Πολυεθνική με απύθμενο θράσος Και μολύνει και απειλεί η ΑΓΕΤ- Lafarge

του Τάσου Σαραντή

Μία μέρα μετά την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων εναντίον της από 120 πολίτες, η εταιρεία Lafarge, μητρική της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ, κατέθεσε αγωγή κατά τριών μελών και κατά της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου, κατηγορώντας τους για συκοφαντική δυσφήμηση και απαιτώντας 1.000 ευρώ κάθε φορά που… ακούγεται το όνομά της. Μνημείο ανακρίβειας ο κατάλογος με τις «αήθεις ενέργειες» των πολιτών ● «Δεν φοβόμαστε, ίσα ίσα πεισμώνουμε ακόμη περισσότερο. Εχουμε στο πλευρό μας την τοπική κοινωνία και έχουμε πάρα πολλά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν τα λεγόμενά μας» Ιφιγένεια Ηλιοπούλου, εκ των τριών μελών της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου που διώκονται από την εταιρεία.

Nα φιμώσει τα στόματα όσων μιλούν και αντιδρούν στην καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ Ηρακλής στον Βόλο, ανησυχώντας για τις επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων της πόλης, επιχειρεί η τσιμεντοβιομηχανία της πολυεθνικής Lafarge με αγωγή που κατέθεσε κατά τριών μελών της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου και συγκεκριμένα κατά των Φαίης Τζανετουλάκου, Ιφιγένειας Ηλιοπούλου και Στέλιου Λημνιού, αλλά και κατά της ίδιας της Επιτροπής.

Προγραμματισμένη Βραχυβιότητα: Το Πραγματικό Πρόσωπο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης

Στην οροφή ενός πυροσβεστικού σταθμού, στο Λάιβερμορ της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ, ανάβει μια λάμπα συνεχώς από το 1901 μέχρι σήμερα

Του Χάρη Ναξάκη*

Ενα προϊόν που αρνείται να πεθάνει είναι καταστροφή για την επιχειρηματική τάξη

Στο θαυμάσιο ντοκιμαντέρ «Οι πυραμίδες της σπατάλης», τρία παραδείγματα προγραμματισμένου θανάτου των προϊόντων προκαλούν εντύπωση. Ο εκτυπωτής του Μάρκου, ο λαμπτήρας του Λάιβερμορ και οι γυναικείες κάλτσες.

Ο Μάρκος από τη Βαρκελώνη, που δεν έχει πολύ καιρό από τότε που αγόρασε τον εκτυπωτή του και αυτός χάλασε, απευθυνόμενος στο κατάστημα από τον οποίο τον αγόρασε παίρνει την απάντηση ότι δεν υπάρχουν ανταλλακτικά, η δε επιδιόρθωσή του θα κοστίσει 120 ευρώ, όταν ένας καινούργιος κάνει μόλις 39 ευρώ.

Ο Μάρκος, ξεφυλλίζοντας το εγχειρίδιο του εκτυπωτή, παρατηρεί έκπληκτος ότι η διάρκεια ζωής του είναι για 18.000 αντίτυπα, μόλις 5 χρόνια, ενώ στη συνέχεια, αποσυναρμολογώντας τον, διαπιστώνει ότι διαθέτει ένα τσιπάκι που μετρά τον αριθμό των σελίδων και δίνει εντολή για μπλοκάρισμα του εκτυπωτή όταν αυτές υπερβούν τις 18.000.

Τα αποκαΐδια της ασυδοσίας στο Φαρ Ουέστ της Αττικής

Το εργοστάσιο ανακύκλωσης Λαζόπουλος | ΕΦ.ΣΥΝ./ ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Από εμένα περνούν στην πονεμένη χώρα,

από εμένα περνούν στη θλίψη την αιώνια,

από εμένα περνούν μες στο χαμένο κόσμο.

[…] Αφήστε κάθε ελπίδα εσείς που μέσα πάτε!»

Δάντης, Θεία Κωμωδία, Κόλαση

Ενα γιγαντιαίο κουφάρι από μπετό και σίδερο, χαμένο σε καπνό, σκόνη, στάχτη, σωρούς από σκουπίδια. Σκελετοί από φορτηγά, οχήματα της Πυροσβεστικής, περιπολικά. Εδώ δεν θέλεις να ανασαίνεις: σε κάθε σου εισπνοή καταπίνεις στάχτες και κάτι σάπιο. Αυτό που απέμεινε από το εργοστάσιο ανακύκλωσης στον Ασπρόπυργο δεν είναι απλώς ένα ερείπιο. Είναι ένα μνημείο ασυδοσίας, ανεξέλεγκτου πλουτισμού κι εκμετάλλευσης.

Συνεταιριστική διαχείριση απορριμμάτων από τους πολίτες: Το παράδειγμα της Μυκόνου

Τον Μάρτιο του 2013 ξεκίνησε η δραστηριότητα του Κοινωνικού Συνεταιρισμού ΜΟΙΚΟΝΟΣ, που δραστηριοποιείται στο νησί της Μυκόνου και στοχεύει στην κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων (με έμφαση στην ανακύκλωση) από τους ίδιους τους πολίτες, “από τα κάτω”, στον αντίποδα της ιδιωτικοποίησης, των χωματερών και των εργοστασίων καύσης.

Ο συνεταιρισμός λειτουργεί  με βάση τις αρχές της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και της άμεσης δημοκρατίας.

Η διακήρυξη και η σημερινή δραστηριότητα του συνεταιρισμού ΜΟΙΚΟΝΟΣ παρουσιάζονται παρακάτω.

Χρυσοφόρα …σκουπίδια!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Νεξους,Φεβ. 2013

Με το πρώτο άκουσμα το σχέδιο κατασκευής εντός του 2013 δέκα μονάδων διαχείρισης απορριμμάτων από την μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη μόνο αισθήματα ανακούφισης και θετικές αντιδράσεις μπορεί να προκαλεί σε όποιον τουλάχιστον είναι γνωστές οι πολλαπλές παθογένειες του ελληνικού συστήματος διαχείρισης σκουπιδιών. Η πραγματικότητα ωστόσο απογοητεύει. Οι διαγωνισμοί που είναι σε εξέλιξη μόνο επιπλέον δεινά θα προκαλέσουν μιας και αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν σε νέες επιπλοκές στη διαχείριση των σκουπιδιών καθώς (ενδεικτικά μόνο) δεν υφίσταται καμιά πρόβλεψη για προώθηση της ανακύκλωσης ενώ είναι θέμα χρόνου και μια γενναία αύξηση στα δημοτικά τέλη, που πολλοί γνώστες του χώρου εικάζουν ότι σύντομα θα αυξηθούν 2 ακόμη και 3 φορές από τα σημερινά επίπεδα! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…