Δώρα στους «γύπες των αγορών»

Του Μπαμπη Μιχάλη

Η βρετανική κυβέρνηση αναζητεί τρόπους προκειμένου να ευνοηθούν με κορονο-δάνεια οι υπερχρεωμένες επιχειρήσεις ιδιωτικών συμμετοχών.

Τρόπους αξιοποίησης των πιστώσεων των κορονο-πακέτων προκειμένου να μη ζημιωθούν οι «γύπες» των αγορών εξετάζει η βρετανική κυβέρνηση ξυπνώντας μνήμες 2008. Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times, η κυβέρνηση Τζόνσον αναζητεί αυτήν την περίοδο τρόπους προκειμένου να χρηματοδοτηθούν με εγγυημένες από το κράτος πιστώσεις οι υπερχρεωμένες επιχειρήσεις που ανήκουν σε εταιρείες private equity (ιδιωτικών συμμετοχών).

Οι εταιρείες private equity συγκεντρώνουν ως γνωστόν κεφάλαια θεσμικών και πλούσιων επενδυτών τα οποία επενδύουν συνήθως για την αγορά πλειοψηφικών πακέτων μετοχών σε επιχειρήσεις τις οποίες ύστερα από λίγα χρόνια μεταπωλούν ή εισάγουν στο χρηματιστήριο.

Η ερώτηση του ενός δισεκατομμυρίου…

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της Βρετανίας να αναγνωρίσει τον Χουάν Γκουαϊδό, σαν «νόμιμο πρόεδρο» της Βενεζουέλας φαντάζει σαν ένα ακόμη βαρετό βήμα στην προσπάθεια δυτικών κυβερνήσεων να προσφέρουν την εξουσία μιας χώρας σε έναν επίδοξο πραξικοπηματία.

Στην πραγματικότητα, η απόφαση θέτει σε κίνηση ένα τεράστιο και καλοστημένο μηχανισμό που μπορεί να προσφέρει στη Βρετανία κέρδη εκατομμυρίων ευρώ ή ακόμη και να αυξήσει τις κτήσεις της στο εξωτερικό – έναν μηχανισμό δηλαδή που θα έκανε ακόμη και τους διπλωμάτες της Βρετανικής αυτοκρατορίας να υποκλιθούν από θαυμασμό μπροστά στους απογόνους τους στο Φόρειν Όφις.

Brexit: το γεωλογικό διαζύγιο πολύ πριν από το οικονομικοπολιτικό

Του Σπύρου Μανουσέλη

Στις 31/1/2020 πραγματοποιήθηκε η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. Ομως, γεωλογικές έρευνες έδειξαν ότι η πραγματική έξοδος της Μεγάλης Βρετανίας από την ευρωπαϊκή ήπειρο είχε ήδη πραγματοποιηθεί κατά την πλειστόκαινο εποχή.

Η ιστορία του πρόσφατου διαζυγίου της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι γνωστή: στις 23 Ιουνίου 2016, ο βρετανικός λαός αποφάσισε μέσω δημοψηφίσματος την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. Η αποχώρηση υπερψηφίστηκε με το 51,9% των καταγεγραμμένων ψήφων. Στις 29 Μαρτίου 2017, η βρετανική κυβέρνηση ενεργοποίησε το άρθρο 50 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΣΕΕ), που προσδιορίζει τον τρόπο αποχώρησης ενός κράτους-μέλους.

“Ο πόλεμος του μπακαλιάρου” απειλεί τη Βόρεια Θάλασσα

Δίχτυα σχίζονται, ψαρόβαρκες εμβολίζονται, ύβρεις αλληλοεκτοξεύονται. Ακόμα και σήμερα Άγγλοι και Γάλλοι διεκδικούν με όλα τα μέσα το δικαίωμα να αλιεύουν όπου νομίζουν ότι επιτρέπεται. Το προπερασμένο καλοκαίρι οι ψαρόβαρκες από τις δύο πλευρές της Μάγχης έφτασαν στα όρια της σύρραξης για τα χτένια της Βόρειας Θάλασσας.

Γάλλοι ψαράδες κατηγορούσαν τους Άγγλους συναδέλφους τους ότι δεν σέβονται την απαγόρευση αλιείας, την οποία η γαλλική νομοθεσία ορίζει από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο. Από την πλευρά τους οι Άγγλοι επέμεναν ότι ψαρεύουν σε διεθνή ύδατα, όπου η γαλλική απαγόρευση προφανώς δεν ισχύει. Κάποια στιγμή Άγγλοι και Γάλλοι ήρθαν πολύ κοντά, άρχισαν να φεύγουν πέτρες, κονσέρβες, βαρέλια και κροτίδες. Η γαλλική κυβέρνηση προειδοποίησε ότι την επόμενη φορά θα στείλει το πολεμικό ναυτικό.

Το νυστέρι και η βαριοπούλα

Του Γιώργου Τσιάρα

Δεν (μας) μπήκε καλά η καινούργια δεκαετία. Για τον (φανταστικό και άυλο ακόμη, πλην εξαιρετικά επικίνδυνο) EastMed και τους αν-άγωγους εμπνευστές του αρχίνισα να γράφω σήμερα, αλλά στο καπάκι ήρθε χαράματα Παρασκευής ο… «commander-in-chief» του Χάους, ο Τραμπ, και μας τίναξε όλους στον αέρα, μαζί με τον Πέρση υποστράτηγο.

Είναι μια καραμπινάτη κρατική δολοφονία, μια εξόφθαλμη πρόκληση που θυμίζει ερασιτέχνη σκακιστή. Ο οποίος, επειδή χάνει την παρτίδα, ανατρέπει βίαια τη σκακιέρα και χαστουκίζει τον αντίπαλο – τόσο ακατανόητη και εν τέλει πρωτόγονη μοιάζει αυτή η ξεκάθαρη πολεμική ενέργεια των Αμερικανών. Επιβεβαιώνεται η παλιά ρήση που αποδίδεται στον Τσόρτσιλ πως, αυτά που οι «επιστήμονες» του ιμπεριαλισμού Εγγλέζοι έκαναν με το νυστέρι, οι μπρουτάλ Γιάνκηδες τα κάνουν με τη βαριο- πούλα. Αλλά και η αμερικανική έκφραση πως όταν είσαι σφυρί βλέπεις όλο τον κόσμο σαν καρφιά! Κι όταν είσαι ιμπέριουμ, νέα Ρώμη, ο κόσμος χωρίζεται σε κράτη – πελατάκια και υπηκόους λαούς, από τη μια, και σε «τρομοκράτες» από την άλλη!

Βρετανία: Οι τελευταίες εκλογές εντός της ΕΕ;

Του Νίκου Καπιτσίνη

Eχοντας διανύσει μία σύντομη και σχετικά χαλαρή προεκλογική περίοδο, οι πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου θα εκλέξουν τη νέα Βουλή των Κοινοτήτων την ερχόμενη Πέμπτη 12 Δεκέμβρη, δυόμιση χρόνια μετά τις τελευταίες εκλογές, τις οποίες η τότε πρωθυπουργός Μέι είχε προκηρύξει με σκοπό να ενισχύσει την πλειοψηφία της — την οποία όμως τελικά έχασε. Κάτι ανάλογο επιδιώκει και ο Μπόρις Τζόνσον — την απόλυτη πλειοψηφία που θα εγκρίνει τη συμφωνία του με την Κομισιόν, ώστε μέχρι τις 31 Γενάρη η χώρα να αποχωρήσει από την ΕΕ.

10 χώρες κινούν τα νήματα της παγκόσμιας φοροδιαφυγής

Η έρευνα του Tax Justice Network αποκαλύπτει τον ρόλο μιας χούφτας πλουσίων χωρών του ΟΟΣΑ, κυρίως ευρωπαϊκών, στην κατάρρευση του παγκόσμιου συστήματος φορολόγησης των πολυεθνικών επιχειρήσεων και την απώλεια φόρων μισού τρισ. δολαρίων κάθε χρόνο.

Καταπέλτη για τον ρόλο μιας χούφτας πλουσίων χωρών του ΟΟΣΑ -κυρίως ευρωπαϊκών- στην κατάρρευση του παγκόσμιου συστήματος φορολόγησης των πολυεθνικών επιχειρήσεων και στην απώλεια φορολογικών εσόδων μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων ετησίως αποτελεί η νέα μελέτη του ανεξάρτητου διεθνούς δικτύου ερευνών Tax Justice Network (TJN).

Η μελέτη διαπιστώνει ότι οι «φορολογικοί πόλεμοι» δεκαετιών μεταξύ των πλουσιότερων χωρών του κόσμου αποσάθρωσαν το παγκόσμιο σύστημα φορολόγησης των επιχειρήσεων έχοντας ως τελικό αποτέλεσμα το 40% των διασυνοριακών επενδύσεων -αξίας 18 τρισ. δολαρίων- να περιορίζεται σήμερα σε μόλις 10 χώρες ή δικαιοδοσίες του πλανήτη που προσφέρουν συντελεστές φορολόγησης επιχειρήσεων 3% ή και λιγότερο.

Ασθένειες της «βικτωριανής περιόδου» επιστρέφουν στη Βρετανία μετά από δεκαετίες

Της Ηλέκτρας Κλείτσα

Αρρώστιες όπως η οστρακιά και ο κοκκύτης, θεωρούνταν παρελθόν στη Βρετανία από τη δεκαετία του 1950. Κυριάρχησαν στη χώρα κατά τη λεγόμενη «Βικτωριανή περίοδο», στη διάρκεια δηλαδή της εξουσίας της βασίλισσας Βικτωρίας, από το 1837 ως το 1901. Τα τελευταία χρόνια όμως, όπως περιγράφει πρόσφατο άρθρο της εφημερίδας Guardian, οι ασθένειες αυτές έχουν επιστρέψει στη χώρα, αποτελώντας μια αρκετά συχνή αιτία επίσκεψης σε κάποιο νοσοκομείο, ή ακόμη και νοσηλείας.

Ανησυχητική έξαρση

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει το άρθρο, οι επισκέψεις σε νοσοκομεία για κάποιες από τις αρρώστιες της βικτωριανής περιόδου, έχουν αυξηθεί κατά 52% τα τελευταία χρόνια (από το 2010 – 2011). Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε 3.000 εισαγωγές σε κάποιο νοσοκομείο το χρόνο! Το παράδειγμα της οστρακιάς είναι ενδεικτικό: από 429 επισκέψεις σε νοσοκομεία το 2010 – 2011, το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας έφτασε το 2017 – 2018 να εξυπηρετεί 1.321 περιστατικά! Η οστρακιά ήταν μια από τις βασικές αιτίες παιδικής θνησιμότητας στις αρχές του 20ου αιώνα. Πάνω από 100 χρόνια μετά, εξακολουθεί να απασχολεί την κοινωνία μιας από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες στον κόσμο. Όσο για τα περιστατικά κοκκύτη, μιας ασθένειας που εξαλείφθηκε πλήρως τις προηγούμενες δεκαετίες, όχι μόνο έχουν επανέλθει, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί κατά 59%.

5G: O πρώτος παγκόσμιος πόλεμος της τεχνολογίας ξεκίνησε

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Μια νέα τεχνολογία, που υπόσχεται να αλλάξει με επαναστατικό τρόπο την καθημερινότητά μας, θα έπρεπε να είναι αντικείμενο μελέτης επιστημόνων και μηχανικών.

Όταν όμως ασχολούνται περισσότερο μαζί της στρατηγοί του αμερικανικού Πενταγώνου, υψηλόβαθμα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και της Βρετανίας αλλά ακόμη και αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι ο πλανήτης οδηγείται σε μια νέα κλιμάκωση γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων με απρόβλεπτες εξελίξεις.

Αποφασιστικό βήμα για την αυτοδιάθεση των λαών

του Κώστα Βενιζέλου*

Σημαντική απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για την αποαποικιοποίηση – Η περίπτωση του Μαυρικίου και της Κύπρου κατά της Βρετανίας

Ηπρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τον Μαυρίκιο, ενισχύει, κατοχυρώνει το βασικότερο δικαίωμα των λαών, αυτό της αυτοδιάθεσης. Η απόφαση συνιστά τελειωτικό κτύπημα κατά των αποικιοκρατικών κατάλοιπων, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα αξιοποιηθεί από τα επηρεαζόμενα κράτη. Η στρατιωτική παρουσία των Βρετανών στον Μαυρίκιο, όπως και στην Κύπρο, με τις στρατιωτικές βάσεις, θεωρείται εφεξής παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Με βάση, λοιπόν, την απόφαση αυτή του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, της 25ης Φεβρουαρίου, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει την υποχρέωση να τερματίσει τη διοίκηση του αρχιπελάγους Τσάγκος και μάλιστα το συντομότερο δυνατό καθώς η αποαποικιοποίηση δεν διενεργήθηκε νόμιμα.

Κατά τη δίκη, οι αρχές του Μαυρικίου υποστήριξαν πως η χώρα αναγκάστηκε να παραδώσει στη Βρετανία την περιοχή ως εκβιαστικό όρο που του τέθηκε για να κερδίσει την ανεξαρτησία του υπόλοιπου εδάφους του, το 1968. (Το αρχιπέλαγος αποσπάστηκε το 1965 από τη πρώην αποικία, με τη Βρετανία να δημιουργεί εκεί τη διοίκηση British Indian Ocean Territory). Αντίθετα, η Βρετανία υποστήριξε πως ο Μαυρίκιος παρέδωσε το αρχιπέλαγος με τη θέλησή του, αποδεχόμενο και σχετική οικονομική αποζημίωση, 3 εκατομμύρια λίρες. (Μάριος Ευρυβιάδης, «Η βάση Ντιέγκο Γκαρσία στον Μαυρίκιο», εφημερίδα Φιλελεύθερος, Λευκωσία, 3 Μαρτίου 2019).

Βρετανία: απειλούνται με αποκοπή επιδομάτων οι ανάπηροι διαδηλωτές κατά της εξόρυξης

‘

του John Pring

Το δικαίωμά των ατόμων με αναπηρία για συμμετοχή σε ειρηνικές διαμαρτυρίες απειλείται, καθώς οι αστυνομικές δυνάμεις σε όλη τη χώρα στοχοποιούν ανθρώπους που ανήκουν σε συγκεκριμένες κατηγορίες και με τη χρήση διαφόρων μέσων, ως καταστολή του κινήματος στο οποίο ανήκουν.

Αυξάνονται οι ανησυχίες έπειτα από την παραδοχή της τοπικής αστυνομίας στο Lancashire για την αποστολή οπτικού υλικού που ταυτοποιεί διαδηλωτές κατά της εξόρυξης (φράκινγκ), στο Τμήμα Εργασίας και Συντάξεων (Τ.Ε.Σ.), σε μία προσπάθεια ακύρωσης των επιδομάτων που λαμβάνουν οι διαδηλωτές που ζουν με κάποιου είδους αναπηρία.

Την περασμένη εβδομάδα, ο ιστότοπος Disability News Service («Υπηρεσία Ενημέρωσης Ατόμων με Αναπηρία»), ανέφερε ότι το Τ.Ε.Σ. αρνήθηκε να αποκαλύψει τις αστυνομικές δυνάμεις που έστειλαν πληροφορίες για τη συμμετοχή ανθρώπων με αναπηρία σε διαδηλώσεις. Ο Jonathan Bartley, από το κόμμα των Πράσινων, είπε πως αυτή η μυστικότητα είναι βαθιά προβληματική. Ακόμα ανέφερε πως «Το δικαίωμα στην ειρηνική διαδήλωση απειλείται στη Βρετανία σήμερα και αυτό ειναι απλά ένα παράδειγμα εκφοβισμού και φίμωσης των ακτιβιστών. Υπάρχει δημόσιο συμφέρον στη δημοσίευση των πληροφοριών που παρέδωσε η αστυνομία στο Τ.Ε.Σ. και θα ήθελα να πιέσω τις δύο πλευρές για ταχεία και απόλυτη διαφάνεια».

Δίκοπο μαχαίρι για Μέι-Κόρμπιν

Του Γιώργου Αναστασίου

Την επόμενη εβδομάδα τίθεται προς έγκριση στη Βουλή των Κοινοτήτων η συμφωνία που υπέγραψε η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι με τις Βρυξέλλες για την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ε.Ε. Μια συμφωνία που δυσαρεστεί τους πάντες, αφού διατηρεί τη Βρετανία εγκλωβισμένη στις ευρωπαϊκές δομές και νομοθεσίες, και μάλιστα χωρίς να έχει λόγο για τις μελλοντικές αποφάσεις. Έτσι οι περισσότεροι, από τους υποστηρικτές ενός… κανονικού Brexit έως τους οπαδούς της παραμονής στην Ε.Ε., στρέφονται εναντίον της – με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να καταψηφιστεί. Κάτι τέτοιο θα έφερνε πιθανότατα τίτλους τέλους για την Μέι, που γι’ αυτό εντείνει τις πιέσεις προς όλες τις πλευρές ώστε να πετύχει την υπερψήφιση της συγκεκριμένης συμφωνίας.

Το βασικό επιχείρημα της Βρετανής πρωθυπουργού είναι ότι οποιαδήποτε άλλη πιθανότητα θα είναι καταστροφική: μια έξοδος χωρίς συμφωνία, ισχυρίζεται, θα έχει βαρύτατο οικονομικό κόστος. Κι ακόμη βαρύτερο θα είναι το πολιτικό κόστος, προσθέτει, εάν οι πολίτες δουν την απόφαση του δημοψηφίσματος να γίνεται κουρελόχαρτο: τότε θα επέλθει πλήρης απαξίωση του πολιτικού προσωπικού στο σύνολό του. Μάλιστα για να πείσει και τμήμα των Εργατικών, έριξε τα μούτρα της και επικοινώνησε με ηγετικά συνδικαλιστικά στελέχη και βουλευτές, δηλώνοντας διατεθειμένη να υπογράψει πρόσθετες εγγυήσεις σχετικά με τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων, του εθνικού συστήματος υγείας και της προστασίας του περιβάλλοντος μετά την αποχώρηση από την Ε.Ε.

Το fracking προκαλεί αντιστάσεις και καταστολή

Γράμμα από Βρετανία

Του Νίκου Καπιτσίνη

Ο παγκόσμιος καταμερισμός εργασίας, το διεθνές πλέγμα του κεφαλαίου και ο διεθνής ανταγωνισμός με σκοπό την εξασφάλιση ενεργειακής αυτάρκειας, συχνά καταλήγουν σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις με θύματα τους άμαχους εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή, στη Βρετανία, οι κυβερνήσεις προσπαθούν να ανακαλύψουν καινούριες και πιο αποδοτικές μορφές ενέργειας, ώστε να καλύψουν τα αποθέματα που λιγοστεύουν. Παράλληλα δε, εντείνεται ο πόλεμος της κυβέρνησης ενάντια στη φύση και όσους που εναντιώνονται στην καταστροφή του περιβάλλοντος και συγκεκριμένα κόντρα στη νέα μέθοδο εξόρυξης που λέγεται fracking.

Βάσει της συγκεκριμένης μεθόδου, εγχύνεται υγρό με τεράστια πίεση μέσα στο έδαφος, σε υπόγεια πετρώματα και γεωτρήσεις. Με αυτόν τον τρόπο προκαλούνται νέες ρωγμές ή διευρύνονται ήδη υπάρχουσες στο υπέδαφος, από τις οποίες στη συνέχεια γίνεται η εξαγωγή πετρελαίου ή αερίου. Οι επιπτώσεις στο φυσικό κι ανθρωπογενές περιβάλλον είναι τεράστιες. Οι χημικές ουσίες που περιλαμβάνονται στο συμπιεσμένο αέριο είναι εξαιρετικά επιβλαβείς για την υγεία και διαχέονται μέσω του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, εντείνοντας έτσι τη μόλυνση του νερού, αλλά και της ατμόσφαιρας. Την ίδια ώρα, δε, σπαταλούνται πολύτιμες ποσότητες νερού.

Αναμενόμενο ήταν, λοιπόν, η χρήση της μεθόδου αυτής να προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις κι αντιστάσεις. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτές ξεκίνησαν το 2013 και συνεχίζονται ως σήμερα, από ακτιβιστές και περιβαλλοντικές ομάδες, κυρίως στη νοτιοανατολική Αγγλία (στο Μπράιτον του Σάσεξ). Εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώνονταν καθημερινά στο σημείο της εξόρυξης, ώστε να εμποδίσουν τη διαδικασία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν δεκάδες συλλήψεις κάθε βδομάδα. Πολλοί από τους ακτιβιστές κατέφυγαν σε νομικό αγώνα αλλά στα μέσα Οκτώβρη το δικαστήριο δικαίωσε την κυβέρνηση, η οποία ξεκίνησε άμεσα διαδικασίες fast track για το fracking, οι οποίες όμως και πάλι θα αποτελέσουν αντικείμενο δίκης, με τη λογική ότι η κυβέρνηση δεν σέβεται την περιβαλλοντική νομοθεσία.

Σα να μην έφτανε αυτό, με την ταχεία επανέναρξη του fracking, σημειώθηκαν πολλές, αν και αδύναμες, σεισμικές δονήσεις σε κοντινές περιοχές, που σε μία εξαιρετικά μη σεισμογενή χώρα, αποτελούν γεγονός και προκαλούν ανησυχία.

ΠΡΙΝ

Απειλητικά σύννεφα πάνω από την Ε.Ε.

Του Ερρίκου Φινάλη

Ποτέ πριν στην ιστορία της η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είχε βρεθεί τόσο αποπροσανατολισμένη, αλληλοσπαρασσόμενη, αδύναμη μπροστά στην πολύπλευρη κρίση που την ταλανίζει, ανίκανη να χαράξει μια στοιχειωδώς κοινή πορεία. Ποτέ πριν τα πολιτικά συστήματα και οι κυβερνήσεις των ισχυρότερων κρατών μελών της Ε.Ε. δεν πλήττονταν από τόσο μεγάλη αστάθεια, με πρώτη-πρώτη τη γερμανική περίπτωση. Ποτέ πριν η Ε.Ε. δεν απειλούνταν σε τέτοιο βαθμό από «προκλήσεις» όπως το Brexit και η ιταλική απειθαρχία – ενώ και άλλα άτυπα μπλοκ κρατών μελών ακολουθούν τις δικές τους επιλογές και αγνοούν τις οδηγίες της εξασθενημένης ευρωκρατίας. Όλες αυτές οι πρωτιές μπορούν να κατανοηθούν μόνο μέσα από το πρίσμα της γενικευμένης λαϊκής δυσαρέσκειας που διαπερνά τη Γηραιά Ήπειρο απ’ άκρη σε άκρη, με διαφορετικές μορφές που παίρνει και αντιφατικές εκφράσεις. Το λεγόμενο προοδευτικό στρατόπεδο αδυνατεί να «διαβάσει» αυτήν την πραγματικότητα, δεν θέλει καν να γνωρίζει τις αιτίες της, και άρα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες εκατοντάδων εκατομμυρίων και να προσανατολιστεί σε αυτή τη νέα, περίπλοκη, ακόμη και χαοτική πραγματικότητα. Αδυνατεί δηλαδή να παρέμβει… Όμως η ζωή συνεχίζεται, δεν περιμένει. Και οι λαμπρές εξαιρέσεις δεν μπορούν, όσο παραμένουν εξαιρέσεις, να καλύψουν το κενό. Σε αυτά τα θέματα έχουμε αναφερθεί σε πολλά φύλλα του Δρόμου. Σήμερα περιοριζόμαστε στην παρουσίαση «στιγμών» της πραγματικότητας στις σημαντικότερες δυνάμεις της Ε.Ε., «στιγμών» που δίνουν μια γεύση της συνολικότερης εικόνας.

Τσόρτσιλ: ήρωας ή ανθρωπόμορφο κτήνος;

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η ταινία «Η πιο σκοτεινή ώρα» υποτίθεται ότι θα έριχνε φως στην (όχι και τόσο δεδομένη) απόφαση του Τσόρτσιλ να πολεμήσει τη ναζιστική Γερμανία. Πότε θα δούμε όμως τον Ουίνστον Τσόρτσιλ στον ρόλο του πραγματικού εγκληματία πολέμου, του οπαδού της ευγονικής και του λάτρη του Χίτλερ και του Μουσολίνι;

Δεν θα προσποιηθώ ότι αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στον κομμουνισμό και τον ναζισμό θα επέλεγα τον κομμουνισμό.

Ουίνστον Τσόρτσιλ, φθινόπωρο 1937

Οταν ο Ινδός πολιτικός (και παρά λίγο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ) Σάσι Ταρούρ συνέκρινε πριν από μερικούς μήνες τον Ουίνστον Τσόρτσιλ με τον Αδόλφο Χίτλερ, λέγοντας ότι «έχουν την ίδια ποσότητα αίματος στα χέρια τους», αρκετοί τον κατηγόρησαν ότι ζητούσε λίγη δημοσιότητα για το βιβλίο Inglorious Empire σχετικά με τα εγκλήματα της Μεγάλης Βρετανίας στην Ινδία.

Η ιρλανδική διάσταση του Brexit

του Ηλία Σταθάτου

Το ακανθώδες πρόβλημα του συνοριακού καθεστώτος της Βόρειας Ιρλανδίας επιστρέφει εκδικητικά

Μιλώντας για τη Βόρεια Ιρλανδία με νέους Βρετανούς, καθίσταται πάνδηλη η καταλυτική επίδραση που το εκπαιδευτικό σύστημα, τα ΜΜΕ αλλά και ο ίδιος ο χρόνος ασκούν πάνω τους. Ελάχιστοι σκέπτονται το βόρειο άκρο του Ιρλανδικού νησιού, που ανήκει στην επικράτεια του κράτους τους, του Ηνωμένου Βασιλείου, και δύο δεκαετίες πριν βρισκόταν σε ημι-εμπόλεμη κατάσταση. Η Βόρεια Ιρλανδία, παρά το γεγονός πως έχει το δικό της κοινοβούλιο, κόμματα και πολιτικό καθεστώς εγγυημένο από το Ηνωμένο Βασίλειο, σπάνια εμφανιζόταν στα βρετανικά πρωτοσέλιδα. Πρόσκαιρα η κατάσταση μεταβλήθηκε, έπειτα από την κομβική συμφωνία πολιτικής στήριξης των Συντηρητικών από το φιλοβρετανικό βορειοϊρλανδικό κόμμα DUP, προκειμένου να σχηματίσουν κυβερνώσα πλειοψηφία μετά τις τελευταίες εκλογές.

Γρήγορα όμως το θέμα υποχώρησε εκ νέου στα «ψιλά» της επικαιρότητας του  Brexit – για να επιστρέψει τώρα εκδικητικά. Το διασυνοριακό καθεστώς μεταξύ Ιρλανδίας και Βόρειας Ιρλανδίας μετά την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ε.Ε. αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους γρίφους του ζητήματος, και αποκρυσταλλώνει ευαίσθητες διεθνείς (αλλά και εσωτερικές) πολιτικές και οικονομικές ισορροπίες. Όπως συχνά συμβαίνει στην ιστορία, την ώρα που η Βρετανία ανησυχεί για τη σχέση της με την ηπειρωτική Ευρώπη, εκδηλώνονται αντιφάσεις και ανακύπτουν προβλήματα από ένα άλλο νησί, μερικά μίλια από τη δυτική ακτογραμμή της.

Καπιταλισμός και προκατάληψη

INFOWAR

Toυ Άρη Χατζηστεφάνου

Είναι πολύ δύσκολο για τους εύπορους να είναι και ταπεινοί

Από το βιβλίο «Εμμα» της Τζέιν Οστεν

Το να καταφέρεις να κάνεις λάθος στον σχεδιασμό ενός χαρτονομίσματος σε μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη δεν είναι εύκολο. H Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας όμως τα κατάφερε. Στο χαρτονόμισμα των 10 λιρών, που κυκλοφόρησε με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από τον θάνατο της Τζειν Οστεν, αναγράφεται η φράση «Δηλώνω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση από την ανάγνωση».

Οταν όμως τα χαρτονομίσματα είχαν αρχίσει να γεμίζουν την αγορά, η Κεντρική Τράπεζα θυμήθηκε ότι η φράση ανήκει στην Κάρολιν Μπίνγκλεϊ, την ηρωίδα της Τζέιν Οστεν η οποία μισούσε την ανάγνωση αλλά περιφερόταν στα πάρκα με ένα βιβλίο στο χέρι για να «τυλίξει» τον πάμπλουτο κύριο Ντάρσι και να τον παντρευτεί.

Θάτσερ: η ιδρύτρια της Ε.Ε.

Του Περικλή Κοροβέση

Το 1987, η Μάργκαρετ Θάτσερ, ήδη οκτώ χρόνια στην εξουσία, σε μια συνέντευξή της στο περιοδικό «Woman’s own», εξηγούσε τη φιλοσοφία της όπως την είχε πραγματώσει στο κυβερνητικό της έργο.

«Τι είναι η κοινωνία; Δεν υπάρχει. Υπάρχουν άντρες, γυναίκες και οικογένειες. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτούς. Αυτό είναι έργο δικό τους». Και λιγάκι πιο κάτω εξηγούσε γιατί διέλυσε το κράτος πρόνοιας.

«Ερχεται ο άλλος και σου λέει: “Και σε τι μου χρησιμεύει να εργαστώ; Τα ίδια παίρνω από το ταμείο ανεργίας”. Δηλαδή η κοινωνία αποτελείται από μεμονωμένα άτομα. Επιβιώνουν αυτοί που το αξίζουν και οι άλλοι είναι άξιοι της τύχης τους». Η γυναίκα που εφάρμοσε πρώτη στην Ευρώπη το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού (μετά τον δικτάτορα Πινοσέτ και τον Ρίγκαν) είναι αξιοθαύμαστη για τον κυνισμό της.

Δυσανάγνωστο το βρετανικό αποτέλεσμα

του Νίκου Γεροντή

Εκλογικό πλήγμα στην Τερέζα Μέι – και στη διαδικασία του Brexit;

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχουν ανακοινωθεί τα exit polls, και τα πρώτα αποτελέσματα είναι αρκετά ενδιαφέροντα, αν και δυσανάγνωστα. Οι Συντηρητικοί παραμένουν πρώτο κόμμα και αυξάνουν τα ποσοστά τους, λεηλατώντας μεταξύ άλλων το UKIP, αλλά και αρκετές μονοεδρικές περιφέρειες της Σκωτίας. Όμως χάνουν έδρες, και μαζί μ’ αυτές την έστω ισχνή αλλά απόλυτη πλειοψηφία που διέθεταν στην απερχόμενη βουλή. Έτσι η αιφνιδιαστική κίνηση της πρωθυπουργού Τερέζα Μέι, να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για να επιτύχει την περαιτέρω ενίσχυση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της, γύρισε μπούμερανγκ. Τώρα θα αναγκαστεί να αναζητήσει συμμάχους, πράγμα που σίγουρα θα περιπλέξει και τη διαδικασία του Brexit.

Το Εργατικό Κόμμα, υπό την ηγεσία του μέχρι πρόσφατα αμφισβητούμενου από τον κομματικό μηχανισμό και την κοινοβουλευτική ομάδα Τζέρεμι Κόρμπιν, αυξάνει το ποσοστό του κατά 10 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες και κερδίζει περίπου 30 έδρες. Πρόκειται για επιτυχία του Κόρμπιν, ιδίως αφού επιτεύχθηκε παρά την εκμετάλλευση των πρόσφατων τρομοκρατικών επιθέσεων από τα συντηρητικά ΜΜΕ, που τον κατηγόρησαν ακόμη και ως «συνεργάτη των τζιχαντιστών». Από την άλλη, το πιθανότερο είναι ότι η σύνθεση και της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας δεν θα απηχεί τις διαθέσεις της ριζοσπαστικοποιημένης βάσης, καθώς η ανάδειξη του Κόρμπιν δεν σήμανε την απόσυρση των μπλερικών «Νέων Εργατικών».

Τι γίνεται στη Σκωτία;

Γράφει ο Ηλίας Σταθάτος από το Λονδίνο

Αμφίσημα αποτελέσματα στις τοπικές εκλογές

Τα τείχη, εκτός από την υποτιθέμενη προστασία αυτών που τα χτίζουν, εξυπηρετούν και μια ακόμα λειτουργία: τη δημιουργία ετερότητας. Την απόκρυψη, τη μετατροπή αυτών που το τείχος επιδιώκει να κρατήσει εκτός, σε ημι-άγνωστους, πληθυσμούς που δεν μπορούν πλέον να οριστούν, καθώς οι πιο πολλοί το περισσότερο που γνωρίζουν για αυτούς είναι μια μίξη μύθων, στερεοτύπων και αποσπασματικών γνώσεων. Εξαιρετικό παράδειγμα, το τείχος του Ανδριανού, που διέτρεχε το νησί της Αλβιώνας σε όλη του την έκταση από Ανατολή προς Δύση και προστάτευε –κυρίως μέσω φρουρών και στρατιωτικών βάσεων– τη Ρωμαιοκρατούμενη Βρετανία από τις φυλές των Κελτών και Πικτών που ζούσαν στα βόρεια του νησιού, στην περιοχή της Σκωτίας. Οι «άγριοι» πέρα από τα τείχη κατέληξαν να λάβουν σημαίνουσα θέση στο συλλογικό ασυνείδητο, την ίδια στιγμή που ουσιαστικά πολύ λίγα ήταν γνωστά για αυτούς.

Το ίδιο πάνω κάτω εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα. Μέσα στους ωκεανούς μελανιού που έχουν αφιερωθεί και θα αφιερωθούν στις εξελίξεις και στην ανάλυση του Brexit, απαραίτητα θα αναφερθεί, συνήθως βιαστικά, το θέμα της Σκωτίας και η σημαντικότητα του, χωρίς να επιδιώκεται περαιτέρω ανάλυση. Καιρός λοιπόν να στρέψουμε το βλέμμα μας πέρα από το τείχος. Μια κατάσταση γεμάτη αντιφάσεις, αβεβαιότητα και πολιτικές εξελίξεις μας περιμένει.

Στρατηγική (βολικής) έντασης

Γράφει ο Ηλίας Σταθάτος από το Λονδίνο

Σκληρές απαιτήσεις της Ε.Ε. ενόψει αποχώρησης της Βρετανίας

Πόσα και πόσα ακούστηκαν για τη «ρώσικη ανάμιξη» στις εκλογές πάμπολλων κρατών. Και, όπως οι περισσότερες καμπάνιες των μέσων μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας, όλα αυτά αφήνουν ίχνη και φόρμες, έτοιμες να ενεργοποιηθούν όταν είναι βολικό για τον εκάστοτε παίκτη. Αναμφισβήτητα παίκτρια αποτελεί και η πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Τερέζα Μέι, η οποία αιφνιδίασε με την απόφασή της να καλέσει εκλογές – απόφαση της οποίας τη λογική αναλύσαμε στην προηγούμενη καταχώρησή μας. Δεν θα πρέπει να προξενήσει εντύπωση λοιπόν πως τα βρετανικά πρωτοσέλιδα γέμισαν με την πρωθυπουργό να καταγγέλλει… ευρωπαϊκή ανάμιξη στις βρετανικές εκλογές, κατά την επίσημη έναρξη της βρετανικής προεκλογικής περιόδου, την Τετάρτη. Εκεί, κατηγόρησε μερικούς από τους γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον ηπειρωτικό Τύπο πως ηθελημένα «παραμορφώνουν» τις βρετανικές θέσεις σχετικά με το Brexit, με απώτερο σκοπό να επηρεάσουν το αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών.

Σαράντα χρόνια Clash

INFOWAR

Tου Άρη Χατζηστεφάνου

«Με ρωτάτε ποια είναι η γνώμη μου για το Brexit; Η εργατική τάξη μίλησε, κι εγώ που ανήκω σ’ αυτήν είμαι μαζί της».

Στην πρόσφατη συνέντευξή του στο βρετανικό ITV, o Τζόνι Λίντον των Sex Pistols μιλούσε όπως θα ήθελαν να τον ακούσουν εκατομμύρια οπαδοί του σε όλο τον κόσμο.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή που το θρυλικό συγκρότημα έσπαγε τα ταμπού της βρετανικής σεμνοτυφίας εξοργίζοντας την αστυνομία, το Μπάκιγχαμ αλλά και τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, όμως, ο ίδιος έφερνε την καταστροφή συμπληρώνοντας ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ρατσιστής, όπως τον παρουσιάζουν τα «αριστερά μέσα ενημέρωσης» των ΗΠΑ, και πως «κάτι καλό θα μπορούσε να βγει από αυτή την ιστορία».

Η αυτοκτονία της Κυπριακής Δημοκρατίας: Γιατί δεν δίνει αυτονομία στους Κούρδους ο Ερντογάν

Γράφει ο Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

Το 20% του τουρκικού λαού είναι Κούρδοι. Εδώ και πολλά χρόνια ζητάνε αυτονομία. Αναρωτιέται κανείς: Οι Τουρκοκύπριοι έχουν το δικαίωμα να μετατρέψουν ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος σε διχοτομημένη ομοσπονδία. Οι Κούρδοι όχι; Το ερώτημα είναι ρητορικό. Αλλά δείχνει τη διεθνή υποκρισία και την ελληνική και κυπριακή ελαφρότητα στην αντιμετώπιση του Κυπριακού.

Επόμενο ερώτημα: Αν δεν υπάρχει λόγος για εγγυήτριες δυνάμεις και στρατούς στο νησί σημαίνει ότι δεν υπάρχει πλέον φόβος ξένης απειλής. Αν έχει εκλείψει αυτός ο κίνδυνος ποιος ο λόγος να χωριστούν οι Κύπριοι σε δύο κράτη, από τα οποία μάλιστα το ένα θα κατέχει εδάφη και περιουσίες κατοίκων του άλλου;

Αν αρχίσει κανείς να παραθέτει επιχειρήματα για τα δύο μέτρα και δύο σταθμά και για την προσβολή της κοινής λογικής θα γράψει τόμους. Το σημερινό πρόβλημα είναι ότι η Κύπρος ζυγίζεται μόνη της και μάλιστα στην ελαττωματική ζυγαριά ΗΠΑ, Βρετανίας, Τουρκίας και ΕΕ. Όχι για να βρει το βάρος της. Αλλά για να διχοτομηθεί!

Η χρονιά του Σέρλοκ Χολμς

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Εκατόν τριάντα χρόνια από τη «γέννηση» του Σέρλοκ Χολμς, ο ήρωας του Αρθουρ Κόναν Ντόιλ φαίνεται να ισορροπεί ανάμεσα στον κόσμο της ανθρώπινης διάνοιας και της βίας. Και αυτό δεν ευχαριστεί καθόλου τους παραδοσιακούς οπαδούς του

Οταν έχεις αποκλείσει το αδύνατο, αυτό που μένει, όσο απίθανο κι αν φαίνεται, είναι η αλήθεια.

Σέρλοκ Χολμς

«Σας έλειψα;» ρωτούσαν με επιβλητικό τρόπο οι γιγαντοαφίσες και οι γιγαντοοθόνες στο κέντρο του Λονδίνου, που προετοίμαζαν το κοινό για τον τέταρτο κύκλο επεισοδίων του Sherlock, ίσως της πιο δημοφιλούς μεταφοράς στη μικρή οθόνη του έργου του Αρθουρ Κόναν Ντόιλ. Οταν προβλήθηκε, όμως, το πρώτο επεισόδιο, ήρθε η καταστροφή:

«Trainspotting 2»: Σκληρά ταξικά ναρκωτικά

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ξεκινάμε με μεγάλες ελπίδες και τις κλείνουμε σε ένα μπoυκάλι… Ζούμε μια σύντομη απογοητευτική ζωή και μετά πεθαίνουμε

Ιρβιν Γουέλς, από το βιβλίο «Trainspotting»

 

Oι δημοσιογράφοι περίμεναν με αγωνία το «πόρισμα» του Ισίδωρου Ντογιάκου. Φθινόπωρο του 1996 και ο εισαγγελέας ήταν κλεισμένος σε μια κινηματογραφική αίθουσα παρακολουθώντας τη νέα ταινία του Ντάνι Μπόιλ, «Trainspotting». Για ώρες, από την αίθουσα δεν έβγαινε ούτε ο λευκός ούτε ο μαύρος «καπνός» που θα μαρτυρούσε αν η ταινία, η οποία είχε χαρακτηριστεί από μερίδα του Τύπου «ωδή στη χρήση ναρκωτικών», θα έπαιρνε τελικά την άδεια να παιχτεί στις αίθουσες.

Ο Ντογιάκος έμεινε μέσα και για δεύτερη προβολή πριν τηλεφωνήσει τελικά στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας, Αθ. Κανελλόπουλο, για να τον ενημερώσει ότι οι αίθουσες μπορούν να ανοίξουν τις πόρτες τους στο κοινό.