Και ναζίδια και φραγκοφονιάδες!

Λίγα 24ωρα πριν την ανακοίνωση του δικαστηρίου για τους ναζί της Χρυσής Αυγής η Βουλή διορίζει ως μετακλητή υπάλληλο την Ελένη Ζαρούλια, πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής και σύζυγο του αρχιναζί Μιχαλολιάκου! 

Τον διορισμό της Ζαρούλια υπογράφει ο πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Τασούλας. Στο ΦΕΚ του διορισμού γίνεται αναφορά σε άρθρα του κανονισμού της Βουλής, σύμφωνα με τα οποία προβλέπεται ότι υπάρχει δυνατότητα σε πρώην προέδρους κοινοβουλευτικών ομάδων να ορίζουν μετακλητούς στην Βουλή. Συνεπώς, πρόκειται για αίτημα του Μιχαλολιάκου που ικανοποιήθηκε λίγες μέρες πριν την απόφαση του δικαστηρίου για τη Χρυσή Αυγή.

Κομματικές απάτες με κρατικές χρηματοδοτήσεις

Δύο περίπου χρόνια, επιστολές που έμειναν αναπάντητες, δυο επίσημα αιτήματα κατάθεσης εγγράφων και τελικά μια προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, απαιτήθηκαν ώστε η αρμόδια επιτροπή Ελέγχου της Βουλής να δώσει τα στοιχεία για τα οικονομικά των κομμάτων που ζήτησε το Vouliwatch. Στοιχεία που τελικά είναι αποκαλυπτικά τόσο των μη σύννομων τρόπων χρήσης της κρατικής χρηματοδότησης από πολιτικά κόμματα, όσο και της αδιαφάνειας και ατιμωρησίας που προκύπτουν από τις διαδικασίες που ακολουθούνται στην ελληνική Βουλή.

Για παράδειγμα. Σύμφωνα με τις εκθέσεις του Vouliwatch, η Νέα Δημοκρατία έλαβε σχεδόν 1 εκατομμύριο ευρώ για ερευνητικούς σκοπούς κατά τα έτη (2016 – 2017) και παρανόμως τα διέθεσε για να εξυπηρετήσει χρέη της στις Τράπεζες και το Δημόσιο. Το 2015 διέθεσε για τον ίδιο ακριβώς λόγο το ποσό των 350.997,95 ευρώ από την κρατική επιμορφωτική δαπάνη. Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ από τη συνολική κρατική επιμορφωτική δαπάνη που έλαβε για το 2015, ξόδεψε ποσό 199.191,51 ευρώ για πληρωμή μισθοδοσίας προσωπικού. Για τον ίδιο λόγο η «ΔΡΑΣΗ» ξόδεψε τη συνολική κρατική επιμορφωτική της χρηματοδότηση, ύψους 4.996 ευρώ. Επιπροσθέτως σχεδόν όλα τα κόμματα δεν διακίνησαν τα έσοδα ή τις δαπάνες τους μέσω των ειδικών τραπεζικών λογαριασμών που προβλέπει ο νόμος. Για το 2015 η Επιτροπή δεν αναφέρει ποσά, ενώ για το 2016 και 2017 αναφέρει ότι πρόκειται για ποσά από 1.000 μέχρι 500.000 ευρώ.

Ποιοί βουλευτές; Αρχηγοί μόνο…

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Κοινοβουλευτικές ομάδες «δεμένες» από τους μηχανισμούς του «ηγέτη». Κυρίαρχο το προεδρο-κεντρικό μοντέλο (και) στην νέα Βουλή.

Μετά την ορκομωσία των 300 αντιπροσώπων του νέου κοινοβουλίου και την εκλογή του προεδρείου της Βουλής πολλά θα ακούσουμε:

Για την ανάγκη αναβάθμισης του ρόλου του βουλευτή. Για την ατομική του συνείδησή και την συμβολή της βουλευτικής πρωτοβουλίας στην λειτουργία της δημοκρατίας. Για την συνταγματική κατοχύρωση των δικαιωμάτων της μειοψηφίας. Για τον ανεξάρτητο ρόλο του νομοθετικού σώματος.

Τι κατάντημα…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η συζήτηση στη Βουλή μεταξύ Τσίπρα – Μητσοτάκη έφτασε σε νέο πρωτόγνωρο πάτο (μέχρι τον επόμενο). Στο πλαίσιο του λεγόμενου κοινοβουλευτικού βίου νομίζαμε ότι είχαμε ακούσει ή διαβάσει τα πάντα. Όμως «κοινοβουλευτική» αντιπαράθεση του τύπου

«παιδεραστία» και «ναρκεμπόριο» ο ένας, «δουλειές με τη χούντα η οικογένεια σου» ο άλλος,
«τόσος είσαι» ο ένας, «λες σαχλαμάρες» ο άλλος,
κυκλοφορείς με «ελικόπτερα» ο ένας, λιάζεσαι στα «κότερα» και «νάτος – νάτος ο Τσίπρας ο σκαφάτος» ο άλλος,
είσαι «μεσοτοιχία» με τον Χριστοφοράκο ο ένας, «Πετσίτης, Αρτεμίου και ζήτω ο πραξικοπηματίας Γουαιδό (!)» ο άλλος,

δεν είχαμε ούτε ξαναδεί, ούτε ξανακούσει.

Άθλια προεκλογική παράσταση στις «πλάτες» της Iστορίας

του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

Ο τυχοδιωκτισμός τους δεν έχει όριο. Για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων δεν δίστασαν να …«ξεπετάξουν» και το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων για να …πουλήσουν «πατριωτισμό» με προφανή στόχο να τον αξιοποιήσουν την προεκλογική περίοδο σαν «καύσιμο» της δήθεν «προοδευτικής συμμαχίας» τους. 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έστησαν μια ακόμα παράσταση στη Βουλή. Αυτή τη φορά δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν για τα προεκλογικά τους παιχνίδια ακόμα ακόμα και το τεράστιο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων για τα εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα.

Βουλή: Όταν η αστική διαχείριση μετατρέπεται σε άνοστο «χυλό»

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

«Τα ‘φτιαξε η Εμη με το φίλο του Αρτέμη και τον πήρε από τη Μάνια που κολλούσε στον Τοτό που φλερτάριζε τη Βάσω που τα είχε με τον Τάσο, πριν τον κάνει με την Ράνια τσακωτό». «Που βαδίζουμε κύριοι;», το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Απολύτως ταιριαστό με το σημερινό πολιτικό σκηνικό.

Βουλευτές από τους περισσότερους σχηματισμούς του επτακομματικού κοινοβουλίου έχουν μετακινηθεί σε όλο το εύρος του πολιτικού φάσματος. Ενισχύουν αλλότριες κοινοβουλευτικές ομάδες, διαμορφώνουν κυβερνητικές πλειοψηφίες, παζαρεύουν την ψήφο ή την υποψηφιότητά τους χωρίς (πολιτικά) όρια και φραγμούς. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες που μέχρι χθες ακόμη ήταν κυβερνητικοί εταίροι της «πρώτη φορά Αριστερά», συζητούν την ένταξη στις γραμμές τους ενός βουλευτή της Χρυσής Αυγής (Κουκούτσης). Η νυν κυβέρνηση διαθέτει τρεις υπουργούς της «κλασσικής Δεξιάς». Η δε Νέα Δημοκρατία αναζητά και εντάσσει στους κόλπους της ό,τι βρει μπροστά της.

