Παλιοσίδερα» η βαριά βιομηχανία Σκοτώνουν τη ΛΑΡΚΟ

Του Δημήτρη Σταμούλη

Μετά τους 80 νεκρούς, «σκοτώνουν» και τη ΛΑΡΚΟ και 13.000 οικογένειες

Η κυβέρνηση δείχνει αποφα­σισμένη να «τελειώσει» τη ΛΑΡΚΟ, ξεπουλώντας την ή βάζοντας λουκέτο,

χωρίς να υπολογίζει τις περίπου 13.000 οικογένειες που ζουν από αυτήν, ούτε και τον δημόσιο πλούτο το οποίο ή θα «ροκανίσουν» ξένοι επενδυτές ή θα κατα­λήξει για… παλιοσίδερα. Το αφήγημα κυβέρνησης και συστημικών ΜΜΕ είναι ότι από το 1963 που ιδρύθηκε, η ΛΑΡΚΟ έχει περάσει τα περισσότερα από τα 57 χρόνια της ιστορίας της σε κατάσταση χρεοκοπί­ας. Δεν είναι ακριβώς έτσι.

Οι φαρμακοβιομηχανίες που μιλάνε στην καρδιά των δημοσιογράφων

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η αποκάλυψη του Guardian ότι η Bayer προωθούσε τις θέσεις της χρηματοδοτώντας ενώσεις ανταποκριτών στις ΗΠΑ, στις οποίες κατείχε σημαντικές θέσεις ο Ελληνας δημοσιογράφος Θάνος Δημάδης, αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου μιας γιγαντιαίας επιχείρησης επηρεασμού της κοινής γνώμης από τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Μιας επιχείρησης που περιλαμβάνει όχι μόνο καρότα αλλά και μαστίγια.

Πριν από περίπου δύο χρόνια η γερμανική εταιρεία δημοσίων σχέσεων και παροχής συμβουλών TLGG προσέγγισε δημοσιογράφους ζητώντας τους να συμμετάσχουν σε ένα νέο ηλεκτρονικό περιοδικό για τις ηθικές και κοινωνικές επιπτώσεις της βιοτεχνολογίας.

Βιομηχανία τροφίμων και Διαβήτης

«Οι πιέσεις από τις κυβερνήσεις για πολιτικές καταπολέμησης των ασθενειών που σχετίζονται με τη διατροφή, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, καθώς και η αύξηση του ποσοστού των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών δημιουργούν ανάγκες για διαφοροποιημένα τρόφιμα. Η βιομηχανία δείχνει όχι μόνο απλώς να προσαρμόζεται εύκολα στα νέα δεδομένα, αλλά συχνά να καλλιεργεί η ίδια τις καινούργιες διατροφικές συνήθειες».(Καθημερινή, 23.04.17, Δ. Μανιφάβα)

Σε αυτές τις λίγες γραμμές αποτυπώνεται ένα μεγάλο μέρος της πιο σύνθετης, βέβαια, πραγματικότητας, όπως αυτή διαμορφώνεται από την κυριαρχία. Η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού, η βιομηχανοποίηση χωρών, που μέχρι πρότινος ήταν κυρίως αγροτικές και το οικονομικό μοντέλο του καπιταλισμού που προελαύνει παγκοσμίως, δημιουργούν ορισμένα ζητήματα, όπως στο διατροφικό τομέα, που χρήζουν λύσεις για το σύστημα. Και αυτό διότι μπορούν να βρουν τους τρόπους να καλλιεργούν και να παράγουν «διαφοροποιημένα» τρόφιμα, αλλά θα πρέπει να συνυπολογίσουν το κόστος μεταφοράς και εφοδιαστικής αλυσίδας, συναρτήσει των συνεχών μισθολογικών πιέσεων που δέχονται όλο και περισσότερα κομμάτια του πληθυσμού. Και σε αυτόν τον τομέα νομίζουμε ότι τα πράγματα έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν διεθνώς.

Προς μια συνολική στρατιωτικοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων της Ε.Ε.

Του Αποστόλη Φωτιάδη

Μέρος 2ο

Η επικοινωνία και η μόχλευση του momentum είναι κάτι που η Επιτροπή κάνει καλά. Μετά την ολοκλήρωση της μόχλευσης της πολιτικής δυναμικής στο Ευρωκοινοβούλιο (Ε.Κ.) τον Νοέμβριο του 2016, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για τον Γιούνκερ να καταλήξει σε συγκεκριμένα σχέδια για τη νέα αμυντική πολιτική. Για την ακρίβεια, χρειάστηκε ακριβώς μία εβδομάδα.

Στις 30 Νοεμβρίου ανακοίνωσε το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Δράσης για την Αμυνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (EDAP), το οποίο έθετε σε εφαρμογή την Προπαρασκευαστική Δράση για την έρευνα στον τομέα της άμυνας, όπως προβλεπόταν στην αναφορά της ομάδας της Μπιενκόφσκα.

Το σχέδιο ήταν κάπως πιο φιλόδοξο απ’ ό,τι προβλεπόταν τόσο από την GoP όσο και την πλειονότητα των αναφορών του Ε.Κ. Ο επίτροπος έβαζε πραγματικά το χρήμα στο τραπέζι.

Πώς η επέκταση του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος στην Ευρώπη αλλάζει ριζικά την Ε.Ε.

Του Αποστόλη Φωτιάδη

Μέρος 1ο

Μια επίτροπος ενθουσιάζεται ακούγοντας «νέα» που ήδη ξέρει

Στο συναισθηματικά φορτισμένο λόγο του για την Κατάσταση της Ενωσης, τον Σεπτέμβριο του 2016, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, μιλά για τις υπαρξιακές απειλές που αντιμετωπίζει το έργο ζωής του, η Ε.Ε. Ζητά από τους Ευρωπαίους πολιτικούς να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις με καινοτόμο αποφασιστικότητα προκειμένου να διατηρηθεί ο ευρωπαϊκός «τρόπος ζωής».

Η «Ηπια Ισχύς δεν είναι αρκετή» για να αντιμετωπιστούν οι σύγχρονες απειλές, θα πει o Γιούνκερ, πριν τονίσει ότι μια ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική είναι επειγόντως απαραίτητη. «Για να είναι ισχυρή η ευρωπαϊκή άμυνα, η ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία πρέπει να καινοτομεί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα προτείνουμε πριν από το τέλος του έτους ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας, το οποίο θα ενισχύσει την έρευνα και την καινοτομία».

Το πρώτο πράγμα που ακαριαία ενισχύεται από την αναφορά του Γιούνκερ είναι ο ενθουσιασμός της επίτροπου για τη Βιομηχανία, Ελζμπιέτα Μπιενκόφσκα, που «τιτιβίζει» στο twitter: «Καλά νέα για την αμυντική βιομηχανία: νέο Ευρωπαϊκό Αμυντικό Ταμείο πριν από το τέλος του έτους!»

Οι πειρατές της… Αμερικής

Του Μπάμπη Μιχάλη

Επιχειρηματικοί κολοσσοί των ΗΠΑ, όπως οι Apple, Google, General Electric, κρύβουν σήμερα σε φορολογικούς παραδείσους 1,4 τρισεκατομμύριο δολάρια, ενώ την ίδια στιγμή λαμβάνουν κρατική οικονομική στήριξη τρισεκατομμυρίων δολαρίων, αποκαλύπτει η γνωστή ΜΚΟ Oxfam που μάχεται ενάντια στη φτώχεια.

Για το «παρκάρισμα» αυτών των κεφαλαίων –που συνολικά ισοδυναμούν με το ΑΕΠ της Ρωσίας, της Ν. Κορέας και της Ισπανίας– οι κολοσσοί χρησιμοποιούν ένα αδιαφανές, μυστικό δίκτυο τουλάχιστον 1.608 υπεράκτιων θυγατρικών εταιρειών σε προορισμούς όπως οι Βερμούδες και τα νησιά Κεϊμάν.

Η μελέτη «Broken at the Top» που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Oxfam σπάει κυριολεκτικά κόκαλα, καθώς αποκαλύπτει τα πραγματικά «μεγάλα ψάρια» της παγκόσμιας φοροαποφυγής. Η έκθεση αναλύει τις φορολογικές «συνήθειες» των 50 μεγαλύτερων επιχειρήσεων των ΗΠΑ, οι οποίες κουρελιάζουν συστηματικά εδώ και χρόνια τόσο το αμερικανικό όσο και το παγκόσμιο φορολογικό σύστημα.

