Βολιβία: Ένα ακόμα ρατσιστικό πραξικόπημα ενάντια στους ιθαγενείς λαούς της!

Του Γιώργου Μητραλιά

Τι συμβαίνει τούτες τις μέρες στη Βολιβία; Και αν έχουμε να κάνουμε με ένα πραξικόπημα, τι θέλουν και επιδιώκουν και ενάντια σε ποιον στρέφονται οι πραξικοπηματίες; Την σαφέστερη και καλύτερη απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα την δίνει η ίδια η πρωταγωνίστρια του πραξικοπήματος, η αυτοανακηρυγμένη “μεταβατική πρόεδρος” της χώρας Ζανίν Άνιες όταν τολμά να τουϊτάρει τον εξής εύγλωττο διακαή πόθο της: “Ονειρεύομαι μια Βολιβία απαλλαγμένη από τις σατανικές ιθαγενικές ιεροτελεστίες, η πόλη δεν είναι για τους “Ινδιάνους”, καλύτερα αυτοί να πάνε στο Αλτιπλάνο ή στο Τσάκο”. Όπου Αλτιπλάνο είναι τα (πολύ ψηλά) βουνά και Τσάκο η άνυδρη σαβάνα…

Ακόμα πιο εύγλωττες από τα λόγια, είναι όμως οι πράξεις που τα ακολούθησαν. Έτσι, είδαμε την Κα Άνιες να προσέρχεται στο προεδρικό μέγαρο για την “προεδρική ορκωμοσία” της, κραδαίνοντας θριαμβευτικά πάνω από το κεφάλι της μια τεράστια …Βίβλο, ενώ ο πραγματικός εγκέφαλος του πραξικοπήματος ακροδεξιός ρατσιστής Λουίς Φερνάντο Καμάτσο και οι υποστηρικτές του φώναζαν το σύνθημα “η Βολιβία για το Χριστό, η Πατσαμάμα δεν θα ξαναμπεί ποτέ σε αυτό το μέγαρο”! Ολόκληρο πρόγραμμα αν σκεφτούμε ότι η Πατσαμάμα είναι η “Μητέρα-Γη” αυτών των Ιθαγενικών λαών που οι πραξικοπηματίες εξομοιώνουν με τον… Αντίχριστο.

ΗΠΑ: Η επερχόμενη έκρηξη του κοινωνικού ηφαιστείου

Του Γιώργου Μητραλιά

Όταν στις 14 του περασμένου Αυγούστου διαπιστώναμε την «κατάρρευση του αμερικανικού δικομματισμού» (1) σχεδόν κανένας δεν φάνηκε να παίρνει στα σοβαρά αυτή τη διαπίστωση και τις κατακλυσμικές πλανητικές συνέπειές της. Σήμερα, δηλαδή μόλις δυο μήνες αργότερα και λιγότερο από τρεις εβδομάδες πριν από τις προεδρικές εκλογές της 8ης Νοεμβρίου, όχι μόνο αυτή η κατάρρευση βγάζει κυριολεκτικά μάτια, αλλά και μπορούμε πια άνετα να διαπιστώσουμε κάτι πολύ πιο σοβαρό και… πολλά υποσχόμενο: την χωρίς προηγούμενο –τουλάχιστον από την εποχή του μεγάλου κραχ του 1929-  πολιτική αλλά και κοινωνική κρίση της βορειοαμερικανικής (αστικής) δημοκρατίας, που θα μπορούσε να οδηγήσει προσεχώς  σε κοινωνικές εκρήξεις και πολιτικές ανατροπές ιστορικών διαστάσεων!

Και ιδού εντελώς συνοπτικά για τι πρόκειται. Από πρώτη άποψη, γινόμαστε εδώ και πολλούς μήνες μάρτυρες του φαινομένου της απόρριψης των δυο προεδρικών υποψηφίων από τη μεγάλη πλειοψηφία των συμπατριωτών τους, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που δηλώνουν ότι θα τους ψηφίσουν με μισή καρδιά ή ακόμα και των ηγετικών στελεχών των δυο κομμάτων τους! Αν και αυτό το «φαινόμενο» είναι περίπου μοναδικό στην ιστορία, ωστόσο δεν περιγράφει όλη την σημερινή βορειοαμερικανική πραγματικότητα, που  είναι ακόμα χειρότερη.

