Με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουνε ειδήσεις

Στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο υπουργός Παιδείας δεν έχει πάρει πτυχίο. Σιγά, εδώ το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει αναλάβει ένας στρατιωτικός. Αλλά και τι έγινε, εδώ η μισή κυβέρνηση αποτελείται από στελέχη βγαλμένα κατευθείαν από το ΠΑΣΟΚ. Όμως και πάλι, ποιος συγκινείται; Εδώ συνεργάζεται με μία ομάδα συντηριτικών, ακροδεξιών και εθνικοφρόνων. Αλλά τι να περιμένει κανείς; Εδώ ψήφισε μνημόνιο.

Οι παλιότεροι έλεγαν πως τον Αύγουστο δεν υπάρχουνε ειδήσεις.

Το καλοκαίρι που πέρασε ο Αύγουστος ήταν γεμάτος ειδήσεις. Και μνημόνια είχε. Και εκλογές είχε. Και διασπάσεις. Και καταστολή. Και τα όλα του.

Σήμερα είμαι άνθρωπος, σήμερα μπορώ να κλάψω

«Σήμερα είμαι άνθρωπος, σήμερα μπορώ να κλάψω». Η γυναίκα που προφέρει αυτά τα βαριά λόγια είναι επιζήσασα του γκέτο της Βαρσοβίας. Παρακολουθεί μια ταινία, με σκηνές από τον τόπο μαρτυρίου εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων, όσων πέθαναν από πείνα και επιδημίες, αφού πρώτα απανθρωπίστηκαν.

Η γυναίκα που μπορεί να κλάψει, ύστερα από 68 χρόνια, τον χρόνο της κινηματογράφησης ήταν κορίτσι δέκα ετών. Στα πεζοδρόμια του γκέτο περπατούσε πλάι σε πτώματα, δεν γυρνούσε ποτέ να τα κοιτάξει, γιατί φοβόταν μην έρθει η δική της σειρά. Τότε δεν μπορούσε να κλάψει. Τώρα είναι ευτυχισμένη που μπορεί.

Καταστρέφοντας το χριστουγεννιάτικο πνεύμα

Αυτοί οι τύποι που ασχολούνται με την, εσχάτως δυστυχώς διάσημη μόδα του yarn bombing, είναι επιεικώς για πέταμα.

Δεν υπάρχει επιχείρημα υπέρ μιας ομάδας ανθρώπων που ενώ

α) τους αρέσει το πλέξιμο και

β) θέλουν να φτιάξουν διάφορα ωραία πράγματα, επιλέγουν αντί να φτιάξουν πουλόβερ για τους αστέγους, να ντύσουν δέντρα. Άνθρωποι οι οποίοι, έστω και σε επίπεδο φιλανθρωπίας, έστω και χωρίς καμία πολιτική σκέψη, έχουν την δυνατότητα να βοηθήσουν κάποιους λίγους να κρυώνουν λιγότερο, επιλέγουν να ντύσουν δέντρα.  Η πραγματικότητα μας τρολλάρει κανονικά τελευταία. Θα ήταν χαλαρά για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα.