Πώς να γίνεις η πλουσιότερη γυναίκα στην Αφρική και άλλες ιστορίες αριστείας

Του Γιώργη – Βύρωνα Δάβου

Η διαδρομή από τον θρύλο στο οικονομικό σκάνδαλο, επιβεβαιώνοντας το αναπόφευκτο status quo της παγκόσμιας “οικονομοκρατίας”, που διαβρώνει εξουσίες και κοινωνικές συνθήκες παγκοσμίως.

Το πάθος μας, ο… θάνατός τους: Η αλήθεια για τη σοκολάτα και την παιδική εργασία

Η παραγωγή κακάο στην Ακτή του Ελεφαντοστού γίνεται με τραγικές συνθήκες εργασίας. Επιπλέον πολλοί από τους εργάτες είναι ανήλικοι που θα έπρεπε να βρίσκονται στο σχολείο και όχι να εργάζονται σκληρά στις φυτείες κακάο.

Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα η ζήτηση για σοκολάτα εκτοξεύεται. Όμως οι τελευταίοι που καρπώνονται τα κέρδη της ζήτησης είναι οι παραγωγοί κακάο στην Αφρική. Μια από τις μεγαλύτερες χώρες παραγωγής κακάο είναι η Ακτή του Ελεφαντοστού. Στις φυτείες της εργάζεται μεγάλος αριθμός παιδιών, συχνά νύχτα, χρησιμοποιώντας αιχμηρά εργαλεία και επικίνδυνα χημικά.

Η άλλη μισή Κίνα… στην Αφρική βρίσκεται

Του Δημήτρη Κούλαλη

Όταν ο Τραμπ “προέβλεψε” την περασμένη Παρασκευή ότι η Αίγυπτος θα γκρεμίσει το Φράγμα της Μεγάλης Αιθιοπικής Αναγέννησης, το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό φράγμα της Αφρικής που χτίζουν οι Αιθίοπες από το 2011, όλοι ξέραμε ότι έλεγε τη μισή αλήθεια.

Γιατί, μπορεί στην επίσημη τοποθέτησή του ο… διαβολικά καλός, νυν ένοικος του Λευκού Οίκου να δήλωνε την “ανησυχία” του για το γεγονός ότι το φράγμα βρίσκεται στον έναν από τους δύο παραπόταμους του Νείλου, ο οποίος υδροδοτεί κατά 97% τη χώρα του Σίσι, ωστόσο καλοί γνώστες των πολιτικών και παραπολιτικών θεμάτων στην αφρικανική ήπειρο, μου έλεγαν πρόσφατα ότι τα βέλη, μάλλον πάνε προς την Κίνα.

Οι δηλώσεις του Τράμπ έγιναν κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για την ανάγκη ομαλοποίησης των σχέσεων Σουδάν-Ισραήλ και προκάλεσαν αντιδράσεις.

Δεκαπέντε κεράκια στην τούρτα του Ερντογάν στην Αφρική

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Στις αρχές του περασμένου μήνα, για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, η Σομαλία απασχόλησε τα ΜΜΕ με μια ευχάριστη είδηση: Μια γυναίκα έφερε στον κόσμο πεντάδημα – φαινόμενο που παρατηρείται μια φορά σε κάθε 55 εκατ. γέννες! Μόνο λίγοι, προσεκτικοί θεατές και αναγνώστες, όμως, ίσως να πρόσεξαν ότι το νοσοκομείο ονομάζεται «Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν»…

Μάλιστα, το νοσοκομείο «Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν» όπου γεννήθηκαν τα παιδιά είναι μια από τις πιο σύγχρονες μονάδες, όχι μόνο στην Σομαλία αλλά σε ολόκληρη την υποσαχάρεια Αφρική. Πολλοί λιγότεροι γνωρίζουν ότι σε λίγους μήνες θα γιορτάσουν τα δέκατα γενέθλιά τους αρκετά παιδιά που ακούν στο όνομα Ερντογάν και Ιστανμπούλ. Ο γονείς τους επέλεξαν αυτά τα ονόματα ύστερα από την πρώτη επίσκεψη που πραγματοποίησε ο Τούρκος πρωθυπουργός στη Σομαλία το 2011, προσφέροντας σε αυτή την πάμφτωχη χώρα προγράμματα αρωγής και έργα υποδομής, εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις συμβολικές αλλά ηχηρές ιστορίες της τουρκικής διείσδυσης στην Αφρική, που φέτος συμπληρώνει 15 χρόνια ζωής.

