«Καλημέρα μαλάκα»

του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Με πονάει αυτή η χώρα, με σφίγγει, χρόνια τώρα, απ’ το λαιμό και με πονάει. Γυρεύει να με ξεζουμίσει σαν ένα πορτοκάλι, που πρώτα το άφησε να παγώσει στον κάθε χιονιά, κι ύστερα γυρεύει να πάρει με το στανιό τους ζωτικούς του χυμούς

Μου κλείνει πονηρά το μάτι και μου ψιθυρίζει συνωμοτικά «μηνείσαιμαλάκαςρεσύ…»

Με πονάει το τσιμεντένιο χώμα της, οι αντιφάσεις της με κόβουν, με χαράσσουν, με ξεφλουδίζουν πεισματικά, ξανά και ξανά. Με παγώνουν τα αλουμινένια κάγκελα στα μπαλκόνια της κι οι αυλόπορτες ασφαλείας της με κλείνουν απ’ έξω.

Αλλά εκείνη, μου κλείνει πονηρά το μάτι και μου ψιθυρίζει συνωμοτικά «μηνείσαιμαλάκαςρεσύ…»

Δραπέτες της Ελευθερίας

του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Πάει τώρα κάμποσος καιρός που κοιτώ τα ελληνικά πράγματα από μιαν απόσταση ασφαλείας, μπορείς να πεις. Εδώ «στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη που έταξαν για να μου θυμίζει την πατρίδα, άραξα μοναχός μ’ αυτό το παραμύθι…» καθώς ορίζει ο ποιητής. Νοιώθω, μάλιστα, το ομολογώ, μιαν απέχθεια ενασχόλησης με τα πολιτικά πράγματα, τέτοια που θα θύμιζε απολιτίκ νεαρό της δεκαετίας του 90, όταν οι μικροαστοί έδεναν για τα καλά τα σκυλιά με τα λουκάνικα και στις νεοελληνικές μεγαλουπόλεις οι κυρίες του Κινήματος έβρισκαν ένα κακόμοιρο τετράποδο να το υιοθετήσουν, ως μεταβατικό αντικείμενο. Εκείνο, τουλάχιστον, πίστευαν πως δεν θα τις εγκαταλείψει ποτέ, έτσι καθώς οι σύζυγοι τους ξύριζαν τα μουστάκια τους για να μην αγκυλώνουν το στιλπνό δέρμα της νέας γραμματέως τους. Τέτοια πράγματα

“Πως σε λένε”

Γράφει ο mitsos175

“Τις εντυπώσεις έκλεψε ένα αγοράκι από το Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο, που επισκέφθηκε το Μέγαρο Μαξίμου για να πει τα παραδοσιακά κάλαντα στον πρωθυπουργό. Την ώρα που ο κ. Τσίπρας μοίραζε δώρα στα παιδιά, ένα αγοράκι τον ρώτησε: «Εσένα πώς σε λένε;» με τον πρωθυπουργό να του απαντά: «Αλέξη».

Τι γλυκό! Και πόσο έξυπνο! Γιατί το παιδάκι είδε κάποιον να μοιράζει δώρα κι ίσως μπερδεύτηκε. Σίγουρα όμως άκουσε, πως ο Πρωθυπουργός, που του είπαν ότι θα πάνε να του πουν τα κάλαντα, δεν δίνει, παίρνει. Είχε κάποτε υποσχεθεί “δώρο” στους συνταξιούχους αλλά αθέτησε την υπόσχεσή του. Όπως όλα τα άλλα “σχήματα λόγου” που έταζε για να πάρει ψήφο.

Θα καταπιεί το Ακραίο Κέντρο την ελληνική Αριστερά;

Του Φάνη Κουσουρή

Ο Ταρίκ Αλί, στο βιβλίο του Ακραίο Κέντρο: Μια προειδοποίηση, κατέτασσε το Σύριζα στις ελπιδοφόρες δυνάμεις της σύγχρονης πολιτικής παγκοσμίως. Μία ελπίδα για μια πολιτική που προηγείται του χρήματος. Μία εκλεγμένη κυβέρνηση που θα έσπαζε το φαύλο κύκλο της εξυπηρέτησης των αναγκών των αγορών, η οποία θα ιεραρχούσε ψηλότερα τις ανάγκες των πολιτών της.

Πριν λίγες μέρες, η αριστερή κυβέρνηση μας, εναντιώθηκε στην ξεκάθαρα διατυπωμένη θέληση των ανθρώπων που την εξέλεξαν 5 μήνες πριν, και ευθέως κατά αυτών που πριν μερικές μέρες ακόμη, στήριξαν σε ποσοστό άνω του 61% την απόρριψη των νεοφιλελεύθερων-χριστιανοδημοκρατικών τελεσίγραφων για ένα νέο μνημόνιο. Όχι απλώς απογοητεύοντας τον κόσμο με αυτή την ενέργεια, αλλά φτάνοντας και στα όρια του 1ου άρθρου του Συντάγματος.

“Μην υπογράψεις, κερατά, μην υπογράψεις…” | Επίκαιρος όσο ποτέ ο διάλογος του Μάνου Κατράκη με τη μάνα του

του Δημήτρη Παππά

Είναι αλήθεια ότι στην εποχή του ίντερνετ δύσκολα διαβάζουμε. Κι αν το κάνουμε, όταν έχουμε χρόνο, γίνεται αποσπασματικά και πολλές φορές επιγραμματικά.

Σήμερα, Κυριακή γαρ, έπεσαν στα χέρια μου δύο έντυπα απ΄όπου διάβασα με προσοχή:

1ον. Την συνέντευξη του αναπληρωτή υπουργού Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και συντονιστή της διαπραγμάτευσης Ευκλείδη Τσακαλώτου, στην εφημερίδα “Αγορά” όπου μεταξύ άλλων είπε ότι, “Συμφωνία να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι, εμείς δεν θα υπογράψουμε”.