Ο αντιφασισμός αντίκειται στους κανονισμούς δημοσίευσης του Facebook;

«Τα αντιφασιστικά βιβλία και αναρτήσεις μπλοκάρονται και λογοκρίνονται κατά εξακολούθηση από τον πολυεθνικό όμιλο Facebook» αναφέρουν σε ανακοίνωση – καταγγελία οι εκδόσεις ΚΨΜ και περιγράφουν τι έχει συμβεί. Παράλληλα, παρουσιάζουν άλλους τρόπους επικοινωνίας των αναγνωστών με τις εκδόσεις:

«Εδώ και πάνω από 1 μήνα, η σελίδα των εκδόσεων ΚΨΜ στο facebook είναι μπλοκαρισμένη και δεν λειτουργεί. Ο λόγος που επικαλείται η πολυεθνική εταιρεία facebook είναι ότι μια ανάρτησή μας του… περσινού Μαρτίου παραβίαζε τους κανόνες της «κοινότητας», δηλαδή τις αρχές και την άποψη του επιχειρηματικού κολοσσού Facebook. Για ποια ανάρτηση κατέβηκε για 90 (!) μάλιστα μέρες η σελίδα του εκδοτικού οίκου μας; Για την προβολή ενός αντιφασιστικού βιβλίου, συγκεκριμένα για την ανάρτηση του εξωφύλλου της νέας-τότε-έκδοσης του Βασίλη Λιόση «Ναζισμός-τα αίτια γέννησης και γιγάντωσής του». Η ανάρτηση υποκινεί την πολιτική βία… κατά τους κανονισμούς του «μεγάλου αδερφού» Facebook.

Για τους… “αντιφασίστες” με την “καταλερωμένη φωλιά”

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η δίκη και η καταδίκη των ναζι της Χρυσής Αυγής είναι πολύτιμη και για τούτο: Απέδειξε πόσο σάπιο και παρηκμασμένο είναι το αστικό πολιτικό σύστημα, αυτό που σήμερα οι νεοδικομματικές συνιστώσες του, εμβληματικής σαπίλας φυσιογνωμίες του και σεσημασμένα μιντιακά του περιτρίμματα τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιός υπήρξε περισσότερο ή λιγότερο… “αντιφασίστας”.

Σε αυτά τα… “αντιφασιστικά” καλλιστεία του ποντιοπιλατισμού, του φαρισαισμού και της αηδίας, ανάμεσα στους πρωταγωνιστές τους, θα βρείτε κι εκείνους που υπέθαλψαν, που πρόβαλλαν, που διαφήμισαν, που εναγκαλίστηκαν, που συνυπήρξαν, που ανέχτηκαν όλα αυτά τα χρόνια τον εσμό των ναζιστών.

Πόσο φασίστες είναι οι εχθροί του αντιφασισμού;

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Οι δηλώσεις των τελευταίων ημερών από τον πρόεδρο των ΗΠΑ παραπέμπουν σε έναν υπερήλικα φασίστα με γεροντική άνοια, ο οποίος δεν είναι πλέον σε θέση να κρύψει τις πραγματικές του απόψεις.

Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότερες από αυτές τις απόψεις έχουν ειπωθεί από δεκάδες Έλληνες πολιτικούς και δημοσιογράφους όταν η Ελλάδα βρισκόταν σε ανάλογες συνθήκες – παραδείγματος χάριν στη μεγάλη εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.

Ο άνθρωπος βέβαια που παρουσιάζει απόλυτη ταύτιση με το σύνολο των απόψεων του Τραμπ είναι ο επιλεγμένος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης.

Θ. Καμπαγιάννης: Τα εγκληματικά στοιχεία του φασιστικού περιθωρίου δεν τρομοκρατούν κανέναν

Από το ύποπτο Μούσι

Τραμπουκισμοί Μίχου εναντίον του συνηγόρου και εναντίον μάρτυρα για την υπόθεση του Συνεργείου

Δήλωση του δικηγόρου Θανάση Καμπαγιάννη για τους τραμπουκισμούς του Μίχου στην Ευελπίδων:

Σήμερα, 29/10/2018, ήταν προγραμματισμένη ενώπιον του Β’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών η εκδίκαση της υπόθεσης του «Συνεργείου», που αφορά επίθεση τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής, με επικεφαλής τους υπόδικους για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης βουλευτές της Λαγό και Μίχο, σε κοινωνικό χώρο στην Ηλιούπολη τον Ιούλιο του 2013. Κατόπιν αιτήματος του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Δημήτριου Ζώτου για σύντομη αναβολή λόγω κωλύματος, που υποβλήθηκε στο δικαστήριο από τον υπογράφοντα δικηγόρο Θανάση Καμπαγιάννη, το δικαστήριο αποπειράθηκε τη διακοπή της συνεδρίασης για την 13/11/2018, αλλά εξαιτίας κωλυμάτων δικηγόρων υπεράσπισης, ανέβαλε για την 11/1/2019.

Υπάρχουν φασίστες στην Ελλάδα; Το πρόβλημα της λαϊκής υποστήριξης στο φασισμό στις συνθήκες της κρίσης

Του Βαγγέλη Λαγού

Το τελευταίο διάστημα και με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα, γίναμε μάρτυρες της οργανωμένης επανάκαμψης του χρυσαυγίτικου λόγου και δράσης στη δημόσια σφαίρα. Ταυτόχρονα,  επανεμφανίστηκε στη δημόσια συζήτηση μια προβληματική που είχε υποχωρήσει (έως και εξαφανιστεί) μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τη σύλληψη και παραπομπή σε δίκη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Πρόκειται για την άποψη που εκφράστηκε πάλι πρόσφατα από συμπολιτευόμενο βουλευτή, ο οποίος υποστήριξε σε συνέντευξή του, ότι οι ψηφοφόροι της ΧΑ «δεν έχουν σχέση με το ρατσισμό και τον φασισμό», αλλά είναι «απλοί άνθρωποι» που έχουν «παρασυρθεί» στην υποστήριξη του φασισμού», καθώς «αγωνιούν για να βρουν μία λύση επιβίωσης».[1] Η άποψη αυτή εκφράστηκε εν πολλοίς και από άλλους συμπολιτευόμενους πολιτικούς που προσπάθησαν να εξηγήσουν την κυβερνητική απόπειρα προσέγγισης των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής μέσω της συμπερίληψής της στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» που αποκαλείται «εθνικά θέματα», κατά την πρόσφατη κοινή επίσκεψη μελών της κυβέρνησης και βουλευτών της Χρυσής Αυγής στο Καστελόριζο.

Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης επανενεργοποίησαν ένα, εδώ και καιρό, απαξιωμένο στη δημόσια συζήτηση, εξηγητικό-ερμηνευτικό σχήμα για την ενίσχυση του φασισμού στο πλαίσιο της κρίσης. Το σχήμα αυτό είχε εμφανιστεί κατά τη φάση του σοκ που προκάλεσε η είσοδος της ΧΑ στη Βουλή και, για ένα διάστημα, είχε επικρατήσει στον δημόσιο λόγο γύρω από τα αίτια και το νόημα της εκλογικής ενίσχυσης του φασισμού στην Ελλάδα της κρίσης. Είχε όμως σταδιακά εγκαταλειφθεί, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Πρόκειται για την απόπειρα εξήγησης και ερμηνείας της λαϊκής ψήφου στο ναζιστικό κόμμα μέσα από την επίκληση της οργής και της απελπισίας των πολιτών μπροστά στις καταστροφικές, για την κοινωνία, πολιτικές λιτότητας.

Στόχος φασιστών οι δημοσιογράφοι που τους ξεσκεπάζουν

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Τα κρούσματα πληθαίνουν. Ακροδεξιοί, φασίστες, ναζιστές χρησιμοποιούν ως «όπλο» προπαγάνδας αλλά και ως μέσο εκφοβισμού και τρομοκράτισης τα κοινωνικά δίκτυα και τις ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο. Στο φαινόμενο που ολοένα και γιγαντώνεται δηλητηριάζοντας ολόκληρες κοινωνίες, άρχισαν επιτέλους να αντιδρούν οι επαγγελματίες του χώρου των ΜΜΕ. Όχι όμως μαζικά. Η αντίδραση είναι μεμονωμένη, ατομική, γίνεται στις προσωπικές αναρτήσεις τους στα κοινωνικά δίκτυα ή ιστοσελίδες. Υπάρχει η πρόσφατη φωτεινή εξαίρεση στη Λέσβο, όπου συλλογικά οι δημοσιογράφοι στο νησί, εργαζόμενοι σε εφημερίδες, ιστοσελίδες ή ανταποκριτές ΜΜΕ της Αθήνας, βγήκαν ενεργά, απήργησαν και κατήγγειλαν τις φασιστικές προκλήσεις, αλλά και τη ανοχή των κρατικών-πολιτικών φορέων. Ο κλάδος, ωστόσο, δεν έχει ακόμη «ενημερωθεί» ότι το αυγό του φιδιού έσπασε και ο φασισμός σέρνεται στα πόδια του επαγγέλματος του.

Το φασιστικό φίδι ξανασηκώνει κεφάλι. Να το τσακίσουμε!

Του Γιάννη Ελαφρού

Η δολοφονική επίθεση της Χρυσής Αυγής στη Φαβέλα αποκάλυψε την αναθέρμανση της δράσης των νεοναζί, που επιδιώκουν να αξιοποιήσουν το ευρύτερο εθνικιστικό κλίμα και την αντίδραση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Μια μαζική και μαχητική διαδήλωση στο κέντρο του Πειραιά έδωσε προχθές απάντηση στη δολοφονική επίθεση Χρυσαυγιτών στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Φαβέλα στο Μικρολίμανο την περασμένη Κυριακή. Η Φαβέλα, καταλήψεις προσφύγων, αντιφασιστικές οργανώσεις, η Εργατική Λέσχη Κερατσινίου, άλλες συλλογικότητες και πλήθος κόσμου απέδειξαν πως η προσπάθεια εκφοβισμού από τους νεοναζί ηττήθηκε, έσπασε στην πράξη! Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, γιατί η μάχη με τον φασισμό θα είναι μακρόχρονη και απαιτείται αποφασιστικότητα, σχέδιο, λαϊκότητα και συνολική αντίληψη για μια νικηφόρα αντιπαράθεση σε όλα τα επίπεδα: και στον δρόμο και στους χώρους δουλειάς και σπουδών και στην πολιτική και στη σφαίρα των ιδεών και του πολιτισμού.

(Ενάντια στην) μυθοποίηση του ναζισμού

Του Χρήστου Σκυλλάκου

Με αφορμή την ταινία “The Man with the iron heart” για την εκτέλεση του αρχιναζιστή Ράινχαρντ Χάιντριχ

Η ταινία βγήκε μέσα στις γιορτές στις ελληνικές αίθουσες. Και κάθε ταινία αξιώνει θεατές. Και κάθε θεατής δικαιούται να κρίνει. Και κάθε κρίση πρέπει να τοποθετείται μέσα σε ένα πλαίσιο ιστορικό, κοινωνικό και όπως και πλαίσιο αναγκαιότητας προβολής του στο σήμερα. Οι ταινίες δεν είναι αθώα παιχνίδια. Είναι προώθηση γνώμης. Είτε ορατά είτε υπαινικτικά εισβάλλουν στο μυαλό μας και προφανώς καλά κάνουν. Η ταινία για την οποία θα μιλήσουμε δημιουργεί ένα πορτρέτο (θα δούμε παρακάτω τι τύπου) του επονομαζόμενου «Χασάπη της Πράγας» ή του «Δήμιου», ή του «Ξανθού κτήνους» και κυρίως του «Άνδρα με την σιδερένια καρδιά» όπως τον μνημόνευε ο Χίτλερ και αληθεύει πως με πλάγιους τρόπους μνημονεύει και η προαναφερθείσα ταινία. Μιλάμε για τον αρχιναζιστή των SS Ράινχαρντ Χάιντριχ.

