Ένα δυστοπικό μυθιστόρημα στα νησιά του Αιγαίου

του Γιάννη Μακριδάκη

Σε κάποιο δυστοπικό μυθιστόρημα ένα τεράστιο θορυβώδες ντρόουν δεν αφήνει τον πληθυσμό μιας πόλης να κοιμηθεί τις νύχτες επειδή περιπολεί από πάνω τους για να αποτρέψει πρόσφυγες και μετανάστες να αποβιβαστούν σε αυτήν, παρ’ όλα αυτά όμως αποβιβάζονται κατά εκατοντάδες καθημερινά, μιας που η δική τους ζωή είναι ήδη μια δυστοπία και ελπίδα έχουν μόνο με την προσφυγιά.

Ο Φυσικός Άνθρωπος

Toυ Γιάννη Μακριδάκη

*Την νύχτα εκείνη ο Ιησούς και οι μαθητές Αυτού, εξόν του Ιούδα, μετέβησαν πέραν του χειμάρρου των Κέδρων και εισήλθαν εις τον ελαιώνα της Γεσθημανής όπως προσευχηθούν.

Τον τόπο εκείνον εγνώριζε ασφαλώς και ο Ιούδας, διότι είχαν μεταβεί πλείστες φορές εκεί μαζί με τον Ιησού. Κατέφθασε κατόπιν λοιπόν και ούτος εκεί, επικεφαλής πλήθους οργίλων Καταναλωτών τε και Δούλων του Συστήματος, εχόντων ανά χείρας δαυλούς, λύχνους, ξύλα και μάχαιρες, συνοδευόμενοι υπό πανόπλων Στρατιωτών και Φρουρών, οίτινες είχαν διαθέσει εις αυτόν οι Τραπεζίτες, οι Επενδυτές και οι Άρχοντες.

Ο Ιησούς, ειδών τότε τον όχλο αυτόν, προχώρησε και ρώτησε αυτούς: «Τίνα ζητείτε;». «Τον Ιησού τον Ναζωραίο» του απεκρίθησαν. Και είπεν τότε ο Ιησούς: «Εγώ είμαι».

Η κατάντια είναι πλέον μη αναστρέψιμη

Του Γιάννη Μακριδάκη

Τον Μίκη Θεοδωράκη δεν βρήκα το κουράγιο να τον ακούσω και να τον δω στην ομιλία του. Άντεξα μόνο για λίγα λεπτά στην αρχή, που προσφώνησε τα αδέρφια του τους φασίστες και τους ναζί ενώ από κάτω από την εξέδρα ήταν όντως αυτοί. Μετά το έκλεισα. Δεν άντεξα να τον δω να ξεφτιλίζει και να αποδομεί τον σπουδαίο καλλιτέχνη που φέρει στο ίδιο σαρκίο με αυτό του γελοίου πολιτικού όντος.

Γιάννης Μακριδάκης : “Οι πραγματικοί ήρωες ζουν στο περιθώριο”

Της Βαρβάρας Γκιγκιλίνη

Θα πρέπει να ‘χουν περάσει 20 περίπου χρόνια από την τελευταία φορά που είδα τον Γιάννη Μακριδάκη. Αυτό το ψηλόλιγνο παιδί που μιλούσε αργόσυρτα και μας έκανε να σκιρτάμε για το μεγαλείο της φύσης μέσα από τις περιγραφές του. Ακόμη και αν οι δημοσιογραφικές μας συναντήσεις λάμβαναν χώρα μέσα σε ένα «αυτοδιοικητικό» πλαίσιο, κατόρθωνε με ένα μοναδικό ταλέντο να μας μιλάει γι αυτά που του άρεσαν.Τη φύση και την ιστορία.  Τότε μάλιστα, εξέδιδε και ένα περιοδικό το «Πελινναίο» που στα χρόνια εκείνα και με την άπειρη ματιά μας δεν καταλαβαίναμε η σημασία του.

Εκεί, στην τελευταία συνάντηση μέσα σε ένα πλοίο της γραμμής που δεν θυμάμαι  ούτε που πηγαίναμε  ούτε από που γυρίζαμε- σε αυτό το σημείο του χρόνου πάγωσε και η μνήμη μου για το Γιάννη. Άλλωστε σχεδόν πάντα πιστεύω ότι σε κάθε ταξίδι μας με οποιοδήποτε  μεταφορικό μέσο είτε από θάλασσα είτε ξηρά ή αέρα, την ώρα που βρισκόμαστε μέσα σε αυτό διανύουμε ένα κενό μέσα στο χρόνο. Χρόνια πολλά αργότερα έπεσε στα χέρια  μου  το βιβλίο του «Η δεξιά τσέπη του ράσου»  αλλά μέσα στη δίνη της καθημερινότητας δεν συνδύασα τον Γιάννη με το όνομα του συγγραφέα που ήταν τελικά το ίδιο πρόσωπο.

Καλοκαιρινή κυβέρνηση

Tου Γιάννη Μακριδάκη

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο νησί της Χίου. Σε μια κοινωνία αστική, ιδιότυπα κλειστή ως νησιωτική, αλλά και στην πλειονότητά της κοσμογυρισμένη και με παγκόσμιες επιρροές ως ναυτική. Το νησί είχε το μεγαλύτερο ποσοστό από όλες τις πόλεις της Ελλάδας θανάτων από πείνα τον χειμώνα του 41 και το επίσης μεγαλύτερο ποσοστό προσφύγων πολέμου στη Μέση Ανατολή κατά την περίοδο 1941-46.

Ο λόγος είναι ότι η κοινωνία της πόλης Χίου αποτελούνταν κατά μεγάλο ποσοστό της από οικογένειες αριστοκρατικής γενιάς και μιας ταχέως αναπτυσσόμενης, από τον μεσοπόλεμο ακόμη, αστικής τάξης, οι οποίοι είχαν μεγάλη σχέση με το χρήμα από το εμπόριο και την ναυτιλία, αλλά καμία σχέση με την πρωτογενή παραγωγή και τους φυσικούς πόρους, ώστε να μπορούν να τραφούν σε περιόδους οικονομικής ανέχειας. Ακόμη κυκλοφορούν στο νησί ιστορίες για κατσίκες στα χωριά δεμένες με γραβάτες καπεταναίων και για όρνιθες που γεννοβολάνε μέσα σε πιάνα τοποθετημένα στα κοτέτσια, λόγω του ότι οι πλούσιοι αστοί της πόλης αντήλλασσαν τα υπάρχοντά τους με τους χωρικούς για να πάρουν τρόφιμα.

Χιονιάς και αποκτήνωση

Του Γιάννη Μακριδάκη

Δυστυχώς δεν είναι κυβέρνηση γελοίων, ούτε κράτος ανίκανων. Δυστυχώς είναι κυβέρνηση υποκριτών και κράτος τελειωμένων. Αποκτηνωμένων από τον καταναλωτικό καπιταλισμό, που κατακρεουργούν αδίστακτα στον βωμό του ευρώ τα πάντα, από το φυσικό κεφάλαιο και τους πόρους της πατρίδας τους μέχρι μια χούφτα μετανάστες και πρόσφυγες, που έφτασαν εδώ και ζήτησαν καταφύγιο στη δύσκολή τους ώρα.

Ο Χρόνης Μίσσιος ως φάρος στον δρόμο της Αριστεράς προς την Οικουμενικότητα

Του Γιάννη Μακριδάκη

Το προλογικό σημείωμα στην επετειακή έκδοση του βιβλίου του Χρόνη Μίσσιου “Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Γράμματα.

… στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο περιβάλλοντα:

Το ένα είναι το φυσικό περιβάλλον και το άλλο είναι το κοινωνικό περιβάλλον, το ανθρώπινο περιβάλλον.

Το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός, ότι το ανθρώπινο περιβάλλον είναι οργανωμένο κατά τέτοιο τρόπο και δρα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον. Συνεπώς για να διατυπώσουμε ένα οικολογικό αίτημα, που θα σημαίνει την σωτηρία του πλανήτη και συνεπώς της ζωής πάνω σε αυτόν, πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε πως θα ανατρέψουμε τις πρακτικές που οδηγούν στην καταστροφή του και πως θα οδηγηθούμε σ’ έναν βαθύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό, ο οποίος θα αποκαταστήσει τη φυσική σχέση του ανθρώπου με τη φύση”.

Εμποράκοι της πολιτικής

Του Γιάννη Μακριδάκη

Κάποτε όταν ένας Χιώτης έμπορος έβγαινε στη σύνταξη και ήθελε να περάσει το μαγαζί μαζί με όλη την πελατεία του στον γιο του, κάνανε το εξής κόλπο:

Καθόντουσαν και οι δυο πίσω από το γκισέ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και σε κάθε πελάτη που έμπαινε, έσπευδε ο υιός να τον εξυπηρετήσει λέγοντάς του, δήθεν κρυφά από τον πατέρα, ότι αν ξαναέρθει σε στιγμή που θα λείπει ο γέρος ο παράξενος, θα του δώσει το προϊόν που ζήτησε σε καλύτερη τιμή. Πετύχαιναν λοιπόν να καταστήσουν αντιπαθή στα μάτια των πελατών τον απερχόμενο έμπορο και συμπαθή τον κληρονόμο του, κι έτσι πολύ σύντομα όλη η εκλεκτή πελατεία του καταστήματος άρχισαν να περνούν απ’ έξω και να ελέγχουν πότε δεν είναι μέσα ο γέρος, για να μπουν και να ψωνίσουν. Ο γέρος τότε άρχιζε σιγά σιγά να αποσύρεται και με τον τρόπο αυτό σε εύλογο χρονικό διάστημα το μαγαζί περνούσε ομαλά στον υιό και όλοι οι πελάτες του ήταν ευχαριστημένοι που ο παράξενος γέρος δεν ξαναπατούσε ποτέ στο μαγαζί, ακόμη και όταν ο υιός σταματούσε σταδιακά να τους κάνει εκπτώσεις.

Ακραία φυσικά φαινόμενα

Του Γιάννη Μακριδάκη

Έχει γίνει πλέον νομίζω σαφές όλα αυτά τα χρόνια ότι οι ανόητες και κυνικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές του καταναλωτισμού, που γέννησαν την οικονομική κρίση και που δήθεν προσπαθούν να την εξουδετερώσουν, παρουσιάζονται στις κοινωνίες και ενίοτε εκλαμβάνονται από αυτές, περίπου ως ακραία φυσικά φαινόμενα, τα οποία ενσκήπτουν ξαφνικά απειλώντας τη ζωή των πολιτών.

Η κατάρρευση

Του Γιάννη Μακριδάκη

Φτάσαμε λοιπόν μετά από 3 μνημόνια στο πρωτοφανές: Να παραιτείται η κυβέρνηση, να προκηρύσσει εκλογές αλλά να μην επιχαίρει για την εξέλιξη αυτή ουδείς από την αντιπολίτευση, απεναντίας να την επικρίνουν κιόλας.

Αυτό συμβαίνει φυσικά επειδή έχουν καταπέσει πλέον οι μάσκες και έχει φανεί πεντακάθαρα ότι δεν υπάρχει πια καμία διαφορά μεταξύ των παλαιών και των άρτι μεταλλαγμένων της επενδυτικής αριστεράς, αφού όλοι μαζί αντάμα πια, σε μια Βουλή εθνικής συμφιλίωσης για πρώτη φορά μετά τον Εμφύλιο, ψήφισαν τη νέα συμφωνία εκπόρνευσης της Ελλάδας και συμπεριφέρονται σαν οι νεοφιλελεύθερες χυδαίες και ανόητες πολιτικές που υπηρετούν, να αποτελούν ακραία φυσικά φαινόμενα, θεομηνίες, όπως αρέσκονται να τα αποκαλούν, οι δε ίδιοι να επιθυμούν μάλλον ρόλο όσο το δυνατόν πιο αφανή και όχι διαχειριστικό στην τελική αυτή ευθεία της πλήρους εξαθλίωσης της πλειονότητας των πολιτών, οπότε οι εκλογές προφανώς διαταράσσουν την προσωπική βολή στην καρέκλα και στον βουλευτικό μισθό του καθενός από δαύτους.

Σφιχτόκωλες αποφάσεις υπουργών

Του Γιάννη Μακριδάκη

Ο υπουργός Κουρουμπλής ανακοίνωσε ότι θα μας υποχρεώσει έναντι σκληρής και μάλλον εκδικητικής ποινής σε τεστ κοπράνων και άλλες ιατρικές εξετάσεις και όλο αυτό το ονόμασε πρόληψη του καρκίνου. Προφανώς μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό του.

Διότι αυτό δεν αποτελεί φυσικά πρόληψη αλλά απλώς κάποια ίσως έγκαιρη διάγνωση της ασθένειας.

Η γενιά που βρίσκει διέξοδο

Του Γιάννη Μακριδάκη

Οι καταναλωτές που είναι σήμερα σε ηλικία περίπου 60 ετών βλέπουν τον Χάρο να περνάει από δίπλα τους και νιώθουν την ανάσα του ζωντανή στο σβέρκο τους την ώρα που τους προσπερνάει και πάει λίγο παρακάτω, παίρνει τους συνομηλίκους τους, είτε μπαμ και κάτω, είτε μετά από χρόνια και επώδυνη ασθένεια.

Είναι η πρώτη γενιά καταναλωτών ουσιαστικά αυτή. Άνθρωποι που οι περισσότεροι μεγάλωσαν σε φυσικά περιβάλλοντα και τράφηκαν με καθαρές τροφές, μεταλλάχθηκαν κατά τη διάρκεια του βίου τους σε καταναλωτές, έγιναν επιτυχημένοι, βολεύτηκαν, προόδευσαν, αναπτύχθηκαν, πλούτισαν και έτσι άρχισαν να ζουν σε περιβάλλοντα όξινα, έναν ανθυγιεινό τρόπο καθιστικής ζωής, σταμάτησαν να τρέφονται και άρχισαν να εκτρέφονται με τρόφιμα επεξεργασμένα και νεκρά, σταμάτησαν να νιώθουν και να διαισθάνονται και άρχισαν να σκέφτονται και να υπολογίζουν, σταμάτησαν να ζουν και άρχισαν να μετράνε σε πόσα χρόνια θα γεράσουν για να πάρουν σύνταξη να ζήσουν, φτάσανε λοιπόν 60 και πέφτουν τώρα κάτω ένας ένας, θύματα του “πολιτισμού” της γενιάς τους.

Is There Any Alternative?

Alexandros Michailidis / SOOC

Του Γιάννη Μακριδάκη

Ένας ένας, όπως αποδείχτηκε, οι πολιτικοί και τα κόμματα που μπαίνουν στο παιχνίδι της εξουσίας, αποδέχονται αργά ή γρήγορα, άλλοι εύκολα και άλλοι κάπως αντιστεκόμενοι μέχρι να λυγίσουν, τον καπιταλιστικό μονόδρομο και γίνονται τιμητές του.

Αυτό συμβαίνει επειδή οι περισσότεροι των πολιτικών είναι βεβαίως ρηχοί σε σκέψη και φιλοσοφία, αδαείς σε ζωή και ιστορικά αμόρφωτοι, τέλος είναι πασιφανώς και πρωτοφανώς αναξιοπρεπείς αφού δεν διστάζουν να πράξουν και να υπηρετήσουν τα αντίθετα από τα όσα είχαν εξαγγείλει, συμβαίνει όμως και για έναν ακόμη λόγο, πολύ σημαντικότερο.

Το έγκλημα ολοκληρώθηκε

Του Γιαννη Μακριδάκη

Τη Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015 η κυβέρνηση της επενδυτικής αριστεράς, έχοντας εξασφαλίσει εθνική συνεννόηση και ομοψυχία για πρώτη φορά στην κοινοβουλευτική ιστορία του ΝΑΙοελληνικού κρατιδίου, συμφώνησε με τους δανειστές την εφαρμογή του 3ου και φαρμακερού μνημονίου, και ολοκλήρωσε το έγκλημα που είχαν ξεκινήσει να διαπράττουν οι προκάτοχοί της

ΝΑΙοελληνικό κρατίδιο

Του Γιάννη Μακριδάκη

Για πρώτη φορά πολιτική συναίνεση στο ΝΑΙοελληνικό κρατίδιο. Υποτελείς πολιτικοί νάνοι όλοι μαζί ψήφισαν ναι στο 3ο και φαρμακερό μνημόνιο που εκκαθαρίζει οριστικά τη χώρα από τον αδύναμο πληθυσμό της, που εκποιεί τη δημόσια περιουσία της και εκπορνεύει τους φυσικούς της πόρους με αντάλλαγμα δάνεια σε ευρώ.

Η επενδυτική αριστερά έδειξε τελικά το ποιόν της. Αυτό για το οποίο πολλές φορές στη διάρκεια της προηγούμενης 3ετίας μίλησα και εξυβρίστηκα από ιδιοτελείς, ασυνείδητους, επικίνδυνους και ηλίθιους οπαδούς και στελέχη της.

Από τον Παπανδρέου στον Ολαντρέου 3 Μνημόνια δρόμος

του Γιάννη Μακριδάκη

Τελικά η επενδυτική αριστερά ολοκλήρωσε το τριετούς διάρκειας νούμερό της με μια υπέρ-θεαματική κωλοτούμπα εν είδει δημοψηφίσματος.

Σαν να το χρωστούσε από την εποχή του αλήστου μνήμης παπανδρέου, το έπραξε ο ολαντρέου πριν παραδωθεί ολοκληρωτικά, με την βαοήθεια γάλλων τεχνοκρατών, στις διαθέσεις των δανειστών και στο 3ο μνημόνιο.

Καταναλωτικός φιλοτομαρισμός

Του Γιάννη Μακριδάκη

Ενώ η ελληνική κυβέρνηση έχει παγώσει την κωλοτούμπα της από τις 20 του Φλεβάρη οπότε και υπέγραψε την παράταση του προγράμματος που είχε συμφωνήσει και εκτελούσε η συγκυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου, ενώ έχει απομείνει μετέωρη και δε μπορεί να αποφασίσει αν θα ολοκληρώσει την κωλοτούμπα οδεύοντας προς ψήφιση όλων των απαιτούμενων για θετική αξιολόγηση από τους Θεσμούς ή αν θα επιστρέψει σε όρθια θέση αξιοπρέπειας, έρχεται η ΕΚΤ και κόβει χρήμα ένα τρις ευρώ, το οποίο από Δευτέρα θα διανείμει στις κεντρικές τράπεζες όλων των χωρών της ευρωζώνης πλην της Ελλάδας.

Οικονομολόγοι και πολιτικοί, όλοι τους σπουδαγμένοι, σύγχρονοι και πολιτισμένοι είναι σύμφωνοι ότι αυτή η κίνηση του κεντρικού τραπεζίτη Ντράγκι είναι απολύτως ωφέλιμη για την ευρωζώνη, για το σύστημα, άσχετα αν είναι ή δεν είναι δίκαιη απέναντι στην Ελλάδα.

Πολιτικός πολιτισμός

Tου Γιάννη Μακριδάκη

Προσωπικά απόρησα και που τηλεφώνησε το βράδυ των εκλογών στον Τσίπρα για να τον συγχαρεί. Δεν το περίμενα. Απεναντίας, ήμουν βέβαιος ότι δεν θα έχει μούτρα να τον πάρει μετά από τόση απροκάλυπτη ακροδεξιά λάσπη που του είχε ρίξει. Του είπε λοιπόν ότι το επιτάσσει ο πολιτικός πολιτισμός, γι’ αυτό του τηλεφώνησε. Με άλλα λόγια υποκρίνομαι φίλε για να φανώ πολιτισμένος, μη νομίζεις… Τα κάνουν αυτά οι κουτσαβάκηδες.

Την επόμενη μέρα όμως δεν άντεξε το κουτσαβάκι άλλον πολιτισμό και δεν μετέβη να παραδώσει την εξουσία αποδεικνύοντας ότι αποτελεί μία τελείως παρωχημένη για την πολιτισμένη ανθρωπότητα πολιτική προσωπικότητα, η οποία επιβάλλεται να εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή και να μην προσβάλει άλλο τη χώρα μας.

Εκλογική κρησάρα

Του Γιάννη Μακριδάκη

Αυτές οι εκλογές θα είναι οι πλέον ευκρινείς από όλες όσες έλαβαν χώρα κατά τα χρόνια της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Θα δούμε πεντακάθαρα πόσο τοις εκατό των Ελλήνων πολιτών είναι:

α) μαζόχες, νοικοκυραίοι, ιδιοτελείς και υποκριτές πατριδοκάπηλοι, θύματα εκ πεποιθήσεως ψηφίζοντας τον Σαμαρά και τον ακροδεξιό εσμό των αμόρφωτων που σέρνει

β) πολιτικοί απατεώνες ψηφίζοντας το χοντρό πασόκ

Εκδρομή με το ΠΑΣΟΚ !

Του Γιάννη Μακριδάκη

Αναδημοσιεύω τιμής ένεκεν για την ίδρυση του νέου κόμματος ΓΑΠ, ένα διήγημα που είχα γράψει τότε, τον Μάρτιο του 2012, όταν το Πασόκ έκανε εσωκομματικές εκλογές για να ανακηρύξει τον Βενιζέλο Πρόεδρο! Σας υπενθυμίζω, για την καλύτερη κατανόηση της ιστορίας, ότι ψήφιζαν τα μέλη του κόμματος σε εκλογικά κέντρα στημένα ειδικά για την περίπτωση και πλήρωναν 2 ευρώ ως ενίσχυση του κόμματος.

Η ύστατη ώρα

του Γιάννη Μακριδάκη

Ο βόρβορος αναταράσσεται λόγω του ότι οι δυσώδεις πολιτικοί εκπρόσωποι των καταναλωτών προσπαθούν απεγνωσμένα να διασώσουν τα τομάρια τους την ύστατη ώρα της πολιτικής τους υπόστασης.

Θα είναι ακόμη πιο δυσώδεις και θλιβεροί όταν καταφθάσει, οσονούπω, για τον καθένα και η ύστατη ώρα της φυσικής του υπόστασης, την οποίαν προφανώς και απολύτως εμφανώς έχουν εδώ και χρόνια λησμονήσει, κοιτάζοντας αφ’ υψηλού την ζωή, τον άνθρωπο και όλα τα άλλα πλάσματα, ως κλασσικοί αμόρφωτοι και υπέρμετρα ανόητοι, θεωρούντες εαυτούς σπουδαίους και υπεράνω όλων επειδή κατέχουν δήθεν δύναμη εκ θέσεως πολιτικής ή συσσώρευσης κουπονιών χρηματικών.

Οι μάγκες δεν καταναλώνουν ούτε κατ..αναλώνονται

Του Γιάννη Μακριδάκη

Από καιρού εις καιρό με πιάνει μια νοσταλγία να ακούω κάποια τραγούδια. Έβαλα λοιπόν το “πέντε μάγκες στον Περαία” και όσην ώρα έπαιζε αυτό το μοναδικό ρεμπέτικο, είπα να ξαναδιαβάσω τον σύντομο βίο του καλλιτέχνη που το έγραψε, του Γιοβάν Τσαούς του ανεπανάληπτου, που ήξερε όλους τους μουσικούς δρόμους και είχε στο μπουζούκι του ταστιέρα από κανονάκι, έτσι που κανείς, ούτε ο Μάρκος δεν μπορούσε να παίξει με αυτό.

Πορεία στο σούρουπο

Του Γιάννη Μακριδάκη

Η Αριστερά για να κυβερνήσει θα πρέπει να καταργήσει τις κυβερνήσεις εντός της και όχι να τις ονειρεύεται, για να λάβει την εξουσία θα πρέπει να καταργήσει τις εξουσίες, να φέρει τα πάνω κάτω, να επαναστατήσει και να επαναστήσει τα πάντα.

Η Ευρώπη σκοτεινιάζει ξανά. Διανύουμε το σούρουπο αυτή την ώρα. Φασίστες, ναζί, εθνικιστές πάσης φυλής πάνε στην ευρωβουλή για να υπηρετήσουν μία δήθεν ένωση ευρωπαϊκών εθνών και συνεργασία διαφορετικών μεταξύ τους ανθρώπων… Όσο το καταναλωτικό σύστημα θα πνέει τα λοίσθια λόγω αδυναμίας πλέον του οικοσυστήματος να το υποστηρίζει, τόσο θα αυξάνεται ο εθνικισμός και τόσο θα καλπάζει ο κανιβαλισμός μεταξύ των ανθρώπων.

Νεοναζί ονειρώξεις

του Γιάννη Μακριδάκη

Πήγα πρωί πρωί να ψηφίσω για να μην δω μούρες κομματικές και λούμπεν παραταξιακές της διαφθοράς και της ιδιοτέλειας αλλά μου προέκυψαν από εκεί που δεν το περίμενα οι εμετικοί ανθρωποτύποι

Ώρα εφτά και μισή το πρωί και το εκλογικό τμήμα βρίσκονται η δικαστική αντιπρόσωπος με την γραμματέα της και δύο αντιπρόσωποι κομμάτων και συνδυασμών (ΚΚΕ και ενός αυτοδιοικητικού). Μέσα στα δύο παραβάν κάποιοι πολίτες ψηφίζουν και εγώ που αναμένω την σειρά μου, ουδείς άλλος.

Τότε μπαίνει ο αποκτηνωμένος με τα μαύρα ρούχα, δείχνει στην δικαστική αντιπρόσωπο μια εξουσιοδότηση, ελέγχει τα ψηφοδέλτια στο τραπέζι και φεύγει όπως ήρθε, δίχως κουβέντες και δίχως περιττές κινήσεις.

Εκλογές τώρα!

Του Γιάννη Μακριδάκη

Ήταν θέμα χρόνου να φτάσει η κυβερνώσα ακροδεξιά τη Δημοκρατία στον πάτο. Όταν φασίστες με περιβολή και προσωπίδα δημοκράτη κυβερνούν κατ’ εντολή των ξένων αφεντικών τους, καταλύοντας τους θεσμούς και το Σύνταγμα, μεθοδεύοντας την εκποίηση και την εκπόρνευση της χώρας και της ζωής όλων μας, εξαπολύοντας χημικό πόλεμο και ανελέητους εκτεταμένους ξυλοδαρμούς εναντίον των πολιτών που υπερασπίζονται τη ζωή τους και την πατρίδα όπως έχουν υποχρέωση,  αυτή είναι η αναπόφευκτη κατάντια, η οποία στη συνέχεια οδηγεί ολοταχώς και απολύτως προς τον εμφύλιο αν δεν σταματήσει εδώ, με εκλογές φυσικά.

Η Ελλάδα εδώ και χρόνια πάσχει από έλλειψη Δικαιοσύνης, ασθένεια του πολιτικού βίου η οποία εμφανίζεται πάντοτε μαζί με την παρουσία ακροδεξιών ολοκληρωτικών κυβερνήσεων που αφενός νομοθετούν άδικα, παρανοϊκά πολλές φορές και φυσικά μεροληπτικά υπέρ των ισχυρών, αφετέρου παρεμβαίνουν στο έργο των δικαστών απροκάλυπτα.