Στη δημοκρατία (τους) δεν υπάρχουν αδιέξοδα…

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Τρία… παρανοϊκά σενάρια παραιτήσεων βουλευτών

Έφυγε η αγωνία. Μένει τελικά βουλευτής ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος των ΑΝ.ΕΛ . Διότι προέχει το καθήκον της ψήφισης του πρωτοκόλλου ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. (Γιατί άλλο έγινε άλλωστε όλη αυτή η φασαρία;)

Σημειώστε όμως και τα εξής αναφορικά με τις παραιτήσεις βουλευτών …γενικώς

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά ξανά από την αντιπολίτευση να τον διατηρήσει στην εξουσία

Της Βασιλικής Σιούτη

Το καλοκαίρι του 2015 το Ποτάμι μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ κράτησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ψηφίζοντας το μνημόνιό του, που αρνούνταν να ψηφίσει σχεδόν το ένα τρίτο των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος. Ο Αλέξης Τσίπρας τους ζήτησε τότε να τον «σώσουν» από τους συντρόφους του και να του προσφέρουν την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Σήμερα ζητά πάλι από την αντιπολίτευση να τον σώσει, αυτήν τη φορά από τον συγκυβερνήτη του, που αρνείται να ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών για να μην επωμιστεί το πολιτικό κόστος. Μόνο που τώρα δεν υπάρχει η ίδια προθυμία από την αντιπολίτευση.

Πέρα από πολιτικό παράδοξο, να ζητά κάθε τόσο από την αντιπολίτευση να τον σώσει είτε από τους συντρόφους του (μνημονιακοί νόμοι) είτε από τους συνεργάτες του (γάμοι ομοφυλόφιλων, ιθαγένειες κ.ά.), και πέρα από το ότι αυτό στην πράξη τον καθιστά ξανά κυβέρνηση μειοψηφίας, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα συνεννόησης μεταξύ της κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Πολιτική στην ομίχλη

Toυ Περικλή Κοροβέση

Κάθε εμπορικό προϊόν που έχει επιβληθεί στην αγορά έχει ένα όνομα, που το χρησιμοποιεί κατά αποκλειστικότητα. Παράγεις έναν αφρώδη οίνο; Δεν μπορείς να τον ονομάσεις σαμπάνια. Αυτή η ονομασία είναι κατοχυρωμένη από το όνομα του τόπου όπου παράγεται. Το ίδιο και για το κονιάκ. Ασχετα αν οι καταναλωτές χρησιμοποιούν τα ονόματα «σαμπάνια» ή «κονιάκ» για ομοειδή προϊόντα -που όχι σπάνια είναι καλύτερα από τα αυθεντικά-, το αρχικό προϊόν παραμένει αλώβητο.

Ουαί κι αλίμονο σε όποιον τολμήσει να χρησιμοποιήσει εμπορικά το ίδιο όνομα. Θα το πληρώσει ακριβά. Και εδώ κυριολεκτούμε. Αποσαφηνισμένοι όροι υπάρχουν σε όλες τις επιστήμες με πρωταθλητή τα μαθηματικά, απαραίτητη προϋπόθεση για να λειτουργήσουν. Εκεί που οι όροι είναι ασαφείς, είναι στην πολιτική. Εξ ου και το κομφούζιο που επικρατεί σε όλους αυτούς που δεν έχουν κριτική σκέψη και αναλυτικές ικανότητες. Αυτό αφορά βέβαια και διάφορους δημοσιολογούντες που δεν είναι αναγκαστικά όργανα προπαγάνδας κάποιου κόμματος.

Με κάλπικη πόλωση εγγυώνται τα αντιλαϊκά μέτρα

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Αποκαλυπτική για τον κυβερνητικό σχεδιασμό, που συνίσταται στο πώς θα «σερβιριστεί» η νέα περίοδος αντιλαϊκών μέτρων η οποία θα συμπέσει με την έναρξη μίας άτυπης προεκλογικής περιόδου, ήταν η συζήτηση της Πέμπτης στη Βουλή για την οικονομία. Μια διαδικασία κατά την οποία η πόλωση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ χρησιμοποιήθηκε για να συσκοτίσει για ευρύτερα λαϊκά στρώματα το τι έχει νομοθετηθεί, αποφασιστεί και πρόκειται να εφαρμοστεί μετά την τελευταία απόφαση στο Eurogroup της 14^ης Ιουνίου.

