Δρόμοι ανατροπής ή εναλλαγής;

Του Γιάννη Ελαφρού

Ήταν καυτή η Πέμπτη στην Αθήνα. Όχι μόνο από το λιοπύρι, αλλά από την ζεστή παρουσία χιλιάδων απεργών στους δρόμους στη μεγαλύτερη κινητοποίηση από την εκλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και στη μεγαλύτερη απεργία των τελευταίων 3-4 ετών.

Απεργιακά αγωνιστικά ποτάμια γέμισαν τους δρόμους, δείχνοντας πως το νομοσχέδιο Χατζηδάκη-Μητσοτάκη έχει απορριφθεί από την πλειονότητα των άμεσα ενδιαφερομένων, των εργαζομένων. Την Πέμπτη δεν ήταν ο σεισμός που θα έριχνε με μιας το νομοσχέδιο (και πώς να ήταν άλλωστε;), αλλά ήταν μια ισχυρότατη σεισμική δόνηση (προσεισμική;), ικανή να απελευθερώσει δυνάμεις για μια ισχυρή κλιμάκωση που θα απειλήσει τον κυβερνητικό σχεδιασμό. Δεν θυμίζει κυρίως «κάτι από τα παλιά», αλλά εκφράζει βαθύτερες εκρηκτικές διεργασίες μέσα στην εργατική τάξη, τη νεολαία που δεν θέλει να γίνει η ματαιωμένη γενιά και τα πληβειακά στρώματα, σε ένα περιβάλλον βαθύτατης και πολυσύνθετης καπιταλιστικής κρίσης. Όποιος δεν το αφουγκράζεται αυτό και κοιτάει μόνο την επιφάνεια, είναι βαθιά νυχτωμένος. Εξάλλου αυτό αποτυπώθηκε και στα ανεβασμένα ποσοστά της απεργίας, τις μαχητικές απεργιακές φρουρές, στις ηρωικές συλλογικές ή και ατομικές μάχες πρωτοπόρων εργατών στη συνδικαλιστική έρημο του ιδιωτικού τομέα κόντρα στην εργοδοτική ασυδοσία.

Μεγαλειώδης απεργιακή διαδήλωση κατά του αντεργατικού νομοσχεδίου (βίντεο+φωτο)

Μια από τις μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα την Πέμπτη 10 Ιουνίου.

Χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα βρέθηκαν στον δρόμο για να διαδηλώσουν ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα Χατζηδάκη, που μεταξύ άλλων θεσμοθετεί τη δυνατότητα επιβολής 10ωρης εργασίας.

Από νωρίς το πρωί απεργιακές φρουρές περιφρουρούσαν την απεργία σε κομβικές επιχειρήσεις, μεταξύ άλλων στα Public, την Εθνική Τράπεζα στη Σταδίου και στα ΕΛΤΑ Αργυρούπολης. Από τις 10:30 μέλη πρωτοβάθμιων σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και πολιτικών οργανώσεων της μαχόμενης Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου άρχισαν να συγκεντρώνονται στα Χαυτεία, στην ανεξάρτητη ταξική απεργιακή συγκέντρωση.

Καταγγελία μέλους του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ: “Η εργοδοσία του ΣΚΑΙ στήνει απεργοσπαστικό μηχανισμό”!

Στην καταγγελία ότι η εργοδοσία του ΣΚΑΙ προχωρά στο στήσιμο απεργοσπαστικού μηχανισμού ενόψει της απεργίας της 10ης Ιουνίου, στην οποία συμμετέχουν και οι δημοσιογράφοι, προχώρησε η δημοσιογράφος της ΕΡΤ και μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, Μάχη Νικολάρα.

Συγκεκριμένα, με ανάρτησή της καταγγέλλει πως η εργοδοσία στον ΣΚΑΙ απειλεί και εκβιάζει δημοσιογράφους να εργαστούν παρουσιάζοντας το πρόγραμμα “απεργιακό”!

Περί απεργίας και …τριχών

του Σπύρου Αλεξίου

Η συζήτηση για τη στάση των πολιτικών δυνάμεων, ειδικά της αριστεράς, ειδικά για την απεργία έχει νόημα. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να εκφραστεί στο συνδικαλιστικό κίνημα αυτό που υπάρχει και στην πραγματική ζωή, να απομονωθεί πλήρως και να τεθεί εκτός συζήτησης η αντεργατική συμμορία.