Ποτέ άλλοτε όσο σήμερα τόσο «αφόρητη η επικαιρότητα του Πρώτου Παγκόσμιου μακελειού»

Του Γιώργου Μητραλιά

1. Επειδή ο τεράστιος ανοικτός λογαριασμός με τους «εξέχοντες» μακελάρηδες και η ηθική υποχρέωση απέναντι στους δεκάδες  εκατομμύρια πληβείους/θύματά τους δεν μπορούν να εξαντληθούν σε μια ρουτινιέρικη επετειακή υπενθύμιση του είδους «1914-2014, πριν από ένα αιώνα, ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος», όπως συνέβη πριν από δυο χρόνια. Για αυτό το λόγο, όχι μόνο τώρα το 2016, αλλά και του χρόνου το 2017, και τον επόμενο το 2018, και τον μεθεπόμενο… μέχρι να υπάρξει η τελική μεγάλη Κάθαρση της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε και να θυμίζουμε το μεγάλο έγκλημα των «από πάνω» και τη μεγάλη σφαγή των «από κάτω», που μας έμπασε οριστικά στη σύγχρονη εποχή του αγριανθρωπισμού και συνάμα όλων των υπαρξιακών διλημμάτων της ανθρωπότητας.

2. Επειδή ποτέ άλλοτε όσο σήμερα δεν ήταν – δυστυχώς – τόσο «αφόρητη η επικαιρότητα του Πρώτου Παγκοσμίου μακελειού», την ώρα που πληθαίνουν τα λουτρά αίματος των αμέτρητων – πια – «τοπικών»  πολέμων που μας περικυκλώνουν, που  η ακροδεξιά, ο νεοφασισμός και ο πιο άγριος ρατσισμός σαρώνουν  και πάλι την Ευρώπη, και στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού ένας σύγχρονος ακροδεξιός Καλιγούλας με το όνομα Donald Trump ετοιμάζεται να διεκδικήσει με αξιώσεις την ίδια την προεδρία της αμερικανικής υπερδύναμης.

3. Επειδή μόνον η συνειδητοποίηση και εμβάθυνση  αυτής της «αφόρητης επικαιρότητας του Πρώτου Παγκόσμιου μακελειού» από μέρους των «από κάτω» – και των ηγεσιών τους – μπορεί να  προσανατολίσει ρεαλιστικά και αποτελεσματικά τις πολιτικές και άλλες επιλογές τους, και να ορίσει τα άμεσα καθήκοντά τους σε αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Οι εγκληματικές ευθύνες της αριστεράς που αρνείται να δει το ευρωπαϊκό ακροδεξιό τσουνάμι

Του Γιώργου Μητραλιά

Εδώ και 3-4 χρόνια, δεν περνάει μέρα χωρίς να ακούσουμε κάποιον υπεύθυνο του Σύριζα να μας καθησυχάζει και να διαλαλεί ότι στην Ευρώπη όλα βαίνουν καλώς και πάντως καλύτερα από πριν, ότι το «καλό παράδειγμα» του Σύριζα ακολουθούν ανερχόμενες δυνάμεις άλλων χωρών, ότι διευρύνονται οι ρωγμές που άνοιξε ο Σύριζα στις νεοφιλελεύθερη πανευρωπαϊκή παντοδυναμία, κλπ. κλπ. Αν όλη αυτή η ακατάσχετη μπουρδολογία δεν είχε πρακτικό αντίκρισμα θα μπορούσε να προκαλέσει μόνο γέλια.

Επειδή όμως η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη και μάλλον εφιαλτική, όσο ποτέ άλλοτε από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου,  η αντίδραση δεν μπορεί παρά να  είναι οργή, αγανάκτηση… και απελπισία. Γιατί;  Μα, επειδή όλη αυτή η χαζοχαρούμενη αερολογία έχει χειροπιαστές καταστροφικές συνέπειες, επειδή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ήδη διαφαινόμενη σαρωτική επικράτηση της πιο μαύρης, ρατσιστικής και  συχνά νεοφασιστικής και νεοναζιστικής άκρας δεξιάς σχεδόν παντού στη Γηραιά μας ήπειρο. Και μάλιστα, χωρίς μάχη, με ό,τι απομένει από την αριστερά να σφυρίζει περίπου αδιάφορα, και να τυρβάζει περί άλλα, δηλαδή να θριαμβολογεί ανέξοδα ενώ το ευρωπαϊκό μας σπίτι έχει ήδη πιάσει φωτιά και αρχίζει να λαμπαδιάζει!…

Οι διεθνείς καταστροφικές συνέπειες της προαναγγελθείσας συνθηκολόγησης του Σύριζα …και οι εγκληματικές ευθύνες του κ. Τσίπρα

