητα, οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, οι μη αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και η ασφυκτική θηλειά του χρέους, θα κάνουν την Ελλάδα μια χώρα χωρίς αύριο και χωρίς μέλλον για τους νέους της. Μπορεί βέβαια να γίνει μια υπέροχη χώρα για όσους Ευρωπαίους συνταξιούχους την επιλέξουν για μόνιμη κατοικία τους, αλλά σίγουρα δεν θα είναι καλή για τους Έλληνες…

Είναι βέβαιο ότι στις 21 Αυγούστου ο Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει να μας πείσει ότι είναι ημέρα πανηγυρισμού μιας και  8 χρόνια μετά η χώρα «θα βγαίνει από τα μνημόνια». Μόνο που η χώρα δεν θα βγαίνει ούτε από την επιτροπεία, ούτε από τη λιτότητα, ούτε βέβαια από τη «διακεκαυμένη ζώνη» της υπερχρέωσης.

Η παγίδα του δημοσιονομισμού

Του Θέμη Τζήμα

Ας γυρίσουμε για λίγο στο όχι και τόσο μακρινό 2010: η κυβέρνηση Παπανδρέου ανακοινώνει ότι η Ελλάδα υπογράφει το πρώτο μνημόνιο με τη λεγόμενη τρόικα επειδή αποφαίνεται πως ονομαστικό επιτόκιο 6,2%- περίπου- στα 10ετή ομόλογα σημαίνει αποκλεισμό από τις διεθνείς αγορές, επειδή το δημόσιο χρέος είναι κοντά στο 120% και επειδή το έλλειμμα είναι πολύ πάνω από 10%.

Στο έδαφος μιας εγκληματικής υπερβολής- σε ό,τι είχε να κάνει με τα επιτόκια δανεισμού που σήμερα μετά από 6 χρόνια φαντάζουν ονειρικά– και μιας αυθαιρεσίας- την ίδια εποχή η Γερμανία είχε πολύ μεγαλύτερο μικτό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος από την Ελλάδα και η Ιαπωνία πολύ μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, ωστόσο  κανείς δεν τις θεωρούσε χρεοκοπημένες– όλη η οικονομία και κατά συνέπεια η κοινωνία και η πολιτική ζωή της χώρας ξεκίνησαν να τρέχουν πίσω από δημοσιονομικούς στόχους και μεγέθη. Από όταν μάλιστα το κοινό μυστικό της αναδιάρθρωσης του χρέους ήρθε στην επιφάνεια με το πρώτο PSI, στα 7 χρόνια που ακολούθησαν, κάθε κυβέρνηση ανεξαιρέτως, λέει με διαφορετικά λόγια το ίδιο ακριβώς πράγμα: θα εφαρμόσει μέτρα περιοριστικής πολιτικής- δηλαδή φτώχειας και ανεργίας- για να μείνει η χώρα στη ζώνη του Ευρώ και να πετύχει κάποιου είδους αναδιάρθρωση χρέους, που με κάποιο ανεξήγητο τρόπο θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην ελληνική οικονομία και άρα θα φέρει ανάπτυξη.

Ευρώ, Ευρώπη και Ελλαδα: Έπεσαν τελικά οι μάσκες

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

Από την αμερικανική επιθεώρηση Salon (23/6/2015, www.salon.com)

“Η Ευρώπη θέλει την Ελλάδα να υποφέρει” (“Europe wants Greece to Suffer”), διαβάζουμε:

“Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι μια επί  μακρόν άσκηση σαδισμού από τις ευρωπαϊκές ελίτ των οποίων η μόνη τους έγνοια είναι πώς θα διατηρήσουν στη ζωή το πολιτικό τους πρότζεκτ (το Ευρώ) ανεξάρτητα των συνεπειών σε αυτούς που επηρεάζονται. Τρείς διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις δημιούργησαν ένα μεγάλο χρέος το οποίο είναι πρακτικά αδύνατο να αποπληρωθεί. Η δομή της Ευρωζώνης των 19 κρατών μελών, ενεθάρρυνε την δημιουργία αυτού του χρέους που πήρε την μορφή ροών κεφαλαίων από τον πλουσιότερο βορρά στην νότια περιφέρεια. Μέσω ενός κοινού νομίσματος, οι επενδυτές κυνηγούσαν υψηλές αποδόσεις σε χώρες όπου υπήρχε σπάνη κεφαλαίων. Αυτό υπήρξε το δομικό χαρακτηριστικό του ευρώ. Όταν οι επενδυτές απεσύρθησαν και τα δάνεια έγιναν ληξιπρόθεσμα, τα βόρεια κράτη προσποιήθηκαν πως ο ανεξέλεγκτος δανεισμός δεν έλαβε χώρα και, υπό την ηγεσία της Γερμανίας, απαίτησαν τα λεφτά τους πίσω”.

Μια διαπραγμάτευση – παιχνίδι εντυπώσεων (και στη μέση η Ελλάδα)

Η υπόθεση της διαπραγμάτευσης θα μπορούσε να θεωρηθεί ανέκδοτο, αν το διακύβευμα δεν ήταν τόσο σοβαρό, τόσο για την Ελλάδα όσο (κυρίως) για την Ευρωζώνη. Μπορεί η χώρα μας να είναι μικρή αλλά το τεράστιο κόστος μιας χρεοκοπίας για τους εταίρους (και κυρίως για την Γερμανία και την Γαλλία) και για το κύρος του ευρώ είναι πολύ δύσκολο να το “καταπιεί” ο οποιοσδήποτε.
Οι παράλογες απαιτήσεις των δανειστών – που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ φέρονται να είπαν ότι “δεν είμαστε εδώ για να διαπραγματευτούμε αλλά για να σας παρουσιάσουμε τις προτάσεις μας”, έφεραν την κατάσταση στ’ άκρα αφού ο ΣΥΡΙΖΑ (που έχει κάνει τεράστιες υποχωρήσεις από τις αρχικές του θέσεις σε σημείο που η συμφωνία – όποια και να είναι – να είναι απόλυτα μνημονιακή) αλλά και καμία πολιτική δύναμη στην Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί περαιτέρω υφεσιακά μέτρα (το 23% στο νερό και στο ηλεκτρικό ρεύμα είναι μόνο η επιφάνεια στην πραγματικότητα των σκληρών μέτρων που θα έρθουν) και καμία ουσιαστική κίνηση για την μείωση του χρέους. Οι δανειστές δε συζητάνε για το χρέος και εκεί κάπου η συζήτηση τελειώνει (και σωστά).

Η καθολική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας και της οικονομικής πολιτικής της Ελλάδας

Γιώργος Κασιμάτης, “Το απάνθρωπο καθεστώς δανεισμού της Ελλάδας” [έκδοση Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ, 2014, σελίδες 81-96].

α. Ο όρος δέσμευσης του συνόλου της δημόσιας περιουσίας.Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 § 2 της από 8.5.2010 “Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των άλλων δεκαέξι χωρών της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείου και όσο αυτό υπάρχει. Συνεπώς, η αποδέσμευση αυτή της δημόσιας περιουσίας δεν είναι ορατή, αφού δεν είναι ορατή η αποδέσμευση της χώρας μας από το χρέος της, το οποίο σήμερα έχει καταστεί «επαχθές» και «μη βιώσιμο». Οι διατάξεις του εν λόγω όρου απαγορεύουν στην Ελλάδα να διασφαλίσει άλλο δανειστή με ενέχυρο, υποθήκη ή άλλου είδους εγγύηση, ώστε να αποκτήσει εκείνος προτεραιότητα απέναντι σ’ αυτούς, οποιαδήποτε δε αξιοποίηση περιουσιακού στοιχείου (στην αξιοποίηση περιλαμβάνεται και η πώληση) επιτρέπεται, στην πραγματικότητα, μόνο εφόσον εξυπηρετεί τα ευρύτερα συμφέροντα των δανειστών και μόνο με την έγκριση τους.

«Off The Record» Κυβερνητικός «Τζόγος» Με Βαρύ Τίμημα

Του Πάνου Παναγιώτου*

Τον Απρίλιο του 2014 η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε δανεισμό από τις αγορές προκειμένου να καλύψει τμήμα  από το χρηματοδοτικό κενό ύψους 5 δις ευρώ το οποίο προέκυψε εξαιτίας του εκτροχιασμού του προγράμματος απ’ τους εξωπραγματικούς του στόχους.

Προκειμένου να πετύχει η δημοπρασία ομολόγων, χωρίς την οποία η κυβέρνηση θα έπρεπε να ζητήσει περισσότερα δάνεια απ’ την Τρόικα αναγνωρίζοντας την αποτυχία της πολιτικής της, το οικονομικό επιτελείο με επικεφαλής τον κ. Στουρνάρα και τη συνδρομή του ίδιου του πρωθυπουργού, ήρθε σε επαφή με διεθνείς τράπεζες και hedge funds και προχώρησε σε συμφωνία για την έκδοση ομολόγων αγγλικού δικαίου και εμπλουτισμένων με ειδικές νομικές ρήτρες εξασφάλισης των δανειστών, αποκρύπτοντας αυτήν την επιλογή του απ’ τη βουλή και τους πολίτες.

Η επόμενη κρίση πλησιάζει…

 
Του James Meadway

Μετάφραση: Ελεάννα Ροζάκη

Το ερώτημα δεν είναι το αν, αλλά το πότε

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των τελευταίων εβδομάδων η παγκόσμια οικονομία βαδίζει προς μία ακόμα χρηματοοικονομική κρίση. Τα επίπεδα δανεισμού σε παγκόσμιο επίπεδο βρίσκονται σε υψηλότερα σημεία από το 2008, με τις φτωχές χώρες να κατέχουν τα πρωτεία. Ασφαλής δεν μπορεί να θεωρηθεί πλέον ούτε η Βρετανία όντας πλέον εκτεθειμένη σε επικίνδυνο βαθμό στις κρίσεις που σοβούν στον υπόλοιπο κόσμο. Παράλληλα, τα δικά της εσωτερικά προβλήματα παραμένουν άλυτα.

Στην τελευταία έκθεση του ΔΝΤ με τον τίτλο World Economic Outlook, σκιαγραφείται μία ζοφερή εικόνα επιβράδυνσης της παγκόσμιας ανάπτυξης. Ακόμα και οικονομολόγοι που θεωρούνται εκπρόσωποι του κατεστημένου όπως ο πρώην Αμερικανός υπουργός Οικονομικών, Λάρι Σάμερς, μιλούν σοβαρά για μία κατάσταση «secular stagnation», μία προσέγγιση που πρεσβεύει ότι οι αναπτυγμένες οικονομίες τελούν σήμερα σε καθεστώς μόνιμης ύφεσης.

Εφιάλτης Ντράγκι στο «όνειρο» Σαμαρά

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η ΕΚΤ ξεγύμνωσε το κυβερνητικό σχέδιο αποκαλύπτοντας  ότι η «έξοδος από το μνημόνιο» είναι η είσοδος στο επόμενο

Φανταστείτε ένα θανατοποινίτη. Του έχει απαγγελθεί η καταδίκη σε θάνατο, του έχει ανακοινωθεί και ημερομηνία, ώρα και τόπος εκτέλεσης, αλλά του διατίθεται μια ελευθερία: να διαλέξει το μέσο εκτέλεσής του. Κάπως έτσι πρέπει να «διαβάσουμε» την ετυμηγορία του Ντράγκι για τους όρους υπό τους οποίους οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούν να διαθέσουν καλυμμένα ομόλογα και τα τιτλοποιημένα δάνειά τους για να αντλήσουν ρευστότητα από το «θησαυροφυλάκιο» της Φρανγκφούρτης. «Προϋπόθεση είναι ένα επίσημο, ευρωπαϊκό πρόγραμμα στήριξης και εποπτείας», είπε ο άρχων του ευρώ. Κι ένας (ανώνυμος) αξιωματούχος της Ευρωζώνης προσπάθησε μέσω του Bloomberg να χρυσώσει το χάπι: «Η κυβέρνηση της χώρας μπορεί να επιλέξει τι είδους εποπτεία θα είναι αυτή». Ακριβώς όπως ο θανατοποινίτης έχει την ελευθερία να επιλέξει το μέσο της εκτέλεσής του.

Πλούταρχος (περ.45 μ.Χ.-120 – Οι συμφορές του δανεισμού)

 

Λόγια σοφίας σχετικά με τον δανεισμό από τον Πλούταρχο

Ο Πλούταρχος (περ. 45 μ.Χ.-120) ήταν Έλληνας ιστορικός, βιογράφος και δοκιμιογράφος. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια και έλαβε αξιόλογη φιλοσοφική, επιστημονική, ιστορική και φιλολογική μόρφωση. Αναφέρεται ότι σπούδασε στην Ακαδημία των Αθηνών, όπου είχε δάσκαλο τον Αμμώνιο.

Γεννημένος στη μικρή πόλη της Χαιρώνειας, στην Βοιωτία, πιθανώς κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου, ο Μέστριος Πλούταρχος ταξίδεψε πολύ στον μεσογειακό κόσμο της εποχής του και δύο φορές στη Ρώμη. Είχε φίλους Ρωμαίους με ισχυρή επιρροή, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν ο Soscius Senecio και ο Fundanus, και οι δύο σημαντικοί Συγκλητικοί, στους οποίους ήταν αφιερωμένα ορισμένα από τα ύστερα κείμενά του.

Εξακολουθεί να βυθίζεται η ιδιωτική οικονομία

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ως νούμερο ένα χώρα υποψήφια για χρεοκοπία χαρακτήρισε η Blackrock την Ελλάδα

Ηχηρό ράπισμα στο πρόσωπο της κυβέρνησης Σαμαρά ήταν η τριμηνιαία έκθεση της Blackrock που αποτιμά τον κίνδυνο χρεοκοπίας που διατρέχουν 50 χώρες το κόσμου. Η τοποθέτηση της Ελλάδας στη τελευταία θέση, την 50^η, δηλαδή πιο χαμηλά ακόμη κι από την Αργεντινή, την Ουκρανία, την Αίγυπτο και την Βενεζουέλα, ήταν πλήγμα για την κυβέρνηση δεδομένων των κριτηρίων που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση και αφορούν: 40% στην δημοσιονομική κατάσταση (από το ύψος του δημοσίου χρέους στο ΑΕΠ που με βάση στοιχεία της Eurostat το πρώτο τρίμηνο του 2014 έφτανε το 174,1%, αυξημένο κατά 13,3% σε σχέση με ένα χρόνο πριν, μέχρι την δομή του χρέους και τα φορολογικά έσοδα), 30% στην πρόθεση πληρωμών (που παραμένει προφανώς αναμφισβήτητη), 20% στον εξωτερικό τομέα της οικονομίας (που εξετάζει την κατάσταση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, όπου παρατηρείται επιδείνωση με το εμπορικό έλλειμμα να αυξάνει κατά 3,4% το πρώτο τρίμηνο του 2014) και κατά 10% στην υγεία του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Μονοπώλιο και στο ελαιόλαδο προωθεί η κυβέρνηση

Η είδηση προέρχεται από το περιοδικό “Επίκαιρα” και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: “Mε διάθεση… υπερυπουργού ακόμα και στην αυλαία της θητείας του, ο τεχνοκράτης επί των Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έδειξε τις προθέσεις του γι’ αυτό που θεωρεί ανάπτυξη του ελληνικού πρωτογενούς τομέα, την οποία, μάλιστα, συνέδεσε με τρεις κινήσεις ματ: την άνευ όρων παράδοση της αγροτικής δραστηριότητας της χώρας σε μια χούφτα επενδυτών, την υποταγή σε αυτούς όλων των μικροπαραγωγών και, εντέλει, την οικονομική εξόντωση και εκδίωξη από τον κλάδο των μικρών και μικρομεσαίων. Το υπουργικό πλάνο τέθηκε σε εφαρμογή την 5η Μαΐου, καθώς, όπως καταγγέλλει το Επιμελητήριο Μεσσηνίας, ο κ. Στουρνάρας υπέβαλε στο Eurogroup ένα σχέδιο για την «Ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα δέκα χρόνια», αμελώντας επιδεικτικά να συζητήσει το περιεχόμενό του με τα συναρμόδια υπουργεία και τους εμπλεκόμενους κλάδους. Το σχέδιο-σοκ δείχνει το δρόμο προς την ανεργία σε χιλιάδες αγρότες και μικροεπιχειρηματίες, αφού προβλέπει ότι ως το 2024 θα πρέπει να λειτουργούν σε όλη την επικράτεια μόλις δύο φαραωνικές επιχειρήσεις, δύο ελαιοτριβεία και τρία συσκευαστήρια φρούτων και λαχανικών, τα οποία θα ελέγχουν το σύνολο της παραγωγής...”

ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ «ΟΡΝΕΑ» ΜΕ ΝΤΙΛΕΡ ΣΑΜΑΡΑ

Βασικός dealer της έκδοσης των 5ετών ελληνικών ομολόγων στις 10 Απριλίου ήταν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στη συνάντηση που είχε τον περασμένο Σεπτέμβριο με επενδυτές στα κεντρικά γραφεία του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού οίκου JPMorgan στο Μανχάταν, την οποία διοργάνωσε ο διευθύνων σύμβουλος του οίκου Τζέιμι Ντάιμον, αναφέρει το Bloomberg. Ο πρωθυπουργός αποδεικνύεται πρώτης τάξεως dealer υψηλών αποδόσεων για πάσης φύσεως κερδοσκοπικά hedge fund και τραπεζίτες στις αγορές στη σκιά των μνημονίων διαρκείας.

Το στόχαστρο των ευπόληπτων “ορνέων”, όπως αποκαλούνται τα κερδοσκοπικά hedge fund, είναι το «πτώμα» των ελληνικών τραπεζών και των ομολόγων (κρατικών και ιδιωτικών). Εξ ου και το ενδιαφέρον για τοποθετήσεις σε τράπεζες (όπως Τράπεζα Πειραιώς και Alpha Bank), που έχουν δώσει σχεδόν διπλασιασμό κερδών στα warrants της ανακεφαλαιοποίησης, την ώρα που το δημόσιο ζημιώνεται με τα κόλπα των ανακεφαλαιοποιήσεων Eurobank και Εθνικής.

Τι σημαίνει η έκδοση 5-ετούς ομολόγου για την Ελλάδα

Διαβάζουμε την παρακάτω είδηση σε διάφορους ιστοτόπους του ΔΟΛ (και όχι μόνο): “την επιστροφή στις αγορές με έκδοση 5ετούς ομολόγου επιβεβαίωσε το υπουργείο Οικονομικών, ανακοινώνοντας ότι δόθηκε η σχετική εντολή σε διεθνείς τράπεζες. Το ομόλογο, που θα τελεί υπό το αγγλικό δίκαιο, αναμένεται να τιμολογηθεί και να εκδοθεί στο άμεσο μέλλον, αναφέρει το υπουργείο.  Ωστόσο, σύμφωνα με έναν από τους βασικούς αναδόχους, το ελληνικό Δημόσιο άρχισε ήδη να συγκεντρώνει ενδεικτικές προσφορές από τους επενδυτές για την σχεδιαζόμενη έκδοση 5ετούς ομολόγου

Πόσο κοστίζουν οι “συμβουλές” για τη διαχείρηση των μνημονιακών δανείων;

Τα media είναι χρεοκοπημένα

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Στο DNA των media ο δανεισμός

Ολοταχώς για το 2014 με βάρη 1 δισ. ευρώ προχωρούν τα συγκροτήματα media στη χώρα μας.

Σε έναν δύσκολο και μακράς πνοής αγώνα επιβίωσης επιδίδονται τα μιντιακά συγκροτήματα της κρίσης, καταγράφοντας ζημίες, αναζητώντας διαφημιστικά έσοδα και διεκδικώντας αναχρηματοδότηση των δανείων τους. Η άλλοτε 11μελής ομάδα των μιντιακών επιχειρήσεων που διαπραγματεύονταν τις μετοχές τους στο ταμπλό του Χ.Α. έχει αποδυναμωθεί, με τις περισσότερες εταιρείες να βρίσκονται εκτός επενδυτικής αγοράς, είτε να έχουν πτωχεύσει είτε να έχουν αιτηθεί υπαγωγής στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα είτε, τέλος, να έχουν τεθεί υπό επιτήρηση.

Καλά τα λέει ο Κρούγκμαν, αλλά ποιός τον ακούει;

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του Κρούγκμαν στους Νιου Υορκ Τάιμς – το οποίο αναπαράγει ανερυθρίαστα το Βήμα (31/8/2013) – συγκρίνει την κρίση της Ελλάδας με την κρίση της Ινδονησίας το 1997-98.

Γράφει ο Κρούγκμαν:

“Η περίοδος πριν από την ασιατική κρίση είχε πολλές ομοιότητες με την κρίση που πλήττει σήμερα την Ελλάδα, την Ισπανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.  Και στις δύο περιπτώσεις, αφετηρία ήταν η υπερβολική αισιοδοξία του ιδιωτικού τομέα, με τεράστιες ροές δανεισμού από το εξωτερικό να πηγαίνει κυρίως στον ιδιωτικό τομέα. Και στις δυο περιπτώσεις, η αισιοδοξία μετατράπηκε σε απαισιοδοξία με εκπληκτική ταχύτητα, επισπεύδοντας την κρίση”.

Οι δανειστές δεν κάνουν… χάρες

Toυ Σταύρου Χριστακόπουλου

Για τις πικρές αλήθειες που προκύπτουν από την πολιτική συρρίκνωση της τέως τρικομματικής κυβέρνησης έγραφε χθες το «Ποντίκι». Πολλές από αυτές θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε, αλλά τι σημασία έχει; Σαμαράς και Βενιζέλος γνωρίζουν πολύ καλά τι τους περιμένει σε κάθε βήμα τους.

● Οι στόχοι τους δεν μπορούν να επιτευχθούν.

● Κάθε κίνηση προς την υποτιθέμενη επίτευξη των στόχων αυτών, χωρίς να δίνει λύσεις, θα προσθέτει νέα θύματα στην κοινωνία.

● Κάθε νέο θύμα που θα «εκτελείται» αδίκως από τα μνημονιακά πυρά θα προσθέτει στην απόγνωση.

Ο Πλούταρχος γράφει για τις «συμφορές του δανεισμού»

Οικονομικά προβλήματα της αρχαιότητας -που μοιάζουν ωστόσο επίκαιρα- πραγματεύεται ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί του μη δανίζεσθαι» «Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»!

Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του. «Εχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου», προβλέπει ο μεγάλος συγγραφέας της αρχαιότητας και ας βγει κάποιος να αντιπαραθέσει, ότι δεν έχει δίκιο…

Δυσάρεστα επίκαιρο είναι το έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» (από τα Ηθικά), που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση από τη «Νεφέλη» με τον τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού».

Για τα λεφτά τα κάνουν όλα, για τα λεφτά…

Της Μιχαλούς

To μνημόσυνο των εργασιακών δικαιωμάτων  ετοιμάζουν  στο ίδιο κακοπαιγμένο σίριαλ οι νέοι πρωταγωνιστές Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης.

Οι ψεύτικες υποσχέσεις και οι δεσμεύσεις του  τύπου είναι τα τελευταία μέτρα που παίρνουμε συνεχίζουν να δίνουν και να παίρνουν, ενώ την ίδια ώρα  η επικοινωνιακή «αλητεία» πλησίαζει το στόχο της, ο οποίος είναι ο εκφοβισμός να βρει το στόχο του και η κοινωνία παραλύσει για  να μην προβάλει καμία  αντίσταση.

Βέβαια κάποιες στιγμές και τα κόμματα της εσωτερικής τρόικας όταν βλέπουν να καταποντίζονται δημοκοπικά πετάνε κάποιες κορώνες για το θεαθήναι του τύπου «πρέπει να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση όσο το δυνατόν γρηγορότερα αλλά όχι με τάσεις τιμωρίας του λαού, τάση που έχει η τρόικα» σσ Βενιζέλος ή «Η τρόικα πρέπει να σταματήσει να επιτίθεται και να καταλάβει ότι αυτή η κοινωνία έχει συγκεκριμένες αντοχές και όρια» σσ Κουβέλης, δίνοντας έτσι το στίγμα στο λαό ότι είναι φιλολαϊκά και ενδιαφέρονται!!!

Η Κύπρος δίνει ακόμη και δικαιώματα στα “οικόπεδα” για να πάρει δάνειο από τη Ρωσία

Από 1,8 έως 5 δις ευρώ διαπραγματεύεται να λάβει ως δάνειο από τη Ρωσία η Κύπρος.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Αλήθειας “η κυβέρνηση ελπίζει ότι θα εξασφαλίσει την αναγκαία χρηματοδότηση ώστε να αποφύγει την προσφυγή στον Μηχανισμό Στήριξης της ΕΕ.Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές οι συζητήσεις της Λευκωσίας με τη Μόσχα «πάνε καλά» και δεν αποκλείεται εντός των επόμενων 24ώρων να υπάρξει η ολοκλήρωσή τους με θετική για την Κύπρο κατάληξη. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές στο τραπέζι των συζητήσεων για τη σύναψη διακρατικής συμφωνίας για τη δανειοδότηση της Κύπρου μπήκαν, πέραν των πολιτικών ανταλλαγμάτων, και τα οικονομικά με τις συζητήσεις να επικεντρώνονται στα δικαιώματα των θαλασσίων οικοπέδων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου στο πλαίσιο της διαδικασίας αδειοδοτήσεων του δεύτερου γύρου που βρίσκεται σε εξέλιξη.