Δεν παύει όμως να είναι το δευτερεύον. Το πρωτεύον είναι η έλλειψη ελπίδας στους εργαζόμενους πως μπορούν να ανατρέψουν έναν αντεργατικό νόμο, να έχουν υλικές ή θεσμικές κατακτήσεις. Έλλειψη ελπίδας που δεν συνδέεται κυρίως με συσχετισμούς ή προσανατολισμό του κινήματος, είναι πολύ πιο βαθιά η ρήξη και αφορά την ίδια την έννοια της συλλογικότητας και της συλλογικής δράσης, την συνείδηση της ταξικής θέσης. Σε μεγάλο βαθμό πηγάζει κι από τις βαθιές αλλαγές στην ίδια την παραγωγική διαδικασία και τη θέση των εργαζόμενων σε αυτήν.

Η κυβέρνηση της ΝΔ βραβεύει τους συμμάχους της ολιγάρχες της TV

Πρωτοβουλία για την Ανατροπή

Δήλωση της εκπροσώπου του σχήματος Πρωτοβουλία για την Ανατροπή, Ματίνας Παπαχριστούδη, στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.

Το νομοσχέδιο Πέτσα είναι το εργαλείο της κυβέρνησης της Ν.Δ για να ρίξει «μαύρο» σε ό,τι απέμεινε από εργασιακά δικαιώματα και σταθερές εργασιακές σχέσεις στον τομέα της οπτικοακουστικής παραγωγής. Με πρόσχημα την ενσωμάτωση της νέας Ευρωπαϊκής Τηλεοπτικής Οδηγίας η οποία όφειλε να γίνει νόμος του κράτους εδώ και 20 μήνες, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υιοθετεί όλες τις απαιτήσεις των ολιγαρχών στα media, κάνοντας τις θέσεις τους νομοθετικές διατάξεις.

Στον “γύψο” οι απεργίες

Του Δημήτρη Κωστάκου

Ασφυκτικό κλοιό γύρω από τους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους τους δημιουργεί η κυβέρνηση, με διατάξεις του υπό επεξεργασία νομοσχεδίου για τις εργασιακές σχέσεις.

Το… πουλόβερ του συνδικαλισμού ξηλώνεται σταθερά την τελευταία δεκαετία των μνημονίων.

Οι θυελλώδεις αντιδράσεις των εργαζομένων κατά τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, προφανώς αποτελούν οδηγό για την κυβέρνηση, η οποία πίσω από το επιχείρημα της ανάγκης “εκσυγχρονισμού του νομοθετικού πλαισίου λειτουργίας των συνδικάτων”, επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νεοφιλελεύθερο ανάχωμα στις αντιδράσεις που ήδη προκαλούν τα μέτρα που έχει λάβει (και θα λάβει) ελέω υγιειονομικής κρίσης.

OTE: Εργοδοτική ρελάνς κατά της μεγάλης απεργίας

Του Δημήτρη Σταμούλη

Στην αντεπίθεση επιχείρησε να περάσει η διοίκηση του ΟΤΕ μετά την αναστολή της απεργίας των εργαζομένων από την ηγεσία της ΟΜΕ-ΟΤΕ. Η Ομοσπονδία «έκλεισε» την πετυχημένη απεργία τριών εβδομάδων με τρίωρη στάση εργασίας τη Δευτέρα και συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Εργασίας, την ώρα που εντός του κτιρίου διεξαγόταν τριμερής συνάντηση, με την εργοδοσία να μην δεσμεύεται ούτε για την επαναπρόσληψη των έξι απολυμένων φυλάκων, ούτε για την υπογραφή νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) με ουσιαστικές αυξήσεις.

Οι απεργοί έχουν κοστίσει στη General Motors 1 δισ. δολάρια

Η απεργία των εργαζομένων στην αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία General Motors ξεκίνησε στις 16 Σεπτεμβρίου και έχει κοστίσει στην εταιρεία 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Οι απεργοί διεκδικούν καλύτερες αποδοχές, εργασιακή ασφάλεια και μεγαλύτερο μερίδιο από τα κέρδη της εταιρείας.

Μίλησε ο 22,5%…

Το ένα θέμα είναι η αλα ΣΕΒ και Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών παρέμβαση του κ.Μητσοτάκη κατά της απεργίας.

Το άλλο θέμα είναι ότι αυτός που ομιλεί περί “μειοψηφιών” που “ταλαιπωρούν” τις “πλειοψηφίες”, είναι ο ίδιος που στις εκλογές έλαβε το 22,5% επί του συνόλου του εκλογικού σώματος, πήρε κάτω από το 40% των έγκυρων ψήφων, ωστόσο κατέχει στη Βουλή το 53% των εδρών…

Σε απεργία οι 48.000 εργαζόμενοι της General Motors

Το ισχυρό αμερικανικό συνδικάτο των εργαζόμενων στην αυτοκινητοβιομηχανία United Auto Workers (UAW) κάλεσε περίπου 48.000 εργαζόμενους στην εταιρεία General Motors σε απεργία από τα μεσάνυχτα της Κυριακής, την πρώτη μεγάλη κινητοποίηση στη GM από το 2007, προκειμένου να ασκήσει πιέσεις στη διοίκηση της εταιρείας κατά τις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Ο αγώνας των εργαζομένων «Στο Κόκκινο» παρακαταθήκη για το μέλλον

Της Μπούλικας Μιχαλοπούλου

εργαζόμενη στο ρ/σ Στο Κόκκινο και εκπρόσωπος στο Μεικτό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ 

Μια ιστορία γνωστή στα ΜΜΕ στα μνημονιακά γρανάζια των τελευταίων χρόνων ήταν η πρόσφατη κατάσταση που δημιουργήθηκε στον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο — ιδιοκτησίας ΣΥΡΙΖΑ. Επίκληση οικονομικών προβλημάτων-μειώσεις-ατομικές συμβάσεις. Το κεφάλαιο άνοιξε τον περασμένο Νοέμβριο με το τελεσίγραφο «μειώσεις μισθών ή έξοδος από το σταθμό», εμπλουτισμένο με τη γνωστή και πολυαγαπημένη φράση του νεοφιλελεύθερου κατεστημένου, «δεν υπάρχει εναλλακτική». Η άρνηση των εργαζομένων να συναινέσουν σε αυτό το ιδιότυπο «σχέδιο βιωσιμότητας» έφερε τις απολύσεις και μαζί με αυτές τη διάρρηξη της «κόκκινης γραμμής» στις εργασιακές σχέσεις στον χώρο του ραδιοφώνου.

Μνημονιακών προσταγμάτων συνέχεια – Η απεργία και η “ψυχή” της “κυβερνώσας αριστεράς”

του Δημήτρη Α. Τραυλού – Τζανετάτου*

1. Η «καθαρή έξοδος στις αγορές», ως το νέο αφήγημα –success story– της κυβέρνησης, μετά την επιτυχή περαίωση του τρίτου μνημονίου, φαίνεται εκ πρώτης όψεως να ευνοείται από την «γενναιοδωρία» των θεσμών και την πιστοληπτική αναβάθμιση της χώρας. Ωστόσο, ο εγγενής εγκλωβισμός του εγχειρήματος αυτού στις νομοτέλειες και τα προτάγματα του κυρίαρχου νεοφιλελεύθερου μοντέλου οργάνωσης της αγοράς και συνακόλουθα η πεπερασμένη δυνατότητα συμβολής του στην υπέρβαση της, σε μεγάλο βαθμό ενισχυθείσας, αν όχι προκληθείσας από την πανθομολογουμένως πια λανθασμένη μνημονιακή συνταγή, ελληνικής κρίσης, δημιουργούν εύλογες αμφιβολίες για την πραγματοποίησή του. Πολλώ μάλλον καθώς αποτελεί συνάρτηση σημαντικών, επί του παρόντος αδιαμόρφωτων και ρευστών, παραμέτρων, όπως βασικά η απεμπλοκή ή όχι του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα, η μορφή και ο βαθμός αυστηρότητας του μεταμνημονιακού προγράμματος εποπτείας, η αντιμετώπιση του πελώριου ελληνικού χρέους και το μαξιλάρι ρευστότητας (βλ. για όλα αυτά αντί άλλων Κιμπουρόπουλου, Δρόμος της Αριστεράς, 20.01.2018, σελ. 7). Αρκεί άλλωστε να σημειωθεί ότι η επιτήρηση έχει χρονικό ορίζοντα την αποπληρωμή του 75% του χρέους!

Απεργία στη «γη των ευκαιριών»…

του Βασίλη Γρετσίστα

Μετά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και την πρόσκληση του στους «έξυπνους επενδυτές», ήρθε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με μαγνητοσκοπημένο μήνυμά του, να δηλώσει ότι «η γη των ευκαιριών έχει τις πύλες της ανοιχτές για εξαιρετικά επικερδείς επενδύσεις». Δυό μέρες αργότερα, πραγματοποιήθηκε η γενική απεργία που είχαν προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ.

Στην επικοινωνία του συνδικαλιστικού κινήματος με τον κόσμο της εργασίας μέσω μηνυμάτων, γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου και κυρίως φωτορεπορτάζ, επικράτησε δυστυχώς η «αμερικανιά». Οι χθεσινοί τίτλοι, μαζί με τις απαραίτητες φωτογραφίες, ήταν ενδεικτικοί και απόλυτα προβλέψιμοι: «Παρέλυσε η χώρα», «Μαζική συμμετοχή», «Στάλθηκε μήνυμα συνέχισης του αγώνα και απάντηση σε κυβέρνηση, εργοδοσία και τους ανθρώπους της», «Μεγάλο το ενδιαφέρον του γερμανικού Τύπου για τις κινητοποιήσεις». Πώς γίνεται και είναι όλοι ευχαριστημένοι…

Έξυπνοι επενδυτές, αφελείς απεργοί…

του Βασίλη Γρετσίστα*

«Υπάρχουν πολλοί Αμερικανοί επενδυτές που ενδιαφέρονται να συμμετέχουν σε προγράμματα στην Ελλάδα επειδή κάθε έξυπνος επενδυτής θα ενδιαφερόταν για μια οικονομία που τώρα ξεκινά να σημειώνει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης». Αυτό υπογράμμισε ο κ. Τζανακόπουλος σε συνέντευξή του στο CNBC.

Άραγε αυτή η πρόσκληση, ποιους υπολογίζει σαν έξυπνους επενδυτές; Ασφαλώς όχι μόνο αυτούς που αντιλαμβάνονται την απλοχεριά της κυβέρνησης να νομοθετήσει και να εφαρμόσει όλα τα προαπαιτούμενα που έχει συμφωνήσει. Γιατί αυτό είναι σαφές ακόμα και για τους λιγότερο έξυπνους.

Ανάμεσα σε εκείνα που έχουν στ’ αλήθεια σημασία για την κυβέρνηση, είναι η προσέλκυση του ενδιαφέροντος όσων έχουν όφελος να κατανοούν τον μεγάλο αγώνα που κάνει η παρέα του Μαξίμου να διατηρήσει και να επεκτείνει τις κατακτήσεις των δανειστών στο πεδίο της αποδιάρθρωσης της αγοράς εργασίας. Η ουσία και το εύρος των νομοθετικών παρεμβάσεων που οδήγησαν στην πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί. Το ενδιαφέρον τώρα οδηγείται με καπατσοσύνη στις τελευταίες αναγκαίες νομοθετικές πινελιές.

Καταργούν την απεργία, θωρακίζουν το σύστημα

του Δημήτρη Σταμούλη

Ο τρόπος που η κυβέρνηση σκέφτηκε να δράσει με την απεργοκτόνο (ν)τροπολογία είναι άκρως ενδεικτικός των προθέσεών της, αντιγράφοντας τις πιο άθλιες πρακτικές του σύγχρονου αστικού κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού της εποχής μας.

Επίθεση κατά μέτωπο στο πιο στοιχειώδες δικαίωμα των εργαζομένων να αντιστέκονται και να διεκδικούν από τον εργοδότη, την κυβέρνηση και το κεφάλαιο τα δικαιώματά τους εξαπέλυσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την περασμένη εβδομάδα, επιχειρώντας ένα στρατηγικό κτύπημα στο μαχόμενο ταξικό εργατικό κίνημα, που όμοιό του δεν έχουμε γνωρίσει τις τελευταίες δεκαετίες. Η «γλυκιά τριαντάρα» υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου μέσα σε μια νύχτα μεταμορφώθηκε σε «κακάσχημο» γερο-Λάσκαρη, ο οποίος πριν από ακριβώς 40 χρόνια, ως υπουργός Εργασίας της ΝΔ του Κ. Καραμανλή, επιχείρησε με τον περιβόητο νόμο 330 να «καταργήσει την ταξική πάλη». Δεν είχε κανέναν ενδοιασμό στο «παρά πέντε» και σε άσχετο νομοσχέδιο άλλου υπουργείου, να κατεβάσει τροπολογία για τον τρόπο με τον οποίο θα λαμβάνονται οι αποφάσεις για την κήρυξη απεργίας. Σε ένα μόλις άρθρο, ήθελαν να ψηφίσουν ότι θα απαιτείται ειδική απαρτία κατά τις γενικές συνελεύσεις πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων σε περίπτωση συζήτησης και λήψης απόφασης κήρυξης απεργίας: «Απαιτείται η παρουσία τουλάχιστον ενός δευτέρου (1/2) των οικονομικά τακτοποιημένων μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης». Ουσιαστικά, η κυβέρνηση επιδιώκει να καταργήσει το άρθρο 8 του νόμου 1264/1982, που προβλέπει πως για να ληφθεί απόφαση στις συνελεύσεις των σωματείων απαιτείται η παρουσία τουλάχιστον του 1/3 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών ή του 1/4 ή ακόμη και του 1/5 αν δεν υπάρχει απαρτία. Στα πλάνα της κυβέρνησης ήταν η τροπολογία να ψηφιζόταν την επομένη, υλοποιώντας κατά γράμμα τα «συμφωνηθέντα» με τους δανειστές.

Απεργιακή απάντηση στις απολύσεις της Λουφτχάνσα

Αντιδράσεις κατά αποστολής υπηρεσιών στην …Πορτογαλία!

Πετυχημένη ήταν η 24ωρη απεργία που πραγματοποίησαν την Δευτέρα οι εργαζόμενοι που ανήκουν στον όμιλο της Λουφτχάνσα (αεροπορική Λουφτχάνσα, Σουίς, και Λουφτχάνσα Κάργκο) μετά από την απόφαση του Συλλόγου Προσωπικού Εναέριων Μεταφορών (ΣΠΕΜ) να απαντήσει αγωνιστικά στα σχέδια του γερμανικού αερομεταφορέα να προβεί σε μείωση του προσωπικού του στην Αθήνα. Η συμμετοχή άγγιξε το 90% ενώ οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν με πλακάτ στο χώρο του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» όπου βρίσκονται τα σταντ των διεθνών αεροπορικών εταιρειών και μοίρασαν υλικό με τα αιτήματά τους στο επιβατικό κοινό. Στο χώρο παραβρέθηκαν και άλλοι εργαζόμενοι και συνδικαλιστές άλλα σωματεία στο αεροπορικό έργο, από την κλαδική ομοσπονδία (ΟΠΑΜ), το ΕΚΑ κ.α.

ΑΠΕΡΓΙΑ: Παραμένει ακόμη αποτελεσματική;

Στις 17 Μαΐου 2017, πραγματοποιήθηκε ακόμη μια απεργία με ισχνή συμμετοχή και παρουσία στις κινητοποιήσεις, δεδομένου ότι την ίδια ώρα στο κοινοβούλιο ψηφιζόταν ακόμη ένα «μνημόνιο», στο οποίο περιλαμβάνεται μια σειρά μέτρων που σπρώχνουν ακόμη περισσότερους ανθρώπους στα όρια της φτώχειας και εξαθλίωσης, εντείνοντας τις συνθήκες απόγνωσης για μεγάλα κομμάτια πληθυσμού.

Και όμως, παρ’ ότι οι συνθήκες και φαίνονται και είναι τραγικές για πάρα πολλούς ανθρώπους, μια νηνεμία απλώνεται στον ελλαδικό ουρανό. Ασφαλώς και πιστεύουμε ότι αυτή η κατάσταση δεν θα είναι εσαεί σταθερή, αλλά θα μεταβληθεί σε καταιγίδα, που πιστεύουμε να είναι προς την απελευθερωτική προοπτική. Διότι καταστάσεις νηνεμίας και καταιγίδας πάντα υπήρχαν στο κοινωνικό γίγνεσθαι, όμως η απελευθερωτική προοπτική είναι το ζητούμενο και όχι μια εξεγερτική/επαναστατική μεταβολή της εξουσιαστικής διαχείρισης. Σημασία δεν έχει η αλλαγή σκυτάλης, αλλά η κατάργηση αυτής.

Έτοιμοι για πόλεμο οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι

Εκτεταμένα επεισόδια και χιλιάδες δακρυγόνα και χημικά στο Οβιδέο

Με αυτοσχέδιες ρουκέτες και ασπίδες αποφάσισαν να «υποδεχθούν» οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι τα νέα μέτρα λιτότητας και τις αστυνομικές δυνάμεις, που κατέφτασαν στην πόλη Οβιδέο, για να αντιμετωπίσουν την εκτροχιασμένη κατάσταση.