Του Γιώργου Μητραλιά

Όπως θα έπρεπε να αναμένεται, η πορεία που ακολούθησε η κυβέρνηση Τσίπρα μετά την αποφράδα 13η Ιουλίου επιβεβαίωσε την απαισιόδοξη πρόβλεψη (1) ότι θα στραφεί με πρωτόγνωρο κυνισμό και φραστική –προς το παρόν- βία ενάντια σε όποιον και όποια θα τολμούσε να αμφισβητήσει την πλήρη μνημονιακή της μεταμόρφωση. Καθώς μάλιστα η «τάση Τσίπρα» του Σύριζα επέλεξε να ηγηθεί ενός εντελώς νέου κυβερνητικού σχήματος που κυβέρνησε τη χώρα με τη ζωτικής σημασίας στήριξη σύσσωμων των νεοφιλελεύθερων κομμάτων (Ν.Δ. Πασόκ, Ποτάμι), στο στόχαστρό της βρέθηκαν αποκλειστικά και μόνον οι επικριτές του νέου κυβερνητικού της προγράμματος, δηλαδή του τρίτου Μνημονίου. Και φυσικά, αυτοί δεν απαντώνται βέβαια στην χτεσινή αντιπολίτευση, που είχε μετατραπεί σε συμπολίτευση, αλλά πρωτίστως στη χτεσινή αριστερή πτέρυγα της συμπολίτευσης που έχει μετατραπεί τώρα σε… αξιωματική αντιπολίτευση, μια και Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ συμφωνούν εσχάτως δια στόματος των ηγετών τους με την κυβέρνηση Τσίπρα ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει πιστή στο ευρώ!…

Λογιστικός έλεγχος του χρέους στον καιρό της τρόικας

Του Γιώργου Μητραλιά

Μερικά χρήσιμα διδάγματα από τις εμπειρίες της καμπάνιας για μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του ελληνικού δημόσιου χρέους, ένα χρόνο μετά τη συγκρότησή της.

Την ώρα που η ελληνική καμπάνια για το λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους βρίσκει μιμητές σχεδόν παντού στην Ευρώπη,  επιβάλλεται ένας πρώτος απολογισμός της δράσης της για να εξαχθούν διδάγματα χρήσιμα για όλους. Πράγματι, με δεδομένο ότι αυτή η ελληνική καμπάνια  έκανε τα πρώτα της  βήματα ακριβώς πριν από ένα χρόνο και ότι ήταν η πρώτη που προχωρούσε σε αυτό το πείραμα που ήταν μέχρι τότε χωρίς κανένα προηγούμενο στον παγκόσμιο Βορρά, είναι παραπάνω από φυσικό  να μας απασχολήσουν   τα επιτεύγματα και τα διλήμματά  της, οι επιτυχίες και τα αδιέξοδά της ώστε να ξεκινήσει, επιτέλους (!), η συζήτηση όχι  πια για το ίδιο το χρέος, αλλά μάλλον για την πολιτική, κοινωνική και κυρίως την κινηματική και χειραφετητική διάσταση  της πάλης για τον  ανεξάρτητο και «από τα κάτω» έλεγχό του.

H «κόλασή» του πρώην Νο 1 του ΔΝΤ «είναι η δική μας ελπίδα»!

Του Γιώργου Μητραλιά

Η είδηση –δίκαια- εντυπωσιάζει: «Ο ισπανός πολιτικός Ροντρίγκο Ράτο, πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, συνελήφθη για απάτη και ξέπλυμα χρήματος, μεταδίδουν ισπανικά μέσα ενημέρωσης.». Η είδηση είναι όμως λειψή: ο κ. Ράτο δεν ήταν μόνο «πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ» (2004-2007), αλλά και πρώην «τσάρος» της ισπανικής οικονομίας (υπουργός Οικονομικών) στη κυβέρνηση Αθνάρ της οποίας ήταν και αντιπρόεδρος (1996-2004), καθώς και πρώην πρόεδρος της πολύπαθης και άκρως διεφθαρμένης τράπεζας Bankia (2010-2012). Κυρίως όμως, ο κ. Ράτο διετέλεσε επίσημος «δελφίνος» του Αθνάρ στην αρχηγία του –πάντα- κυβερνώντος Λαϊκού κόμματος (ΡΡ) και παραλίγο πρωθυπουργός της Ισπανίας στη θέση του… Ραχόι.

Τα αξιώματα του κ. Ράτο δεν είναι λοιπόν παίξε γέλασε. Προκαλούν το σεβασμό και αυτό ακριβώς δεν σταμάτησε να επαναλαμβάνει φωνάζοντας και χτυπώντας έξαλλη τα κουδούνια της, η πρόεδρος του Καταλανικού Κοινοβουλίου στον… ασεβούντα βουλευτή της CUP (Candidatura d’Unitat Popular)* Νταβίντ Φερνάντεθ όταν, στις 12 Νοεμβρίου 2013, αυτός τολμούσε να κατευοδώνει τον –εξεταζόμενο από τον ίδιο για την υπόθεση Bankia- μεγαλόσχημο τραπεζίτη, πρώην αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, πρώην εγκέφαλο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, πρώην Νο 1 του ΔΝΤ, και πάντα ισχυρό άνδρα της ισπανικής «κάστας», με την ιερόσυλη φράση «Γεια χαρά γκάνγκστερ, Έξω η μάφια» (Hasta pronto gangster, Fuera la mafia)!…