Η Διεθνής Διάσκεψη για τη Λιβύη στο Βερολίνο και η (μη) συμμετοχή της Ελλάδας

Τι λέει το Βερολίνο για τη μη πρόσκληση της Ελλάδας στη Διεθνή Διάσκεψη για τη Λιβύη – Ο «γαλάζιος» και ο «ροζ» μύθος για τον ισχυρό γεωπολιτικό ρόλο της χώρας – Οι κίνδυνοι και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στην περιοχή

Εάν κάτι αναδεικνύεται από τη Διεθνή Διάσκεψη για τη Λιβύη, στο Βερολίνο την Κυριακή, είναι ότι οι «μεγάλες δυνάμεις» της εποχής και οι δορυφόροι τους, οι ιμπεριαλιστές με τις κυβερνήσεις – τσιράκια τους για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, αυτό είναι το εξής: Αυτοί που επεμβαίνουν, καταστρέφουν και διαλύουν σε κρίσιμες περιοχές του πλανήτη, επανέρχονται στους τόπους των εγκλημάτων τους, για να διαπράξουν τα ίδια, πάντα σύμφωνα με συμφέροντα τους (ενεργειακές πηγές κ.α). Τα παζάρια με τη λεγόμενη «κυβέρνηση της Τρίπολης» και παράλληλα με τον στρατηγό Χαφτά είναι ενδεικτικά της παρέμβασης που θέλουν να έχουν.

Χιλιάδες Γερμανοί στους δρόμους διαδηλώνουν για την «τρέλα των ενοικίων»

Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές αναμένονται σήμερα στη Γερμανία για να καταγγείλουν «την τρέλα των ενοικίων». Να διαμαρτυρηθούν για τις εξωφρενικές τιμές στα ενοικιαστήρια που έχουν επιβάλλει οι κερδοσκόποι της αγοράς ακινήτων.

Στο Βερολίνο τα ενοίκια έχουν διπλασιαστεί μέσα σε μία δεκαετία και οι διαδηλωτές αναμένεται να συγκεντρωθούν κατά εκατοντάδες το μεσημέρι στην Αλεξάντερπλατς για να καταγγείλουν εταιρείες όπως η «Deutsche Wohnen» και η «Vonovia», οι οποίες έχουν αγοράσει χιλιάδες κτίρια εκμεταλλευόμενες τις χαμηλές τιμές.

«Ο νέος ιδιοκτήτης είναι γνωστός εδώ, διαθέτει περισσότερα από 1.500 διαμερίσματα και πρόκειται ξεκάθαρα για επιχείρηση (…) αγοράζει και πουλά με τα χρήματα επενδυτών, οι οποίοι φυσικά επιθυμούν τη μέγιστη δυνατή απόδοση», εξηγεί ο 75χρονος Χανς φον Μέιντελ.

Τουρκική επίδειξη δύναμης στη Γερμανία

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Από μόνη της η απροθυμία της Άγκυρας να ανανεώσει τις διαπιστεύσεις σε τρεις προβεβλημένους γερμανούς ανταποκριτές, για τους δύο εκ των οποίων σήμανε την άμεση αναχώρησή τους από την γειτονική χώρα καθώς η άδεια παραμονής τους ήταν συνδεδεμένη με τη διαπίστευση, δε σήμαινε και πολλά.

Στην πραγματικότητα όμως η εκδίωξη των δύο δημοσιογράφων δεν ήταν παρά η κορυφή του παγόβουνου όξυνσης που διέρχονται οι σχέσεις των δύο χωρών, με πρωταγωνιστή την ίδια την Τουρκία η οποία απαιτεί και επιβάλλει να της συμπεριφέρονται ως τοπική υπερδύναμη και τίποτε λιγότερο!

Δισεκατομμύρια ευρώ «ξεπλένονται» με γερμανικά ακίνητα

Ολοένα και περισσότερο μαύρο χρήμα από το εξωτερικό εισρέει για ξέπλυμα στην γερμανική αγορά ακινήτων, επισημαίνει έκθεση του γερμανικού παραρτήματος της Transparency International που παρουσιάστηκε σήμερα στην έδρα της μη κυβερνητικής οργάνωσης στο Βερολίνο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το 2017 το εν λόγω ποσό ξεπέρασε τα 30 δις. Στοιχεία των ιταλικών διωκτικών υπηρεσιών δείχνουν ότι μέλη της μαφίας προσπαθούν να ξεπλύνουν τεράστια ποσά από το εμπόριο κοκαΐνης, αγοράζοντας ακίνητα στη Γερμανία.

Κατά την παρουσίαση της έκθεσης η επικεφαλής της Διεθνούς Διαφάνειας Έντα Μίλερ τόνισε ότι «υπάρχει τεράστιο πρόβλημα νομιμοποίησης παράνομων εσόδων στη γερμανική αγορά ακινήτων που οφείλεται εν πολλοίς στις μεγάλες ελλείψεις τόσο της γερμανικής νομοθεσίας όσο και του εξοπλισμού και στελέχωσης των γερμανικών διωκτικών αρχών απέναντι στις διασυνοριακές ροές μαύρου χρήματος».

Εξήντα χρόνια στα ίχνη ναζί εγκληματιών

Η Κεντρική Υπηρεσία για τη Διαλεύκανση Εγκλημάτων του Ναζισμού έκλεισε 60 χρόνια ερευνών για τον εντοπισμό πρώην ναζί που δεν λογοδότησαν ποτέ για τα εγκλήματά τους. Ο επικεφαλής της υπηρεσίας μιλά στην DW.

Έχουν περάσει 73 χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πολλοί εγκληματίες πολέμου, πρώην ναζί, δεν λογοδότησαν και δεν τιμωρήθηκαν ποτέ για τις πράξεις τους. Όσους από αυτούς απέμειναν, έστω και σε πολύ προχωρημένη ηλικία πλέον, επιδιώκει να οδηγήσει ενώπιον της δικαιοσύνης η Κεντρική Υπηρεσία για τη Διαλεύκανση των Εγκλημάτων του Ναζισμού με έδρα το Λούντβιχσμπουργκ. Με αφορμή τη συμπλήρωση 60 ετών λειτουργίας, ο επικεφαλής της υπηρεσίας Γενς Ρόμελ μίλησε στην DW. Όπως λέει, ακόμη και σήμερα ο όγκος εργασιών που καλούνται να διευθετήσουν είναι εξαιρετικά μεγάλος.

Γερμανία: Οι νεοναζί του AfD εκπροσωπούνται πλέον στα κοινοβούλια και των 16 κρατιδίων

Η άνοδος των εκλογικών ποσοστών του νεοναζιστικού AfD σε ολόκληρη την Γερμανία είναι πλέον γεγονός.  «Εκπροσωπείται πλέον στα κοινοβούλια και των 16 κρατιδίων, πέρα από την Ομοσπονδιακή Βουλή και τη μια έδρα που έχει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», σημειώνει το Spiegel Online.

Το εκλογικό αποτέλεσμα στο κρατίδιο της Έσσης σχολιάζει και αναλύει εκτενώς ο γερμανικός Τύπος, εστιάζοντας στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα κόμματα του «μεγάλου συνασπισμού», την θεαματική ανάκαμψη των Πρασίνων αλλά και την σταθερή πλέον παρουσία του ακροδεξιού, νεοναζιστικού AfD.

«Τεμαχίστε, διαμελίστε, τελειώσατε»!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

 Ένα είναι σίγουρο: Ο δημοσιογράφος Τζαμάλ Κασόγκι, πρώην συνεργάτης των μυστικών υπηρεσιών της Σαουδικής Αραβίας και κατόπιν σφοδρός επικριτής του καθεστώτος, δολοφονήθηκε.

Δολοφονήθηκε μέσα στο σαουδαραβικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσιοποιούνται δολοφονήθηκε με τρόπο φρικτό, απάνθρωπο, ανήκουστο:

    Τεμαχίστηκε από πράκτορες της Σαουδικής Αραβίας υπό στην εποπτεία ιατροδικαστή. Διαμελίστηκε ενώ ήταν ζωντανός. Και τα κομμάτια του εξήλθαν του προξενείου μέσα σε βαλίτσες…

Σε εξαιρετικά κακή κατάσταση 5.000 γέφυρες στη Γερμανία

Η φονική κατάρρευση της γέφυρας στη Γένοβα έχει πυροδοτήσει συζητήσεις στη Γερμανία σχετικά με τον βαθμό ασφάλειας των γεφυρών της χώρας. Κατά πόσο θα μπορούσε να συμβεί κάτι αντίστοιχο στη Γερμανία;

Το πόρισμα των ειδικών της λέσχης αυτοκινητιστών ADAC σε τεστ που διενεργήθηκε το 2014 ήταν καταστροφικό: Από σύνολο 30 γεφυρών που δοκιμάστηκαν, επτά δεν πληρούσαν τα κριτήρια ενώ μόλις τέσσερις απέσπασαν θετική αξιολόγηση. 19 γέφυρες, περίπου τα δύο τρίτα, αξιολογήθηκαν με «επαρκώς». Το 2016 μία υπό κατασκευή γέφυρα σε αυτοκινητόδρομο στη Βαυαρία είχε καταρρεύσει μερικώς. 14 άνθρωποι τραυματίστηκαν και ένας εργάτης έχασε τη ζωή του. Τα μεταλλικά υποστυλώματα δεν άντεξαν το βάρος της γέφυρας. Υπήρξαν επομένως σοβαρές κακοτεχνίες. Αυτό το περιστατικό κάνει αρκετούς στη Γερμανία να αναρωτιούνται εάν θα μπορούσε να συμβεί και στη χώρα τους ένα τραγικό δυστύχημα αντίστοιχο με αυτό που έγινε στη Γένοβα.

Προς μετωπική σύγκρουση ΗΠΑ και Γερμανίας

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Όσο κι αν κανείς δεν πρόκειται να διαφωνήσει με τη διαπίστωση του πρώην βέλγου πρωθυπουργού και επικεφαλής των Φιλελεύθερων στην Ευρωβουλή Γκι Βέρχοφσταντ[1] ότι οι πολιτικές του Τραμπ αντιπροσωπεύουν μια «επιστροφή στον ωμό εθνικισμό και προστατευτισμό μιας περασμένης εποχής», το συμπέρασμά του ότι το σύνθημα «Η Αμερική πρώτα» σημαίνει «Ευρώπη ενωμένη» είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμο… Αν δεν έρχεται να συγκαλύψει μια εντελώς διαφορετική αλλά εξ ίσου ωμή πραγματικότητα.

Μέχρι στιγμής οι επιλογές του Τραμπ επιφέρουν πρωτοφανή και αδιανόητα πλήγματα στα μεγαλύτερα γερμανικά μεγαθήρια, ακόμη και στην ίδια τη γερμανική ασφάλεια!

Η ευχή του Τραμπ, που παραπέμπει σε πολεμική περίοδο, να μην ξαναδεί γερμανικό αυτοκίνητο στην 5^η Λεωφόρο συμπληρώνεται από τα 20 δισ. δολάρια που συμφώνησε να πληρώσει η Volkswagen για το σκάνδαλο με το μαϊμού λογισμικό στα ντιζελοκίνητα αυτοκίνητά της.

Υπερκέρδη 2,9 δισ. ευρώ για τη Γερμανία από τους τόκους των ελληνικών ομολόγων

Το 2010 το Βερολίνο μαζί με τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ απειλούσαν τον Ελληνικό λαό με χρεωκοπία. Επέβαλαν τελικά τα μνημονία με την συγκατάθεση και την συνδρομή των ελληνικών κυβερνήσεων και εδώ και οκτώ χρόνια ο ελληνικό λαός φτωχοποιείται για να αποπληρώνει τα δάνεια και τα τοκοχρεωλύσια των δανειστών.

Η επιβολή των μνημονίων που επέφερε την εξαθλίωση του ελληνικού λαού, ήταν η αναγκαία συνθήκη για να διασωθούν οι Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες. Η έκθεση των γαλλικών τραπεζών στην Ελλάδα ήταν 60 δις. ευρώ και των γερμανικών 35 δις. ευρώ το 2010. Αν υποχρεώνονταν να αναλάβουν υπερβολικές απώλειες από τα ελληνικά ομόλογα στην περίπτωση που η χώρα δήλωνε αδυναμία πληρωμής, τότε θα δεχόντουσαν ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα που σε συνδυασμό με τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα είχε και στα ομόλογα άλλων κρατών της Ευρώπης που διακρατούσαν, θα έθετε σε κίνδυνο συνολικά τη βιωσιμότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος της ευρωζώνης.

Οι δολοφόνοι της Συρίας

Επί επτά χρόνια δολοφονούν έναν λαό. Καταστρέφουν μια χώρα. Σκορπίζουν τον τρόμο και την προσφυγιά. Οι ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία πρωταγωνιστούν στο μακελειό ανθρώπων μοιράζοντας εδάφη, κέρδη, ενεργειακές πηγές και σφαίρες επιρροής. Τώρα «ακονίζουν» τα μαχαίρια κι ετοιμάζουν γενικευμένο πόλεμο. Οι Αμερικανοί μετακινούν αεροπλανοφόρο και πλοία στην περιοχή, την ίδια στιγμή που οι Ρώσοι ενισχύουν τις στρατιωτικές δυνάμεις τους και απειλούν ότι θα καταρρίψουν κάθε πύραυλο που θα ριχθεί εναντίον της Συρίας. Οι Βρετανοί ετοιμάζουν τις βάσεις τους στην Κύπρο προκειμένου να βομβαρδίσουν στη Συρία. Οι Γάλλοι δηλώνουν «πρόθυμοι» να επέμβουν και οι Γερμανοί «ζυγίζουν» συμμαχίες με βάσει τις μπίζνες τους στην περιοχή.