Προανακριτική με συγκάλυψη πραγματικών σκανδάλων

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Με το «βύθισμα» της πολιτικής ζωής στην σκανδαλολογία, η κυβέρνηση θέλει πριν από όλα να επισκιάσει την αντεργατική πολιτική, στην οποία έχει δεσμευθεί, και να αθωώσει το σύστημα, παρουσιάζοντας ως αιτία της κρίσης και της μεταφοράς της στις πλάτες του λαού την πολιτική διαφθορά.

Ξεκάθαρα ομολογήθηκε η πρόθεση αυτή από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα στην συνεδρίαση της περασμένης Τετάρτης όπου ψηφίστηκε η δημιουργία προανακριτικής επιτροπής για το σκάνδαλο Novartis. Σε αυτή παραπέμπονται μετά από μυστική ψηφοφορία οι Α.Σαμαράς, Ε.Βενιζέλος, Γ.Στουρνάρας, Α.Γεωργιαδης, Α.Λοβερδος, Π.Πικραμένος, Μ.Σαλμάς, Γ.Κουτρουμάνης, Α.Λυκουρέντζος και ο Δ.Αβραμόπουλος. Για τις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση στο παρόν και έχει συμφωνήσει ότι θα εφαρμόσει στο μέλλον, οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση Novartis πρόκειται να αποτελέσουν τα «σκιάχτρα» εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης.

Μας στοίχειωσε

του Χάρη Ζάβαλου

Όχι μόνο ο Παναγιώτης Πικραμένος αλλα κυρίως η εικόνα του Ανδρέα Λοβέρδου να διαπομπεύεται στο βήμα της Βουλής χτες το απόγευμα θα μας στοιχειώνει για πάντα.

Γιατί χτες στο πρόσωπο του Ανδρέα, του Βαγγέλη, του Αντώνη χτυπήθηκε πρωτίστως η Δημοκρατία.

Γιατί βλέποντας τον Άδωνη Γεωργιάδη να ουρλιάζει χτες χρησιμοποιώντας τον θάνατο ενός μικρού κοριτσιού στην Κρήτη πριν 2 χρόνια, αυτόματα σκέφτεσαι ότι αυτοί οι άνθρωποι αποκλείεται να είναι ένοχοι.

Σαπίζουμε…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η παρακμή είναι μια μακρά, αργόσυρτη διαδικασία, η οποία κατά κανόνα δεν γίνεται αντιληπτή παρά μόνο, κάποια στιγμή, οι οδυνηρές συνέπειές της. Οι οδυνηρές συνέπειες της παρακμής έχουν γίνει ήδη αντιληπτές στο οικονομικό επίπεδο. Η χώρα χρεοκόπησε, συντηρείται ζωντανή με δόσεις και (ξε)πούλημα τιμαλφών. Τα 2/3 της κοινωνίας πληρώνουν το μάρμαρο.

Ωστόσο οι ωδίνες στον οικονομικό τομέα είναι μόνο μια από τις συνέπειες της παρακμής, ίσως η πιο οδυνηρή, καθώς το μάρμαρο πληρώνουν οι πιο αδύναμοι.

Η παρακμή αποτυπώνεται ανάγλυφα στο πολιτικό σύστημα και στον βαθμό της αξιοπιστίας του. Μετά από χρόνια περικοπών, μνημονίων και εποπτείας έχουμε μάλλον την εμπειρία να κατανοήσουμε ότι η οικονομική χρεοκοπία είναι αποτέλεσμα της παρακμής του πολιτικού συστήματος ή, αν θέλουμε να το πούμε πιο κομψά, της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει τις παθογένειές του.

