Ανοχή,υποκρισία και συνενοχή

Της Γιώτας Ιωαννίδου

Μέρες τώρα από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και έπειτα δυσκολεύομαι να κοιμηθώ. Δεν φταίει το σοκ από τον άδικο χαμό κάποιου που γνώριζα έστω και φυσιογνωμικά. Εδώ και καιρό αντιμετώπιζα αυτή την καθημερινότητα. Χρειάστηκε να δολοφονηθεί ένας Ελληνας για να βγάλουν το κεφάλι από το έδαφος χιλιάδες που υποδύονταν τους ανήξερους.

Δεν αρκούσαν οι δεκάδες επιθέσεις εναντίον μεταναστών, οι δολοφονίες τους, οι τραμπουκισμοί και τα νταηλίκια, οι χοντροί ξυρισμένοι σβέρκοι με τα χαρακτηριστικά μαύρα μπλουζάκια να χασκογελάνε με οικειότητα σε φιλικά πηγαδάκια με αστυνομικούς.

Το σύνδρομο του Βασιλάκη Καϊλα

Της Γιώτας Ιωαννίδου

Η κρίση αποδεικνύεται μία ευκαιρία. Μία ” χρυσή ευκαιρία”  να μελετήσεις την ψυχολογία και την στάση που τα άτομα επιλέγουν να κρατήσουν σε συνάρτηση με την προηγούμενη – κατ’αρχήν – εκλογική συμπεριφορά, κατ’επέκτασην  νοοτροπία τους, το κοινωνικοπολιτικό τους υπόβαθρο και το βαθμό στον οποίο το δράμα έχει επηρεάσει το βιοτικό τους επίπεδο. Παρακάμπτω τους ελάχιστους που ευνοούνται από αυτό το χαμό είτε λόγω θέσης, είτε λόγω τάξης είτε λόγω διατεταγμένης υπηρεσίας, παρακάμπτω και αυτούς που λόγω κρίσης επέλεξαν να αλλάξουν γραμμή πλεύσης είτε εκλογικά είτε/και σε επίπεδο δράσης -κινηματικότητας  και δίνω έμφαση σε αυτό που αποκαλώ -όχι κυριολεκτικά αλλά συμπτωματολογικά- “σχιζοφρενικό γκρουπ”.

Τολμώ αυτή την κατηγοριοποίηση γιατί παρατηρώ μία κοινή παθολογία. Πρόκειται για ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, θα τους κατέτασσα στην τέως μεσοαστική τάξη ,αποτελούμενο κατεξοχήν από ψηφοφόρους των επί δεκαετίες εναλλασσόμενων στην εξουσία κομμάτων (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), που συνειδητά έτρεφε το κατεστημένο. Κατεστημένο που και οι ίδιοι πλέον αποκαλούν σάπιο,μόνο και μόνο επειδή θίγονται προσωπικά. Μόνο γι’αυτό. 

Απόλυτη υποκρισία

Της Γιώτας Ιωαννίδου

Δύσκολο να περιγράψω τα συναισθήματα και τους συνειρμούς που προέκυψαν σχεδόν ενστικτωδώς μετά την είδηση και τα σχετικά ρεπορτάζ για την επίσκεψη του Γιάννη Αντετοκούνμπο, του νιγηριανής καταγωγής μπασκετμπολίστα στο μέγαρο Μαξίμου και την υποδοχή του από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Αηδία και αγανάκτηση μπροστά στην εικόνα της απόλυτης υποκρισίας και του πιο απύθμενου θράσους. Σαν χτες ήταν άλλωστε που ακούγαμε τον Αντώνη Σαμαρά να μιλά σε πομπώδης τόνους για “ανακατάληψη των πόλεων από τους μετανάστες” και “για την ανάγκη δημιουργίας χώρων υποδοχής για όσους δεν διαθέτουν άδεια παραμονής.

Μνημόνιο 4 και η ελληνική κοινωνία ΔΕΝ βρίσκεται στους δρόμους

Της Γιώτας Ιωαννίδου

Μόλις προχθές ψηφίστηκε το μνημόνιο αριθμός 4 και σύσσωμη η ελληνική κοινωνία …ΔΕΝ κάτέβηκε στους δρόμους. Ούτε οι άνεργοι, ούτε οι δημόσιοι υπάλληλοι ,15000 από τους οποίους θα οδηγηθούν -σε πρώτη φάση- στην κατηγορία των πρώτων, ούτε οι νέοι κάτω των 25 ετών για τους οποίους προαλείφεται το έδαφος για μισθούς 427 ευρώ, ούτε οι συνταξιούχοι για τους οποίους εξετάζεται ενιαία σύνταξη 360 ευρώ, καθώς τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν χρεωκοπήσει.

Διαπιστώνει επίσης κανείς ότι πριν τις εκλογές του Μαϊου και του Ιουνίου, όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι της επί τεσσάρων δεκαετιών εξουσίας, οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι πρώην και οι νυν δεν τολμούσαν κυριολεκτικά να κυκλοφορήσουν χωρίς να σημειωθεί κάποιο επεισόδιο προπηλακισμού τους. Τώρα τα πράγματα έχουν ηρεμήσει και μάλλον ξεθάρρεψαν και εκείνοι. Σε καμία περίπτωση βέβαια οι λεκτικές επιθέσεις – και όχι μόνο – δίνουν ή έδωσαν λύση στο πρόβλημα, αποτελούσαν όμως πάντα ένα δείκτη της αγανάκτησης και της οργής του κόσμου. Είναι που ήρθε η … ανάπτυξη φαίνεται και ο λαός μας γαλήνεψε…

Στην πρώτη την γραμμή

Της Γιώτας Ιωαννίδου

Πηγή : all4fun.gr

“Θα αγωνιστώ για έναν εργαζόμενο σε κάθε οικογένεια” είχε πει ο Γ.Παπανδρέου και παρόλο που σε πολλούς φάνηκε ότι τον πρόδωσαν τα ελληνικά του, τελικά ήταν από τις λίγες φορές που τα μιλούσε άπταιστα. Στη συνέχεια φυσικά το επιβεβαιώσαμε: Δε θα γίνουμε Ινδία τόλμησε να ψελλίσει (θα γίνουμε όμως Βουλγαρία εννοούσε). Και γίναμε. “Aγωνίστηκε” με συνέπεια ,αυτός και οι επόμενοι. Και φτάσαμε στον έναν εργαζόμενο ανά οικογένεια. Και φτάνουμε ολοταχώς σε μισθούς Βουλγαρίας με κόστος ζωής ακμάζουσας Ελλάδας όμως. Εθελοτυφλούν όσοι πιστεύουν πως υπάρχει σχέδιο ανάκαμψης ή εξόδου από την κρίση. Στόχος είναι η συντριβή ενός λαού μέσω των άγριων πολιτικών λιτότητας και κατάλυσης του κοινωνικού κράτους, που δεν στηρίζουν κανέναν εκτός από το αποτυχημένο και χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα.

Οι υψωμένες γροθιές των μαθητών δεν αποβάλλονται, τιμούνται…

Της Γιώτας Ιωαννίδου

“Τιμωρήθηκα γιατί υπερασπίστηκα τη ζωή και την αξιοπρέπεια”…

Αποβλήθηκε 17χρονη μαθήτρια από σχολείο του Πύργου Ηλείας, γιατί ύψωσε τη γροθιά της στην παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου.

Ήρθε λοιπόν η ώρα δάσκαλε να πάρεις πάλι θέση.

Θέλεις οι γροθιές των παιδιών που διδάσκεις να υψώνονται στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο ή να κρύβονται κάτω από το θρανίο όταν σφίγγονται από την πείνα και το φόβο;

Θα διδάσκεις την ιστορία στον ευπρεπή βηματισμό των παρελάσεων μπροστά στους «επισήμους» ή δίνοντας γνώση κι έμπνευση στα νέα παιδικά «ξυπόλυτα τάγματα» να αποπειραθούν να γράψουν νέες σελίδες  με την πένα των δικών τους αγώνων;

Θα διδάσκεις υπομονή και εγκαρτέρηση ή θα καλείς τους μαθητές σου «να αδράξουν τη μέρα»;