… Οπότε, μπαίνει στο γραφείο ο Αϊ-Μπαζ, πάντα ευγενής και δοτικός, με τη σκούρα καφετί πλάκα να αποκαλύπτεται μέσα από το εξίσου σκούρο περιτύλιγμά της, και μας προσφέρει από ένα κομμάτι. Σοκολάτα, 100% κακάο, νο σούγκαρ. Ενθουσιάστηκα εγώ, αριστουργηματική πίκρα, βελούδινη. Μάλλον αηδίασε η Χρις, του Μπ. την αντίδραση δεν την πρόσεξα, ο Μ. ζητούσε περίσσευμα και η Α. μάλλον απογοητεύτηκε, δεν είδα να ζητά δεύτερο κομμάτι. Γούστα είναι αυτά, του πικρού είμαι εγώ, ίσως ήμουν ακόμη και σε κλίμα Βρυξελλών, άρτι αφιχθείς από την «καρδιά της Ευρώπης» που οι παλμοί της ανεβοκατεβαίνουν απότομα – από τους ελεγχόμενους ρυθμούς στα κτίρια της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας στους δυνατούς χτύπους συγκίνησης που προκαλούν οι βιτρίνες με τις πραλίνες και η διάχυτη μυρωδιά σοκολάτας και βούτυρου. Και να θες ν’ αγιάσεις, δεν σ’ αφήνουν. More
12 April 2012
Κοινωνία, Φορολογία φορολογία, αποικίες, εθνικός πλούτος, κοινωνία, ramnousia Leave a comment
Δουλεύω 25 χρόνια κι έχω πληρώσει το ταμείο μου μέχρι τη τελευταία δεκάρα που όφειλα. Εχω πληρώσει από το μισθό μου ανελειπώς ότι όφειλα.
Το ίδιο κι οι γονείς μου που ζουν με μια φτωχοσύνταξη.
Δεν έκλεψα, δεν πήρα ποτέ μίζα ή φακελλάκι για τίποτα, δεν μπήκα σε καμιά δουλειά με μέσον.
Δούλεψα σαν το σκυλί για να τα βγάλω πέρα. More