Λασπόλουτρα Novartis: «Κάθαρση» και πολιτικές σκοπιμότητες

του Δημήτρη Μηλάκα

 Η κυβέρνηση, δεν χωρά αμφιβολία, έκανε την επιλογή της: βούτηξε στη λάσπη όπου θεωρεί/ εκτιμά/ υποψιάζεται  (δικαίως ίσως) πως βρίσκονται πολιτικοί της αντίπαλοι από το παλιό διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας, ελπίζοντας να αποκομίσει κέρδη.

Το πολιτικό κέρδος που προκύπτει για την κυβέρνηση από μια μακρά διαδικασία εξέτασης αν δυο πρώην πρωθυπουργοί και μια ντουζίνα πρώην υπουργοί λαδώθηκαν είναι προφανές. Προφανές ωστόσο είναι επίσης ότι για την τεκμηρίωση της λαδιάς δεν αρκούν καταγγελίες, εκτιμήσεις, ή υποψίες. Πρέπει να βρεθούν και τα λεφτά. Και στην περίπτωση που το χρήμα δεν βρεθεί στις τσέπες ή σε κάποιους παραδεισένιους λογαριασμούς των κατηγορουμένων στους κατηγόρους θα μείνει επάνω τους η λάσπη στην οποία πρόθυμα βούτηξαν  υποκύπτοντας στον πειρασμό του πολιτικού κέρδους.

Η «Ευδαίμων Αραβία» στα χρόνια της χολέρας

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Mόνο σαν ευφημισμός ηχεί σήμερα στα αυτιά μας η «Αrabia Felix», η Ευδαίμων Αραβία όπως είχαν ονομάσει παλιά τη σημερινή Υεμένη. Ευλογημένο τόπο θα τη λέγαμε σήμερα αν τα παιδιά της δεν πέθαιναν από την ασιτία ή τους βομβαρδισμούς, αν δεν υπήρχαν τα βουνά των σκουπιδιών, η πείνα, η χολέρα, το αιματηρό παρόν και το αβέβαιο μέλλον.

Την εύφορη γη της Υεμένης θαύμαζε από το κατάστρωμα ο Πασπαρτού, ο υπηρέτης του Φιλέα Φογκ, καθώς το υπερωκεάνιο «Μογγολία» διέσχιζε την Ερυθρά Θάλασσα. Στο «Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες» ο Ιούλιος Βερν μιλά για τη Μόκα και τις άλλες μικρές γραφικές παραθαλάσσιες πόλεις της περιοχής, για τις χουρμαδιές και τα καφεόδενδρα, για τα πνιγμένα στη βλάστηση βουνά και για το πολύβουο λιμάνι, το Άντεν, που στους δρόμους του έβλεπες «ένα ετερόκλητο πλήθος από Σομαλούς, Πέρσες, Εβραίους, Άραβες, Ευρωπαίους ενώ τα περίτεχνα οχυρωματικά έργα «είχαν μετατρέψει αυτή την πόλη σε Γιβραλτάρ του Ινδικού ωκεανού».

Μέσα «ναι» έξω «όχι»

Tης Ντάνι Βέργου

Μαζική ανυπακοή και μη εφαρμογή του νόμου είναι η πρόταση που προκρίνουν οι γενικές συνελεύσεις των νοσοκομειακών γιατρών, οι οποίες πραγματοποιούνται το τελευταίο διήμερο από άκρη σ’ άκρη της χώρας, στην περίπτωση άρνησης της κυβέρνησης να αποσύρει το νομοσχέδιο «έκτρωμα» για τα εργασιακά, όπως το χαρακτηρίζουν, που τελικά υπερψηφίστηκε χθες.

