Υπερ (!) Ktinara του Apoktinomenou

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη

Όταν αυτό το Κρο Μανιόν, ο Πολάκης, ζητούσε πολιτικές δίκες-διώξεις, πολλοί διαμαρτυρήθηκαν, αλλά δεν ξεσηκώθηκε το σύμπαν. Όπως και δεκάδες άλλες φορές, που αυτό το γιγάντιο ερπετό τύπου δράκου της Μαλαισίας έφτυνε τους πάντες, δάγκωνε, έκανε εμετό πάνω μας και αποπατούσε. Τώρα όμως ο Πολάκης βάρεσε φλέβα χτυπώντας ευαίσθητες χορδές. Ακόμα και των Συριζαίων που δεν έχουν γίνει εισέτι τρολ. Προκαλώντας αποστροφή (αλλά και εκλογική ανησυχία).

Πολλοί από καιρό έλεγαν (ανάμεσά τους και η ταπεινότης μου) ότι ο Πολάκης είναι ο Τσίπρας. Και πράγματι, εν μέσω της γενικής κατακραυγής, απτόητος ο Τσίπρας έσπευσε να υπερασπισθεί αυτόν τον αγροίκο.

Αγκαλίτσα δύο – δύο

Του Αποστόλη Αποστολόπουλου

Στον ΣΥΡΙΖΑ καίγονται βέβαια, όπως κάθε κυβέρνηση όταν πλησιάζει η ώρα της κάλπης, και κάνουν σχέδια επί σχεδίων πώς θα παραμείνουν στην, τόσο γλυκιά, εξουσία. Αλλά αυτό, καθώς φαίνεται, είναι η τελευταία έγνοια των Αμερικανών και των Ευρωπαίων εταίρων. Ούτε ο Τραμπ ούτε η Μέρκελ απλώνουν στην κυβέρνηση κάποιο ελεήμον χέρι βοήθειας, ένα καλαμάκι για μια ανάσα να γλιτώσει τον πνιγμό. Η συμπεριφορά των επικυρίαρχων –Αμερικανών και Γερμανών– δεν είναι ακριβώς εχθρική προς τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν συνωμοτούν εναντίον του. Αλλά ούτε δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την παραμονή του στην κυβέρνηση, όπως θα περίμενε κανείς μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ότι ευχαρίστησή του είναι να ευχαριστεί τους εταίρους και συμμάχους. Οι επικυρίαρχοι είναι σαν να βλέπουν ήδη στο μέλλον κάτι που εμείς δεν βλέπουμε. 

Μόνη «κανονικότητα» η διαρκής «ανωμαλία»

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Μνημόσυνο με… δικά μας κόλλυβα υπόσχονται οι δανειστές με την «προληπτική γραμμή» τους και ασκούν απροκάλυπτο εκβιασμό σε οποιαδήποτε μέλλουσα κυβέρνηση

Είναι από τις φορές που πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Retour ala normale (= επιστροφή στην κανονικότητα) ήταν ο τίτλος του άρθρου που δημοσιεύθηκε στις ίδιες σελίδες του Δρόμου την προηγούμενη εβδομάδα. Κατά τα φαινόμενα, το Μαξίμου «πήρε γραμμή» και χρησιμοποίησε την ίδια ακριβώς διατύπωση για να εκφράσει την «κωλοτούμπα» με την οποία η ηρωική «έξοδος από το Mνημόνιο» προσγειώθηκε σε μια «συνετή έξοδο της Ελλάδας στην κανονικότητα» (sic!). Ο γράφων σας διαβεβαιώνει ότι δεν μετέχει στο μυστικοσυμβούλιο του Α. Σαμαρά.

Η δημοκρατία σε διακοπές

 

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Κακώς η κυβέρνηση έκλεισε άρον άρον τη Βουλή για το καλοκαίρι δια προεδρικού διατάγματος. Θα ήταν πολύ πιο κοντά στο μήνυμα των ευρωεκλογών και στα νέα κοινοβουλευτικά ήθη αν η επίσπευση του καλοκαιριού επιβαλλόταν εκτάκτως με πράξη νομοθετικού περιεχομένου!

Ακόμα κι αν υπήρχαν μερικοί κακοπροαίρετοι που πίστευαν ότι η κυβέρνηση δεν έλαβε το μήνυμα των ευρωεκλογών, δεν μένει πλέον καμία αμφιβολία. Η κυβέρνηση τους αποστόμωσε χθες για τα καλά, τους κατατρόπωσε, τους έκανε να καταπιούν τη γλώσσα τους.

Η προεκλογική ομιλία ενός ειλικρινούς υποψήφιου Βουλευτή

του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

Αγαπητοί συγχωριανοί, αγαπητοί συμπολίτες, φίλοι και φίλες…

Σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με την παρουσία σας απόψε γιατί πρόκειται για μια ιστορική βραδιά.

Απόψε θα ειπωθούν αλήθειες. Τέρμα οι ψεύτικες υποσχέσεις, τέρμα τα «θα» χωρίς αντίκρισμα. Έφτασε η ώρα της ειλικρίνειας. Και έφτασε εδώ, σε τούτη την πλατεία, σε τούτο το χωριό, σε τούτη τη γωνιά της Ελλάδας.

Αν με τιμήσετε με την ψήφο σας και βγω βουλευτής, θα σας ταράξω στο ρουσφέτι. Δεν θα αφήσω ούτε ένα τόσο δα αρθράκι και του πιο ασήμαντου νόμου αναξιοποίητο, ώστε να μπορέσω να σας βολέψω όλους. Μετά, όταν θα διογκωθεί ο δημόσιος τομέας, θα σας βγάλω στην εφεδρεία.

Η Δημοκρατία τους κουκουλώνει τις ευθύνες τους

Tου Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

Κάθε κόμμα που συμμετέχει στις βουλευτικές εκλογές, δίνει μια «υποσχετική» στους πολίτες με βάση την οποία τους ζητά να την ψηφίσουν.

Πάρα μα πάρα πολλές φορές τα περισσότερα από όσα είχε υποσχεθεί κάποιο κόμμα προεκλογικά, δεν υλοποιούνται ή υλοποιούνται ακριβώς τα αντίθετα, όταν το κόμμα αυτό βρεθεί στην εξουσία.

Οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούνται είναι πολλές, και λίγο πολύ γνωστές.

Η υποκρισία και η αναλγησία των τραπεζών δεν έχει όρια

του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

Η παρακάτω ιστορία-περιπέτεια είναι αληθινή, φυσικά δεν είναι η μόνη, και τα στοιχεία του δανειολήπτη είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου.

Ο άνθρωπος-δανειολήπτης, αν και για τις τράπεζες, απ’ ότι φαίνεται, υπάρχουν μόνο νούμερα-δανειολήπτες, για δώδεκα χρόνια εξυπηρετούσε κανονικά το στεγαστικό του δάνειο, χωρίς να έχει καθυστερήσει ούτε μία μέρα.

Μέχρι που το παιδί του πέρασε σε πανεπιστήμιο της επαρχίας. Σε συνδυασμό με το ότι πρόκειται για εξαμελή οικογένεια η οποία έχει υποστεί μείωση οικογενειακού εισοδήματος κατά 7.500 ευρώ στην τελευταία διετία, η περαιτέρω αποπληρωμή του δανείου κατέστη αδύνατη. Έτσι, περίσσεψε ένα υπόλοιπο της τάξεως των 50.000 ευρώ. Να προσθέσουμε στα παραπάνω ότι το ένα παιδί έχει ανάγκη μακροχρόνιας φυσικοθεραπείας και ο ΕΟΠΥΥ πληρώνει, ένα μέρος των σχετικών δαπανών με καθυστέρηση δεκάδων μηνών.

152 κατασκευαστές φτώχιας συνιστούν τρόικα. Αυτοί, κάνουν πως δεν ξέρουν

Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

152 βουλευτές, 152 εκπρόσωποι του λαού, 152 εκλεγμένοι, υπηρέτες του δημόσιου συμφέροντος, προστάτες της δημόσιας περιουσίας, εγγυητές των λαϊκών συμφερόντων, εραστές της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, της ισότητας και της ευημερίας των πολιτών, οπαδοί της έκφρασης της λαϊκής πλειοψηφίας.

152 άνθρωποι, υπερήφανοι για τις επιλογές τους, ευαίσθητοι και συμπονετικοί, συμπάσχοντες των συμπολιτών τους και των ψηφοφόρων τους, ψύχραιμοι, λογικοί, γνώστες των όσων ψηφίζουν και υποστηρίζουν, χωρίς παχυλούς μισθούς, χωρίς προνόμια, με την ίδια πρόσβαση, όπως και όλοι οι συμπολίτες τους, στην υγεία, στην παιδεία, στην τροφή, στη στέγη, στη ζεστασιά, αποδεικνύουν καθημερινά ότι πάνω απ’ όλα έχουν οι ίδιοι ζεστή καρδιά και κατανόηση για αυτούς τους λίγους που περνάνε κάπως δύσκολα.

Σιγά μην πέσουμε για τα κωλόσπιτα των φτωχών

Σκίτσο : Γεωργοπάλης

Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

Και να που έφτασε κι άλλος ένας κόμπος στο χτένι, αυτή τη φορά πιο μεγάλος. Ή θα ξεδοντιάσει το χτένι και θα περάσει ή το χτένι θα αποδειχτεί ανθεκτικό για μία ακόμη φορά. Όμως, επειδή αυτή τη φορά το νήμα τραβιέται από την κοινωνία με μεγάλη δύναμη, αν, τελικά, αντέξει το χτένι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γκρεμιστεί ο αργαλιός.

Ζωή, Θεοδώρα, Ραχήλ

Του Κώστα Βαξεβάνη

«Μία από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας, είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σε αυτό που σε συνθλίβει.»

Αλμπέρ Καμύ

Είναι καιρός που θέλω να γράψω αυτή την φράση του Καμύ, γιατί πιστεύω πως αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο, πράγματα που συμβαίνουν στην κοινωνία και πασχίζουμε να τους δώσουμε «ανώτερη» πολιτική διάσταση. Η μικροπρέπεια συχνά επικαλείται τον προβληματισμό, ο κανιβαλισμός την πολιτική ορθότητα και η μικροψυχία και το μίσος κάτι το ιδεατό που είναι το μέτρο για να κρίνονται ο άλλοι. Όχι βέβαια ο εαυτός μας. Να το γράψω χοντρά και όπως δεν θα αρέσει σε πολλούς. Γύρω μας η σκατοψυχία κάνει καριέρα απαίτησης που αναβλύζει ευγενή αρώματα.

Τρέμε αδιαφάνεια, τρέμε τρόικα, χάθηκε η μπάλα στα σχολεία

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

 – «Η ΕΡΤ υπήρξε το σύμβολο της αδιαφάνειας» είχε δηλώσει μετά το «μαύρο» στην ΕΡΤ, ο τρισμέγιστος διαγγελματίας Αντώνης ο Σαμαράς. Πουθενά ντροπή; Ποιος έκανε τις προσλήψεις με παχυλούς μισθούς;

– Η καταγγελία ποιους αφορούσε; Τους δικούς του που τη διοίκησαν όταν κυβέρνηση ήταν η ΝΔ ή τα συνεταιράκια του στο ΠαΣοΚ όταν ήταν εκείνο κυβέρνηση; Λογοδότησε κανένας; Θα επέμβει εισαγγελέας;