Η εισβολή του Covid-19 στην Αφρική

Του Σπύρου Μανουσέλη

O Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, μέσω του αντιπροσώπου του, παρακίνησε πρόσφατα την Αφρική να «ξυπνήσει» μπρος στην απειλή της πανδημίας Covid-19. Μάλιστα, ο αιθιοπικής καταγωγής εκπρόσωπος του ΠΟΥ, Tedros Adhanom Ghebreyesus, υιοθέτησε αυτή τη φορά έναν ιδιαίτερα συναισθηματικό τόνο: «Η Αφρική οφείλει να ξυπνήσει, η ήπειρος απ’ όπου κατάγομαι πρέπει να ξυπνήσει».

Οταν ο νέος κορονοϊός SARS-CoV-2 διέφυγε από την Κίνα και άρχισε να διαδίδεται στην Ευρώπη και την Αμερική, αρχικά, πολλοί ήλπιζαν ότι δεν θα πλήξει την αφρικανική ήπειρο, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούν εκεί. Ομως, στις 24 Φεβρουαρίου είχαμε το πρώτο επίσημα καταγραμμένο κρούσμα στη Νιγηρία, έκτοτε ο κορονοϊός άρχισε να κάνει την εμφάνισή του σε διάφορες χώρες της υποσαχάριας Αφρικής.

«Ζωντανεύει» η όγδοη πληγή του Φαραώ

Του Τάσου Σαραντή

Από τις αρχές της χρονιάς τεράστια σμήνη ακρίδων της ερήμου έχουν εισβάλει στην Ανατολική Αφρική. Η κατάσταση επιδεινώνεται, καθώς ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες επέτρεψαν τη γενίκευση της αναπαραγωγής του επιβλαβούς οργανισμού στην Ανατολική Αφρική, τη Νοτιοδυτική Ασία και την περιοχή γύρω από την Ερυθρά Θάλασσα.

Τα σμήνη -που τροφοδοτήθηκαν τουλάχιστον εν μέρει από την κλιματική κρίση- καταστρέφουν τώρα το Κέρας της Αφρικής. Και παρ’ όλο που η περιοχή βρίσκεται αντιμέτωπη με λιμό, οι αεροψεκασμοί γίνονται από ελάχιστα αεροσκάφη, ενώ τα εντομοκτόνα δεν επαρκούν.

Γλυκιά πίκρα

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

… Οπότε, μπαίνει στο γραφείο ο Αϊ-Μπαζ, πάντα ευγενής και δοτικός, με τη σκούρα καφετί πλάκα να αποκαλύπτεται μέσα από το εξίσου σκούρο περιτύλιγμά της, και μας προσφέρει από ένα κομμάτι. Σοκολάτα, 100% κακάο, νο σούγκαρ. Ενθουσιάστηκα εγώ, αριστουργηματική πίκρα, βελούδινη. Μάλλον αηδίασε η Χρις, του Μπ. την αντίδραση δεν την πρόσεξα, ο Μ. ζητούσε περίσσευμα και η Α. μάλλον απογοητεύτηκε, δεν είδα να ζητά δεύτερο κομμάτι. Γούστα είναι αυτά, του πικρού είμαι εγώ, ίσως ήμουν ακόμη και σε κλίμα Βρυξελλών, άρτι αφιχθείς από την «καρδιά της Ευρώπης» που οι παλμοί της ανεβοκατεβαίνουν απότομα – από τους ελεγχόμενους ρυθμούς στα κτίρια της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας στους δυνατούς χτύπους συγκίνησης που προκαλούν οι βιτρίνες με τις πραλίνες και η διάχυτη μυρωδιά σοκολάτας και βούτυρου. Και να θες ν’ αγιάσεις, δεν σ’ αφήνουν.

Το κο­βάλ­τιο, οι Κι­νέ­ζοι και η παι­δι­κή ερ­γα­σία

Όσοι άν­θρω­ποι κα­τέ­χουν κι­νη­τό τη­λέ­φω­νο, κο­μπιού­τερ, όποια άλλη ηλε­κτρο­νι­κή συ­σκευή με επα­να­φορ­τι­ζό­με­νες μπα­τα­ρί­ες λι­θί­ου έχουν επαφή με το ορυ­κτό κο­βάλ­τιο και με τα παι­διά ερ­γά­τες του Κον­γκό.

Το 60% του σπά­νιου αλλά και απα­ραί­τη­του για τις μπα­τα­ρί­ες με­τάλ­λου βρί­σκε­ται στο Κογκό σε γε­ω­λο­γι­κές απο­θέ­σεις εκα­τομ­μυ­ρί­ων χρό­νων.

Τα τε­λευ­ταία χρό­νια η ζή­τη­ση του κο­βάλ­τιου έγινε ακόμη με­γα­λύ­τε­ρη όταν άρ­χι­σε η μα­ζι­κή πα­ρα­γω­γή ηλε­κτρι­κών αυ­το­κι­νή­των.

Μήλον της Έριδος η Αφρική

Του Γιώργου Αναστασίου

Αντιπαράθεση Δύσης-Κίνας και λαϊκές κινητοποιήσεις

Σε αναβρασμό παραμένει η Αφρική, από τον αραβικό Βορρά της ως τον μαύρο Νότο της. Όμως μονάχα φιλτραρισμένα ψήγματα όσων συμβαίνουν περνούν στα μεγάλα δυτικά ΜΜΕ. Στο επίκεντρο των αναλύσεών τους βρίσκεται η κινεζική διείσδυση στη Μαύρη Ήπειρο – υπαρκτή, και πολύ ενοχλητική για τις δυτικές δυνάμεις, που πάντα θεωρούσαν δική τους την Αφρική. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ετήσια αύξηση των επενδύσεων της Κίνας στην Αφρική υπολογίζεται σε 40% περίπου, αναδεικνύοντας την στον μεγαλύτερο οικονομικό εταίρο της ηπείρου[1]. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο τελευταίος επίσημος διαμελισμός κράτους, του Σουδάν (από το 2011 υπάρχει το Σουδάν και το Νότιο Σουδάν – αμφότερα σε διαρκή εμφύλιο), προκλήθηκε ακριβώς από την αντιπαράθεση Κίνας-Δύσης για τον έλεγχο των πρώτων υλών του[2].

Τυπικά σήμερα σχεδόν ολόκληρη η Αφρική είναι βέβαια ανεξάρτητη. Αλλά ήδη από τη δεκαετία του 1960 Βρετανοί, Γάλλοι, Βέλγοι και Αμερικανοί φρόντισαν να συνεχιστεί η καταλήστευση του πλούτου της μέσω της νεοαποικιοκρατίας. Δηλαδή μέσω της ανατροπής (συχνά και δολοφονίας) των περισσότερων ηγετών του κύματος των αντιαποικιοκρατικών αγώνων που οδήγησαν στην ανεξαρτησία των αφρικανικών χωρών, και της αντικατάστασής τους από φιλικά προς τη Δύση δικτατορικά ή «δημοκρατικά» καθεστώτα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, που πρόσφατα έχουν παρουσιαστεί από τις στήλες του Δρόμου, είναι το Κονγκό και η Νιγηρία[3].

Οι Όλιβερ Τουίστ της εποχής μας

της Γιώτας Ιωαννίδου

Πέντε εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών πέθαναν στην Αφρική από ιάσιμες ασθένειες, πείνα ή τραύματα. Τέσσερα εκατομμύρια παιδιά πέφτουν θύματα εξαναγκαστικής εργασίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Το σύστημα περιγελά το δικαίωμα των παιδιών να είναι παιδιά.

Σε πολλές πρόσφατες φωτογραφίες και στιγμιότυπα εμφανίζονται παιδιά να ασφυκτιούν ή αποθανατίζονται νεκρά. Τα παιδιά δεν έχουν χώρο και χρόνο για να υπάρξουν. Πάνω από 12 εκατομμύρια τα έκαναν πρόσφυγες, μπορεί και πριν ακόμη γεννηθούν. 1.500 παιδιά ζουν(;) μαζί με άλλους 3.000 σε ένα hotspot χωρητικότητας 650 ατόμων στη Σάμο. Ντροπή του πολιτισμού χαρακτηρίστηκε η Μόρια στη Λέσβο. Τρεις φορές προσπάθησε να αυτοκτονήσει ο εγκλωβισμένος δεκαεξάχρονος Σύρος πρόσφυγας στο ΚΥΤ Φυλάκιο στον Έβρο…

Η χώρα που της κλέψαν οι τραπεζίτες κάτι δις, ενώ το 70% ζει κάτω απ’ το όριο της φτώχειας…

Με πληροφορίες από Guardian, Bloomberg, Eurodad, News24, Unicef κ.α.

Ένας πρώην Υπουργός Οικονομικών συλλαμβάνεται για «μυστικά δάνεια» ύψους 2 δις. Μια Ελβετική Τράπεζα και οι αγγλικές θυγατρικές της δίνουν τα παράνομα δάνεια. Ενώ τα παραπάνω γίνονται σε συνεργασία με στελέχη μια μεγάλης επιχείρησης που κατασκευάζει πλοία.

Και όλα αυτά επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση σε μια χώρα όπου το 70% των 30 εκατομμυρίων ανθρώπων της, ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας με το 1/3 των ανθρώπων υποφέρει από υποσιτισμό. Την Μοζαμβίκη

Επιχείρηση Τρομοκρατία Α.Ε. ή τι δουλειά έχουν οι Αμερικανοί στρατιώτες στην Αφρική;

Της Φραγκίσκας Μεγαλούδη

To 2014 βρέθηκα στη ΒΑ Νιγηρία, σε μια περίοδο όπου οι επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους της Δυτικής Αφρικής – ευρύτερα γνωστής ως «Μπόκο Χαραμ»-ήταν σχεδόν καθημερινές. Τον Νοέμβριο του 2015 επισκέφτηκα το Νταλόρι, ένα χωριό 800 ανθρώπων, μόλις δέκα χιλιόμετρα από το Μαϊντουγκούρι, την πρωτεύουσα της επαρχίας Μπόρνο- η οποία μόλις είχε ανακαταληφθεί από τον νιγηριανό στρατό καθώς για χρόνια αποτελούσε το προπύργιο της Μπόκο Χαραμ. Όπως πάντα οι κάτοικοι μας υποδέχτηκαν με χαρά. Κάθισα με την ομάδα των γυναικών, πήρα αγκαλιά το νεογέννητο μωρό της Φατιμά η οποία μου το έδειχνε γεμάτη περηφάνεια και ξεκινήσαμε να συζητάμε. Ο Μαλίκ ήρθε με τον τετράχρονο γιο του που έβηχε και ζήτησε τη βοήθεια μας για να αγοράσει φάρμακα. Ο γιατρός μας εξέτασε το παιδί και υποσχεθήκαμε ότι θα φέρναμε τα φάρμακα στην επόμενη επίσκεψη. Η επίσκεψη αυτή δεν έγινε ποτέ.

Λίγες μέρες αργότερα, το Νταλόρι είχε σβηστεί από το χάρτη. Οπλισμένοι τζιχαντιστές της Μπόκο Χαραμ επιτέθηκαν με μηχανές και αυτοκίνητα γεμάτα εκρηκτικά. Επι τρεις ώρες έσφαζαν και έκαιγαν τους κατοίκους. Κύκλωσαν το χωριό, εγκλώβισαν όσους δεν πρόλαβαν να φύγουν, και σκότωσαν με μασέτες και πολυβόλα 250 ανθρώπους. Δεκάδες παιδιά κάηκαν ζωντανά όταν οι τζιχαντιστες έβαλαν φωτιά στο σχολείο που είχαν καταφύγει για προστασία. Κατέστρεψαν τα σπίτια, πυροβόλησαν όλα τα ζώα, έκλεψαν τις σοδιές και όταν πλέον σιγουρεύτηκαν ότι δεν είχε μείνει κανείς ζωντανός έφυγαν.

Ο Τραμπ προτείνει τείχος στη Σαχάρα για τους μετανάστες!

Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει να προτείνει τη δική του λύση για τη μεταναστευτική κρίση στη Μεσόγειο. Κατά το πρότυπο της δικής του αγαπημένης τακτικής, ο Αμερικανός πρόεδρος πρότεινε στην ισπανική κυβέρνηση να ανακόψει τις μεταναστευτικές ροές υψώνοντας ένα τεράστιο τείχος κατά μήκος της Σαχάρα.

«Ζήτω η νεοαποικιοκρατία!»

Της Φραγκίσκας Μεγαλούδη

Όταν περπατάς στους δρόμους του Ντακάρ, βρίσκεσαι άθελα σου στα σύνορα δύο κόσμων. Ο ένας είναι εκείνος των πολυτελών διαμερισμάτων, νοικιασμένα στη πλειοψηφία τους από υπαλλήλους και στελέχη διεθνών οργανισμών- όλοι βέβαια σκληρά εργαζόμενοι για την ανάπτυξη της «μαύρης» ηπείρου-και ο άλλος είναι των ντόπιων που κατοικούν στα χαμηλά, πουλάνε κοχύλια στους τουρίστες και παίζουν ποδόσφαιρό στην παραλία. Υπάρχει μια ανάλαφρη ξενοιασιά στην ατμόσφαιρά που κάπου μπερδεύεται με τις μυρωδιές των καμένων σκουπιδιών και του εμετού – μυρωδιές όμως που δεν φτάνουν ποτέ στα ψηλά μπαλκόνια των “expats” ή στα πολυτελή ξενοδοχεία των τουριστών.

Οι ωκεανοί χρειάζονται μιαν ανάσα

Τα ευρήματα δείχνουν ότι σήμερα καίγονται περισσότερα καύσιμα και καταναλώνεται περισσότερος χρόνος στη θάλασσα για κάθε ψάρι που αλιεύεται

Του Τάσου Σαραντή

Από το 1950, οι στόλοι της βιομηχανικής αλιείας διπλασίασαν τις αποστάσεις των ταξιδιών τους προκειμένου να φτάσουν στα αλιευτικά πεδία, αλλά αλιεύουν μόνο το ένα τρίτο των ψαριών που έπιαναν πριν από 65 χρόνια ανά χιλιόμετρο ταξιδιού, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη.

