Οι «ταραξίαι», ο ΣΥΡΙΖΑ και το σύνδρομο του Άμλετ

Του Χάρη Παπαχαραλάμπους

Περίεργες αρρυθμίες και παράξενες παραφωνίες ανθούν στον περί δημόσιας ασφάλειας λόγο της κυβέρνησης. Αποτελούν συμπτώματα προφανούς αλλοίωσης της πολιτικής φυσιογνωμίας της στον ευαίσθητο για τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα χώρο της ποινικής καταστολής. Στο πλαίσιο αυτό σημειώνουμε λοιπόν τα εξής προς σκέψη και προβληματισμό χωρίς καμία επιθυμία εστίασης σε συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά με αφορμή ευρύτερα γνωστές ειδήσεις της πρόσφατης επικαιρότητας.

Πρώτον, δεν είναι ορατή η στόχευση της απεύθυνσης μηνυμάτων εκ των ένδον προς την κυβέρνηση με όχημα τα μέσα ενημέρωσης των πολιτικών της αντιπάλων. Θα μπορούσε σε αυτή τη συνάφεια να τεθεί το γενικότερο ερώτημα περί του πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις μπορούν υπουργοί που δεν ανήκουν στα κόμματα της συμμαχικής κυβέρνησης να αλλάζουν ρόλο και να τρέπονται σε «ελευθέρως μετεωριζόμενους διανοούμενους» και σχολιαστές τύπου Καρλ Μάνχαϊμ, όταν στα κομματικά κυβερνητικά στελέχη κινήσεις «εκτός πλαισίου» δεν επιτρέπονται. Έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. και λοιπών «αναστοχαστικών δυνάμεων»;