Η βιομηχανία των βιολογικών προϊόντων

Του Nicolai Kwasniewski – Πηγή: Spiegel 

Επιμέλεια – Μετάφραση: Χριστίνα Μπρέμπου

Αλλά με πολλούς από τους εργαζόμενους να προέρχονται από οικογένειες που έχουν εργαστεί στις φυτείες γενιές τώρα, δεν υπάρχει  έλλειψη εμπειρίας. Γεμίζουν εκατοντάδες καλάθια σε μία βάρδια, συμπληρώνοντας τα κιβώτια με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Ένα φορτηγό περιμένει να οδηγήσει τα κιβώτια στην αίθουσα συσκευασίας, όπου μέσα σε ένα σύννεφο ευωδιάς λεμονανθού – πλένονται, ταξινομούνται και συσκευάζονται. Μόλις δύο ημέρες αργότερα, θα είναι ήδη στα ράφια των καταστημάτων υγιεινής διατροφής και σούπερ μάρκετ της Γερμανίας αλλά και των υπόλοιπων χωρών της Βόρειας Ευρώπης.

Τα λεμόνια που καλλιεργούνται στο 494 στρεμμάτων αγρόκτημα Καμπίσι-Ιτάλια στη νοτιοανατολική Σικελία είναι βιολογικά. Αλλά θα μπορούσε να τα αγοράσει κανείς με πλήρη βεβαιότητα ως προς την βιολογική τους ταυτότητα;  Μέχρι τη στιγμή που θα φθάσουν σε κάποιον χονδρέμπορο στο Αμβούργο, για παράδειγμα, έχουν διανύσει 2.500 χιλιόμετρα (1.550 μίλια) κλεισμένα μέσα σε ένα φορτηγό. Μπορεί να εξακολουθούν να θεωρούνται  καταναλώσιμα; Είναι στην πραγματικότητα τα βιολογικά προϊόντα που παράγονται στην Ιταλία ακόμα αξιόπιστα κάτω από τον απόηχο πλειάδων σκάνδαλων δολιότητας σε ό,τι αφορά την πιστοποίηση τους;

Οι περιστρεφόμενες πόρτες και κερκόπορτες της Ε.Ε.

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Οι Αγγλοσάξονες χρησιμοποιούν τον όρο revolving doors (περιστρεφόμενες πόρτες) για να περιγράψουν το διαρκές πέρασμα κρατικών αξιωματούχων σε πολυεθνικές επιχειρήσεις και το αντίστροφο. Τι γίνεται όμως όταν ολόκληρες κυβερνήσεις μετατρέπονται οι ίδιες σε παραρτήματα εταιρειών;

Μαζί σας αισθάνομαι σαν να παίζω
ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με φίλους

Ο Ζάκ Σαντέρ σε συνέδριο Ευρωπαίων βιομηχάνων

Η πρόσφατη έκθεση του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών (CEO) για τη συνεχή διαπλοκή αξιωματούχων της Κομισιόν με πολυεθνικές επιχειρήσεις έκανε και πάλι τον γύρο του κόσμου –και παρουσιάστηκε εκτενώς στην Ελλάδα από την «Εφημερίδα των Συντακτών».

Οταν η αλληλεγγύη βαφτίζεται… «οικειοθελής αποχώρηση»

Του Γιώργου Μπασκάκη

Μπορεί οι εργαζόμενοι της εταιρείας του Δημοσίου «Θέμις Κατασκευαστική Α.Ε.», που είχαν τεθεί σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας, να επιστρέφουν στη δουλειά τους μετά την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου, όμως δεν αυτό δεν ισχύει για όλους. Ενας μόνο εργαζόμενος μένει εκτός και δεν είναι άλλος από τον πρώην πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων της εταιρείας, Σάκη Παπαδόπουλο.

Στις 29 Δεκεμβρίου του 2011 τέθηκαν σε εργασιακή εφεδρεία συνολικά 57 εργαζόμενοι της εταιρείας «Θέμις». Ανάμεσά τους και ο Σάκης Παπαδόπουλος. Δύο μήνες μετά, όμως, αποφασίζεται με Κοινή Υπουργική Απόφαση η εξαίρεση 27 εργαζομένων από το καθεστώς της εφεδρείας και η επιστροφή στα καθήκοντά τους.

Τα αποκαΐδια της ασυδοσίας στο Φαρ Ουέστ της Αττικής

Το εργοστάσιο ανακύκλωσης Λαζόπουλος | ΕΦ.ΣΥΝ./ ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Από εμένα περνούν στην πονεμένη χώρα,

από εμένα περνούν στη θλίψη την αιώνια,

από εμένα περνούν μες στο χαμένο κόσμο.

[…] Αφήστε κάθε ελπίδα εσείς που μέσα πάτε!»

Δάντης, Θεία Κωμωδία, Κόλαση

Ενα γιγαντιαίο κουφάρι από μπετό και σίδερο, χαμένο σε καπνό, σκόνη, στάχτη, σωρούς από σκουπίδια. Σκελετοί από φορτηγά, οχήματα της Πυροσβεστικής, περιπολικά. Εδώ δεν θέλεις να ανασαίνεις: σε κάθε σου εισπνοή καταπίνεις στάχτες και κάτι σάπιο. Αυτό που απέμεινε από το εργοστάσιο ανακύκλωσης στον Ασπρόπυργο δεν είναι απλώς ένα ερείπιο. Είναι ένα μνημείο ασυδοσίας, ανεξέλεγκτου πλουτισμού κι εκμετάλλευσης.

Στάση πληρωμών στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης

Σε στάση πληρωμών των 250 εργαζομένων της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης ΑΕ προχώρησε η εταιρεία.

Όπως κατήγγειλε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Χριστόδουλος Βαρκάκης «πήγαμε να πληρωθούμε τον μισθό μας στην τράπεζα και δεν υπήρχε ούτε ένα ευρώ. Ψάχνοντας το τι συμβαίνει, πληροφορήθηκα ότι η εταιρεία έχει προχωρήσει σε στάση πληρωμών μας, κατόπιν εντολής του εκκαθαριστή».

ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ: Κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση φραγμός στην αποβιομηχάνιση

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το τέλος μιας ολόκληρης εποχής σήμαναν οι 200 διαθεσιμότητες που ανακοίνωσε η Χαλυβουργική του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου. Το νέο δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, καθώς το καλοκαίρι είχαν αναγκάσει 150 εργαζόμενους να αποχωρήσουν με πρόγραμμα …εθελουσίας εξόδου, ενώ οι πρόσφατες μειώσεις μισθών είχαν προμηνύσει την σημερινή εξέλιξη. Δύο ήταν οι αφορμές που οδήγησαν στο κλείσιμο, επί της ουσίας, της ιστορικής βιομηχανίας και περαιτέρω ολόκληρου του κλάδου καθώς με διαφορά λίγων ημερών την σκυτάλη πήρε η οικογένεια Μάνεση που ανακοίνωσε στους 108 εναπομείναντες της Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο ότι βάζει λουκέτο.

Ο θάνατος της ελληνικής βιομηχανίας

Πηγή: Ελ.Στατ., 2005 = 100,0

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Επαίρεται η κυβέρνηση και το μνημονιακό στρατόπεδο για το θρίαμβο που έχει καταγάγει με την απάλειψη του ‘διπλού ελλείμματος’, δηλαδή του δημοσιονομικού και των τρεχουσών συναλλαγών. Σώθηκε η Ελλάδα, μείναμε στο ευρώ, πέτυχε η προσπάθεια προσαρμογής, παρά τα ‘λάθη’ των κακών της Τρόικας. Πλέον εξυγιάνθηκε η οικονομία, μπαίνουμε σε ανάκαμψη και σύντομα οι Έλληνες θα δουν το όφελος στην καθημερινή ζωή τους.

Ας αφήσουμε κατά μέρος τον παραλογισμό, από τη μια, να κατηγορείται η Τρόικα για λανθασμένα και άστοχα μέτρα και, από την άλλη, να πανηγυρίζει η κυβέρνηση για την επιτυχία του προγράμματος που σχεδίασε η Τρόικα. Ας παραβλέψουμε και τον εμφανή προεκλογικό χαρακτήρα των ανακοινώσεων, ο οποίος δείχνει ότι στην ουσία το ελληνικό πολιτικό προσωπικό τίποτε δεν έμαθε από την κρίση και χρησιμοποιεί κυνικά οποιοδήποτε οικονομικό στοιχείο, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ουσία. Aς ρωτήσουμε μόνο: υπάρχει κάποια βάση στα περί εξυγίανσης και ανάκαμψης;

Πτώση των πωλήσεων στους 18 από τους 24 βιομηχανικούς κλάδους το 2013

Τρεις στους τέσσερις κλάδους της ελληνικής μεταποιητικής βιομηχανίας καταγράφουν το 2013, για ακόμη μία χρονιά, μειωμένα έσοδα.