Κάποια ιστορικά στοιχεία: Δεύτερος στην ιεραρχία μετά τον Χίμλερ. Ο υπεύθυνος της ιδέας της «Τελικής λύσης» του εβραϊκού προβλήματος. Δηλαδή ο οργανωτής του τρόπου που οι ναζί θα ξεμπερδέψουν μια και καλή με τους Εβραίους μην αφήνοντας κανέναν ζωντανό στα στρατόπεδα εξόντωσης -εφόσον πρώτα διαθέσουν τα χέρια τους για την προσφορά τσάμπα εργασίας στα στρατόπεδα «συγκέντρωσης»-. Μια κτηνώδης προσωπικότητα που πάλι καλά και πρόλαβε η τσεχοσλοβάκικη αντίσταση και τον εκτέλεσε στην μέση του δρόμου και μέρα μεσημέρι. Πράξη αξιοθαύμαστη. Πρώτη φορά ως τότε που είχε εκτελεστεί τέτοιας κλίμακας στέλεχος των ναζί και σε δημόσια θέα –ως απόρροια και του τσεχοσλοβάκικου λαϊκού μίσους εναντίον του- κατοχυρώνοντάς τη αμέσως στην μνήμη της ιστορίας ως μια δυναμική αντιναζιστική παρέμβαση. Για τους τσεχοσλοβάκους ο Χάιντριχ δεν ήταν μύθος. Δεν πολυνοιαζόταν αν παίζει ή όχι καλό βιολί, αν αγαπά την γυναίκα του και το παιδί του ή αν ανελισσόταν λόγω της φασιστικά ακλόνητης προσωπικότητας του στην ιεραρχία των ναζί. Ήξεραν πως αντιπροσώπευε κατοχική δύναμη, πως ήταν ναζιστής και πως εκτελούσε κατά συρροή τα παιδιά τους, τις γυναίκες τους, τους γονείς τους και τους ίδιους. Έτσι λοιπόν, μια σφαίρα, μια χειροβομβίδα και ο Χάιντριχ τέλος. Το 2018 γιατί όμως επανερχόμαστε; Τι ακριβώς μπορεί να μας διδάξει μια ιστορία για αυτόν; Γιατί ενημερωνόμαστε για τις παραπάνω πληροφορίες της προσωπικής του ζωής; Και πόσο σίγουροι μπορεί να είμαστε για το αν αυτές οι πληροφορίες είναι αληθινές και όχι ύποπτα μεθοδευμένες αφηγήσεις μέσα στα χρόνια που αποσκοπούν να αθωώσουν ή να εξήρουν στο πρόσωπο του ολόκληρο τον ναζισμό;

Υπάρχουν φασίστες στην Ελλάδα; Το πρόβλημα της λαϊκής υποστήριξης στο φασισμό στις συνθήκες της κρίσης …

Του Βαγγέλη Λαγού

Το τελευταίο διάστημα και με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα, γίναμε μάρτυρες της οργανωμένης επανάκαμψης του χρυσαυγίτικου λόγου και δράσης στη δημόσια σφαίρα. Ταυτόχρονα,  επανεμφανίστηκε στη δημόσια συζήτηση μια προβληματική που είχε υποχωρήσει (έως και εξαφανιστεί) μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τη σύλληψη και παραπομπή σε δίκη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Πρόκειται για την άποψη που εκφράστηκε πάλι πρόσφατα από συμπολιτευόμενο βουλευτή, ο οποίος υποστήριξε σε συνέντευξή του, ότι οι ψηφοφόροι της ΧΑ «δεν έχουν σχέση με το ρατσισμό και τον φασισμό», αλλά είναι «απλοί άνθρωποι» που έχουν «παρασυρθεί» στην υποστήριξη του φασισμού», καθώς «αγωνιούν για να βρουν μία λύση επιβίωσης».[1] Η άποψη αυτή εκφράστηκε εν πολλοίς και από άλλους συμπολιτευόμενους πολιτικούς που προσπάθησαν να εξηγήσουν την κυβερνητική απόπειρα προσέγγισης των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής μέσω της συμπερίληψής της στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» που αποκαλείται «εθνικά θέματα», κατά την πρόσφατη κοινή επίσκεψη μελών της κυβέρνησης και βουλευτών της Χρυσής Αυγής στο Καστελόριζο.

Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης επανενεργοποίησαν ένα, εδώ και καιρό, απαξιωμένο στη δημόσια συζήτηση, εξηγητικό-ερμηνευτικό σχήμα για την ενίσχυση του φασισμού στο πλαίσιο της κρίσης. Το σχήμα αυτό είχε εμφανιστεί κατά τη φάση του σοκ που προκάλεσε η είσοδος της ΧΑ στη Βουλή και, για ένα διάστημα, είχε επικρατήσει στον δημόσιο λόγο γύρω από τα αίτια και το νόημα της εκλογικής ενίσχυσης του φασισμού στην Ελλάδα της κρίσης. Είχε όμως σταδιακά εγκαταλειφθεί, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Πρόκειται για την απόπειρα εξήγησης και ερμηνείας της λαϊκής ψήφου στο ναζιστικό κόμμα μέσα από την επίκληση της οργής και της απελπισίας των πολιτών μπροστά στις καταστροφικές, για την κοινωνία, πολιτικές λιτότητας.

Αγάπη και στοργή για κάθε ναζιστή

by To Skouliki Tom

Σοκ έχει προκαλέσει δημοσίευμα της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος που λέει ότι ανήμερα της συμπλήρωσης ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τάγμα εφόδου χρυσαυγιτών έστησε ενέδρα σε φίλο του στον Άγιο Αντώνιο και τον τραυμάτισε με κατσαβίδι.

Κατόπιν, οι χρυσαυγίτες λήστεψαν μια μαθήτρια που βρισκόταν μαζί του κι εξαφανίστηκαν.

Σύμφωνα με την Ένωση Πασιφιστών Αντιφασιστών Ελλάδος (ΕΠΑΕ), κίνητρο των δραστών ήταν η αγάπη που τρέφουν για τα βιβλία, αφού αρχικά προσφέρθηκαν να αγοράσουν από τον νεαρό το “Εκκρεμές του Φουκώ” που κουβαλούσε κι όταν αυτός αρνήθηκε να τους το πουλήσει, ξεκίνησαν σκληρά παζάρια μεταξύ τους με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του. 

Μάχη εντός και εκτός των αιθουσών

Της Μαρίας Παρέντη

Η υποτιθέμενη διαφορά της δημοκρατίας σε σχέση με τα φασιστικά καθεστώτα είναι πως η πρώτη βασίζεται στην αστική νομοθεσία για να επιβάλλει την θέλησή της στην κοινωνία αντί να επιχειρεί να το κάνει μέσω των όπλων και των βασανιστηρίων.

Όσο και να θέλει κανείς να πιστέψει στην απόδοση δικαίου, μια βόλτα στα ελληνικά δικαστήρια, μια αναζήτηση στα αρχεία θα τον πείσει πως πλειστάκις οι νόμοι γίνονται «λάστιχο» κι η ζυγαριά  γέρνει καταφανώς προς την πλευρά του αδίκου. Το γόητρο της ελληνικής δικαιοσύνης  έχει ήδη «λαβωθεί».

Θα τούς ταράξουμε στη νομιμότητα;

Του Σπύρου Μαρκέτου 

Το πλήγμα της ακροδεξιάς κυβέρνησης στη συμμορία που σκότωσε τον ηρωικό Παύλο Φύσσα μπορεί ν’ αποδοθεί σε πολλούς παράγοντες, αλλά σίγουρα όχι σε οποιεσδήποτε αντιφασιστικές ευαισθησίες του Σαμαρά και του επιτελείου του. Αυτές είναι ανύπαρκτες, όπως απέδειξαν λόγοι και πράξεις τους όλα τα περασμενα χρόνια.

Για να μη μας σαρώσει το ευρωπαϊκό ακροδεξιό τσουνάμι, του Γ.Μητραλιά

Του Γιώργου Μητραλιά

Περισσότερο κι από ειρωνεία της ιστορίας είναι… τραγωδία της ιστορίας ότι μετά από 40 χρόνια, το σύνθημα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» όχι απλώς παραμένει επίκαιρο αλλά είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Κι όποιος αμφιβάλει, ας αναρωτηθεί: μήπως δεν είναι τώρα που λέμε περισσότερο κι από τότε το ψωμί ψωμάκι;…

Μα είμαι απλά ένας εκδότης

Του Κώστα Αρβανίτη

To 1946 στη δίκη της Νυρεμβέργης καταδικάζονται σε θάνατο δι’απαγχονισμού 11 ηγέτες των Ναζί. Αυτοί είναι οι: Χέρμαν Γκέρινγκ (θα αυτοκτονήσει πριν εκτελεστεί), Γιοακίμ φον Ρίμπεντροπ, Βίλεμ Κάιτελ, Ερνστ Καλτενμπρούνερ, Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, Χανς Φρανκ, Βίλεμ Φρικ, Γιούλιους Στράιχερ, Φριτς Ζάουκελ, Άλφρεντ Γιοντλ, Άρτουρ Ζέις-Ίνκουαρτ.

Μέσα σε αυτούς βρίσκονται στρατιωτικοί καριέρας (Γιοντλ, Γκέρινγκ, Κάιτελ), κυβερνήτες κατεχόμενων περιοχών (Φρανκ, Φρικ, Ίνκουαρτ), στελέχη της κυβέρνησης όπως ο Ζάουκελ (αρχιτέκτονας του προγράμματος εργασίας δούλων), ο υπουργός εξωτερικών Ρίμπεντροπ, ο ιδεολόγος της Άρειας Φυλής και της εξόντωσης των υπόλοιπων Ρόζενμπεργκ και ο ανώτατος αρχηγός της αστυνομίας και των SS  Καλτενμπρούνερ. Όλοι βρίσκονται βαθιά μπλεγμένοι στα ναζιστικά εγκλήματα.

«Πήγα για κατάθεση και βρέθηκα κατηγορούμενη»

Της Νελλης Ψαρρού

απο τον Αγώνα της Κρήτης

Η Μαργαρίτα Παπαμηνά είναι η δασκάλα που στοχοποιήθηκε από τα μέλη της Χρυσής Αυγής και κατηγορήθηκε για «υποκίνηση του πλήθους» εναντίον τους στα γεγονότα της προηγούμενης Τρίτης 2 Απριλίου (που οδήγησαν τον ακροδεξιό υποψήφιο βουλευτή στη… θάλασσα)! Όλως τυχαίως, πρόκειται για μια ιδιαίτερα ενεργή γυναίκα που συμμετέχει στα κοινά, συνδικαλίστρια εκλεγμένη στο ΔΣ του νομαρχιακού τμήματος της ΑΔΕΔΥ αλλά και ενεργό μέλος στο αντιφασιστικό κίνημα των Χανίων. Συνομιλήσαμε μαζί της σχετικά με τα γεγονότα που συνέβησαν την Τρίτη 2 Απριλίου στο λιμάνι των Χανίων και τον τρόπο που την ενέπλεξαν σε αυτά.

«Έλα Βλάμη, μπες μέσα…»

Το Λόμπι της Σφαγής

Είμαι ένα ανερμάτιστο παραζαλισμένο κοτόπουλο. Είμαι ένα τσουλάκι της Ιστορίας. Είμαι ένας παρατηρητής της Ιστορίας. Είμαι αυτός που βρίσκεται πάντα δυο σελίδες πίσω από το έργο. Όσο οργίζομαι με τη σελίδα οκτώ, η σελίδα δέκα γράφεται. Φτάνω απεγνωσμένος στη σελίδα δέκα και η δώδεκα είναι πια ολοκληρωμένη. Δώδεκα. Η ελπίδα μου κρεμάστηκε. Είδες;  Το έριξα στην πλάκα. Ή στην πλάκα θα το ρίχνω ή στην κακομοιριά. Όχι στη δράση. Ακόμα χειρότερα, όχι στην κατανόηση. Δεν με ενδιαφέρει να καταλάβω. Είναι πολύπλοκο πράγμα η κατανόηση. Απαιτεί προσπάθεια διαρκή. Κι ίσως δεν με συμφέρει να καταλάβω. Γιατί αν καταλάβω, θα καταλάβω ότι έφταιξα, ότι έφταιξα πολιτικά, ότι έφταιξα ως πολίτης. Αν καταλάβω θα καταλάβω ότι φταίω και τώρα. Αυτήν την στιγμή. Ειδικά αυτήν τη στιγμή. Ότι φταίω τώρα για όλους τους επόμενους μήνες και χρόνια, που τώρα, αυτή τη στιγμή, διαμορφώνω. Με το να μην σηκώνομαι να δράσω. Και με το να μην κάθομαι να καταλάβω.