Το ΝΑΤΟ θα διαλύσει τα Βαλκάνια

Του Γιώργου Α. Λεονταρίτη

Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην επονείδιστη «Συμφωνία των Πρεσπών», μας ωθεί να μελετήσουμε τον ρόλο της «Ατλαντικής Συμμαχίας» ιδιαίτερα μέσα στον χώρο των Βαλκανίων. Το ΝΑΤΟ εξακολουθεί πάντα να αποτελεί κίνδυνο για την Ειρήνη, και για την ομαλότητα μέσα στον βαλκανικό χώρο. Έδειξε τις προθέσεις του στο παρελθόν και συνεχώς προκαλεί φοβίες και τεράστια ερωτηματικά για τις επιδιώξεις του στο άμεσο μέλλον. Και με τη δραστηριότητά του από τότε που κατέρρευσε (ή ανετράπη) ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» διαπιστώνουμε ότι για τη διατήρηση της παγκόσμιας ισορροπίας, ήταν απαραίτητο το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Η διάλυση αυτού του συμφώνου, κατέστησε το ΝΑΤΟ ασύδοτο. Κατ’ αρχήν να τονίσουμε ότι το ΝΑΤΟ, ουδέποτε εστήριξε την Ελλάδα στους μεγάλους εθνικούς κινδύνους και στις κρίσεις που είχαμε με την Τουρκία. Πάντοτε τους εξ Ανατολών γείτονες ενίσχυε σε βάρος μας. Το ΝΑΤΟ λοιπόν, γεννήθηκε για να αντιμετωπίσει την «σοβιετική απειλή». Αυτή ήταν η δικαιολογία. Γι’ αυτό και παλαιότερα, το αποκαλούσαν… «το παιδί του Στάλιν»! Δηλαδή, γεννήθηκε και «ανδρώθηκε» με τη δικαιολογία ότι ο Ανατολικός Συνασπισμός –δήθεν– αποτελούσε «απειλή». Αυτή η «απειλή» όμως εδώ και πολλά χρόνια έπαψε να υπάρχει. Γι’ αυτό το αμερικανικό Πεντάγωνο έπρεπε να κατασκευάσει κάποια άλλη αιτία, προκειμένου να δικαιολογήσει τη διαιώνιση της Ατλαντικής Συμμαχίας. Τα λεγόμενα περί πυρηνικής απειλής από μέρους της Κίνας ή της Βόρειας Κορέας, δεν έπειθαν. Έτσι «σκαρφίστηκαν» και κίνδυνο… «αναζωπύρωσης του ρωσικού επεκτατισμού»! Στα 1999 ο τότε Γενικός Γραμματέας της «Συμμαχίας», ο Χαβιέρ Σολάνα, είχε προβεί στη μεγαλόστομη δήλωση ότι: «Θα ανοίξει ο δρόμος για τον ρόλο του ΝΑΤΟ, ως μοναδικής ειρηνευτικής δύναμης»…

Φερέφωνο το BBC – Υποβολείς ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η κυβέρνηση των ΝΑΤΟφρόνων τσακώνεται με την αντιπολίτευση των ΝΑΤΟφρόνων για το δημοσίευμα του BBC, σχετικά με την ύπαρξη «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα.

Το ΝΑΤΟ φέρνει τον πόλεμο στα Βαλκάνια

Του Σπύρου Παναγιώτου

Ο ευρωατλαντισμός είναι εχθρός της ειρήνης και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή

Ζούμε σε μια χώρα που η κυβέρνηση, η Αριστερά και η διανόηση θεωρεί πρόοδο να οικοδομεί σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με τους γειτονικούς λαούς ξεχνώντας, ή θέλοντας να λησμονηθεί, ότι αυτό υπαγορεύεται και επιβάλλεται από καθόλου φιλειρηνικές δυνάμεις και συμφέροντα.

Ζούμε ταυτόχρονα σε μια χώρα που η αγάπη για την ιστορία, την παράδοση και την ταυτότητα του λαού –όλα δηλαδή εκείνα που οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης έχουν στοχοποιήσει διεθνώς– θεωρούνται από τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις εθνολαϊκισμός, σκοταδισμός και ακροδεξιά απειλή.

Όλο και πιο λίγο Ευρώπη, όλο και πιο πολύ Βαλκάνια

Της Βασιλικής Σιούτη

Από τη στιγμή που το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων αποχώρησε, έστω αποδεκατισμένο, από την κυβέρνηση, ο Τσίπρας ήταν υποχρεωμένος να αναζητήσει νέο σύμμαχο, προκειμένου η κυβέρνησή του να διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και πολιτική νομιμοποίηση.

Στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες αυτό γίνεται με θεσμικό τρόπο. Καλείς, δηλαδή, τον πρόεδρο του κόμματος με τον οποίο εκτιμάς ότι μπορεί να υπάρξει σύγκλιση και συζητάς επί των αρχών, ώστε να προκύψει μια πολιτική συμφωνία με συγκεκριμένο περιεχόμενο. Αν δεν υπάρξει συμφωνία, προχωράς στον επόμενο.

Δεν πάει πολύς καιρός που παρακολουθήσαμε τη διαδικασία συγκρότησης κυβέρνησης στη Γερμανία, όταν μετά τις εκλογές δεν προέκυψε αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος. Η συζήτηση εκεί διεξήχθη θεσμικά στο προσκήνιο, με μόνο ζητούμενο την πολιτική σύγκλιση πάνω σε ένα πολιτικό πρόγραμμα για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Σπίθα στη Μακεδονική πυριτιδαποθήκη

Του Δημήτρη Μηλάκα

Στο δημοψήφισμα στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – στο αποτέλεσμα και την  αποχή που το χαρακτήρισαν- περιγράφονται με σαφήνεια  όλα εκείνα τα εύφλεκτα στοιχεία τα οποία μπορούν να οδηγήσουν την ευρύτερη περιοχή σε ανάφλεξη.

• Το δημοψήφισμα (που τώρα προβάλλεται ότι είχε συμβουλευτικό χαρακτήρα) δεν ακυρώνει την συμφωνία των Πρεσπών η οποία συνεχίζει να παράγει αποτελέσματα με την εξέλιξη της διαδικασίας ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται στο πλαίσιο της συμμαχίας και η Ελλάδα είναι συμβατικά υποχρεωμένη να μην εμποδίσει την  ένταξη αυτής της χώρας έστω με την προσωρινή ονομασία της (ΠΓΔΜ) στο ΝΑΤΟ
• Καταγράφηκε, κατ αρχήν, το χάσμα που χωρίζει τις δυο βασικές εθνότητες (Σλάβοι- Αλβανοί) για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το μέλλον της χώρας τους. Το αλβανικό στοιχείο, βασικό υποχείριο των Αμερικανών στην περιοχή των δυτικών Βαλκανίων , στηρίζει την «πάση θυσία» ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ (και την ΕΕ). Η συντριπτική πλειοψηφία των Σλάβων από την οποία προέρχεται και το μεγάλο ποσοστό αποχής φαίνεται είτε να θεωρεί πως η ένταξη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς δεν αξίζει την θυσία αλλαγής της ονομασίας της χώρας είτε ότι έτσι κι αλλιώς η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δεν εξασφαλίζουν το ελπιδοφόρο μέλλον του κράτους.
•  Αποδείχτηκε ότι η ένταση της δυτικής προπαγάνδας και των πιέσεων έπεσε στο κενό και δεν οδήγησε τους πολίτες στην κάλπη. Η απάντηση της Δύσης (Αμερικανών κατά κύριο λόγο) σ αυτήν την «αυθάδεια» του εκλογικού σώματος της ΠΓΔΜ αναμένεται με ενδιαφέρον καθώς η λαϊκή βούληση ουδέποτε απέτρεψε την υλοποίηση των «μεγάλων σχεδιασμών» που στην προκειμένη ΄περίπτωση είναι η ένταξη της ΠΓΔΜ (και των υπόλοιπων δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ.

ΗΠΑ, Ρωσία και τα πιόνια

Του Δημήτρη Μηλάκα

Στην Αθήνα η κυβέρνηση «υμνεί» τον υπουργό εξωτερικών Νίκο Κοτζιά ο οποίος με τη σειρά υμνεί τον εαυτό του για τη Συμφωνία των Πρεσπών την οποία χαρακτηρίζει διπλωματικό (του) αριστούργημα και απόδειξη της πολυδιάστατης και ανεξάρτητης εξωτερικής (του) πολιτικής. Την ίδια στιγμή ωστόσο μια ματιά στις σφοδρές τριβές που εκδηλώνονται στις αμερικανορωσικές σχέσεις στην γειτονιά μας (Κόσσοβο) και την ευρύτερη περιοχή (Γεωργία) είναι αρκετή για να κατανοήσει κανείς ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται σαν αμερικανικό πιόνι για τα σχέδια της Ουάσιγκτον…

Τις τελευταίες ημέρες οι αμερικανονατοικές δυνάμεις οι οποίες επί της ουσίας αποτελούν στρατό (κατοχής) για την εδραίωση του προτεκτοράτου του Κοσσόβου προχώρησαν σε άμεση εμπλοκή υπέρ των Αλβανών και εναντίον των Σέρβων καταλαμβάνοντας θέσεις στο σερβικό θύλακα της Μιτροβίτσα. Οι εν λόγω δυνάμεις κατέλαβαν τον υδροηλεκτρικό σταθμό απειλώντας τον σερβικό πληθυσμό με διακοπή της ηλεκτροδότησης στην περίπτωση που επιμείνουν στην διακηρυγμένη τους πρόθεση να ανακηρύξουν την αυτονομία τους.