Οι ερευνητές από την πρωτοβουλία Sea Around Us στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας και το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας κατέγραψαν την ανάπτυξη και τη διάδοση της βιομηχανικής αλιείας από το 1950 και διαπίστωσαν ότι σε παγκόσμιο επίπεδο η τάση που κυριαρχούσε ήταν οι αλιευτικοί στόλοι μικρού αριθμού χωρών που λάμβαναν υπερβολικά μεγάλες επιδοτήσεις.

Από το 1950, αυτοί οι αλιευτικοί στόλοι αύξησαν τη μέση απόσταση που διήνυαν από τα λιμάνια προέλευσης και παράλληλα αύξησαν το συνολικό αλιευτικό πεδίο από 60% σε περισσότερο από το 90% των παγκόσμιων ωκεανών.

Περιδιαβαίνωντας το Ντακάρ

Tης Φραγκίσκας Μεγαλούδη

Και καθώς περπατάω στην παραλία του Ντακάρ κρατώντας ενα παγωμένο καφέ στο χέρι, διασχίζω συνεχώς σύνορα ανάμεσα σε δυο κόσμους. Στην παραλία τα παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο μέσα στο νερό βάζοντας σκασμένα λαστιχα για τέρμα με το δροσερό αεράκι του ωκεανού να εναλλάσσεται με τη μυρωδιά απο το καμμένο πλαστικό.

WestAfricaLeaks: Πώς οι offshore αφανίζουν τον πλούτο της Δυτικής Αφρικής

Μεγιστάνες, πρώην πρέσβεις, γνωστοί πολιτικοί, ένας υποψήφιος πρόεδρος και η συνωμοσία της σιωπής για τις offshore. Αυτή τη φορά, οι αποκαλύψεις αφορούν «τον ελέφαντα στο δωμάτιο» της Δυτικής Αφρικής και στο πώς το σύστημα των υπεράκτιων εταιρειών, που στερεί δισεκατομμύρια από τα κρατικά ταμεία, έχει ρίξει τα πλοκάμια του σε μία από τις πιο ευάλωτες περιοχές του κόσμου.

Τα WestAfricaLeaks αφορούν στοιχεία που αντλήθηκαν κατά κύριο λόγο από τα Panama Papers και επίσης, από τα Paradise Papers, τα Swiss Leaks και τα Offshore Leaks.

Είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Premium Times Centre for Investigative Journalism, με τη Διεθνή Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) και το The Norbert Zongo Cell / Κέντρο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (Cenozo). Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συνεργασία ερευνητών στη Δυτική Αφρική, καθώς συμμετέχουν δημοσιογράφοι από το Τσαντ, τον Νίγηρα, το Μπενίν, την Ακτή του Ελεφαντοστού, τη Γκάνα, τη Λιβερία και τη Σενεγάλη και αφορά 27,5 εκατομμύρια έγγραφα, τα οποίοι είχαν προκύψει από προηγούμενες διαρροές.

Το μαστίγιο και το καρότο: Η ευρωπαϊκή στάση απέναντι στην αφρικανική μετανάστευση

της Φραγκίσκας Μεγαλούδη

Ξεκινώντας αυτό το κείμενο, θα ήθελα να πάμε ακριβώς δώδεκα χρόνια πίσω. Είμαστε στον Δεκέμβριο του 2005 και λίγο πριν τις χριστουγεννιάτικες διακοπές το Συμβούλιο «Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων» της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφασίζει να υιοθετήσει μια κοινή διεθνή προσέγγιση για το μεταναστευτικό θέμα. Θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει η χρονιά. Προτεραιότητα αποτελεί η Αφρική και η Μεσόγειος και ο στόχος είναι πολύ φιλόδοξος: η «εξάλειψη της φτώχειας στις χώρες προέλευσης μεταναστών». Η γιορτινή αισιοδοξία όμως δεν κράτησε πολύ.

“Δεν ανήκω σε καμία χώρα, καμία πόλη, καμία φυλή. Είμαι ο γιος του δρόμου, χώρα μου είναι το καραβάνι και η ζωή μου το πιο ανέλπιστο ταξίδι»
Αμίν Μααλούφ, Λέο ο Αφρικανός

Λίγο αργότερα ο στόχος θα εγκαταλειφθεί και η πρωτοβουλία αυτή, γνωστή ώς η «Διεθνής Προσέγγιση στην Μεταναστευση και στην Μετακίνηση» (GAMM),θα αποτελέσει και τη βάση της πολιτικής «του μαστίγιου και του καρότου» που θα χαρακτηρίζει τη στάση της Ε.Ε. απέναντι στα αφρικανικά κράτη για τα επόμενα 11 χρόνια. Το καρότο είναι τα εκατομμύρια της ανθρωπιστικής βοήθειας και το μαστίγιο είναι οι όροι που την συνοδεύουν.

Η πολιτική συμφωνία που προτείνει η Ευρώπη περιλαμβάνει αναπτυξιακή βοήθεια και εμπορικές συμφωνίες ανάλογα βέβαια με το πόσο καλά θα έλεγχαν οι αφρικανικές χώρες τη μετανάστευση προς την Ευρώπη. Το πακέτο περιλαμβάνει 20 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για αναπτυξιακά προγράμματα και ενίσχυση συνόρων σε χώρες που θεωρούνται κομβικά σημεία μετανάστευσης. Λίγος έλεγχος γίνεται για το πώς ακριβώς χρησιμοποιούνται αυτά τα χρήματα και κανείς δεν ρωτάει τίποτα, αρκεί οι μετανάστες να μην φτάνουν στα ευρωπαικά σύνορα.

Οι ματωμένες σοκολάτες της Nestle

Τίποτα πιο γλυκό από μια σοκολάτα. Κι αυτό ισχύει για μικρούς και μεγάλους. Όμως όπου υπάρχει φως, υπάρχει και σκιά. Και η σοκολάτα έχει μια πολύ σκοτεινή πλευρά που μένει αόρατη, γιατί εμείς οι ίδιοι αρνούμαστε να τη δούμε, καθώς μας φέρνει σε ευθεία αντίθεση με ό,τι θέλουμε να πιστεύουμε πως είμαστε: Άνθρωποι.

Προχθές το βράδυ είχαμε μαζευτεί μερικοί γείτονες  για να γιορτάσουμε τα γενέθλια μιας  φίλης. Αφού είπαμε ευχές και τα συνήθη που λέγονται σε αυτές τις περιπτώσεις, κόψαμε μια σοκολατόπιτα αντί τούρτας, η εορτάζουσα έσβησε το κεράκι της, το κομμάτι που φάγαμε όλοι το θεωρήσαμε «μικρό» για την απόλαυση που μας άφηνε στο στόμα αλλά για λόγους «πολιτικής ορθότητας»  δεν το παραδεχθήκαμε και μετά από λίγο αρχίσαμε να «αποσυρόμαστε»  σιγά σιγά ο καθένας μας στο δικό του «κόσμο», παίζοντας με το κινητό του.

«Καλά ρε δε ντρέπεσετε; Μεγάλοι άνθρωποι και κάνετε σα 17χρονα;» άστραψε και βρόντηξε η εορτάζουσα, απευθυνόμενη στην ομήγυρη, με ηλικιακή γκάμα από 35 μέχρι 55. Βάλαμε τα γέλια και συμφωνήσαμε να κάνουμε κάτι «μαζί». Απορρίφθηκαν μετ’ επαίνων το να παίξουμε «παντομίμα» και μια σειρά από επιτραπέζια παιχνίδια και προκειμένου  να «εισπνεύσουμε» κάτι  από τον άγριο αέρα της εφηβείας που νοσταλγούσαμε όλοι, είπαμε να παίξουμε «αλήθεια ή θάρρος». Το ξεκινήσαμε μεν, αλλά σχετικά σύντομα το εγκαταλείψαμε κι αυτό,  γιατί σίγουρα δεν ήταν κανένας μας πλέον 17. Οπότε η επιλογή που απέμεινε ήταν να ανοίξουμε την τηλεόραση. Είχε τον τελικό του “the voice”, όπως είπε η πιο ενημερωμένη επί της ελληνικής show biz στην παρέα.

Τι αξία έχουν 20.000.000 ζωές;

Του Ζαχαρία Λουδάρου

Η παγκόσμια κοινότητα είναι αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη «ανθρωπιστική καταστροφή» από το 1945 οπότε ιδρύθηκε ο ΟΗΕ. Αυτή είναι η επείγουσα προειδοποίηση που έκανε ο επικεφαλής ανθρωπιστικών υποθέσεων του οργανισμού Στίβεν Ο’ Μπράιεν, αναφερόμενος στον λιμό που απειλεί 20 εκατομμύρια ανθρώπους στην Υεμένη, τη Σομαλία, το Νότιο Σουδάν και τη Νιγηρία.

Ο Ο’ Μπράιεν δήλωσε μόλις προχθές (Παρασκευή) στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ότι «χωρίς συντονισμένες και κοινές παγκόσμιες προσπάθειες, οι άνθρωποι απλώς θα πεθάνουν από την πείνα» και «πολλοί περισσότεροι θα υποφέρουν και θα πεθάνουν από τις ασθένειες».

«Είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας» τόνισε. «Ήδη στην αρχή του έτους είμαστε αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση από την ίδρυση του ΟΗΕ… Για να είμαι ακριβής χρειαζόμαστε 4,4 δισεκατομμύρια δολάρια ως τον Ιούλιο», υπογράμμισε ο Ο’ Μπράιεν.

Μαχαμπαράτα – Η μεγάλη ιστορία της ανθρωπότητας

Battlefield» του Πίτερ Μπρουκ |

Tου Περικλή Κοροβέση

Ενα από τα θεμελιώδη ιδεολογήματα του φασισμού-ιμπεριαλισμού είναι η διάκριση μεταξύ ανώτερων και κατώτερων φυλών. Ή μεταξύ πολιτισμένων και απολίτιστων λαών.

Και αυτές οι απόψεις έχουν ποτίσει βαθιά τον δυτικό κόσμο, διαμορφώνοντας μια υπολανθάνουσα ρατσιστική συμπεριφορά, που εκδηλώνεται στην κατάλληλη ευκαιρία, ακόμα και σε ανθρώπους που θεωρούν τον εαυτό τους προοδευτικό.

Η Εκκλησία της Ελλάδος θα δεχόταν ποτέ έναν μαύρο αρχιεπίσκοπο; Ή ακόμα θα δεχόμασταν έναν Ελληνα τουρκογενή μουσουλμάνο στη θέση του υπουργού Αμυνας, άσχετα αν αυτοί είναι από πολλές γενιές Ελληνες και οι χώρες καταγωγής τους είναι μια μακρινή ανάμνηση; Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά.

Αφρική: Οι ισόβιοι πρόεδροι επιστρέφουν

Σκίτσο του Selcuk

Του Tierno Monénembo

Βασίλης Παπακριβόπουλος (μετάφραση)

Η δημοκρατία σημειώνει πρόοδο παντού στην Αφρική. Όμως οι συνήθειες του παρελθόντος εξακολουθούν να παραμένουν σε αρκετές χώρες. Επωφελούμενοι από την αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας, ορισμένοι αρχηγοί κρατών αλλοιώνουν ξεδιάντροπα το Σύνταγμα της χώρας τους, προκειμένου να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία. Τέτοιους δικτάτορες, που ανεβαίνουν στην εξουσία με εκλογές, συναντάμε κυρίως στη γαλλόφωνη Αφρική, λόγω της εκρηκτικής συσσώρευσης σοβαρών χρόνιων προβλημάτων.

Χιλιοστή θητεία ή χιλιοστό πραξικόπημα; Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικής αλητείας το συνταγματικό δημοψήφισμα της 25^ης Οκτωβρίου στο Κονγκό-Μπραζαβίλ, το οποίο σημαδεύτηκε από επεισόδια και το οποίο μποϊκοτάρισε η αντιπολίτευση. Ο πρόεδρος Ντενί Σασού Νγκέσο, ο οποίος βρίσκεται στην εξουσία από το 1979 –με ένα πενταετές διάλειμμα την περίοδο 1992-1997– θέλησε να παρατείνει την παραμονή του. Η αλλοίωση του Συντάγματος, την οποία κατόρθωσε με μεγάλη δυσκολία και που δεν διαφέρει ιδιαίτερα από πραξικόπημα, του επιτρέπει να διεκδικήσει και τρίτη θητεία. Τον περασμένο Ιούλιο, στο Μπουρούντι, ο ομόλογός του Πιέρ Νκουρουνζίζα επέτρεψε κι αυτός στον εαυτό του να διεκδικήσει και τρίτη θητεία, και μάλιστα πραξικοπηματικά, χωρίς καν να τροποποιήσει τον θεμελιώδη νόμο της χώρας του. Πέτυχε δε την επανεκλογή του χάρη στην άγρια καταστολή της αντιπολίτευσης, του Τύπου και των υπερασπιστών των ανθρώπινων δικαιωμάτων που ζητούσαν τον σεβασμό του Συντάγματος του 2005 –ενός κειμένου που έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς προέκυψε από την ειρηνευτική συμφωνία με την οποία τερματίστηκε ο δεκάχρονος εμφύλιος πόλεμος στη χώρα (1). Το εκπεμπόμενο από το Μπουρούντι μήνυμα αποτελεί τον προάγγελο της επόμενης κρίσης που απειλεί ολόκληρη την Κεντρική Αφρική και την Περιοχή των Μεγάλων Λιμνών, η οποία συνταράσσεται από τις ίδιες εντάσεις.

Ποιος δημιουργεί τους τρομοκράτες και ποιος τους δίνει όπλα;

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Δείχνουν και ξαναδείχνουν τα κανάλια τον πρόεδρο της Γαλλίας Ολάντ στις δηλώσεις του για τη σφαγή στο Παρίσι, να υπόσχεται εκδίκηση χωρίς οίκτο, sans pitie. Και κολλητά τον υπουργό εξωτερικών της Γαλλίας να δηλώνει ότι η Γαλλία θα συνεχίσει να βομβαρδίζει στη Συρία! Η απόλυτη κτηνωδία, η απόλυτη ατιμωρησία. Γιατί και οι δυο θα έπρεπε να είναι στα κάτεργα. Για τα εγκλήματα τα οποία διαπράττονται με δική τους εντολή στη Λιβύη, το Τσαντ, το Μάλι και τη Συρία. Που είναι υπεύθυνοι και για τη σφαγή στο Παρίσι, σαν προέκταση, μία από τις συνέπειες, των σφαγών και των καταστροφών που πραγματοποιούν οι Γάλλοι στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Είναι άγνωστος ο αριθμός των νεκρών και των ακρωτηριασμένων από τους βομβαρδισμούς των γαλλικών Μιράζ, επί χρόνια, χωρίς καμία απειλή σε βάρος των Γάλλων και της Γαλλίας από τους Μεσανατολίτες, τους Ασιάτες και τους Αφρικανούς, που πολλοί απ’ αυτούς μπορεί να μην ήξεραν ούτε πού βρίσκεται η Γαλλία.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες διεξήγαγαν πέρυσι 674 στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Αφρική. Ακούσατε τίποτα γι’ αυτές;

O Ταξίαρχος Tζέημς Λίντερ και άλλοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι στην τελετή λήξης αποστολής των Η.Π.Α. για εκπαίδευση σε Αφρικανικούς στρατούς (φωτογραφία: Reuters/Joe Penney)

Του Νικ Τερς

Ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών δημοσίως επιμένει, ότι η παρουσία του στην Αφρική είναι αμελητέα. Άραγε γι’ αυτό, πίσω από κλειστές πόρτες, την αποκαλούν αμερικανικό «πεδίο μάχης»;

Επί τρεις μέρες, ντυμένοι με στολές καμουφλάζ όλων των χρωμάτων, μαζεύτηκαν σε μια στρατιωτική βάση στη Φλώριδα. Ήρθαν από τη Διοίκηση Ειδικών Αποστολών [Special Operations Command (SOCOM)] και τη Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, από τη Γαλλία και από τη Νορβηγία, από τη Δανία, από τη Γερμανία και από τον Καναδά: συνολικά 13 έθνη. Ήρθαν για να σχεδιάσουν μια πολύχρονη στρατιωτική εκστρατεία επικεντρωμένη στις «Ειδικές Αποστολές» με υποστήριξη από συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις, ένα πολυεθνικό εγχείρημα, που – αν πραγματοποιηθεί – μπορεί να κοστίσει εκατοντάδες χιλιάδες, μπορεί και εκατομμύρια, δολλάρια και ποιος ξέρει πόσες ζωές.

Είναι ο ιμπεριαλισμός, ηλίθιε

Του Γιώργου Τσιάρα

Δεν χρειαζόταν η σύνοδος…πυθμένα των Βρυξελλών για το μεταναστευτικό, ώστε να συνειδητοποιήσουμε τη βαθύτατη ηθική κατάπτωση, τη διπροσωπία και τον στρουθοκαμηλισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης: την αποδεικνύει άλλωστε καθημερινά με τα πρωτοφανή μαρτύρια που επιβάλλει η ηγεσία της στους ίδιους τους εντός των τειχών –και κατά τα άλλα «προνομιούχους»- πολίτες της, καταργώντας στην πράξη κάθε έννοια κοινοτικής αλληλεγγύης και «κεκτημένων».

Ομως αυτή η σύνοδος πραγματικά ξεπέρασε κάθε άλλη σε υποκρισία, καθώς εν μέσω ποταμών από κροκοδείλια δάκρυα για τους χιλιάδες αδικοπνιγμένους συνανθρώπους μας, και χωρίς να παραδεχτεί ούτε για μια στιγμή τις βαριές ευθύνες της στη γέννηση των αιτίων –στρατιωτικών, κοινωνικών και οικονομικών– για μια από τις μεγαλύτερες μεταναστευτικές ροές στη νεότερη Ιστορία, η ευρωπαϊκή ελίτ εκμεταλλεύτηκε την «ευκαιρία» για να στήσει ένα νέο πολεμικό σκηνικό στην ήδη φλεγόμενη Μεσόγειο.