Συγκεκριμένα, μείωση των πωλήσεων εμφανίζουν οι 18 από τους 24 κλάδους, με ορισμένους να παρουσιάζουν διψήφια ποσοστιαία πτώση εσόδων, σε επίπεδα που υπολείπονται των εσόδων που είχαν το έτος 2005, ακόμη και κατά 75%.

Ωστόσο, οι 13 από τους 18 αυτούς κλάδους εμφανίζουν επιβράδυνση της πτωτικής πορείας των εσόδων τους. Επίσης, οι υπόλοιποι έξι κλάδοι καταγράφουν ανοδική πορεία του κύκλου εργασιών τους, αν και το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στην άνοδο των διεθνών τιμών των προϊόντων τους.

Οι οικονομικοί λόγοι της κρίσης

του Ανδρέα Νικολόπουλου*

Η αναζήτηση των οικονομικών λόγων της κρίσης πρέπει να ξεκινήσει, όσο και αν φανεί υπερβολικό, πριν από 35 περίπου χρόνια, όταν η τότε ηγεσία της χώρας αποφάσισε την ένταξή µας στην Ευρωπαϊκή Οικονοµική Κοινότητα (ΕΟΚ) των εννέα (την εποχή εκείνη).

Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα: Η επικαιρότητα του έργου του Δημήτρη Μπάτση

Συμπληρώνονται φέτος 60 χρόνια από τη δολοφονία , από το μετεμφυλιακό κράτος, των Ν. Μπελογιάννη, Δ. Μπάτση, Ηλ. Αργυριάδη και Ν. Καλούμενου και 65 χρόνια από την πρώτη έκδοση του βιβλίου του Δ. Μπάτση: «Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα».

Το βιβλίο του Δ. Μπάτση «ατύχησε» τόσο στην πρώτη (1947) όσο και στην δεύτερη (1977) έκδοσή του. Οταν κυκλοφόρησε το 1947, είχε ξεκινήσει ήδη ο εμφύλιος και η έκδοσή του σε συγκέντρωσε (εσκεμμένα ή όχι) το ανάλογο ενδιαφέρον. Η διατύπωση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας από έναν κομμουνιστή οικονομολόγο «αγνοήθηκε» επιδεικτικά από τους αστούς οικονομολόγους που ορκίζονταν στη θεωρία της «ψωροκώσταινας» και στην αναγκαιότητα της ξένης «βοήθειας». Από την άλλη μεριά, το ΚΚΕ στη δίνη του εμφυλίου πολέμου ενσωμάτωσε στο πρόγραμμάτου πολλά στοιχεία από το σχέδιο του Δ. Μπάτση. Μετά την ήττα, όμως, το έργο του Δ. Μπάτση «ξεχάστηκε» ίσως γιατί αποτέλεσε καρπό της σύζευξης θεωρίας και πράξης, της μετάβασης από το γενικό στο συγκεκριμένο και της ανάγκης για τη διατύπωση ενός σχεδίου οικονομικής ανόρθωσης που άνοιγε τον «ελληνικό δρόμο για το σοσιαλισμό». Επιπλέον, γιατί έδειχνε, με πραγματικά στοιχεία, ότι υπάρχει η δυνατότητα για την αυτοανάπτυξη της Ελλάδας, χωρίς τη «βοήθεια» των σοσιαλιστικών χωρών. Είναι, παρ’ όλα αυτά, σημαντικό να γνωρίζουμε πώς το ΚΚΕ αντιμετώπισε τα προβλήματα εκείνης της περιόδου και το σχέδιο που πρότεινε για τη λύση τους. Άλλωστε, κατά τη γνώμη του γράφοντος, στην ένοπλη ήττα αυτού του σχεδίου μπορούν να αναζητηθούν πολλά από τα αίτια της σημερινής κρίσης.