Ανάγκη για μια διαφορετική ανοσολογική προσέγγιση

Του Σπύρου Μανουσέλη

«Η θεαματική μείωση της βιοποικιλότητας του πλανήτη, την οποία συνεπάγονται η αυξανόμενη αστικοποίηση, η μόλυνση του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή, συνοδεύεται από θεαματική συρρίκνωση του περιβαλλοντικού και του ανθρώπινου μικροβιώματος, με αποτέλεσμα τη διαταραχή της ανοσολογικής ομοιοστασίας και την αύξηση της ανοσολογικής νοσηρότητας», υποστηρίζει στη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο ανοσολόγος Αν. Γερμενής.

Οπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, ύστερα από τέσσερις δύσκολους μήνες εισερχόμαστε δειλά δειλά στη «Φάση 2» της πανδημίας του νέου κορονοϊού (βλ. «Εφ.Συν.» 23/5). Μια νέα και, ας ελπίσουμε, πιο νηφάλια φάση ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας, που στο επίκεντρό της θα πρέπει να είναι η σταδιακή «ανοσοποίηση» των ανθρώπων, τόσο απέναντι στη νέα μεταδοτική νόσο,όσο και στη, μέχρι σήμερα, πανικόβλητη αντιμετώπισή της.

«Καταστρέφουμε τη ζωή, θα καταστραφούμε και οι ίδιοι»

Ένα εκατομμύριο φυτικά και ζωικά είδη αντιμετωπίζουν κίνδυνο εξαφάνισης εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας που αλλάζει ριζικά τα φυσικά περιβάλλοντα της Γης, υπογραμμίζει μεγάλη έρευνα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, η οποία συνετάχθη από ομάδα εκατοντάδων επιστημόνων που στηρίχτηκαν σε χιλιάδες επί μέρους επιστημονικές μελέτες.

Η μελέτη του ΟΗΕ είναι η πιο εξαντλητική που έχει μέχρι τώρα πραγματοποιηθεί σχετικά με την επίδραση της ανθρώπινης δραστηριότητας στη βιοποικιλότητα.

Η εξαφάνιση των ειδών δεν είναι διόλου ανώδυνη αφού απειλεί σοβαρά οικοσυστήματα από τα οποία οι άνθρωποι εξαρτώνται για την επιβίωσή τους, υπογραμμίζει η έκθεση του ΟΗΕ.

Βιοποικιλότητα: με το βλέμμα στο 2030

του Παύλου Γεωργιάδη

Τα σημάδια ότι καταστρέφουμε τον πλανήτη με πρωτοφανή ρυθμό είναι παντού ολόγυρα μας: απογυμνωμένα δάση χωρίς ζώα, ρύπανση των ωκεανών με τόνους πλαστικών και λιγότερες μέλισσες για την επικονίαση των καλλιεργειών μας. Η γενιά μας γίνεται μάρτυρας της αποτυχίας ενός ολόκληρου μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης που έχει απομακρύνει τον άνθρωπο από τη φύση του. Αν προσθέσουμε σε αυτό τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, το μέλλον φαίνεται πολύ ζοφερό. Εκτός κι αν αλλάξουμε.

Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι δράση για να σταματήσουμε την απώλεια της βιοποικιλότητας, πριν τα πράγματα ξεφύγουν από τον έλεγχο. Ο κόσμος έχει ήδη συμφωνήσει να λάβει μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση. Το 2010, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο -συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα και της Ελλάδας- ενέκριναν το σχέδιο για τη βιοποικιλότητα 2011-2020. Αυτό το σχέδιο περιλαμβάνει τους 20 Στόχους του Aichi για τη Βιοποικιλότητα και αποτελεί ένα χάρτη πορείας προς ένα αειφόρο μέλλον.