Toυ Νικήτα Χιωτίνη
Ο πληρέστερος τίτλος του σημειώματος είναι: η ανιδιοτελής βλακεία των «δεξιών», των «αριστερών» και των «κεντρώων» ή η επικράτεια του φαντασιακού των ανοήτων. Με συνέπεια την απόλυτη επικράτηση ενός πλήρους σκοταδισμού και την παράπλευρη άνθιση των απολύτως ηλιθίων.
Εξηγούμαι: Όπως (θα πρέπει να) ξέρετε, οι όροι δεξιά και αριστερά εισήχθησαν στο πολιτικό λεξιλόγιο μετά τη συντακτική συνέλευση στην επαναστατημένη Γαλλία του 1789. Σε αυτήν τη συνέλευση υπήρξαν δύο απόψεις. Οι μεν, που κάθισαν στα δεξιά του Λουδοβίκου του ΙΣΤ και κράτησαν αυτήν τη δεξιά θέση τους και μετά την αποχώρηση του Βασιλιά, θεωρούσαν πως ο Βασιλιάς θα έπρεπε να έχει απόλυτο βέτο για οποιαδήποτε απόφαση της βουλής, οι δε άλλοι, που κάθισαν αριστερά του, που επίσης διατήρησαν τη θέση τους και αφού έφυγε αυτός από την αίθουσα, οι «αριστεροί», θεωρούσαν πως το βέτο του Βασιλιά έπρεπε να είναι απλώς ανασταλτικό για κάποιο διάστημα. Μετά το διάστημα αυτό, αν η βουλή ξανάπαιρνε την ίδια απόφαση, η θέλησή της θα επικρατούσε. Με απλά λόγια, οι βασιλικοί ήταν οι «δεξιοί», οι δημοκρατικοί ήταν οι «αριστεροί». Γενικεύοντας, ο «δεξιός» τάσσεται υπέρ της συντήρησης της (ή μιας) ισχυρής κεντρικής εξουσίας, ο δε αριστερός αποβλέπει σε ενίσχυση της συλλογικότητας, σε βάρος μιας κεντρικής και πρακτικώς μη ελεγχόμενης εξουσίας. More