Σφαγή…

Από το γαλλικό κλειδί στο… γερμανικό

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

ΔΝΤ και Βερολίνο διασταυρώνονται ξανά στα σενάρια για χρέος και μεταμνημονιακή επιτήρηση – Ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα 4ης αξιολόγησης και αυτοτελούς αξιολόγησης του ΔΝΤ

Τρεις παράγοντες που εξελίσσονται παράλληλα συγκλίνουν σε μια επιδείνωση του συνολικού πλαισίου στο οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί να συντηρήσει την αισιοδοξία για «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια: Πρώτη έρχεται η επικίνδυνη επιδείνωση των εξωτερικών σχέσεων, ιδιαίτερα με την Τουρκία, αλλά και του ευρύτερου διεθνούς κλίματος, με τελευταίο επεισόδιο τη «δυτική συσπείρωση» στη νέα αντιρωσική καμπάνια, μ’ αφορμή τη δηλητηρίαση του διπλού πράκτορα. Δεύτερη ακολουθεί η επιδείνωση στο εσωτερικό πολιτικό κλίμα, με προβλέψιμες και απρόβλεπτες αφορμές, όπως τελευταία η υπόθεση Σαββίδη. Τρίτος παράγοντας είναι το ίδιο το ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα που θέτει το κουαρτέτο των δανειστών για ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης.

Πρακτικά, οι Βρυξέλλες έχουν θέσει σε λειτουργία ένα χρονόμετρο αντίστροφης μέτρησης μέχρι την 21^η Ιουνίου, καταληκτική ημερομηνία στην οποία το Eurogroup θα αξιολογήσει αν έχουν νομοθετηθεί και υλοποιηθεί τα 88 προαπαιτούμενα της τέταρτης αξιολόγησης. Αυτό προϋποθέτει εφαρμογή των περισσότερων μέχρι τον Μάιο, ώστε να προηγηθεί η τεχνική συμφωνία με το κουαρτέτο. Έτσι, οι 98 μέρες που υπολόγισε ο Μοσκοβισί στις αρχές της εβδομάδας, στην πραγματικότητα είναι λιγότερες από 50.

Η σύγκρουση των Η.Π.Α. με τη Γερμανία

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Η υπερδύναμη είναι η μοναδική δυτική χώρα που μπορεί να βάλει στη θέση της την πρωσική κυβέρνηση του αχόρταγου κράτους, το οποίο κερδίζει συνήθως όλες τις μάχες, αλλά χάνει τον πόλεμο – ενώ συμπεριφέρεται με θράσος ως ο μοναδικός ηγεμόνας της Ευρώπης, οδηγώντας την ξανά στην καταστροφή.  

Όποιος κατηγορεί τις Η.Π.Α. για προστατευτισμό, όταν αναφέρουν την επιβολή δασμών στις εισαγωγές τους, χωρίς ταυτόχρονα να κατηγορεί την Κίνα ή τη Γερμανία για μερκαντιλισμό που επιτυγχάνεται συνήθως με το μισθολογικό dumping, κάνει μεγάλο λάθος – αφού αδυνατεί να καταλάβει ότι, τα πλεονάσματα του ισοζυγίου όλων των χωρών είναι ίσα με τα ελλείμματα των υπολοίπων, οπότε το κράτος που έχει πλεονάσματα ζει κυριολεκτικά εις βάρος των ελλειμματικών εμπορικών εταίρων του.

Την εποχή δε που τα πάντα στηρίζονταν στην ανταλλαγή εμπορευμάτων, πριν το 1971 δηλαδή όπου επικρατούσε ακόμη ο κανόνας του χρυσού, όταν ένα κράτος είχε ελλείμματα  αναγκαζόταν να δώσει χρυσό για να καλύψει τη διαφορά – με αποτέλεσμα να μειώνονται τα συναλλαγματικά του αποθέματα και να χρεοκοπεί.

Γερμανία: Στην ισχυρότερη οικονομία της ΕΕ ο μεγαλύτερος κίνδυνος φτωχοποίησης των ανέργων

Oι άνεργοι στη Γερμανία απειλούνται από τη φτώχεια περισσότερο από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με την EUROSTAT, γράφει η εφημερίδα «Die Welt». O κίνδυνος φτωχοποίησης ανέρχεται σε ποσοστό 70,8% στη Γερμανία, ενώ ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 48,7%.

Το «γερμανικό οικονομικό θαύμα» είναι σίγουρα ότι δεν αφορά την εργατική τάξης της χώρας. Παρότι η Γερμανία καταγράφει επίσημα το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας (5,7%) στην ΕΕ, οι εργαζόμενοι της κινδυνεύουν περισσότερο από όλους να ζήσουν σε καθεστώς απόλυτης φτώχειας.  Αυτό συμβαίνει διότι τα επιδόματα των ανέργων τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί τόσο στη διάρκεια (12 μήνες), όσο και στο ύψος τους με αποτέλεσμα να μην επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες διαβίωσής τους.

Η Γερμανία κέρδισε 290 δισ. ευρώ λόγω της κρίσης

Χάρη στα χαμηλά επιτόκια, η Γερμανία κατέβαλε τα τελευταία χρόνια πολύ λιγότερα χρήματα από τα προβλεπόμενα για την εξυπηρέτηση του χρέους της. Υπολογισμοί της κεντρικής Γερμανικής τράπεζας, Bundesbank, κάνουν λόγο για 290 δισ. ευρώ.

Από το 2008, το γερμανικό δημόσιο εξοικονόμησε συνολικά 290 δισ. ευρώ σε τόκους. Μόνον το 2017, η ομοσπονδία, τα κρατίδια, οι δήμοι και τα ασφαλιστικά ταμεία πλήρωσαν 50 δισ. ευρώ λιγότερα επιτόκια, σε σύγκριση με την εποχή προ κρίσης. Αυτό δείχνουν προσωρινοί υπολογισμοί της γερμανικής ομοσπονδιακής τράπεζας (Bundesbank) που επικαλείται η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt.

Για την ανάλυσή της αυτή, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα συνέκρινε το επίπεδο των επιτοκίων του 2007, τη χρονιά δηλαδή πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση, με τα εκάστοτε επίπεδα των χρόνων που ακολούθησαν. Ενώ η Γερμανία δανείζονταν το 2007 με επιτόκια μέσης απόδοσης 4,23%, έφτασε να δανείζεται το 2017 έναντι επιτοκίων μόλις 1,86%. Η συνεχής πτώση των επιτοκίων δανεισμού είχε φυσικά ως αποτέλεσμα το γερμανικό δημόσιο να καταβάλει όλο και λιγότερα χρήματα για την εξυπηρέτηση του χρέους. Ενώ για παράδειγμα η ομοσπονδία κατέβαλε το 2008 40,2 δις ευρώ σε τόκους, το 2016 πλήρωσε μόλις 17,5 δις ευρώ, λιγότερα δηλαδή από τα μισά.

Η τεράστια αυτή εξοικονόμηση ωφελεί φυσικά και τους Γερμανούς φορολογούμενους και αποταμιευτές, επισημαίνει η Handelsblatt. Διότι, τα χρήματα στους προϋπολογισμούς της κεντρικής κυβέρνησης, των κρατιδίων και των δήμων και κοινοτήτων που έπρεπε να καταβληθούν παλαιότερα για την αποπληρωμή επιτοκίων μπορούν να επενδύονται, για παράδειγμα, στην εκπαίδευση ή στις υποδομές. Ή και για τη μείωση της φορολογίας την οποία διαπραγματεύονται τα δυο μεγάλα κόμματα στις εν εξελίξει διερευνητικές.

Πολλοί οικονομολόγοι προειδοποιούν πάντως τους δυνητικούς εταίρους να μην εκμεταλλευτούν την ευνοϊκή συγκυρία για αύξηση των κοινωνικών δαπανών. Διότι όταν ανέβουν και πάλι τα επιτόκια -και αυτό σύμφωνα με τους ίδιους είναι απλά θέμα χρόνου- τότε θα αυξηθεί και το κόστος δανεισμού για τα δημόσια ταμεία. Εάν αυξανόταν το επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας κατά μόλις μια ποσοστιαία μονάδα, το δημόσιο θα έπρεπε να καταβάλλει κάθε χρόνο 20 δισ. ευρώ περισσότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Ημεροδρόμος

Περιμένοντας (συνηθίζοντας) τους βαρβάρους…

του Δημήτρη Μηλάκα

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς Σόιμπλε; Ο υπουργός αυτός ήσαν μια κάποια λύσις)

– Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

– Είναι οι βάρβαροι (τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών) να φθάσουν σήμερα.

– Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;

Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

– Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.

Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί (τα έχουν υπογράψει όλα);

– Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν (και τα υπόλοιπα).

Γερμανικές εκλογές: Τέλος η ΕΕ που ξέραμε

του Δημήτρη Μηλάκα

Το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών επιβεβαίωσε την αδυναμία του συστήματος (οικονομικού/ πολιτικού) της χώρας να δώσει σαφή και άμεση απάντηση στο ολοφάνερο και πιεστικό δίλημμα που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια: ποια και τι είδους Ευρωπαική Ενωση είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας;

Είναι προφανές ότι η εσωτερική οικονομική κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη Γερμανία – την ατμομηχανή και κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης– διασυνδέεται και επηρεάζεται άμεσα από το πλαίσιο μέσα στο οποίο υπάρχει και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ΕΕ. Με άλλα λόγια, η Γερμανία εδώ και καιρό καλείται να αποφασίσει αν τα συμφέροντά της εξυπηρετούνται καλύτερα με την παγίωση της ηγεμονίας της στην ΕΕ ή αν αντίθετα το εν λόγω πλαίσιο είναι τροχοπέδη για τα γερμανικά συμφέροντα.

Από μια άλλη σκοπιά το Γερμανικό δίλημμα μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Θα πληρώσει η Γερμανία όσα απαιτούνται για αν εξασφαλίσει υπό την ηγεσία της την συνοχή της ΕΕ; Ή αντίθετα θα επιλέξει τον σταδιακό και ελεγχόμενο «κατακερματισμό» της ΕΕ;

Πρόβες για την εποχή «Μερκρόν»

Tου Πέτρου Παπακωνσταντίνου

άτι η θερινή ραστώνη, κάτι οι ομιχλώδεις διαπραγματεύσεις Βρυξελλών – Λονδίνου για το Brexit, κάτι η προσωρινή παράλυση της γερμανικής διπλωματίας μέχρι τις εκλογές του ερχόμενου μήνα, είχαν ως αποτέλεσμα να καθηλωθεί η Ε.Ε. σε νεκρό σημείο. Το κενό έσπευσε να καλύψει ο Εμανουέλ Μακρόν, με πρωτοβουλίες που υπογραμμίζουν την πρόθεση της Γαλλίας να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις κυοφορούμενες ευρωπαϊκές εξελίξεις.

Αφού δρομολόγησε την επανεκκίνηση του γαλλογερμανικού κινητήρα στην πρώτη συνάντησή του με την Άνγκελα Μέρκελ, ο Γάλλος πρόεδρος στράφηκε, την εβδομάδα που πέρασε, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Στις συναντήσεις του με τους ηγέτες Αυστρίας, Τσεχίας και Σλοβακίας στο Σάλτσμπουργκ, όπως και στις επισκέψεις του στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, ο Εμανουέλ Μακρόν ξιφούλκησε εναντίον του υφιστάμενου καθεστώτος γύρω από τους προσωρινούς εργαζομένους που δουλεύουν στη Δυτική Ευρώπη με μεροκάματα και ασφάλιση… Ανατολικής. Με δάνεια από το λεξιλόγιο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, χαρακτήρισε αυτό το είδος κοινωνικού ντάμπινγκ «προδοσία των θεμελιωδών ευρωπαϊκών αρχών» και ζήτησε την αναθεώρησή του.

Το καψόνι με την «13η σύνταξη» και ο ESM ως επιτομή της γερμανικής Ευρωζώνης

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Μερικά ερωτήματα για το πώς ελήφθη η απόφαση για πάγωμα των μέτρων για το χρέος – Πώς η θεσμική επικυριαρχία του Βερολίνου τού επιτρέπει να κάνει κουρελόχαρτα κανονισμούς και διαδικασίες

Μπορεί η κυβέρνηση να περιορίζεται σε ασκήσεις ψυχραιμίας για την τύχη του έκτακτου επιδόματος στους συνταξιούχους και των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, ωστόσο η εμπλοκή που προκάλεσε η γερμανική ηγεσία είναι αποκαλυπτική για το πόσο «γερμανική» είναι η Ευρωζώνη. Όχι μόνο στο πεδίο της πολιτικο-οικονομικής ηγεμονίας, αλλά ακόμη και στο θεσμικό- διαδικαστικό. Ο ίδιος ο ESM, όπως μας υπενθυμίζει το τελευταίο επεισόδιο, λειτουργεί ως παράρτημα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών. Θα αρκούσε μια διαγώνια ματιά στη Συνθήκη του ESM, που έχει ψηφιστεί από το 2012, και στους κανονισμούς λειτουργίας του που την ακολούθησαν για να το πιστοποιήσει. Αυτό το ελάχιστο, άλλωστε, όφειλαν να κάνουν ο υπουργός Οικονομικών Ε. Τσακαλώτος, που είναι μέλος του Συμβουλίου Διοικητών του ESM, ή ο αναπληρωτής υπουργός Γ. Χουλιαράκης, που είναι μέλος του Συμβουλίου Διευθυντών του ESM. Αυτά είναι τυπικά τα δυο αποφασιστικά όργανα του ESM. Και, αν και στην πράξη ταυτίζονται με το Eurogroup και το EuroWorkingGroup, έχουν τις δικές τους ιδιομορφίες λειτουργίας. Επομένως, το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει κανείς για να αποκαλύψει το εξόφθαλμο «πραξικόπημα» Σόιμπλε- Ντάισελμπλουμ ήταν να ψάξει αν τηρήθηκε έστω το «πρωτόκολλο» λειτουργίας του ESM, όπως περιγράφεται στη Συνθήκη συγκρότησής του και στους κανονισμούς του.

Οι πόλεμοι είναι δικοί τους, δικά μας είναι μόνο τα θύματα

Έχουμε πόλεμο». Έτσι ακριβώς το είπε ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, ο Μ.Βαλς: «Έχουμε πόλεμο».

Υπενθυμίζουμε:

    α) Είναι η Γαλλία του κ.Βαλς, είναι η Γαλλία του «σοσιαλιστή» Ολάντ, που παρέδωσε επιθετικά όπλα στη λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» και μέσω αυτής στους ισλαμοφασίστες το 2012, και τούτο παρά το εμπάργκο όπλων που είχε επιβληθεί από το 2011.

Η ομολογία είναι του ίδιου του Ολάντ και όπως γράφεται περιέχεται στο βιβλίο του δημοσιογράφου Ξαβιέ Πανόν, με τίτλο «Στα παρασκήνια της γαλλικής διπλωματίας» (εκδόσεις L’ Archipel) που κυκλοφόρησε φέτος. Εκεί σε συνέντευξή του προς τον συγγραφέα, ο Ολάντ ερωτηθείς για τις παραδόσεις γαλλικών όπλων, απαντά: «Αρχίσαμε όταν ήμασταν βέβαιοι πως θα πήγαιναν σε σίγουρα χέρια. Για τα φονικά όπλα, ήταν οι υπηρεσίες μας που προχώρησαν στις παραδόσεις»…

Η ευρωπαϊκή τραγωδία

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Η ήπειρος μας, με αφετηρία την Ελλάδα, θα απειληθεί με το χάος για τρίτη φορά εντός ενός αιώνα, με ευθύνη της Γερμανίας – η οποία αδυνατεί να κατανοήσει πως είναι αδύνατον να ζήσει με άνεση σε μία γειτονιά, όπου όλοι οι υπόλοιποι εξαθλιώνονται

«Τον 20′ αιώνα η Γερμανία διέλυσε δύο φορές τον εαυτό της και την ευρωπαϊκή τάξη, με εγκληματικούς και γενοκτόνους πολέμους, στην προσπάθεια της να υποδουλώσει την ήπειρο.

Θα ήταν τραγική ειρωνεία εάν τώρα, στην αρχή του 21ου αιώνα, η επανενωμένη Γερμανία, αυτή τη φορά ειρηνικά, καθώς επίσης με τις καλύτερες των προθέσεων, ανατρέψει για τρίτη φορά την ευρωπαϊκή τάξη» (J. Fischer, πρώην υπουργός εξωτερικών και αντικαγκελάριος της Γερμανίας, σε άρθρο του το 2012 στην SZ).

Ο επίλογος της τραγωδίας

Χειρότερο από το να μη γνωρίζει μία χώρα την ιστορία της και τα λάθη που έκανε, είναι η άγνοια του τι έχει ή τι θα χάσει – αποτελεί δε το άκρον άωτο της ανοησίας να καίει περιουσιακά στοιχεία άνω του 1 τρις €, έναντι δανείων 300 δις €

του Βασίλη Βιλιάρδου

«Οι πραγματικές αιτίες της οικονομικής επιτυχίας της Γερμανίας είναι το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων, η μικρή άνοδος των τιμών των ακινήτων, καθώς επίσης η επέκταση της γερμανικής βιομηχανίας στην Ανατολική Ευρώπη. Τα δύο πρώτα κατέστησαν εφικτή τη στασιμότητα των μισθών των Γερμανών εργαζομένων μετά το 2000 – αφού μόνο για την παιδεία η Γερμανία δαπανά 1% του ΑΕΠ λιγότερα από τη Γαλλία, ενώ τα ακίνητα στη Γερμανία κοστίζουν τρεις φορές χαμηλότερα σε σχέση με τη Γαλλία.

Το τρίτο είχε σαν αποτέλεσμα την παραγωγή φθηνότερων προϊόντων, λόγω των χαμηλών μισθών στις συγκεκριμένες χώρες – αφού μέχρι πρόσφατα οι αμοιβές των εργαζομένων στην Πολωνία ήταν σχεδόν στο 10% των γαλλικών. Εάν λοιπόν κατασκευάζει κανείς προϊόντα στην Πολωνία αντί στη Γαλλία, αποκτά ένα τεράστιο πλεονέκτημα κόστους στις διεθνείς αγορές – το οποίο εκμεταλλεύθηκε η γερμανική βιομηχανία, ανταγωνιζόμενη μέσω αυτού ακόμη και την Κίνα.

Ρήξη ή αργός θάνατος

Επειδή είμαστε όλοι Έλληνες, οπότε στηρίζουμε συλλογικά τη νέα μας κυβέρνηση, θεωρούμε πως θα κληθεί να πάρει μία ιστορική, πολύ δύσκολη απόφαση για την πατρίδα μας – ελπίζοντας να μην μας απογοητεύσει, καταδικάζοντας μας σε σκλάβους χρέους

του Βασίλη Βιλιάρδου

«Δεν πρέπει ποτέ να αφήνει κανείς να συνεχίζεται μία ανωμαλία για να αποφύγει τον πόλεμο, επειδή δεν τον αποφεύγει τελικά, αλλά μόνο αλλάζουν οι συνθήκες, προς όφελος των αντιπάλων του» (N. Machiavelli).

Πριν από τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, ο καθένας μπορούσε να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις του, όσον αφορά τη μελλοντική ηγεσία της Ελλάδας, τασσόμενος υπέρ του ενός κόμματος ή του άλλου – ανάλογα με τις επιθυμίες, με τις ανησυχίες, με τους φόβους, με τα πολιτικά πιστεύω ή/και με τις προβλέψεις του, σχετικά με το ποιός θα μπορούσε να χειριστεί καλύτερα το ελληνικό πρόβλημα.

Η εποχή όμως αυτή έχει περάσει και η Ελλάδα έχει πλέον μία επίσημα εκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία εκπροσωπεί τη βούληση της πλειοψηφίας – γεγονός που σημαίνει ότι οφείλουμε όλοι να τη σεβαστούμε, ενισχύοντας τις προσπάθειες της όπου και όπως μπορούμε, αντιλαμβανόμενοι πως είμαστε όλοι Έλληνες, ανεξάρτητα από τις πολιτικές μας πεποιθήσεις.

Ταφόπλακα στη Συνθήκη Σένγκεν από τη Σουηδία

Η Σουηδία επανεισάγει, για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια, ελέγχους στα σύνορά της, ενώ η συζήτηση για το προσφυγικό ανάβει φωτιές μέσω Σόιμπλε στην εσωτερική γερμανική πολιτική σκηνή

Η Σουηδία ξεκίνησε το απόγευμα της Πέμπτης τους ελέγχους σε πλοία από ευρωπαϊκές χώρες και τρένα από την Δανία που φτάνουν στη χώρα. Η απόφασή της είχε ανακοινωθεί, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η Σύνοδος για το προσφυγικό στη Μάλτα.

Τα μέτρα της Στοκχόλμης είναι προσωρινά -προβλέπεται επανεξέτασή τους στις 21 Νοεμβρίου- και ο υπουργός Εσωτερικών Άντερς Ούγκεμαν ανέφερε ότι στόχος είναι «να μπει τάξη» στο σουηδικό σύστημα ασύλου αλλά και «να σταλεί μήνυμα» προς την Ευρώπη.

Ονομαστική διαγραφή

«Τα παλαιά χρέη δεν καταπολεμούνται με νέα χρέη, ενώ προτάσεις όπως η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής με μειωμένα επιτόκια, τα κρυφά «κουρέματα» του χρέους δηλαδή, δεν είναι πραγματικές λύσεις – αλλά απόπειρες συγκάλυψης, οι οποίες επιτρέπουν στους πιστωτές να κρύβουν τις απώλειες στα βιβλία τους» (H.W. Sinn, πηγή).

Μία σειρά διεθνών οργανισμών, πολιτικών και επιστημόνων, συμπεριλαμβανομένου του παραπάνω Γερμανού οικονομολόγου, πολλών άλλων επίσης, επέμεναν αυθαίρετα μέχρι σήμερα στο ότι, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων της Ελλάδας, με χαμηλότερα επιτόκια, ισοδυναμεί με τη διαγραφή χρέους – με αποτέλεσμα ορισμένοι ελάχιστοι, όπως εμείς, να τοποθετούνται στο περιθώριο, όταν ανέφεραν σταθερά πως η Ελλάδα χρειάζεται μία ονομαστική διαγραφή των χρεών της (άρθρο).

Με απλά λόγια, έχοντας χρέος της τάξης των 320 δις €, χρειάζεται να της εγκριθεί η διαγραφή του 50% – οπότε την επόμενη ημέρα το πρωί η χώρα να οφείλει 160 δις €. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές, να πάψει να ευρίσκεται στον ορό της Ευρωζώνης στο διηνεκές, προκαλώντας την αντιπάθεια όλων των εταίρων της, να προσελκύσει επενδύσεις, εγχώριες και ξένες, καθώς επίσης να δρομολογήσει μία αντίστοιχη διαγραφή του ιδιωτικού χρέους – έτσι ώστε να αποκατασταθεί η πιστοληπτική ικανότητα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, αφού θα είχε προηγηθεί αυτή του κράτους.