Το δικό μου ΟΧΙ

Του Αρη Σκιαδόπουλου

ΟΧΙ στην εξαθλίωση, που μας έχει επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ κι οι εντολοδόχοι τους.

ΟΧΙ στον κοινωνικό αποκλεισμό, που μας έχει φέρει στην εποχή των σπηλαίων.

ΟΧΙ στην αναξιοκρατία σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς, που έχει καταβάλλει το ηθικό του Λαού και μας έχει φέρει στο ναδίρ τής εθνικής αξιοπρέπειας, κάτι που οι Τούρκοι έχουν καταλάβει και μας προκαλούν με τρόπο που καθημερινά μας ταπεινώνει.

Κενό 16

του Αρη Σκιαδόπουλου

Προς: Κουμουνδούρου!

Τώρα ήρθε πια η ώρα να υποστείλετε και τα λάβαρα! Δεν έχουν σχέση με τον τιμημένο αγώνα της Αριστεράς. Αυτό το κόκκινο είναι αίμα αγωνιστών… Το μολύνετε και ασεβείτε βεβηλώνετε την μνήμη τους. Παραμερίστε λοιπόν. Το απαιτούν οι νεκροί της Καισαριανής και των κολαστήριων. Αυτοί θυσιάστηκαν για ένα ΟΧΙ. Ορθώσανε το μπόι τους σε ντόπιους και ξένους φασισμούς. Άφησαν μια πολιτική διαθήκη στο Έθνος και στην Αριστερά… Έφυγαν με το κεφάλι ψηλά υπερασπιζόμενοι την τιμή της πατρίδας και της Αριστεράς αλλά και το ισχυρό δικαίωμα ενός λαού να αγωνίζεται περήφανος ακόμα κι όταν ηττάται.

Παραμερίστε λοιπόν. Κουμπώστε τα πουκάμισα και βάλτε γραβάτες. Φορέστε ημίψηλο και φράκο. Γιατί δεν είστε παρά θλιβεροί Φραγκολεβαντίνοι! Δεν έχετε σχέση πια με τον Λαό. Ή μάλλον η σχέση σας δεν διαφέρει από την Νέα Δημοκρατία… Αποτελείτε συνέχειά της. Με μια διαφορά: Εκείνοι γνωρίζουν από πρώτο χέρι το… αντικείμενο. Εσείς είστε το… αντίγραφο.

Μίκης ή Σπαλιάρας;

Του Αρη Σκιαδόπουλου

Ίσως και να ρθε η ώρα..Να αναμετρηθεί η ελληνική κοινωνία με τον εαυτό της.Να επιχειρήσει ν απελευθερωθεί από τα δεσμά της. Να σηκώσει το ανάστημα της απέναντι σ’ όλους όσους επιχειρούν να υποβαθμίσουν την καθημερινότητά της, να αποδυναμώσουν την αισθητική της και να την λοβοτομήσουν έτσι ώστε να τη χειραγωγήσουν απόλυτα για να την καταστήσουν έρμαιο των ανομολόγητων επιδιώξεων τους.

Η χώρα μας δεν είναι αυτή που θέλουν να μας πείσουν ότι είναι. Είναι αυτή που όλοι μας τη μελετάμε με θλίψη και μελαγχολία,στα ταβερνάκια,στα καφενεία στη φαμίλια μας στις μικρές μας συνάξεις. Είναι μια χώρα γονατισμένη που κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι παίζει και ρόλο στο διεθνές περιβάλλον. Είναι μια χώρα βυθισμένη στην κατάθλιψη,στο έλεος των αριθμών που άλλοι τους ορίζουν για μας. Και που είτε κάνουν λάθος είτε όχι στους υπολογισμούς τους, για μας δεν αλλάζει ΤΙΠΟΤΑ. Τούς διαφεύγει μόνο κάτι.

Οι πατροκτόνοι του ΚΚΕ

Του Άρη Σκιαδόπουλου

«Ο Θεός να με φυλάει από τους φίλους μου.

Τους εχθρούς  μου τους ξέρω»

Είναι γνωστοί εκείνοι που ανοιχτά και τίμια καταθέσανε την άποψη τους κι αποστασιοποιήθηκαν, δίχως ποτέ τους να καταγγείλουν το Κόμμα. Άνθρωποι, ας πούμε, σαν τον Κάππο. Που αρνήθηκε δόξες και τιμές και παραιτήθηκε, δίχως καμία ιδιοτέλεια. Πάντα όμως, μέχρι το τέλος, ο Κάππος τιμούσε το Κόμμα. Ασκώντας την κριτική του, με θάρρος, αλλά και σεβασμό.

Κι είναι κι εκείνοι. Που χρησιμοποίησαν το Κόμμα σαν εφαλτήριο ανάδειξης, ώσπου κάποια στιγμή θεώρησαν ο,τι το μπόι τους ξεπερνά ακόμα και το ίδιο τους το Κόμμα. Έκαναν μια, έτσι, λοξοκοιτάζοντας από την εξώθυρα του Περισσού και η λαγνεία των σειρήνων τους τρέλανε. Τα πλουμίδια και τα στολίδια μιας έξαλλης και πολλά υποσχόμενης τάξης. Εκεί πέφτανε οι προβολείς της κατανάλωσης, εκεί το χρήμα έρεε, εκεί κάποιες πόρτες τους περίμεναν ορθάνοιχτες, αρκεί να ρίχνανε την «καταγγελία» τους, και να την «κάνουν» κανονικά. Η άλλη κατηγορία ήταν και είναι εκείνοι που χρησιμοποίησαν, ή χρησιμοποιούν το Κόμμα για να κάνουν τις δουλειές τους.

Οι….ειδή(μων) του Μαρτίου…

του Άρη Σκιαδόπουλου

Ας πούμε…ο ΣΥΡΙΖΑ! Πολιτικά έχει πετύχει μέσα σε λίγο χρόνο πολύ περισσότερα απ όσα,  σύσσωμο το Χάρβαρντ, ή η Οξφόρδη, θα μπορούσαν να προσεγγίσουν, έστω σε μια βάση θεωρητική: Πέτυχε την απόλυτη μετάβαση από τον υπαρκτό Σοσιαλισμό στον υπαρκτό Καπιταλισμό και μάλιστα με ελαφρά πηδηματάκια στη δοκό, που θα ζήλευε και η Κομανέτσι!

Είναι επίσης αξιοζήλευτος αυτός ο ενδυματολογικός του τσαμπουκάς, που έχει αφήσει σύξυλη ολόκληρη την Ευρώπη. Μπροστά ο Αρχηγός, αγραβάτωτος,  κι οι άλλοι πίσω ακολουθούν ως αν της ορεινής Αρκαδίας οι κολασμένοι…κτηνοτρόφοι!

Εκεί είναι πού η Ευρώπη παθαίνει τα απανωτά ταράκουλα και υποτάσσεται αυθωρεί και παραχρήμα. Ειδικά μάλιστα, όταν ο Αρχηγός αποστρέφεται την γραβάτα αλλά φοράει εκείνο το γ…..μένο το μπέρμπερι. Πέφτει ξερός ακόμα κι ο Αρμάνι!

Σμήνος οι μύγες, στο σπαθί του κ. Τσίπρα!

του Άρη Σκιαδόπουλου

Εντάξει! Δεν έχει κανείς απαιτήσεις υψηλής διανόησης από τον κ. Τσίπρα. Ωστόσο υπάρχει κάτι στοιχειώδες, που οι σύμβουλοί του θα πρεπε να του είχαν επισημάνει. Είναι κάτι που πλειστάκις έχει αναφερθεί και εδώ. Ότι δηλαδή, η πολιτική επιστήμη περιφρονεί απολύτως τον όρο Ηθική. Τον έχει παραχωρήσει προνομιακά στις θρησκείες και τις κοινωνίες. Με την έννοια αυτή, κάποιος ανήθικος δεν είναι υποχρεωτικά και ανίκανος.

Στο πεδίο της πολιτικής, ο όρος ηθική αντικαθίσταται από τον όρο ικανότητα. Άλλωστε, η Ιστορία μας έχει παραθέσει πληθώρα πολιτικών ανδρών, που ξεχώρισαν για την πολιτική τους ικανότητα, παρά το ο,τι ήταν εξαιρετικά ανήθικοι. Κατ ακολουθίαν, δεν κατηγόρησε κανείς τον κύριο Τσίπρα ότι κάνει πιάτσα στη Συγγρού ως… τραβεστί. Μήτε ο,τι κλέβει στα… χαρτιά, ούτε ότι διαθέτει στρατιά παλλακίδων. Τον κατηγορεί όμως για πολιτικά ανίκανο, κάτι το οποίο πανηγυρικά προκύπτει από πράξεις, ή πολιτικές παραλείψεις. Διότι τελικά, εκείνο που μετράει στον πολιτικό είναι η ικανότητά του να οργανώσει και να υλοποιήσει το όραμά του και ΟΧΙ ο τρόπος με τον οποίο θα το πετύχει. Για τον πολιτικό λοιπόν, και τον επιχειρηματία, ο όρος ηθική είναι γράμμα κενό.

Χατζηπαπαριές, της αστοιχείωτης Δεξιάς

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Η αυτού εξοχότης η Δεξιά! Μια παράταξη μακράν του Πολιτισμού. Με την αισθητική της να οριοθετείται ανάμεσα σε Δάκη και Δελφινάριο! Ανίκανη κι απαίδευτη. Το ιστορικό της, θλιβερό. Παραπέμπει στις πιο σκοτεινές δράσεις της ιστορίας: Βιβλία στην πυρά, λογοκρισία που κινήθηκε στο πεδίο του ευτράπελου έως και του φαιδρού. Διαμαρτυρίες υστερικών, να κραδαίνουν το σύμβολο του μαρτυρίου ως…ρομφαία. Εθνικής εξάρσεως συγκεντρώσεις γραφικού επιθεωρησιακού περιεχομένου. Στην ουσία της, έχει εγκολπωθεί διαχρονικά το σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Και τώρα, ιδού ξανά: Με αφορμή μια παράσταση στο Εθνικό, που περιέχει αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού, εθίγη η…πολιτιστική της ευαισθησία!

Αρχικά, θα μπορούσε κανείς να συστήσει στους θερμόαιμους αστοιχείωτους να παραμείνουν μακριά από το θέατρο. Το θέατρο αφορά πρώτα τους δημιουργούς, μετά τους κριτικούς και τελευταία το κοινό. Οι μπάτσοι κι οι αυτόκλητοι γραφικοί δικαστές, καλά θα κάνουν να κρατούν αποστάσεις γιατί αλλιώς άλλο δεν πετυχαίνουν από το να επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τον ορισμό του γελοίου.

Κοκός- Ψυχάρης- Λυκουρέζος…

του Άρη Σκιαδόπουλου

Ήρθε η ώρα φαίνεται. Μας τον ετοίμαζαν βέβαια από τις λάιφ στάιλ στήλες, μέσα από τη βλαχομπαρόκ στήλη της «Σίβυλλας». Και να που μας ήρθε κατακέφαλα από το ΒΗΜΑ. Μέσα από το συγκρότημα που οργάνωσε τον αντιμοναρχικό αγώνα στο δημοψήφισμα του 1974, εμφανίζεται τώρα ο Κοκός για να μας ξαναγράψει την…ιστορία!

Ο αγράμματος και απαίδευτος μποέμ των ανακτόρων της κεντρικής Ευρώπης, που μας απασχόλησε κυρίως με τις δραστηριότητές του περί τα γκομενικά, την ιστιοπλοΐα και την… Οιδιπόδεια πνευματική και πολιτική εξάρτηση από την Μητέρα του, τη γνωστή Φρειδερίκη, ή Φρίκη…

Είναι προφανές ότι κάτι μας μαγειρεύει ο γνωστός ξένος παράγοντας, σε συνεργασία με τη ντόπια ολιγαρχία. Η στιγμή προσφέρεται τώρα που:

Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουνε ζωή, κύριε Τσίπρα

του Άρη Σκιαδόπουλου

(Έχει κατατεθεί μια πρόταση στην ΕΡΤ, για μια εκπομπή με τίτλο «Εκείνος κι Εκείνη». Παρουσιαστές η Λίνα Νικολακοπούλου κι εγώ. Έχοντας απόλυτη επίγνωση για το ποια θα είναι η τύχη της, ύστερα απ΄ αυτό εδώ το κείμενο, αποφάσισα ότι πρέπει να το γράψω. Ζητώ συγνώμη από τη Λίνα και τους συνεργάτες μου, για τις όποιες συνέπειες. Θεωρώ ότι το χρέος μου ως δημοσιογράφου, ξεπερνά κάθε άλλη σκοπιμότητα και δεν πιστεύω ότι κάνω τίποτα περισσότερο απ αυτό. Συνεπώς, δεν επιζητώ καμιά επιβράβευση, ή επιδοκιμασία).

Ο Πρωθυπουργός της χώρας κ. Τσίπρας, κλείνοντας τη συζήτηση για την ψήφιση του επαχθέστερου Μνημονίου που γνώρισε η χώρα, με τρόπο δημαγωγικό, επιχείρησε να εντυπωσιάσει. Και χρησιμοποίησε γι΄ αυτό μια συνοικία, σύμβολο της Αριστεράς (μαζί με την Κοκκινιά), τη Δραπετσώνα. Για να ανακοινώσει ότι θα ενεργοποιήσει ένα παλιό αναπτυξιακό σχέδιο για την περιοχή, που προβλέπει την ανάπλαση της, από την Ακτή Βασιλειάδη, ως το λιμάνι του Ηρακλέους. Κρίμα για τον Πρωθυπουργό, που μετέρχεται τέτοιων, συναισθηματικά φορτισμένων, εντυπωσιασμών. Δε συνάδει κάτι τέτοιο με την Αριστερά.

«Ντιμπέιτ» για… βούρλα

Tου Άρη Σκιαδόπουλου

Κατ΄ αρχάς: Αυτός ο λαός μπορεί νάναι φτωχός, όχι όμως και μαλάκας…

Φαίνεται ωστόσο, ότι κάποιοι φωστήρες της διακομματικής, σε συνεργασία με τηλεοπτικούς αστέρες, ζουν στον δικό τους, βλακώδη μικρόκοσμο. Αυτό είναι το πρώτο και κύριο συμπέρασμα που προέκυψε από το πολυδιαφημισμένο ντιμπέιτ της ΕΡΤ.

Δημοσιογράφοι ανεπαρκείς, πολιτικοί αμήχανοι και καθόλου πειστικοί, θέαμα ανιαρό και ανούσιο…

Συμπέρασμα: Αν αυτό που παρακολουθήσαμε, αποτελεί την πολιτική πεμπτουσία αυτού του τόπου, Ε τότε, αλίμονο στον τόπο.

Πεθάναμε ως χώρα;

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Ένα κλίμα συνενοχής,συνδιαχείρισης και αποϊδεολογικοποίησης, επιχειρείται με ένταση στις μέρες μας.

Μια αντίληψη, που στο όνομα του Μνημονίου μας θέλει όλους ίδιους, ενώ ταυτόχρονα επιχειρείται μια αποσυλλογικότητα, που οδηγεί στον εξατομικισμό.

Ένα αξίωμα πλανάται μέσα από την κοινωνικοπολιτική απομόνωση του κάθε πολίτη: Καθένας να κοιτάξει πλέον τη πάρτη του και τα του οίκου του.

Ο καθείς και το πρόβλημά του, και κύριο μέλημα όλων να είναι μόνο ένα: Πως θάμαστε τα φρόνιμα παιδιά των Βρυξελλών, τηρούντες τυφλά τις εντολές τους. Διότι οι Βρυξέλλες μας κανοναρχούν, οι Βρυξέλλες μας διαφεντεύουν, οι Βρυξέλλες μας κυβερνούν.

Σκασμός,η Ελλάδα τον παίρνει..

του Άρη Σκιαδόπουλου

Κάτι μπορεί να σημαίνει ακόμα κι αυτό το 2-1 από τα νησιά Φερόες. Κάτι που έχει σχέση μ΄ αυτό που λέμε εθνικό φιλότιμο, ή εθνική αξιοπρέπεια, είτε ακόμα ηθικό. Γιατί αυτή τη στιγμή ο τόπος στερείται πρώτα απ όλα ηθικού.

Σερνόμαστε εδώ κι εκεί σαν εκείνες τις ξέμπαρκες πουτανίτσες που τις ξεσπίτωσαν από την Τρούμπα στα Κόκκινα Φανάρια. Πότε ελεήμονες, άλλοτε επαιτούντες και κάποτε τσαμπουκάδες του κώλου. Χωρίς ηγέτες, κυρίως ΧΩΡΙΣ ΗΓΕΤΕΣ…

Αγκαγκαμπού γκιγκί γκαγκαμπού ο γκιγκί γκαγκά

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Ήταν ακόμα, αν θυμάμαι καλά, δικτατορία και το κοινωνικό- πολιτικό τραγούδι, σε συνδυασμό με το ρεμπέτικο και το λαϊκό εξέφραζαν μια διαχρονική ελληνικότητα, αλλά και μια πολιτική επικαιρότητα. Τότε ο ευφυέστατος κατά τα λοιπά κ. Κίσινγκερ βγήκε κι έκαμε μια  περισπούδαστη δήλωση. Περιφραστικά έλεγε: Αν θες να χειραγωγήσεις έναν λαό όπως τον ελληνικό, δεν έχεις παρά να χειραγωγήσεις την έκφρασή του μέσα από το τραγούδι του.

Δεν είχε άδικο. Γιατί μέσα από αυτό το τραγούδι μπορούσαν να συσπειρωθούν όλοι οι Έλληνες, από τη μια άκρη της χώρας ως την άλλη, σ΄ όποιο πνευματικό επίπεδο κι αν ανήκαν. Είχαν προηγηθεί σπουδαίοι κύκλοι τραγουδιών του Μίκη, του Μαρκόπουλου, του Ξαρχάκου, του Καλδάρα, του Μούτση και άλλων.

ΕΡΤ: Οι μεν και οι δε…

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Υποτίθεται ότι με το νέο νομοσχέδιο θα αποκατασταθεί και η νομιμότητα στον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα. Και η πρώτη μέριμνα για τους διοικούντες πρέπει να είναι η αποκατάσταση των αδικιών. Χωρίς καμία διάθεση ρεβανσισμού, αλλά με βάση την αξιολόγηση συμπεριφορών και συνεπειών που ακολούθησαν το πραξικόπημα. Με λίγα λόγια:

Το σήμα!

Του Αρη Σκιαδόπουλου

Η γυναίκα του Καίσαρος δεν αρκεί να είναι, αλλά και να δείχνει. Και συνήθως, αυτό που δείχνει προσδιορίζει σ΄ ένα μεγάλο βαθμό την πνευματικότητα της, την αισθητική της, αλλά και σηματοδοτεί ταυτόχρονα την γενικότερη άποψη που έχει για την κοινωνία.

Εδώ εχουμε να κάνουμε με το Κόμμα που σχετικά πρόσφατα άλλαξε ηγεσία με τον κ. Κουτσούμπα να αναλαμβάνει Γραμματέας του Κόμματος. Και διαβάζοντας ένα ρεπορτάζ του συναδέλφου Δημήτρη Κουκλουμπέρη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» πληροφορούμαστε ότι:

Καπετάνιε νάμαστε!

(Το κείμενο γράφτηκε και αναγνώστηκε από τον υπογράφοντα στην επιμνημόσυνη δέηση του Οπλαρχηγού των Πολιορκημένων του Μεσολογγίου,Θανάση Ρατζικότσικα. Η εκδήλωση έγινε στο Ηρώο του Μεσολογγίου στις 2 Απρίλη, μέρα Πέμπτη. Ο Ρατζικότσικας τέθηκε επικεφαλής της Εξόδου και σκοτώθηκε από τους πρώτους. Η Ιστορία σχεδόν τον αγνοεί.)

Καπετάνιε νάμαστε!

Η Πόλη προσέρχεται ευλαβικά στη Μνήμη της. Και Μνήμη της Πόλης είναι οι υποθήκες της. Υποθήκες της είναι τα κειμήλια,οι παραδόσεις, τα σύμβολα, και πάνω απ όλα οι νεκροί της. Αυτοί πού μας την παραδώσανε ελεύθερη. Και που συνυπάρχουν με μας. Γι αυτό, όπως πολύ σωστά λέει ο ποιητής Βαρβέρης, συνεορτάζουμε με τους νεκρούς μας.

Να πάνε να γ……θούνε οι «θεσμοί»

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Πανεπιστήμιο Έρασμος στην Ολλανδία, συνέδριο, ένας Έλληνας σύνεδρος μεταπτυχιακός φοιτητής στη Φιλοσοφία της Οικονομίας στρέφεται προς έναν Αμερικανό καθηγητή:

«Δε νομίζετε ότι χρέος της Επιστήμης είναι να βρίσκει λύσεις που ανακουφίζουν τις κοινωνίες από τον εφιάλτη της φτώχειας;»

Ο Αμερικανός χαμογέλασε κι απάντησε στον φοιτητή: «Αγαπητέ μου, το ίδιο ερώτημα έβαλα σε ένα άλλο διεθνές συνέδριο. Ξέρετε τι έγινε τότε; Αφού με σάρκασαν, ένας από τους συνέδρους μου απάντησε: Μα αγαπητέ μου, τον Καπιταλισμό δεν τον ενδιαφέρει να δώσει λύση στην κρίση, αλλά να τη διαχειριστεί…»!

Γιαούρτωμα: Η υπέρ αδυνάτου..απάντηση!

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Ο νόμος 4000 επιβλήθηκε στη χώρα σε μια περίοδο άγριας δεξιάς. Τότε που το προλεταριάτο ήταν εξ ορισμού καταδικαστέο. Και το όριο ανάμεσα στην αλητεία και την έμπρακτη διαμαρτυρία ήταν εξαιρετικά ασαφές. Ήταν τότε που αν το μαλλί σου ξεπερνούσε κάποιους πόντους, απ΄ αυτούς πού αποδεχόταν η «τάξις», αποτελούσε και ένδειξη ότι ενεργείς επικινδύνως για το σύστημα. Ήταν τότε που όποιο κορίτσι φορούσε μαύρη κάλτσα ήταν εξ ορισμού επικίνδυνη αριστερή, διότι η μαύρη κάλτσα πρόδιδε… πένθος για το Λαμπράκη, άρα ήταν ένα μήνυμα πως όποια πιτσιρίκα φορούσε μαύρη κάλτσα, ήταν εξ ορισμού επικίνδυνη κομμουνίστρια.

Όταν έκλαψε..ο Μαρξ!!

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Ένας λαός, από την Κρήτη ως τον Έβρο, παρακολουθεί αμήχανος κι ανήσυχος όσα συμβαίνουν γύρω του. Μαρξιστές ανοιγοκλείνουν κιτάπια, ανεβοκατεβάζουν ρετσέτες, κευνσιανοί αλληλοπαραμυθιάζονται, λογιστές χάνονται στους αριθμούς. Και μια κυβέρνηση σε μια απόλυτη αμηχανία, άλλος να λέει το μακρύ του, άλλος το κοντό του. Αυτός όμως, ο αμήχανος λαός, της έδωσε εντολή να κυβερνήσει αφού πείστηκε ότι με το που θα βγει, θα ξεσκίσει το Μνημόνιο, θα αποκαταστήσει τη χαμένη μας τιμή κι αξιοπρέπεια, θα αποκαταστήσει τις αδικίες, θα τακτοποιήσει τα κόκκινα δάνεια και από τη μια στιγμή στην άλλη θα γίνουμε χώρα αυτάρκης καί ανεξάρτητη. Του κ….. τα εννιάμερα δηλαδή.

Καμήλα κλάνει στο Πεντάκωμον ωρέ κουμπάρε!

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Ε ωρέ κοmpare!! (Ολο τό κείμενο αναφέρεται στον κουμπάρο υπουργό Οικονομικών τής Κύπρου Χάρη Γεωργιάδη)..

Ωστε έτσι έ; Κι εσύ με τούς πραιτοριανούς τής Ευρώπης αντάμα δεν κατάλαβες στό πρώτο γιούρογκρουπ τί ζητάνε καί τί επιδιώκουν αυτοί οι Ελληνες;.

Βρε κακομοίρη …Ή πολιτικό τετράποδο πολιτικής ευφυίας στούρνου είσαι η κατά τό μάλλον η ηττον σ εχει συναρπάσει η αίγλη του Σόιμπλε. Διότι αλλιώς πως να ερμηνευτεί ο βλακώδης πολιτικός σου προβληματισμός για το τί ζητάνε οι Ελληνες!!

Κύριε Σόιμπλε η πόρτα σας…μπάζει κι” έχει οσμή αίματος!

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Μια χώρα που διεκδικεί ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη δεν αρκεί νάχει οικονομική ευρωστία. Απαιτείται και ένα ηθικό πλεονέκτημα. Και τι σημαίνει μια χώρα νάχει ηθικό πλεονέκτημα το γνωρίζουν καλά οι Γερμανοί διανοούμενοι που έχουν μελετήσει καλά την ελληνική Γραμματεία. Πάμε λοιπόν:

Η οικονομική ευρωστία της Γερμανίας στηρίζεται σήμερα σε κολοσσούς της παγκόσμιας οικονομίας που είναι θεμελιωμένοι σε αίμα ανθρώπινο. Έχουμε και λέμε:

1.Bertelsmann

Ιδρύθηκε το 1845 και υπήρξε στενός συνεργάτης του Χίτλερ, στηρίζοντας την προπαγάνδα του αντισημιτισμού με έκδοση βιβλίων. Ο ιδρυτής της, Mohn, έκανε σημαντικές δωρεές στο Χίτλερ κι ήταν μέλος των Ες- Ες. Στα εργοστάσιά του, στη Λιθουανία και την Ουκρανία, δούλεψαν χιλιάδες Εβραίοι σε καθεστώς δουλείας.

Το ΚΚΕ με το μάτι τού…απέξω

Του Αρη Σκιαδόπουλου

Όποιες σκέψεις ακολουθούν ανήκουν σ έναν πολίτη, που εδώ και εξήντα χρόνια ψηφίζει το ΚΚΕ από τότε που ήταν ΕΔΑ. Τότε, τον Αύγουστο του 1958, που έφτασε να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, για να ακολουθήσει η διάσπαση και η κατρακύλα. Είναι σκέψεις ενός που δεν είναι μέλος του Κόμματος και συνεπώς δεν δεσμεύεται από τις υποχρεώσεις που απορρέουν απ´ αυτήν την ιδιότητα κι ούτε απολαμβάνει της προστασίας του Κόμματος. Ωστόσο τιμήθηκε από σχέση αμφίπλευρης εκτίμησης τόσο από τον ιστορικό ηγέτη Χαρίλαο Φλωράκη, όσο κι από την Αλέκα Παπαρήγα.

Όταν ο Τράγκας κοπρίζει

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Υπάρχει μια θεμελιώδης αρχή στη δημοσιογραφία που λέει: Οι ειδήσεις ιερές, τα σχόλια ελεύθερα. Μόνο που οι ειδήσεις πρέπει να είναι ειδήσεις και τα σχόλια να είναι σχόλια. Και προ πάντων: Ο δημοσιογράφος να έχει σα πυξίδα την προστασία της κοινωνίας, διατηρώντας πάντα την απαιτούμενη νηφαλιότητα. Όσο σκληρό, ή αυστηρό, είναι ένα άρθρο, ή κάποιος σχολιασμός, πρέπει πάνω απ´ όλα να αναπτύσσεται σ΄ ένα πλαίσιο ευπρέπειας.

Ο Γιώργος Τράγκας αποτελεί ένα φαινόμενο τα τελευταία χρόνια στη δημοσιογραφία. Είναι ίσως ο μοναδικός που μπορεί επάξια να διεκδικήσει το απόλυτο βραβείο της υποκριτικής που αγγίζει τα όρια του συμπαθούς λαϊκού μας ήρωα, του Καραγκιόζη. Και ως το σημείο που αναλίσκεται σε γραφικότητες, η μόνη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει είναι ν΄ αποσπάσει τη συμπάθεια αφελών κι απληροφόρητων. Γιατί όταν κάθε τόσο ομολογεί τις σχέσεις του με την ΕΥΠ και παρά ταύτα έχει ακροατήριο, Ε, κάτι δεν πάει καλά με το ακροατήριο.

Τό χουμε το χούι του… κερατά!

Δεν κατάλαβα; Μας πείραξε η Άντζελα; Που στο κάτω κάτω της γραφής και καλλίπυγος είναι και προϋπνιους στεναγμούς μας έχει προσφέρει και ως κορίτσι τής Μάνης αποτέλεσε το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου μας. Εμείς, λοιπόν, είμαστε το ΘΕΜΑ.

Όταν την ψηφίζαμε και τη στέλναμε στο πλευρό του φωστήρα Γιωργάκη, να γίνει η Πασιονάρια του ΠΑΣΟΚ, τι προσδοκούσαμε από τη φαντασίωση του απόλυτου θηλυκού; Είχε διαβάσει κανείς το βιογραφικό της; Ότι πέρασε από την Ιταλία για σπουδές στην αρχιτεκτονική – Χ….ε ψηλά κι αγνάντευε- κι ότι ο Φελίνι έκανε τούμπες για να τη πείσει να μείνει κοντά του, αλλά αυτή προτίμησε τη… Γαρίτσα. Κι εγώ θυμάμαι πως την πρωτοείδα κι έπαθα πλάκα «τι γκόμενα Θεέ μου»!!

Τα ΄μαθες πατέρα;

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Θα τα ΄μαθες πατέρα. Δεν μπορεί. Ενηλικιώθηκα μέσα από τα λάθη μου. Είμαι κοντά εξήντα πέντε κι ο γιατρός μου συνέστησε να βγαίνω που και που στην αλάνα. Κι είπα να βγω, γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει πατέρα…

Οι αξίες μας,  με καλούν και πάλι στο στίβο του αγώνα, για να σηκώσω το μεγάλο φορτίο. Για μια μεταπελατειακή Ελλάδα, μιας και τους πελάτες μας τους ικανοποίησα- και με το παραπάνω- όσο ήμουν πρωθυπουργός.