Με τη fast track διαδικασία που επέλεξε η κυβέρνηση κατάφερε να εξοργίσει και να αφυπνίσει τους γιατρούς. Αποτέλεσμα, η μαζική, καθολική απόρριψη του σχεδίου νόμου με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας τις τελευταίες δύο ημέρες από τα Χανιά μέχρι τον Εβρο και οι μαζικές συνελεύσεις στα νοσοκομεία της χώρας με ομόθυμο το συναίσθημα της αγανάκτησης αλλά και το αίτημα για κλιμάκωση του αγώνα.

H Βουλή των σαλτιμπάγκων*

Του Περικλή Κοροβέση

Το προηγούμενο Σάββατο (5-6/8/17) η εφημερίδα μας είχε αφιερώσει το θέμα της στον πολιτικό λόγο των μελών του Κοινοβουλίου. Την ενδιαφέρουσα αυτή έρευνα υπέγραφε η πάντοτε έγκυρη συνάδελφος Ντίνα Δασκαλοπούλου.

Πράγματι αυτός ο πολιτικός πολιτισμός βρίσκεται στο έλεος της χυδαιότητας. Για μένα όμως το ερώτημα είναι αλλού: Το υπάρχον πολιτικό σύστημα μπορεί να διαθέσει έναν άλλο πολιτικό λόγο; Μήπως αυτός ο λόγος εκφράζει και αποσαφηνίζει το πολιτικό μας σύστημα; Το πολίτευμά μας είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Ενα σύστημα διακυβέρνησης που επινοήθηκε στην Αγγλία και από εκεί επεκτάθηκε σε όλο τον πλανήτη. Από την αρχή αυτό το σύστημα δέχτηκε κριτικές με πιο γνωστό επικριτή τον Ρουσό. «Οι Αγγλοι είναι ελεύθεροι μια μέρα στα πέντε χρόνια».

Δεν είναι 4ο μνημόνιο… είναι κάτι πολύ χειρότερο

Του ΘέμηΤζήμα

Η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να υπογράψει κάτι πολύ χειρότερο από ένα 4ο μνημόνιο: ετοιμάζεται να καταθέσει στη Βουλή το σχέδιο για ένα διαρκή στο χρόνο, μηχανισμό επιβολής οικονομικών μέτρων, αυτοματοποιημένα, δηλαδή ασχέτως πολιτικών επιλογών που τυχόν θα προκύπτουν από εκλογικές αναμετρήσεις, βάσει μάλιστα δημοσιονομικών και όχι οικονομικών κριτηρίων.

Πρόκειται για ένα μηχανισμό στη σύλληψή του και στην εν δυνάμει εφαρμογή του, υπέρ-συνταγματικής ισχύος, αφού θα πρέπει να επιβάλλει την ισχύ του έναντι των όποιων αλλαγών στη σύνθεση της Βουλής και στην κυβέρνηση. Ή αλλιώς για ένα μηχανισμό ευθέως αντισυνταγματικής λειτουργίας, δεδομένου ότι κάμπτει τη λαϊκή κυριαρχία στις βασικότερες θεσμικές λειτουργίες δια των οποίων η τελευταία υλοποιείται.

Αφού η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα, ποιοι είναι αυτοί έξω από τη Βουλή;

Ένα από τα πιο σημαντικά επιχειρήματα του καθεστώτος για την επιβολή των Μνημονίων μετά την χρεοκοπία της χώρας, ήταν πως η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα. Αφού η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα, ποιοι είναι όλοι αυτοί που έχουν μαζευτεί έξω από τη Βουλή; Μήπως είναι Έλληνες του εξωτερικού; Μήπως είναι εξωγήινοι; Μήπως είναι Αρειανοί;

Είναι πολύ βολικό να είσαι αραχτός στο πάνελ του Χατζηνικολάου και του Πρετεντέρη, και να λες με περισπούδαστο ύφος «η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα».

Είναι πολύ βολικό να είσαι ο σαχλαμάρας αστός που δεν μπορεί να ξεχωρίσει την κατσίκα από το γαϊδούρι και να πίνεις τον καφέ σου στο Θλιβερό πια Κολωνάκι, λέγοντας «μα παιδιά, η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα. Γκαρσόν, φέρε έναν εσπρέσο ακόμα, να πνίξω τον πόνο μου που η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα».

Μετά το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών, η Ελλάδα να επιτρέψει και την πολυγαμία

Τώρα που ξεκίνησε στη Βουλή η συζήτηση του σχεδίου νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών -το οποίο μάλλον θα ψηφιστεί από την πλειοψηφία των 300 ετεροφυλόφιλων βουλευτών-, θα πρέπει η χώρα μας να κοιτάξει μπροστά και να προκαλέσει προοδευτικό σοκ στην Ευρώπη, ψηφίζοντας σύμφωνο συμβίωσης ανάμεσα σε έναν άνδρα και δυο γυναίκες, μια γυναίκα και δυο άνδρες, τρεις άνδρες, και τρεις γυναίκες.

Όλοι μας γνωρίζουμε δεκάδες ανθρώπους που έχουν παράλληλες σχέσεις και είναι αναγκασμένοι να ζουν κρυφά τον έρωτά τους, αν και οι δυο άνθρωποι με τους οποίους έχουν σχέση αποδέχονται ο ένας την ύπαρξη του άλλου.

Σκεφτείτε πώς νιώθει ένας άνδρας που θέλει να πει στην παρέα του «από δω οι γυναίκες μου» αλλά τα κοινωνικά ταμπού και οι προκαταλήψεις τον αναγκάζουν να λέει «από δω η γυναίκα μου και η φίλη της, η Μαρία».

Ευτυχώς που ψηφίστηκαν τα προαπαιτούμενα γιατί είχαμε μεγάλη αγωνία

Με την χτεσινή ψηφοφορία στη Βουλή εγκρίθηκαν τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας για το τρίτο πρόγραμμα στήριξης, ώστε να βαδίσει η χώρα στον δρόμο της ανάπτυξης.

Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ στην ελληνική Βουλή, αφού η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ που πέρασαν τα δυο πρώτα Μνημόνια -και ψήφισαν το τρίτο Μνημόνιο- έχουν γίνει αντιμνημονιακά κόμματα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ που θα καταργούσαν τα Μνημόνια -και πέρασαν το τρίτο Μνημόνιο- έχουν γίνει κάργα μνημονιακά κόμματα.

Βέβαια, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν το τρίτο Μνημόνιο αλλά καταψήφισαν τα προαπαιτούμενα, αφού προαπαιτούμενο για να σε πάρουν στα σοβαρά είναι να μην είσαι εντελώς γελοίος σαν αυτούς.

Ερωτας διά αντιπροσώπου

Του Περικλή Κοροβέση

Αν κάποιος αρχαίος Αθηναίος ξυπνούσε και ερχόταν στη γενέτειρά του ύστερα από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, θα πίστευε πως βρισκόταν σε άλλο πλανήτη. Ευτυχώς θα υπήρχε η Ακρόπολη, που θα τον έπειθε πως κάποτε εδώ ήταν η Αθήνα. Και φυσικά η περιέργειά του θα ήταν μεγάλη για να μάθει τι έχει απογίνει η μεγάλη κληρονομιά που άφησαν και πώς τη χειρίζονται οι Νεοέλληνες.

Και το πρώτο πράγμα που θα τον ενδιέφερε θα ήταν το θέμα της Δημοκρατίας. Περίμενε να δει συνελεύσεις, οι άνθρωποι να αποφασίζουν συλλογικά για τα πάντα και να ψηφίζουν νόμους για το καλό του συνόλου και είδε ανθρώπους να ρίχνουν ένα χαρτί σε ένα διαφανές κουτί – του έκανε εντύπωση, τέτοιο πράγμα δεν υπήρχε στην εποχή του.

