Από τον καταναλωτισμό στην εγκράτεια

Θα ήταν 1985, λίγο πριν, λίγο μετά. Στο μπαρ Βιτόφσκι, στις παρυφές του λόφου Στρέφη, άκουσα μια κουβέντα: Προτιμώ έναν υγιή ηδονισμό από τη μίζερη άρνηση της υλικής ευημερίας. Τη θυμάμαι ακόμη αυτή την κουβέντα· ο άνθρωπος που την έλεγε ήταν διανοούμενος, αντικομφορμιστής, με συγκροτημένη σκέψη. Εξέφραζε με ενάργεια το πνεύμα της εποχής: οι Ελληνες έπλεεαν στην ευημερία και στην προσδοκία, στην ακλόνητη πίστη ότι όλα θα είναι διαρκώς καλύτερα, πίστευαν ότι τα φαντάσματα της φτώχειας χάνονταν μαζί με τις μνήμες της Κατοχής.

Για τα επόμενα πολλά χρόνια η εκτίμηση-προτίμηση του συνομιλητή μου εκπληρώθηκε. Η ελληνική κοινωνία βούτηξε στον ευδαιμονισμό, στην κατανάλωση, στον υλισμό, στην αυτοπραγμάτωση. Βούτηξε βαθιά. Τρεις δεκαετίες αργότερα, διαπίστωσε ότι είχε κολλήσει στον βούρκο του πυθμένα.

Η δικτάτωρ σκοτώνει το τέρας της ανεργίας ακόμα και μέσα στην ευρωζώνη.

Το κατά πόσο προσμένω τη σωτηρία μας από μια κυβέρνηση σύριζα νομίζω φαίνεται και από τον τίτλο του άρθρου. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η κυβέρνηση σύριζα δεν μπορεί να υιοθετήσει -αν θέλει- τις προτάσεις της χούντας techiechan. Δεν θα τους το κρατήσω μανιάτικο

Μία από τις βασικές προτάσεις του σύριζα που έχει μια κάποια πιθανότητα υλοποίησης, είναι η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα επίπεδα του 2010. Αυτό, όπως σωστά λένε οι οικονομικάριοι της κομουνδούρου, δεν θα έχει κανένα δημοσιονομικό αντίκτυπο από τη στιγμή που αφορά τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς ο δημοσιονομικός αντίκτυπος που θα έχει θα είναι θετικός στα πλαίσια που θα αυξηθεί η φορολογητέα ύλη, καθώς όλοι ξέρουμε πως είναι εύκολο να φορολογείς μισθωτούς, αλλά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Σερζ Λατούς : «Η παγκοσμιοποίηση είναι ένα διεθνές παιχνίδι σφαγής»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Τάσο Τσακίρογλου

Επιμέλεια μετάφρασης: Δημήτρης Φαναριώτης

Ο Σερζ Λατούς, Γάλλος διανοούμενος και καθηγητής Φιλοσοφίας προτείνει να επιστρέψουμε στα εθνικά μας νομίσματα.

«Εάν ένας Αρειανός έφτανε στη Γη και έβλεπε πώς ζούμε, θα μας αντιμετώπιζε ως τρελούς και θα είχε εκπλαγεί από τη βλακεία με την οποία οργανώνονται οι άνθρωποι»

 «Πρέπει να εγκαταλειφθεί η παράλογη ιδέα ότι στόχος στη ζωή είναι να παράγεις και να καταναλώνεις»

Η φιλοσοφική προσέγγιση του Σ. Λατούς προσθέτει κρίσιμες παραμέτρους στη σημερινή συζήτηση για το δέον γενέσθαι σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, συζήτηση που μοιάζει να έχει εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο. Θεμελιώδη ερωτήματα για τους στόχους της παραγωγής, για τον τρόπο λήψης αποφάσεων, αλλά και την ανάγκη να υιοθετήσουμε μια «λιτή αφθονία» στη θέση του άκρατου καταναλωτισμού, συνιστούν τον πυρήνα της πρότασής του, η οποία προϋποθέτει ριζική ανατροπή των σημερινών δομών σκέψης και πράξης

Λιτή αφθονία, ο νέος τρόπος ζωής!

Συνέντευξη στον Γιαννη Eλαφρό

«Το ποτάμι της κατανάλωσης ξεχείλισε, πλημμύρισε τα πάντα και τώρα αφήνει τον βάλτο της ύφεσης. Αφού οι κοινωνίες αρρώστησαν από υπερβολική ανάπτυξη της οικονομίας, τώρα “σβήνουν” από το σκάσιμο της φούσκας. Μήπως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε την προοπτική της αποανάπτυξης;».

Συναντήσαμε τον «προφήτη» της ουτοπίας της λιτής αφθονίας, τον Γάλλο διανοούμενο Σερζ Λατούς, έναν προφήτη χωρίς θεό.

«Είμαστε οι άθεοι της οικονομίας, της πραγματικής θρησκείας της νεωτερικότητας», μας λέει ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Paris-Sud 11 (Orsais), ειδικός στις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις Βορρά-Νότου...

Η αποανάπτυξη στην πράξη : Τα κατορθώματα των Γερμανών στον ΟΤΕ

Με μια σκωπτική ανακοίνωση η Αγωνιστική Συσπείρωση εργαζομένων ΟΤΕ ξεσκεπάζει το “success story” των Γερμανών στον ΟΤΕ δείχνοντας ότι η Deutsche Telecom αντί να αναπτύξει τον Οργανισμό, στην πραγματικότητα προχώρησε σε εκποιήσεις και αποεπένδυση.

Αναπτύξτε μας (κι’ άλλο)……γιατί χανόμαστε!, επιγράφεται η ανακοίνωση στην οποία απαριθμώνται τα κατορθώματα των Γερμανών στον ΟΤΕ:

“Πρώτα ανέπτυξαν την Cosmofon και την Germanos Telecom στα Σκόπια.

Γερμανοί είμαστε, Germanos πουλάμε.

Η πρόταση της Αποανάπτυξης και οι Δημιουργικές αντιστάσεις

Του Ηρακλή Παναγούλη

Πηγή : Τοπικοποίηση

Αναδημοσίευση : eagainst

Ζούμε μια ιστορική περίοδο όπου η έννοια της ανάπτυξης είναι ταυτισμένη με την οικονομική μεγέθυνση. Η ανάπτυξη παρουσιάζεται ως η αυτονόητη κοινωνική συμφωνία που συμβάλλει καθοριστικά στην πρόοδο. Η μεγέθυνση της οικονομικής δραστηριότητας φαντάζει ως κλειδί εξόδου από τη βαθιά, παγκόσμια οικονομική κρίση· ως το όχημα που όχι μόνο θα μας ξαναφέρει στην ευημερία της προηγούμενης περιόδου, αλλά και θα μας οδηγήσει σε νέες, ακόμα πλουσιότερες Εδέμ.

Σε μεγάλο βαθμό, η προπαγάνδα της κυρίαρχης ιδεολογίας βρίσκει αποδοχή και στις κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες αμφισβητούν την κρατούσα κοινωνική οργάνωση, καθώς η αμφισβήτηση δεν αφορά το αξιακό σύστημα των κοινωνιών μας στο σύνολό του, αλλά κυρίως το ποιος ιδιοποιείται τον παραγόμενο πλούτο. Δεν αμφισβητείται το τι σημαίνει ευημερία, αλλά ποιοι ευημερούν· δεν αμφισβητείται η κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη φύση, αλλά το ποιος κερδίζει τη μερίδα του λέοντος από τα οφέλη της κυριαρχίας.