Η μεγάλη νίκη της ΝΔ και η μικρή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ

Της Βασιλικής Σιούτη

Το 2012 όταν το κύμα της λαϊκής αγανάκτησης άρχισε να σηκώνει τον Αλέξη Τσίπρα και να τον κατευθύνει προς την εξουσία, εκείνος διαβεβαίωνε ότι θα ασκούσε μία εντελώς διαφορετική πολιτική, σε άλλο πλαίσιο, εκτός μνημονίων, γιατί αν ήταν να συνεχίσει στο ίδιο, όπως έλεγε, ας το έκαναν οι παλιοί, “που ξέρουν τη δουλειά καλύτερα”. Αφού λοιπόν το πλαίσιο τελικά δεν άλλαξε και όπως διαπίστωσε όταν του δόθηκε η εξουσία, αυτά που έλεγε ήταν μια “αυταπάτη“, οι πολίτες μετά την ολοκλήρωση της θητείας του, αποφάσισαν να δώσουν την εξουσία σε αυτούς που “ξέρουν τη δουλειά καλύτερα”, σύμφωνα με τη ρήση του ιδίου (παρότι φεύγοντας υπονόησε ότι τώρα την έμαθε κι αυτός τη δουλειά).

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΚΩΤΑ ΣΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ

Της Βασιλικής Σιούτη

Μια σημαντική τριάδα, εντός εκτός κι επί τ’ αυτά, στην κυβέρνηση Τσίπρα,  αποτελούν οι Παναγιώτης Ρουμελιώτης, Γιάννης Ρουμπάτης και Γιάννης Μαντζουράνης. Και οι τρεις τους αναδείχθηκαν από το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80 και είχαν σχέσεις ή εμπλοκή, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, με το διαβόητο σκάνδαλο Κοσκωτά- το πρώτο μεγάλο πολιτικό-οικονομικό σκάνδαλο, που κλόνισε την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο Γ.Μαντζουράνης είχε ομολογήσει την εμπλοκή του στη δωροδοκία υπουργού του ΠΑΣΟΚ (Κουτσόγιωργα) για λογαριασμό του καταδικασμένου Κοσκωτά και προφυλακίστηκε 18 μήνες για αυτό.

Ο Π.Ρουμελιώτης παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο με την κατηγορία ότι κάλυψε με πράξεις και παραλείψεις του τον Γ. Κοσκωτά, αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου τον διέσωσε στέλνοντας τον στην Ευρωβουλή, όπου απέκτησε ασυλία, δηλαδή “ακαταδίωκτο” και έτσι δεν οδηγήθηκε ποτέ στην δικαιοσύνη.

Ο Γ.Ρουμπάτης ήταν συνεργάτης του Κοσκωτά στις εκδοτικές του δραστηριότητες.

Και οι τρεις αποσύρθηκαν για ένα  διάστημα από την πολιτική σκηνή λόγω της συσχέτισης του ονόματος τους με το μεγαλύτερο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο της μεταπολίτευσης, αλλά επανήλθαν στα χρόνια της κρίσης, αυτή τη φορά μέσω του ΣΥΡΙΖΑ που τους αξιοποιεί σε ρόλους κλειδιά. 

Θολώνουν τα νερά των Πρεσπών

Της Βασιλικής Σιούτη

Οι πολίτες της ΠΓΔΜ γύρισαν την πλάτη στο δημοψήφισμα. Πώς προέκυψε το αποτέλεσμα μεταδίδει η Βασιλική Σιούτη, που συνέχισε το οδοιπορικό και μετά το Βαλάντοβο και τη Στρώμνιτσα ταξίδεψε σε Στιπ, Βέλες, Τέτοβο και Σκόπια.

Η λαϊκή νομιμοποίηση που επιθυμούσε ο Ζόραν Ζάεφ για να προχωρήσει με τις αλλαγές του Συντάγματος και τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν επετεύχθη. Ο προβληματισμός και η απογοήτευση των πολιτών της ΠΓΔΜ, που ήταν εμφανής όλες τις προηγούμενες μέρες, εκφράστηκε τελικά με την αποχή τους από το δημοψήφισμα. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί νίκη του εθνικιστικού κόμματος της αντιπολίτευσης VMRO και των διοργανωτών του μποϊκοτάζ. Ήταν χαρακτηριστική η εικόνα εχθές το βράδυ στο κέντρο των Σκοπίων, όπου οι συγκεκριμένοι είχαν συγκέντρωση για να γιορτάσουν το υψηλό ποσοστό της αποχής και μοίραζαν φαγητό (για να προσελκύσουν κόσμο), αλλά μόλις μερικές εκατοντάδες μόνο προσήλθαν.

To αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν είναι άσπρο ή μαύρο και η ερμηνεία του δεν είναι απλή. Το βασικό μήνυμα το στέλνει η αποχή. Οι λόγοι όμως, είναι περισσότεροι από ένας και δεν είναι όλα όπως μπορεί να φαίνονται.

Μεταμνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα με μνημονιακούς υπουργούς ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Της Βασιλικής Σιούτη

Tο παρασκήνιο του πολυσυζητημένου ανασχηματισμού

Ο Αλέξης Τσίπρας πραγματοποίησε τον αναμενόμενο ανασχηματισμό της κυβέρνησής του, σχηματίζοντας, σύμφωνα με την αφήγηση του Μεγάρου Μαξίμου, την πρώτη «μεταμνημονιακή κυβέρνηση». Πλην όμως, με «μνημονιακούς» υπουργούς όλων των αποχρώσεων, ανακυκλώνοντας παλιά και φθαρμένα πολιτικά πρόσωπα των κυβερνήσεων Σαμαρά, Παπανδρέου, Καραμανλή και Σημίτη. Εκείνων, δηλαδή, που κατήγγελλε ως το «παλιό» που έφερε την κρίση.

Τα πολιτικά πρόσωπα που επέλεξε για να σηματοδοτήσουν τη διεύρυνση και τη νέα εποχή (Παπακώστα, Ξενογιαννακοπούλου κ.ά.) είναι πρόσωπα ταυτισμένα απολύτως με το παλιό πολιτικό σύστημα. Ουδέποτε διαφώνησαν με τις πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεών τους και πρόκειται για πρόσωπα με μηδενική πολιτική επιρροή, τόσο στην κεντροδεξιά όσο και στην κεντροαριστερά.

Στη σκιά μιας οικονομίας που λιμνάζει

Της Βασιλικής Σιούτη

Σύμφωνα με τους περισσότερους οικονομολόγους, με μια τόσο αναιμική ανάπτυξη, η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να ξεκολλήσει

Λιμνάζει η ελληνική οικονομία και θα λιμνάζει για καιρό, απ’ ό,τι φαίνεται. Αυτό λέει στην ουσία το ΔΝΤ με την αναθεώρηση προς τα κάτω στην οποία προέβη για τους ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας, αφού χαμηλώνει την ανάπτυξη στο 2% για το 2018 από το 2,6% που ήταν η προηγούμενη πρόβλεψη.

Εξίσου απαισιόδοξες είναι οι προβλέψεις του και για το 2019, που προβλέπει ανάπτυξη στο 1,8%, και στο 1,9% για το 2023. Σύμφωνα με τους περισσότερους οικονομολόγους, με μια τόσο αναιμική ανάπτυξη, η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να ξεκολλήσει και κανένα αισιόδοξο σενάριο για το μέλλον της χώρας δεν είναι δυνατό. Τα νούμερα αυτά, αν δεν ανατραπούν, στην ουσία περιγράφουν μια οικονομία που δεν πάει πουθενά.

Μυστικά κονδύλια υπουργείου Εξωτερικών: αγνοείται η τύχη τους

Της Βασιλικής Σιούτη

Όσο τα κόμματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν στην αντιπολίτευση, ασκούσαν έντονη κριτική για το θέμα της διαφάνειας και ειδικά της διαχείρισης των απόρρητων δαπανών του υπουργείου Εξωτερικών, απαιτώντας λεπτομερή κοινοβουλευτικό έλεγχο. Τρία χρόνια τώρα όμως, η κυβέρνηση ακολουθεί και στον τομέα αυτό την πεπατημένη, ξεχνώντας τις καταγγελίες και τις υποσχέσεις της.

Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα ψηφίστηκε ο ετήσιος κρατικός προϋπολογισμός με τον οποίον προσδιορίζονται τα έσοδα και τα έξοδα του κράτους, με τρόπο –υποτίθεται– λεπτομερή και δεσμευτικό. Ο τρίτος προϋπολογισμός της κυβέρνησης Τσίπρα δεν άλλαξε κάτι στα δημοσιονομικά, σε σχέση με τις παχυλές υποσχέσεις, καθώς η κυβέρνηση επικαλείται ως δικαιολογία την πίεση των δανειστών και το αυστηρό πλαίσιο της τρόικας, που δεν μπόρεσε να αποφύγει.

Όμως η δικαιολογία αυτή δεν καλύπτει διόλου τα θέματα διαφάνειας των απόρρητων δαπανών.

Γιατί οι ΑΝΕΛ ήταν οι καταλληλότεροι συγκυβερνήτες του ΣΥΡΙΖΑ

Της Βασιλικής Σιούτη

Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ είχε ερωτηθεί τι θα έκαναν,  αν οι ΑΝΕΛ δεν έμπαιναν στη Βουλή.“Θα συνεργαστούμε με το ΠΑΣΟΚ” είχε απαντήσει χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Στην επόμενη ερώτηση, που γινόταν στο πλαίσιο του ρεπορτάζ, “γιατί το ΠΑΣΟΚ και όχι το Ποτάμι;” η απάντηση ήταν αφοπλιστική, καθώς ο υπουργός υποστήριξε ότι “Στο Ποτάμι είναι ιδεολόγοι νεοφιλελεύθεροι, ενώ στο ΠΑΣΟΚ είναι λαμόγια“.  Και συνέχισε λέγοντας ότι “Αν τους δώσουμε μερικά υπουργεία και μερικές θέσεις, θα μας αφήσουν ήσυχους να κάνουμε ότι θέλουμε. Οι άλλοι θα μας βάλουν όρους”.

Προσπερνώντας τις αξιολογικές κρίσεις του κυβερνητικού στελέχους, για το εάν το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι είναι όντως οι μεν “λαμόγια” και οι δε “ιδεολόγοι νεοφιλελεύθεροι”, έχει ιδιαίτερη σημασία το σκεπτικό που αποκάλυψε και το οποίο επιβεβαιώθηκε στην πορεία.

Όταν η εξουσία ρίχνει τις μάσκες

Της Βασιλικής Σιούτη

Όταν, πριν από χρόνια, άρχιζαν να ψηφίζονται τα πρώτα μνημονιακά μέτρα στη Βουλή, οι πολίτες παρακολουθούσαν θυμωμένοι τους βουλευτές των τότε κυβερνήσεων να ψηφίζουν «ναι σε όλα». Ένας σημαντικός αριθμός βουλευτών ωστόσο, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ, φοβούμενος τη λαϊκή οργή, διαχώριζε τη θέση του, αρνούμενος να τα υπερψηφίσει. Οι διαφωνούντες, μάλιστα, στη συνέχεια έπαιζαν σημαντικό ρόλο, επηρεάζοντας τις εξελίξεις.

Κάποιοι περίμεναν ότι η παράδοση αυτή των μνημονιακών χρόνων θα συνεχίζονταν και επί ΣΥΡΙΖΑ. Όσο αφορά στην πρώτη κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, δεν έπεσαν εντελώς έξω. Όσοι όμως δείχνουν να εκπλήσσονται με το «μπετόν αρμέ» της σημερινής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, φαίνεται πως αγνοούν ότι αυτή ειδικά η κοινοβουλευτική ομάδα φτιάχθηκε για να ψηφίζει ό,τι της ζητηθεί.

Την τελευταία φορά που είχε νόημα το ερώτημα: «Θα περάσουν τα μέτρα από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ;» ήταν το καλοκαίρι του 2015. Τότε που 32 βουλευτές του καταψήφισαν το τρίτο μνημόνιο και άλλοι 11 αρνήθηκαν να το υπερψηφίσουν, δηλώνοντας παρών.

Σχολικά γεύματα και προπαγάνδα

Της Βασιλικής Σιούτη

Τα σχολικά γεύματα ξεκίνησαν το 2012 ως φιλανθρωπική δράση του ιδρύματος Νιάρχου, το οποίο στη συνέχεια μείωνε τη συμμετοχή του (ενώ οι ανάγκες μεγάλωναν και οι αιτήσεις σχολείων για να ενταχθούν στο πρόγραμμα αυξάνονταν) αλλά στο πρόγραμμα έμπαιναν και νέοι δωρητές. Παρόλα αυτά οι δωρεές ήταν και είναι πολύ μικρότερες από ότι ήταν αρχικά και δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες. Το 2013 δόθηκαν σχολικά γεύματα για 50.000 μαθητές και κάτι παραπάνω. Το Ίδρυμα Νιάρχος παρότι χρησιμοποίησε το πρόγραμμα επικοινωνιακά για να διαφημίσει το φιλανθρωπικό του έργο εν μέσω κρίσης, στη συνέχεια αποσύρθηκε προτιμώντας να επικεντρωθεί σε έργα που έκρινε ως πιο χρήσιμα . Αν και είχαν ανακοινώσει ότι θα διπλασίαζαν τα γεύματα σε 100.000 μαθητές, δεν το έκαναν. Όταν στο πλαίσιο ρεπορτάζ που έκανα (λόγω του ότι είχα ενημέρωση από διευθυντές σχολείων που ήταν στο πρόγραμμα και κόπηκαν) , επικοινώνησα με τους αρμόδιους του ιδρύματος, με αρκετά κυνικό τρόπο, απάντησαν ότι αυτοί το έκαναν πιλοτικά και στο εξής ας το συνέχιζαν οι κυβερνήσεις και ας έβρισκαν τους πόρους από όπου νομίζουν.

Η διαπλοκή ζει και βασιλεύει

Της Βασιλικής Σιούτη

«Προφάσεις εν αμαρτίαις» της κυβέρνησης για τα ΜΜΕ

Το Μέγαρο Μαξίμου κατάφερε με μεγάλη επιτυχία να δημιουργήσει ένα σημαντικά ισχυρό δίκτυο επιρροής στα ΜΜΕ μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Τα πράγματα στράβωσαν όμως εν μέρει, όταν αποφάσισαν να ασχοληθούν με τον έλεγχο των τηλεοπτικών σταθμών, καθώς μια σειρά ατυχών χειρισμών αποτέλεσαν την αιτία να τους απομακρύνει από το επιθυμητό, για αυτούς αποτέλεσμα.

Το βασικό κλειδί για την ερμηνεία όσων συνέβησαν ήταν η αλλαγή της αρχικής θέσης του ΣΥΡΙΖΑ (και) στο ζήτημα αυτό. Έτσι η «πάταξη της διαπλοκής» έγινε «τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο» που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Αντί να τους «ταράξουν στη νομιμότητα», όπως έλεγε κάποτε ο Αλέξης Τσίπρας, αποφάσισαν ότι το σημαντικότερο ήταν «να τους πάρουν λεφτά».

Β.Σιούτη : Η Μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι πλέον ούτε Συνασπισμός, ούτε της Ριζοσπαστικής Αριστεράς κίνημα, αλλά ένα προσωποπαγές -αρχηγικό κόμμα , όπου ο Αλέξης Τσίπρας καθορίζει την πολιτική σε κυβέρνηση και κόμμα με απόλυτο έλεγχο των πάντων, υποστήριξε αναλύοντας  το 2^ο Συνέδριο του κόμματος, η δημοσιογράφος Βασιλική Σιούτη.

Η (κατά)χρηση των δημοσκοπήσεων

της Βασιλικής Σιούτη

Όταν ολοκληρωθεί η “αναγέννηση” του τηλεοπτικού τοπίου, ο Νίκος Παππάς σχεδιάζει να «βάλει τάξη» και στο πεδίο των δημοσκοπήσεων. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς σημαίνει αυτό, αφού η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει ούτε τον ήδη υπάρχοντα νόμο για τις δημοσκοπήσεις και κάνει τα στραβά μάτια σε τερατώδεις παρανομίες που διαπράττονται κάτω από τη μύτη της, σε φιλικά προς αυτήν μέσα.

Μαζί με τον γενικό γραμματέα Ενημέρωσης και στενό του φίλο Λευτέρη Κρέτσο, ο Νίκος Παππάς προανήγγειλε“Αλλαγή νομοθεσίας για τις δημοσκοπήσεις προανήγγειλε ο Νίκος Παππάς”, iefimerida.gr στις αρχές της χρονιάς την αλλαγή του νομικού πλαισίου διεξαγωγής των δημοσκοπήσεων. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ξεκίνησε διάλογο με τον Σύλλογο Εταιρειών Δημοσκοπήσεων και Έρευνας Αγοράς (ΣΕΔΕΑΗ ιστοσελίδα του Συλλόγου) και ανακοίνωσε πως μέχρι το τέλος του 2016 θα κατέθετε το σχετικό νομοσχέδιο.

Πως εννοεί η Άνγκελα Μέρκελ την αλληλεγγύη

Της Βασιλικής Σιούτη

Άνθρακες αναμένεται να αποδειχθεί για άλλη μια φορά η περίφημη «αλληλεγγύη» προς την Ελλάδα  που επικαλείται η  γερμανίδα καγκελάριος,  αυτή τη φορά για το προσφυγικό ζήτημα.

Η Ανγκελα Μέρκελ, όπως και στο θέμα της διαπραγμάτευσης του μνημονίου,  έπαιξε πάλι το ρόλο του «καλού μπάτσου» , αφήνοντας  το ρόλο του «κακού μπάτσου» σε άλλους. Στη διαπραγμάτευση του μνημονίου ο κακός ήταν ο Σόιμπλε και τώρα στο προσφυγικό, οι κακοί είναι η Αυστρία και οι λεγόμενες χώρες του Βίζεγκραντ. Είναι όμως στα αλήθεια έτσι ή όπως ακριβώς έγινε και με το μνημόνιο,  στο τέλος θα γίνει πάλι αυτό που θέλουν οι «κακοί» και η Ελλάδα θα «κερδίσει» απλώς την παραμονή στην Σένγκεν;

Μία πρώτη  ιδέα για την πολιτική που αναμένεται να εφαρμοστεί στην πράξη, φάνηκε σήμερα κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης της γερμανίδας καγκελαρίου με τον Κροάτη πρωθυπουργό Τίχομιρ Ορέσκοβιτς που επισκέφτηκε  το Βερολίνο για να συζητήσουν  το προσφυγικό,  καθώς  η Κροατία  βρίσκεται στην βαλκανική διαδρομή  των προσφύγων.

Εκλογές ή παραμονή με ρίσκο

Της Βασιλικής Σιούτη

Το ερώτημα που διατυπώνεται τις τελευταίες μέρες, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, είναι αν η Ελλάδα ξαναζήσει μία αντίστοιχη κατάσταση με εκείνη του καλοκαιριού του 2015. Με τους δανειστές δηλαδή να μην κάνουν πίσω, την κυβέρνηση να ελπίζει μέχρι την τελευταία στιγμή ότι θα τους πείσει και τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, χωρίς εναλλακτικές επιλογές και σχέδιο.
Η αλήθεια είναι ότι λίγα πράγματα είναι διαφορετικά και σήμερα στην κορυφή. Οι δανειστές εξακολουθούν να είναι ανυποχώρητοι. Η κυβέρνηση πάλι ελπίζει. Εναλλακτικές δεν έχουν, ούτε η πολιτική ηγεσία έχει καταρτίσει κάποιο δικό της σχέδιο, πέρα από το μνημόνιο, που θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση.

Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι έχει ξοδευτεί αρκετό από το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης, υπάρχουν σαφείς ενδείξεις φθοράς, η ανοχή του κόσμου εξαντλείται και υπάρχουν ήδη οι πρώτες κοινωνικές αντιδράσεις. Αυτά είναι τα επιπλέον μειονεκτήματα που έχει σήμερα η κυβέρνηση σε σχέση με το καλοκαίρι του 2015.

Αποψη: Ικανή κυβέρνηση ή ικανή για όλα;

Της Βασιλικής Σιούτη

Η συμπλήρωση ενός χρόνου από τον σχηματισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καθώς και οι πρώτες εκατό μέρες της δεύτερης διακυβέρνησής τους, επιβεβαιώνουν τις υποψίες όσων η καλοπιστία είχε όρια.

Είναι πλέον προφανές ότι πρόκειται για μία πολιτικά ερμαφρόδιτη κυβέρνηση με οπορτουνιστική ηγεσία, της οποίας ο σκοπός δεν ήταν άλλος από την κατάληψη της εξουσίας – όταν είδε ότι αυτό ήταν εφικτό λόγω της ιδιαίτερης πολιτικής συγκυρίας.

Η νοοτροπία αυτή -η εξουσία για την εξουσία- είναι ξένη για την Αριστερά, αλλά η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου σε καμία περίπτωση δεν είναι μία αριστερή κυβέρνηση. Είναι ένα αριστεροδεξιό συνονθύλευμα με κύριο χαρακτηριστικό τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία.

Η διγλωσσία του Αλέξη Τσίπρα

Της Βασιλικής Σιούτη

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι άθεος, αλλά είναι και με την εκκλησία, θα κυνηγήσει τη φοροδιαφυγή, αλλά κλείνει το μάτι στους φοροφυγάδες, εναντιώνεται στα προνόμια των βουλευτών, αλλά δεν καταργεί κανένα, είναι αντίθετος με τους άδικους φόρους, αλλά τους πολλαπλασιάζει.  Είναι με το λαό που δεν θέλει το μνημόνιο, αλλά και με αυτούς που θέλουν τις  μεταρρυθμίσεις του μνημονίου. Είναι στην ομάδα της ευρωαριστεράς αλλά είναι και με τους σοσιαλδημοκράτες.

Το φαινόμενο της διγλωσσίας στην ελληνική πολιτική ζωή δεν είναι πρωτόγνωρο, ούτε καινούργιο. Είναι παλιό. Η διγλωσσία του Αλέξη Τσίπρα όμως,  έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και  τείνει να γίνει παροιμιώδης.

Η νίκη του Τσίπρα και η ήττα της αριστεράς

Της Βασιλικής Σιούτη

Δύο εβδομάδες μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αφού ανανέωσε την εντολή που είχε λάβει τον περασμένο Ιανουάριο, ετοιμάζεται να κυβερνήσει.

Αυτή τη φορά σκοπεύει να το κάνει λένε τα στελέχη της, καθώς το προηγούμενο επτάμηνο ισχυρίζονται ότι τους εμπόδιζε η διαπραγμάτευση και η απειρία τους,  την οποία ως ένα βαθμό παραδέχονται. Σκοπεύουν μάλιστα να κυβερνήσουν για μια ολόκληρη τετραετία όπως είναι το κανονικό, το οποίο όμως οι Έλληνες έχουν ξεχάσει τα τελευταία πέντε χρόνια, αφού  το μνημόνιο κατάπινε κάθε νέα κυβέρνηση πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη θητεία της.

Θα καταφέρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να πετύχει τον στόχο της τετραετίας; Εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα εμπόδιο για αυτό. Διαθέτει άνετη πλειοψηφία και δεν μεσολαβούν άλλες εκλογές μέχρι τη λήξη της θητείας της. Δεν έχει δηλαδή μπροστά της κάποιο σκόπελο, όπως είχε ο Αντώνης Σαμαράς με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ελληνικές εκλογές: Τhe dice are loaded

Της Βασιλικής Σιούτη

«Δεν έχει σημασία ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση» είπε πριν από λίγες μέρες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Κλάους Ρέγκλινγκ, αφού «το 80% των Ελλήνων βουλευτών έχει υπερψηφίσει τη συμφωνία».

Με αυτόν τον τρόπο υπενθύμισε ότι όποια κι αν είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου, το πολιτικό πρόγραμμα που θα ακολουθηθεί  είναι αυτό που συνοδεύει την δανειακή συμφωνία με τους όρους που επέβαλαν οι δανειστές. Και όλοι γνωρίζουν ότι το πρόγραμμα αυτό δεν είναι παρά η κλασική συνταγή του ΔΝΤ με μικρές παραλλαγές.

Από τη στιγμή που ψηφίστηκε και από τα δύο μεγάλα κόμματα που διεκδικούν τη νίκη και άρα την εξουσία,  κανένα από τους δύο δεν θα μπορεί να το αμφισβητήσει την επόμενη μέρα. Δημαγωγικές ρητορείες και φραστικοί  λεονταρισμοί, μπορεί να ακουστούν. Οι κουτοπόνηρες τακτικές που ροκανίζουν το χρόνο ή επιχειρούν να βαφτίσουν το κρέας ψάρι, όπως γίνεται αυτά τα πέντε χρόνια, μπορεί να συνεχιστούν. Αλλά τίποτα περισσότερο από αυτό.

Οι στρατηγικές, οι ανατροπές και τα σενάρια της επόμενης μέρας

Της Βασιλικής Σιούτη

Έντονο προβληματισμό προκάλεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ οι πρώτες δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου που μιλούσαν για «ντέρμπι», καθώς μέχρι πριν από δυο-τρεις εβδομάδες υπήρχε η βεβαιότητα, όχι μόνο για νίκη, αλλά και για διψήφιο ποσοστό διαφοράς με τη Ν.Δ.

Τώρα η βεβαιότητα για τη νίκη έχει γίνει ελπίδα, παραμένει όμως ζωντανή αν και η απαισιοδοξία για την αλλαγή του κλίματος θριάμβου είναι εμφανής. Η αυτοδυναμία στην οποία ελπίζανε όταν αποφάσιζαν τις εκλογές, μοιάζει με όνειρο και η κυβερνητική συνεργασία «μόνο με τους ΑΝΕΛ» δεν είναι σίγουρη, αφού φαίνεται ότι οι τελευταίοι θα δυσκολευτούν να μπουν στην Βουλή, αν τελικά τα καταφέρουν.
Αλλά και η εσωτερική εικόνα του κόμματος είναι αρκετά αποθαρρυντική, με την Κεντρική Επιτροπή να έχει μείνει σχεδόν μισή, τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ να την έχει εγκαταλείψει η πλειοψηφία της και αρκετές οργανώσεις να έχουν σχεδόν διαλυθεί. Κομματικό στέλεχος της Κουμουνδούρου έλεγε ότι αναγκάστηκαν για πρώτη φορά να πληρώσουν συνεργείο για αφισοκόλληση, επειδή δεν έβρισκαν κόσμο να πάει -γεγονός πρωτοφανές για κόμμα της αριστεράς, αλλά αναμενόμενο, καθώς αυτοί που έφυγαν ήταν κυρίως οι κινηματικοί, οι συνδικαλιστές και η νεολαία, δηλαδή εκείνοι που αναλάμβαναν συνήθως αυτού του είδους την προεκλογική δουλειά. Γιατί δεν ήταν μόνο τα στελέχη και τα μέλη που αποχώρησαν για να πάνε στην «Λαϊκή Ενότητα», αλλά κι ένα σημαντικό κομμάτι της πλειοψηφίας που αποχώρησε πηγαίνοντας σπίτι του ή περιμένοντας την επόμενη μέρα.

Αυλαία για την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου

Της Βασιλικής Σιούτη

Αυλαία λοιπόν για την «πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς» που δεν ήταν ακριβώς αυτό, αφού κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το δεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ, άρα επρόκειτο για την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Των δύο αντιμνημονιακών ηγετών, που ζήτησαν την λαϊκή εντολή για να καταργήσουν την πολιτική των μνημονίων και εφτά μήνες μετά την ξαναζητάνε για να τη νομιμοποιήσουν.

Η κατάληξη αυτή, της μνημονιακής στροφής της κυβέρνησης, που επικυρώθηκε στις 14 Αυγούστου με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου λιτότητας* με νέα άδικα οριζόντια μέτρα, είχε διαφανεί από τις 20 Φεβρουαρίου με τη συμφωνία του EUROGROUP που υπέγραψε ο πρώην υπουργός Οικονομικών με την έγκριση του πρωθυπουργού https://vassilikisiouti.wordpress.com/2015/02/21/%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CF%80%CF%8C%CE%BD/

Η πρώτη εσωκομματική ήττα του Τσίπρα και η αναμονή της επόμενης κίνησης

 

Της Βασιλικής Σιούτη

Στη δυσκολότερη πολιτική στιγμή της ζωής του βρίσκεται ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς αμέσως μετά την υποχώρηση που απαιτούσε ο συμβιβασμός με τους δανειστές , διαπιστώνει ότι τα προβλήματα του, όπως και της χώρας, αντί να μειώνονται, πολλαπλασιάζονται.

Η ολοκλήρωση της συμφωνίας μέχρι τις 20 Αυγούστου παραμένει αβέβαιη. Το περιεχόμενο της δεν είναι ακόμα γνωστό. Η οικονομία βυθίζεται, η κοινωνία πιέζεται και όλα αυτά μαζί με τις πρωτοφανείς μεταναστευτικές ροές που η κυβέρνηση δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει, δημιουργούν ένα κλίμα ασφυκτικό .

Το «φάντασμα» του Grexit συνεχίζει να πλανάται πάνω από τη χώρα και να στοιχειώνει το Μαξίμου, ενώ για πρώτη φορά αμφισβητείται η κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Για την ακρίβεια, ενώ στην κοινωνία φαίνεται να διαθέτει για την ώρα αρκετή ανοχή, παρά την αδυναμία να ανταποκριθεί στις προεκλογικές του δεσμεύσεις, στο κόμμα η αμφισβήτηση είναι έντονη και όχι μόνο από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Υπήρχε σχέδιο για δραχμή ή όχι; Τα πραγματικά περιστατικά και το παρασκήνιο.

Της Βασιλικής Σιούτη

Ήταν λίγο μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος από τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον εκπρόσωπο τύπου του Σόιμπλε, Μάρτιν Γιέγκερ, εάν έχουν Plan Β σε περίπτωση Grexit . Ο Γιέγκερ αντί άλλης απάντησης, του είπε: «Τι ρωτάτε; Είμαστε μία σοβαρή κυβέρνηση κι ένα σοβαρό υπουργείο». Εμμέσως δηλαδή, επιβεβαίωσε ότι είναι προετοιμασμένοι και για την περίπτωση αυτή, όπως θα όφειλε κάθε σοβαρή κυβέρνηση.

Στην Ελλάδα ωστόσο, το θέμα της πιθανότητας εξόδου από την Ευρωζώνη, παρότι πλανάται σταθερά πάνω από τη χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια, αποτελούσε ταμπού και το περιβόητο Plan Β ήταν περίπου δαιμονοποιημένο.

Ένα ναρκοθετημένο δημοψήφισμα. Να σώσουμε ότι σώζεται.

Της Βασιλικής Σιούτη

Το δημοψήφισμα της Κυριακής είναι μία διαδικασία ναρκοθετημένη εκ των προτέρων, στην οποία ο ελληνικός λαός καλείται να απαντήσει εάν εγκρίνει κάτι με το οποίο δεν συμφωνεί ή εάν το απορρίπτει για να πάει σε κάτι που δεν γνωρίζει. Είναι ένα δημοψήφισμα στο οποίο οι επιλογές είναι στην πραγματικότητα μη επιλογές και είναι πραγματικά πολύ θλιβερό το πώς φτάσαμε εδώ μετά από μία σειρά οδυνηρών υποχωρήσεων και λαθών χωρίς κανείς να πατήσει εγκαίρως φρένο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ξεκάθαρη εντολή στις 25 Ιανουαρίου να τερματίσει τα μνημόνια και την πολιτική λιτότητας που τσάκισε τα φτωχότερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Η ηγεσία του κόμματος δεσμεύτηκε προεκλογικά ότι αυτό μπορεί να το καταφέρει εντός της Ευρωζώνης. Τόσο από αριστερά όσο και από δεξιά, παρότι από εντελώς διαφορετική σκοπιά, του έλεγαν ότι δεν μπορεί να τερματίσει τα μνημόνια εντός της Ευρωζώνης γιατί πολύ απλά αυτά αποτελούσαν τον όρο για την παραμονή της.

Παιχνίδι Γερμανών με Ελληνες δημοσιογράφους

Της Βασιλικής Σιούτη

Συμπεριφορά ανθύπατου καταλόγιζε κάποτε στον Αμερικανό πρέσβη ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, τον ρόλο αυτό έχουν αναλάβει η γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα και ο Γερμανός πρέσβης, που εδώ και πέντε χρόνια συμπεριφέρεται σαν να διοικεί κάποια επαρχία. Στο νεοαποικιακό αυτό στιλ εντάσσεται, μάλιστα, και δημοσιογραφικό βραβείο, το οποίο απονέμουν κάθε δύο χρόνια σε δημοσιογράφους που επιλέγονται μεταξύ των ενδιαφερομένων που θα στείλουν τα ρεπορτάζ τους στη γερμανική πρεσβεία!

Πριν από λίγες μέρες στην ιστοσελίδα της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα δημοσιεύτηκε η προκήρυξη του δημοσιογραφικού βραβείου «Ελένη Βλάχου» για το 2015, ένα βραβείο που τα τελευταία χρόνια έχει «υιοθετηθεί» από τη γερμανική πρεσβεία και το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, που δίνει και το… έπαθλο. Το βραβείο που κερδίζει ο νικητής είναι ένα ταξίδι στη Γερμανία, στο πλαίσιο του επίσημου προγράμματος επισκεπτών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, και χρηματικό έπαθλο 2.000 ευρώ, με την «ευγενική χορηγία» των επιχειρήσεων «Bayer Ελλάς» και «BASF Ελλάς».

Το παιχνίδι με τη λίστα μεταρρυθμίσεων και τα καψώνια των δανειστών

Της Βασιλικής Σιούτη

(δημοσιεύθηκε στα Επίκαιρα στις 30/4/2015)

Στην τελική ευθεία για την «υποταγή» της ελληνικής κυβέρνησης βρίσκεται ο σχεδιασμός της γερμανικής πλευράς, που καθορίζει και την στάση των υπολοίπων εταίρων και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, τις επόμενες ώρες θα εντείνουν ακόμα περισσότερο τις πιέσεις τους για να το πετύχουν. Θα τα καταφέρουν; Η ελληνική κυβέρνηση τρεις μήνες τώρα, παρά τα λάθη που έχει παραδεχθεί, μάχεται για να μην το πετύχουν.

Τις τελευταίες μέρες ωστόσο, οι δανειστές υπό από τη μπαγκέτα του μαέστρου Β.Σόιμπλε κατάφεραν να απομονώσουν τον έλληνα υπουργό Οικονομικών και να αντιστρέψουν σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή; Η πραγματικότητα είναι ότι παρά την απειρία και την έλλειψη προετοιμασίας με την οποία όντως εμφανιζόταν αρχικά η ελληνική κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις, είτε με τους τρεις θεσμούς , είτε στο Eurogroup, είτε στο Euroworking group, στη συνέχεια κατέβαλε σκληρές προσπάθειες για να το αλλάξει αυτό και να προσαρμοστεί σε ότι της ζητούσαν.