Είμαι κάθε λέξη από το Σύνταγμα της Γερμανίας

Η γερμανική Βουλή υπερψήφισε το τρίτο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας αλλά η απόφαση μπορεί να κριθεί άκυρη, αφού η συνεδρίαση της γερμανικής Βουλής έγινε στο φως της ημέρας και όχι μέσα στη μαύρη νύχτα, όπως συμβαίνει στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία.

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε απηύθυνε έκκληση προς τους Γερμανούς βουλευτές να υπερψηφίσουν το τρίτο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας, ώστε να συνεχίσει η γερμανική κυβέρνηση να κονομάει δεκάδες δισεκατομμύρια και να καβατζώνει τον δημόσιο πλούτο της Ελλάδας.

Πρώτη φορά σαν όλους τους προηγούμενους

Η κυβέρνηση σκοπεύει κλείσει τη Βουλή και να προχωρήσει σε λειτουργία θερινών τμημάτων της Βουλής ως τον Οκτώβριο, ενώ δεν αποκλείεται τα θερινά τμήματα να παραταθούν, αφού προβλέπεται αυτό το καλοκαίρι να κρατήσει μέχρι τον Ιανουάριο του 2019.

Ο Αλέξης Τσίπρας σκόπευε να κλείσει νωρίτερα τη Βουλή αλλά είχε κι ένα Μνημόνιο να υπογράψει ο άνθρωπος -όπως είχε υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του-, ενώ έπρεπε να περάσει από τη Βουλή και η συμφωνία για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια -ανάμεσά τους της Θεσσαλονίκης, των Χανίων και της Ρόδου-, τα οποία δίνονται στους Γερμανούς , ώστε να εκπληρωθεί η υπόσχεση που έδινε ο Αλέξης Τσίπρας στη Ρόδο στις 15 Ιανουαρίου του 2015 στη Ρόδο. Δείτε και το βίντεο, αν δεν με πιστεύετε:

Το Μνημόνιο δεν μπορεί να υλοποιηθεί…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Πρωτόγνωρα πράγματα συμβαίνουν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Τα λεγόμενα «μνημονιακά» κόμματα, συμπεριλαμβανομένου πλέον και του ΣΥΡΙΖΑ, διαφωνούν μεν με το κείμενο της συμφωνίας στην οποία κατέληξε η κυβέρνηση με τους δανειστές, αλλά ταυτόχρονα την αποδέχονται. Η παράνοια στην αποθέωσή της. Δεν πρέπει να έχει συμβεί ξανά πουθενά στον κόσμο.

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι εγκλωβισμένο στις χρεοκοπημένες πολιτικές του και αδυνατεί να αντιληφθεί τα αυτονόητα, αλλά εξαιρετικά σημαντικά: Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, οι πολιτικοί πρέπει να ομονοήσουν όχι σ’ αυτό καθαυτό το Μνημόνιο, που -όπως και τα προηγούμενα- θα οδηγήσει στο πουθενά διότι δεν υλοποιείται. Ή μάλλον υλοποιείται με έναν τρόπο εξαπάτησης των δανειστών, οι οποίοι αποδεικνύονται καλύτεροι παίκτες από τους δικούς μας στο ζήτημα αυτό. Είναι πιο υποψιασμένοι, αν και πιθανότατα τους έχουν πάρει χαμπάρι τους διεφθαρμένους πολιτι­κούς μας… Οι ηγέτες των «μνημονιακών» κομμάτων πρέπει να συμφωνήσουν στον καλύτερο τρόπο εξόδου της χώρας από την κρίση και αυτός που ακολουθείται από το 2010 σίγουρα δεν είναι ο πιο επιτυχημένος. Αποδεικνύεται καταστροφικός. Δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός στην Ελλάδα που να μπορεί να αποδείξει με στοιχεία ότι το Μνημόνιο δεν απέτυχε. Είναι το Μνημόνιο και η ανικανότητα των Ελλήνων πολιτικών που οδήγησαν το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση.