Μετά από 10 μήνες σύγχυσης, χάους και θανάτου, μπορεί η Δύση να έχει μια σαφή στρατηγική απέναντι στον ιό;

Του Martin Jacques

Πλησιάζουμε στα τέλη Δεκεμβρίου. Η πανδημία έπληξε την Ευρώπη και τις ΗΠΑ τον Μάρτιο. Πριν από 10 μήνες. Μεγάλο μέρος της Ευρώπης βρίσκεται και πάλι σε λοκ ντάουν διαφορετικών βαθμών. Στις ΗΠΑ, ο COVID-19 συνεχίζει να εξαπλώνεται ασταμάτητα. Η κατάσταση στη Δύση είναι τώρα τόσο κακή όσο κάθε άλλη στιγμή από τότε που όλα ξεκίνησαν. Με την έντιμη εξαίρεση της Νέας Ζηλανδίας, η Δύση απέτυχε να ξεπεράσει, πόσο μάλλον να εξαλείψει τον ιό. Χωρίς εμβόλιο, τα στοιχεία δείχνουν ότι η Δύση θα πρέπει να μάθει να ζει με τον κορωνοϊό επ’ αόριστον.

Γιατί η Δύση απέτυχε τόσο άσχημα;

ΗΠΑ: Ανάμεσα στη φθορά και την αποχώρηση από την Ασία

Του Δημήτρη Κούλαλη

Πριν λίγες εβδομάδες, όταν οι υποστηρικτές του κινήματος Black Lives Matter συγκεντρώθηκαν έξω από την πρεσβεία των ΗΠΑ στη Σεούλ, διαπίστωσαν ότι κάποιοι άλλοι τους είχαν προλάβει: δεκάδες ακτιβιστές διαδήλωναν κατά του αιτήματος του Ντόναλντ Τράμπ για πενταπλασιασμό του ποσού που πρέπει να καταβάλλει η Ν. Κορέα για τη φιλοξενία αμερικανικών στρατευμάτων

«Είναι εδώ μόνο για να μας πουλήσουν τα όπλα τους»,  έλεγε ένας από τους διαδηλωτές,  ενώ παραδίπλα μια άλλη ομάδα διαμαρτυρόμενων ξεδίπλωνε ένα πανό στο οποίο αναγραφόταν: « Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ σημαίνει ‘’δεν μπορώ να αναπνεύσω’’».

Το όλο σκηνικό θύμιζε έντονα τις κινητοποιήσεις της ελληνικής Αριστεράς στα χρόνια του κοινωνικού αναβρασμού της Μεταπολίτευσης.

Πού το πάνε τα «αμερικανάκια» του Χονγκ Κονγκ;

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Αυτό που συμβαίνει στο Χονγκ Κονγκ είναι αξιοσημείωτο. Όχι μόνο η επιμονή και η ένταση των κινητοποιήσεων με αφορμή ένα νομοσχέδιο που προβλέπει την έκδοση καταζητούμενων για ορισμένα σοβαρά ποινικά αδικήματα από τον ημιαυτόνομο θύλακα του Χονγκ Κονγκ στην κεντρική διοίκηση της Κίνας, αλλά και η χλιαρή αντίδραση των αρχών –επί τέσσερις μήνες!– σε βίαιες ενέργειες που περιλαμβάνουν εμπρησμούς σταθμών μετρό και παρεμπόδιση λειτουργίας σταθμών λεωφορείων, τρένων, ακόμα και του αεροδρομίου της πόλης.

Οι διαδηλωτές ισχυρίζονται ότι η έκδοση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον αυτών που διαφωνούν πολιτικά, ενώ η ηγεσία του Χονγκ Κονγκ υποστηρίζει ότι πολλοί από τους μεγιστάνες –μιας πόλης με τους περισσότερους δισεκατομμυριούχους στον κόσμο που κάνουν μπίζνες στην Κίνα-–παραμένοντας έξω από το νομικό σύστημα της χώρας, επιδίδονται ανενόχλητα σε ποινικά κολάσιμες πρακτικές. Το πιο αξιοπερίεργο και ασυνήθιστο, για όσους δεν γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του Χονγκ Κονγκ, είναι ότι επικεφαλής αυτού του μαζικού κινήματος είναι Κινέζοι οι οποίοι δηλώνουν ορκισμένοι υποστηρικτές των ΗΠΑ και του Τραμπ και ζητούν ανοιχτά και δημόσια την επέμβαση των ΗΠΑ στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας. Πολλοί αναλυτές συνδέουν το κίνημα κατά του νομοσχεδίου (που έχει εντωμεταξύ αποσυρθεί) με την επίθεση του Τραμπ εναντίον της Κίνας, αλλά και ως αντιπερισπασμό στους εορτασμούς για τα 70 χρόνια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.

Μπορεί το κρίκετ να προκαλέσει πυρηνικό πόλεμο;

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η πάλαι ποτέ βρετανική αυτοκρατορία κληροδότησε στην Ασία το κρίκετ και τη διαρκή αντιπαράθεση Ινδίας – Πακιστάν. Σήμερα το άθλημα αυτό στέλνει τις δύο πυρηνικές δυνάμεις ένα βήμα πιο κοντά στον πόλεμο.

Οταν στις αρχές του καλοκαιριού οι εθνικές ομάδες της Ινδίας και του Πακιστάν συναντήθηκαν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κρίκετ, τη μάχη έκλεψε ένα μουστάκι. Ενας Ινδός αθλητής εμφανίστηκε με το λεγόμενο μουστάκι του Αμπιναντάν Βαρθαμάν, του πιλότου της ινδικής πολεμικής αεροπορίας ο οποίος αιχμαλωτίστηκε στις αρχές του 2019 στο Πακιστάν, όταν το αεροπλάνο του καταρρίφθηκε κατά τη διάρκεια αερομαχίας.

Ο Τραμπ στο Νταβός

του Παύλου Δερμενάκη

Συνεχίζονται οι αντιπαραθέσεις στα παγκοσμιοποιητικά στρατόπεδα

Η συμμετοχή του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ* ήταν ιδιαίτερα σημαντική αν λάβουμε υπόψη ότι: α) ήταν η πρώτη συμμετοχή Προέδρου των ΗΠΑ εδώ και 18 χρόνια (από την εποχή Μπιλ Κλίντον), β) η αποστολή των ΗΠΑ ήταν ιδιαίτερα πολυπληθής, με πολλούς κυβερνητικούς αξιωματούχους και συμβούλους, και γ) ο Τραμπ, που έχει κριτικάρει ιδιαίτερα την τρέχουσα μορφή παγκοσμιοποίησης, βρέθηκε στο «άντρο» της παγκοσμιοποίησης για να εκθέσει τις απόψεις του.

Όπως είναι φυσικό, όλοι ανέμεναν με ενδιαφέρον τι θα πει ο Τραμπ, που έχει ως κεντρικό σύνθημα την εθνική περιχαράκωση με το «Πρώτα η Αμερική», σε ένα φόρουμ για την παγκοσμιοποίηση. Οι απαντήσεις δόθηκαν με την ομιλία του. Γνωρίζοντας ότι απευθύνεται σε επιχειρηματίες και όχι σε ψηφοφόρους, προσαρμόστηκε κατάλληλα απαριθμώντας τα κατορθώματά του στον ένα χρόνο της προεδρίας του. Καταρχήν, ως «κλασικός» νεοφιλελεύθερος, μίλησε για την ισχυρή οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ, το ιστορικά χαμηλό ποσοστό ανεργίας, τη δημιουργία 2,4 εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας και τις αναμενόμενες επενδύσεις λόγω της δραστικής μείωσης των φόρων και του περιορισμού των ρυθμίσεων. Επίσης παινεύτηκε για τους χρηματιστηριακούς δείκτες: «Έχουν καταγραφεί 84 ρεκόρ στο χρηματιστήριο και έχει δημιουργηθεί νέος πλούτος 7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων από την εκλογή μου». Φυσικά όλα αυτά αναφέρονται χωρίς την κοινωνική τους διάσταση και τις κοινωνικές ανισότητες, που επισημάναμε από αυτές τις σελίδες την προηγούμενη εβδομάδα.

Η Βόρεια Κορέα θύμα της στροφής των ΗΠΑ στην Ασία

του Λεωνίδα Βατικιώτη

«Η Πιονγκγιάνγκ έχει στείλει ένα σταθερό μήνυμα κατά τη διάρκεια των απ’ ευθείας συνομιλιών με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί μία συμφωνία να τερματίσει το πυρηνικό της πρόγραμμα, να το θέσει εξ ολοκλήρου στη διάθεση των επιθεωρητών της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και να συμφωνήσει σε μια συμφωνία ειρήνης διαρκείας που θα αντικαταστήσει την “προσωρινή” ανακωχή του 1953. Πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά την απάντησή μας σε αυτή την προσφορά. Η ατυχής επιλογή για τη Βόρεια Κορέα θα είναι να λάβει όποια μέτρα κρίνει απαραίτητα για να αμυνθεί απέναντι σε αυτό που ισχυρίζεται ό,τι φοβάται περισσότερο: μια στρατιωτική επίθεση που θα υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, από κοινού με προσπάθειες αλλαγής του πολιτικού καθεστώτος».

Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν ούτε στον πρόεδρο της Κίνας, ούτε στον Μπέρνι Σάντερς. Ανήκουν στον Τζίμι Κάρτερ, τον 39^ο πρόεδρο των ΗΠΑ, και περιλαμβάνονται σε άρθρο γνώμης του που δημοσιεύθηκε στη Washington Post στις 24 Νοεμβρίου 2010. Ο δε τίτλος του υπογραμμίζει την επικαιρότητά του: «Το σταθερό μήνυμα της Βόρειας Κορέας προς τις ΗΠΑ».

Η βόμβα

To 2016 δεν ξεκίνησε καλά για τις αγορές. Κι όπως έλεγαν οι γιαγιάδες παλιά ότι συμβεί την πρώτη μέρα του χρόνου θα σε κυνηγά ολόκληρη την υπόλοιπη χρονιά. Η πρώτη του χρόνου λοιπόν μπήκε με πτώση 7% στην κινεζική χρηματιστηριακή αγορά.

Δέκα μέρες αργότερα και παρά τα δισ. που έσπρωξε το Πεκίνο και παρά την αναστολή των συναλλαγών για 2 μέρες, το σκηνικό επαναλαμβάνεται.

Συμπέρασμα; Μαύρα τα μαντάτα για την Σερενάτα που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα!