5 Απρίλη 1944. Οι πρώτες κρεμάλες στην Αθήνα — Η μάχη για τους πέντε κρεμασμένους στα Ιλίσια

Του Ανδρέα Δενεζάκη

Οι πρώτες κρεμάλες στήνονται στην Αθήνα.
Οι Ανατολικές Συνοικίες, Καισαριανή – Κουπόνια – Ζωγράφου,
δίνουν την πρώτη μάχη του ΕΛΑΣ.

Από τους πρώτους μήνες του 1944 οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ο ελληνικός λαός έχει αρχίσει ήδη να ισχυροποιεί την Αντίστασή του. Στην Αθήνα από τα μέσα του προηγούμενου χρόνου το ΕΑΜ οργανώνει τις πρώτες αξιόλογες ένοπλες ομάδες του ΕΛΑΣ. Μετά τη Συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβρη του 1943, οι Γερμανοί υποχρεώνονται να εξοικονομήσουν στρατιωτικές δυνάμεις και ενισχύουν δραστικά τα, δημιουργημένα τον Ιούλη του 1943, Τάγματα Ασφαλείας στα οποία αναθέτουν, για λογαριασμό τους, τις εσωτερικές υποθέσεις, την αντιμετώπιση των αντιστασιακών οργανώσεων και ιδιαίτερα του ΕΛΑΣ, τη συγκέντρωση, ακόμα και με μπλόκα, εργατών για τα γερμανικά στρατιωτικά εργοστάσια,  την αστυνόμευση και την τήρηση της τάξης υπέρ των δυνάμεων κατοχής, σε συνεργασία με την Αστυνομία και την Χωροφυλακή.

Πυρ στην Αλαμάνα και φωτιά στο Γοργοπόταμο!

«Θάνατος, μαύρος αδερφός.
Θάνατος, θα γίνω αθάνατος,
πυρ στην Αλαμάνα
και φωτιά στο Γοργοπόταμο
και φωτιά στο Γοργοπόταμο»…

Το συγκεκριμένο αντάρτικο τραγούδι μέσα σε ένα στίχο περιγράφει τα κατορθώματα του «αντάρτη, κλέφτη, παλικάρι»… Από τη μάχη της Αλαμάνας μέχρι την ανατίναξη της γέφυρας στο Γοργοπόταμου πάντα ήταν ο ίδιος λαός πρωταγωνιστής, ήρωας στον αγώνα για τη λευτεριά…

Δεδομένοι και προβλέψιμοι ή απρόβλεπτα ανατρεπτικοί;

Του Γιώργου Παυλόπουλου

▸ Η αστική τάξη ξαναγράφει τους κανόνες της ταξικής πάλης, επιδιώκοντας ηρεμία εντός για να διεκδικήσει περισσότερα  εκτός συνόρων

Αργά ή γρήγορα, το πιθανότερο είναι ότι κρούσμα ή κρούσματα του νέου κορονοϊού θα εμφανιστούν και στην Ελλάδα. Πέρα από τη δικαιολογημένη και αναγκαία ανησυχία και εγρήγορση που θα συνεπάγεται μια τέτοια εξέλιξη, θα ισοδυναμεί και με… χαράς ευαγγέλια για τα αστικά ΜΜΕ. Κι αυτό διότι, πέρα από τις «τουρκικές προκλήσεις» στο Αιγαίο και την νοτιοανατολική Μεσόγειο και τον πόλεμο των αφεντικών τους στον χώρο του ποδοσφαίρου, θα έχουν ένα ακόμη θέμα για να ξεδιπλώνουν την υστερία τους. Έχοντας, στο μεταξύ, πάρει διαζύγιο από κάθε ορθολογισμό, από τα επιστημονικά δεδομένα και, βεβαίως, από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας…

Πυρ στην Αλαμάνα και φωτιά στο Γοργοπόταμο!

«Θάνατος, μαύρος αδερφός.
Θάνατος, θα γίνω αθάνατος,
πυρ στην Αλαμάνα
και φωτιά στο Γοργοπόταμο
και φωτιά στο Γοργοπόταμο»…

Το συγκεκριμένο αντάρτικο τραγούδι μέσα σε ένα στίχο περιγράφει τα κατορθώματα του «αντάρτη, κλέφτη, παλικάρι»… Από τη μάχη της Αλαμάνας μέχρι την ανατίναξη της γέφυρας στο Γοργοπόταμου πάντα ήταν ο ίδιος λαός πρωταγωνιστής, ήρωας στον αγώνα για τη λευτεριά…

Το σπίτι στον τραπεζίτη με «ιδιώνυμο» και καταστολή σε όποιον αντιστέκεται

Μπαράζ πλειστηριασμών και καταστολής σε όσους αντιστέκονται και βιομηχανία διώξεων (από τον «Ριζοσπάστη» 26/9/2018)

Kλιμακώνεται η επίθεση κυβέρνησης, τραπεζών και μηχανισμών του αστικού κράτους ενάντια στη λαϊκή κατοικία και τα χρεωμένα νοικοκυριά, με μπαράζ πλειστηριασμών σε σπίτια λαϊκών οικογενειών αλλά και με βιομηχανία διώξεων σε όσους αντιστέκονται.

Θυμίζουμε ότι στο πλαίσιο του «μεταμνημονιακού» μνημονίου, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να πολλαπλασιάσει τα ακίνητα που βγαίνουν «στο σφυρί», ώστε οι τράπεζες να ξεφορτωθούν «κόκκινα» δάνεια, αλλά και να σφιχτεί κι άλλο η θηλιά των εκβιασμών στα λαϊκά νοικοκυριά, προκειμένου να «προσέλθουν στο ταμείο».

Μέχρι τέλος του έτους, στόχος είναι να διενεργηθούν 20.000 ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε πρόσφατη έκθεσή της έκανε λόγο για 130.000 πλειστηριασμούς την ερχόμενη τριετία! Ενδεικτικό εξάλλου για το εύρος της επικείμενης επίθεσης είναι ότι η στοχοθεσία των τραπεζών για το τέλος του 2019 προβλέπει την περαιτέρω μείωση των «κόκκινων» δανείων στα 66,4 δισ. ευρώ (από 92 δισ. σήμερα), δηλαδή κατά 25,6 δισ. ευρώ.

Είναι η κραυγή των φτωχών, ηλίθιε

Του Δημήτρη Κούλαλη

ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ

«Όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, είναι οι φτωχοί που πεθαίνουν»,  έγραφε ο σπουδαίος υπαρξιστής Jean-Paul Sartre.

Τα γεγονότα στην αιματοκυλισμένη Συρία, σ’ αυτή τη γωνιά του πλανήτη που καθρεφτίζει τη βαρβαρότητα του κυρίαρχου συστήματος, εκεί όπου το έγκλημα έγινε μια θλιβερή συνήθεια, επιβεβαιώνουν καθημερινά τη διαπίστωση του φιλοσόφου.

Τις τελευταίες εβδομάδες, με τους βομβαρδισμούς από τις κυβερνητικές δυνάμεις να συνεχίζονται στην περιοχή Ουάντι Μπαράντα, σημειώνονται δολιοφθορές στο σύστημα υδροδότησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι πολίτες να στερούνται την, χαρακτηρισμένη από τον ΟΗΕ το 2010 ως ανθρώπινο δικαίωμα, πρόσβαση στο νερό και ως εκ τούτου να πέφτουν θύματα αισχροκέρδειας και εκμετάλλευσης, αφού την ώρα που έκλειναν οι στρόφιγγες , παράλληλα, εκτοξεύονταν οι τιμές του εμφιαλωμένου νερού.

Μετά την 3η αξιολόγηση καθοδόν προς το 4ο μνημόνιο

Του ΓΙΑΝΝΗ ΕΛΑΦΡΟΥ

Η ψήφιση του αντιλαϊκού πολυνομοσχεδίου τη Δευτέρα από το συντεταγμένο κοινοβουλευτικό λόχο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ –με την προσθήκη της Μεγαλοοικονόμου από την Ένωση Κεντρώων– έδωσε τη δυνατότητα για κυβερνητικούς πανηγυρισμούς. Ο Α. Τσίπρας δείχνει στον λαό την πόρτα της εξόδου από τα μνημόνια, για να μην βλέπει τις νέες αλυσίδες που του φοράει, τα «κάγκελα παντού» (που θα έλεγε και ο Τζίμης) που ενισχύονται.Οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, η μαχητική διάθεση και η αστυνομική καταστολή όχι μόνο ανέδειξαν την (κρυμμένη) ουσία της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά υπογράμμισαν πως ο δρόμος μέχρι το καλοκαίρι της τυπικής ολοκλήρωσης του 3ου μνημονίου δεν θα είναι ανθόσπαρτος για τους «επάνω» αλλά γεμάτος αναμετρήσεις.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απολαμβάνει πρωτοφανή στήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση (η οποία όχι μόνο βλέπει να γίνεται η βρόμικη δουλειά αλλά θέλει διακαώς να επιδείξει μια μνημονιακή επιτυχία τον Αύγουστο), από τις ΗΠΑ (αφού οι Τσίπρας-Καμμένος προωθούν όλες τις παραγγελίες τους, από την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ μέχρι τον άξονα με Ισραήλ και Αίγυπτο), από το κεφάλαιο (παρά την όξυνση των ανταγωνισμών τμημάτων του), μέχρι και από τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό, που για πρώτη φορά.

Η μάχη της Ηλεκτρικής (13/10/1944)

Ώρα 9.45′ το πρωί της 12ης Οκτώβρη του 1944. Τα ναζιστικά στρατεύματα αποχωρούν απ’ την Αθήνα. Ο λαός αρχίζει να βγαίνει στους δρόμους. Οι μάχες όμως δεν έχουν τελειώσει. Τέσσερα τάγματα του 1ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ στον Πειραιά έχουν μερόνυχτα να κλείσουν μάτι. Από τις αρχές του Σεπτέμβρη η διοίκηση του 1ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ έχει την πληροφορία ότι οι γερμανοί έχουν υπονομεύσει όλες τις βιομηχανικές και λιμενικές εγκαταστάσεις στον Πειραιά και έχουν αποφασίσει να τις τινάξουν στον αέρα ταυτόχρονα με την αποχώρηση των δυνάμεών τους. Η επιδίωξή τους αυτή θα μπορούσε να υλοποιηθεί αναίμακτα, καθώς ήδη ο στρατιωτικός διοικητής Αττικής στρατηγός Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος και οι άγγλοι είχαν δώσει εντολή να μην αναλάβει καμιά επιθετική ενέργεια ο ΕΛΑΣ κατά των γερμανών όταν θα αποχωρούσαν από την Αθήνα.

Η εντολή αυτή δεν ήταν από φιλάνθρωπα αισθήματα. Οι αστικές δυνάμεις στην Ελλάδα και οι βρεττανοί σύμμαχοί τους είχαν πολύ καθαρή άποψη για την επόμενη μέρα της απελευθέρωσης. Έχοντας αταλάντευτο ταξικό κριτήριο και ένστικτο, προετοίμαζαν την επόμενη μέρα, δηλαδή την ομαλή διαδοχή από την τριπλή κατοχή και την επαναφορά των κομμάτων της αστικής τάξης στην εξουσία. Ένας λαός οπλισμένος, χειραφετημένος και με τις βασικές, στρατηγικές επιχειρήσεις στα χέρια του, οι οποίες κατά βάση διέθεταν ένοπλη εργατική φρουρά, τους ήταν εμπόδιο. Επιπρόσθετα, όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις -και ο Άξονας και οι Σύμμαχοι- είχαν πολύ καθαρό ότι σε καμιά των περιπτώσεων η Σοβιετική Ενωση δεν θα έπρεπε να αποκτήσει πρόσβαση στην Ανατολική Μεσόγειο, σε ένα κρίσιμο γεωστρατηγικό τμήμα, μέσω μιας εξουσίας όπου κουμάντο σ’ αυτόν τον τόπο θα έκανε ο ίδιος ο λαός.

Κάποτε στο Καλάμι…

Τα πρώτα μνήματα για τα θύματα του Καλαμιού (1944)

Μιας και σήμερα είναι Παρασκευή, λέω ν’ αφήσω κατά μέρος τις βαθυστόχαστες κουβέντες και να αφηγηθώ μια ιστορία από τα χρόνια της κατοχής. Βέβαια, οι τραγικές ιστορίες δεν είναι το καλύτερο πρελούδιο ενός καλοκαιρινού σαββατοκύριακου αλλά νομίζω πως αυτά που θα πούμε σήμερα είναι μάλλον άγνωστα στους πολλούς και καλό είναι να μαθευτούν λίγο περισσότερο. Τουλάχιστον, ως εκεί όπου φτάνει ο απόηχος αυτού του μικρού ιστολογίου.

Η ιστορία μας αρχίζει κάπου έξω από το χωριό Αη-Γιώργης, στα νοτιοανατολικά της Λειβαδιάς, ένα απομεσήμερο Κυριακής, στις 11 Ιουνίου 1944. Ζωή στην περιοχή δίνει ένα ποτάμι, η Πόντζα, που οι αρχαίοι λέγανε Φάλαρο και στις πηγές του είχαν χτίσει τον ναό του Λαφυστίου Διός, όπου ο Αθάμας θα θυσίαζε τα παιδιά του, τον Φρίξο και την Έλλη, αν δεν τα άρπαζε ένα χρυσόμαλλο κριάρι που… Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία για την οποία δεν πολυνοιάζονται το 1944 οι ελάχιστοι κάτοικοι. Αυτοί νοιάζονται για τα νερά της Πόντζας, που τους επιτρέπουν να λειτουργούν τρεις νερόμυλους και μια νεροτριβή, χάρη στα οποία ζουν στον φτωχικό τους συνοικισμό, που τον έχουν βγάλει Καλάμι, μιας και το μόνο το οποίο αφθονεί εκεί είναι τα καλάμια (ας είναι καλά η Πόντζα).

Μεγάλη Παρασκευή, 1944…

Αγρίνιο, Πλατεία Μπέλλου (Δημοκρατίας), 14 Απριλίου 1944: Ο απαγχονισμένος Αβραάμ Αναστασιάδης. Φωτογραφία-ντοκουμέντο του Σπύρου Ξυθάλη, τραβηγμένη από διπλανή οικοδομή. Στην θέση που κρεμάστηκε ο Αναστασιάδης, βρίσκεται σήμερα αναθηματική χάλκινη στήλη.

 

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Ο καιρός γλύκανε και ο ήλιος, παρά τα δόντια του, άρχισε να θυμίζει άνοιξη. Κι ενώ οι καμπάνες χτυπάνε λυπητερά κι ασταμάτητα, το μυαλό μου πετάει (κοίτα παράξενα παιχνίδια που κάνει το μυαλό πολλές φορές) σε μιαν άλλη Μεγάλη Παρασκευή…

Μεγάλη Παρασκευή, 14 Απριλίου 1944. Στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου (τότε Πλατεία Μπέλλου, σήμερα Πλατεία Δημοκρατίας) οι γερμανοί απαγχονίζουν τρεις πατριώτες: τον Πάνο Σούλο, τον Χρήστο Σαλάκο και τον Αβραάμ Αναστασιάδη. Τους κρεμάνε, για παραδειγματισμό, σε τρεις φανοστάτες. Λίγο πιο πέρα, στις φυλακές τής Αγίας Τριάδας, εκτελούν μαζικά άλλους 117 άντρες και μια γυναίκα. Πέντε μέρες πριν, ο ΕΛΑΣ είχε ανατινάξει το τραίνο που πήγαινε από το Κρυονέρι στο Αγρίνιο, σκοτώνοντας την φρουρά που το συνόδευε και στερώντας από τους κατακτητές τα πολύτιμα καύσιμα και το πολεμικό υλικό που μετέφερε. Στο απόσπασμα που εκτελεί τους κρατούμενους συμμετέχουν και “έλληνες” τσολιάδες, με επί κεφαλής τον υπολοχαγό Μπλέσσα, ο οποίος βγάζει και λόγο, υπερθεματίζοντας το “έργο” των γερμανών και των τσολιάδων.

τι «τσούζει» την Ελληνική Αστυνομία;

Του Σωτήρη Θεοχάρη

Σοβαρά τώρα.

Την ΕΛΑΣ και κυρίως την ηγεσία της την τσούζει πολύ η συμμετοχή των κατοίκων στην αντίσταση κατά των ταγματασφαλιτών – χρυσαυαγουλων, που τόσο πολύ θέλει η κυβέρνηση να «εξευμενίσει», δίνοντάς τους το ελεύθερο να «κατακτήσουν» τα Εξάρχεια και να βασανίσουν και να χτυπήσουν «αναρχικούς», «αντεξουσιαστές» και λοιπούς μάχιμους εχθρούς του ναζισμού. Το ατιμώρητο και ελεύθερο που έχει δώσει σιωπηρά η ηγεσία του υπουργείου έχει σκοπό να γυρίσει και επαναπατρίσει τους ακροδεξιούς ψήφους και τους βλαχοσοσιαλιστικούς, που έχουν πάει στη χρυσή αυγή, πίσω στο κυβερνητικό εθνικοσοσιαλιστικό ακροδεξιό συνονθύλευμα. Όμως επικοινωνιακά η συμμετοχή των κατοίκων στην αντίσταση είναι μεγάλο πρόβλημα για την ΕΛΑΣ, διότι δημιουργούνται κοινωνικοί αυτοματισμοί κοινής λογικής και η κοινή λογική είναι ο μεγαλύτερος εχθρός κάθε επικοινωνιακού παιχνιδιού.

Σε επικίνδυνη κατάσταση η υγεία του Ν.Ρωμανού-Δέκα ημέρες απεργία πείνας για το δικαίωμα του στην Παιδεία

Επικίνδυνη χαρακτηρίζουν πλέον οι γιατροί την κατάσταση της υγείας του Ν.Ρωμανού, ο οποίος ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται για να παρακολουθήσει τα μαθήματα στη σχολή που πέρασε μέσα από τη φυλακή.

Οι αρχές αρνούνται το δικαίωμά του αφότου ο Ρωμανός αρνήθηκε να νομιμοποιήσει με την παρουσία του τη φιέστα που είχε οργανώσει ο Κάρολος Παπούλιας για τους κρατούμενους που πέρασαν σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

SOS Χαλκιδική

 

Μια βόλτα στις Σκουριές Χαλκιδικής δεν αρκεί για να αντιληφθεί κανείς το πραγματικό μέγεθος της υφιστάμενης, αλλά και κυρίως της επικείμενης καταστροφής της φύσης σε ένα από τα ομορφότερα μέρη της χώρας. Η παράλογη εξόρυξη που χαρίζει δις στην εταιρεία, αφανίζει το δάσος, καταστρέφει τους υδροφορείς, δηλητηριάζει νερά, ακτές, χώματα σε βαθμό μη αναστρέψιμο για χιλιάδες χρόνια, προκαλεί ρήγματα ακόμα και στα σπίτια των κατοίκων των χωριών που έχουν την ατυχία να βρίσκονται κοντά στις στοές, στερεύει πηγές, αφανίζει με λίγα λόγια την ίδια την ζωή.

Ευρώπη, σβάστικα και χαρτί τουαλέτας

Αυτές τις μέρες ανατρέπονται επιφανειακές αντιλήψεις δεκαετιών. Μερικά πράγματα είναι ριζωμένα, απόλυτα και δεν επιδέχονται παρερμηνειών: οι διαδηλώσεις και οι ταραχές είναι χαρακτηριστικό του αριστερού και του αναρχικού χώρου, ο κόσμος στους δρόμους που διαμαρτύρεται ενάντια σε μια κυβέρνηση είναι (σχεδόν εξ ορισμού) σε προοδευτική κατεύθυνση και πολεμάει για τα δίκια του, οι μπάτσοι δέρνουν για να προστατεύσουν τους πλούσιους από τους φτωχούς και ούτω καθεξής. Τι τρικυμία εν κρανίω δημιουργεί καμιά φορά η πραγματικότητα όμως, βλέποντας αρματωμένους ως τα μπούνια φασίστες να σπάνε στο ξύλο Ουκρανούς ματατζήδες ή καλοβαλμένους αστούς να εξεγείρονται στην Βενεζουέλα!

Η Αρχή της Συλλογικής Ευθύνης

[Ζάμοτς, Ανώγεια, Πάτεν, Λίντιτσε, Μαρτσαμπότο, σε ολόκληρο τον 20ο αιώνα ακούγεται ο οδυρμός χωριών που τιμωρήθηκαν ομαδικά, κι έπειτα από την εμπειρία της Σρεμπρένιτσα ξέρουμε ότι τα πράματα μπορούν να γίνουν ακόμη χειρότερα. Αλλά με το Οραντούρ σιρ-Γκλάν συμβαίνει και κάτι άλλο. Συμβολίζει το διχασμό και την ανημποριά της ίδιας της Γαλλίας. Το απόγευμα εκείνης της 10ης Ιουνίου στρατιώτες της μεραρχίας των SS  Ντας Ράϊχ, περικύκλωσαν το ειρηνικό χωριό έβγαλαν τα παιδιά από τις τάξεις συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους και ξαφνικά άρχισαν να πυροβολούν. Γύρω στα μεσάνυχτα είχαν αφάνισει σχεδόν ολόκληρο τον πληθυσμό του χωριού: 191 άντρες, 245 γυναίκες, 140 μαθητές, 67 μωρά, νήπια και μικρά παιδιά. Οι άντρες τουφεκίστηκαν, οι γυναίκες και τα παιδιά οδηγήθηκαν στην εκκλησία κλειδώθηκαν στο κτήριο και κάηκαν ζωντανοί. Η μεγαλύτερη ήταν η Μαργκερίτ Φουσά, ενενήντα χρόνων, και ο μικρότερος ο Μόρις Βίλατ, τριών μηνών.

Σκύψε Ευλογημένε Τόπε

Ok, αφού περάσαμε the better part των τελευταίων χρόνων για να υπενθυμίζουμε σε ιδιοτελείς πένες ότι η κρίση είναι πρωτίστως global και (πολύ) μετά local, ας χαραμίσουμε κι ένα πόστ για την πραγματική φύση της εγχώριας κρίσης, πάλι κόντρα στις ιδιοτελείς πένες που αντιγράφουν με καρμπόν η μία την άλλη τις ρηχές ιδέες τους για υπερτροφικό δημόσιο, ιδεολογικές ηγεμονίες της αριστεράς και άλλες χρήσιμες ηλιθιότητες στην υπηρεσία αυτών που στην υγεία των κορόιδων θα αρπάξουν για άλλη μια φορά ό,τι δεν είναι βιδωμένο στο πάτωμα.

Τα συστατικά της εγχώριας κρίσης, δε παρουσιάζουν καμία πρωτοτυπία που να μην την απαντάμε στις δοξασμένες μητροπόλεις του πιό απελεύθερου καπιταλισμού. Η διαφθορά, οι μίζες, οι χαριστικές αναθέσεις, τα καρτέλ, η άλωση του κράτους, η ελλιπής δικαιοσύνη είναι headlines που έχουμε διαβάσει σε κάθε δυτική γλώσσα, σε κάθε εφημερίδα του “πολιτισμένου κόσμου”. Τι είναι αυτό που κάνει την Ελλάδα ΤΟΣΟ ειδική περίπτωση που “μια χεσά τόπος” να κοσμεί τα πρωτοσέλιδα τόσο εντονα, για τόσο διάστημα;

Τα Σχολεία της Γκράβας Δίνουν Ηχηρό Μήνυμα (We don’t need no education)

Με μια ανακοίνωση – φωτιά και με ταυτόχρονη  πορεία, ώστε να στείλουν το δικό τους ηχηρό μήνυμα σ’ όλη την κοινωνία σχετικά με τους αδικοχαμένους φοιτητές στη Λάρισα, αποφάσισαν οι μαθητές των Λυκείων του κτιριακού συγκροτήματος της Γκράβας (40 και 21), παρά την σθεναρή αντίρρηση των διευθυντών τους (στα όρια του φασισμού)  και την απαξίωση της κίνησης αυτής από μεγάλη μερίδα των καθηγητών τους (κλασική λογική προβάτου, μιας υποταγμένης φυλής και γενιάς ανθρώπων).

Μια κίνηση που αποδίδει πραγματικό φόρο τιμής σ’ αυτά τα παιδιά που χάθηκαν νωρίς, μια βαθύτατα πολιτική και μεστή ανακοίνωση και κίνηση που αντικατοπτρίζει τη θλίψη, την αγωνία, την αγανάκτηση, τον προβληματισμό, αλλά κυρίως τον ορθό στοχασμό μια σημαντικής μερίδας της νεολαίας, που έρχεται για να τ’ αλλάξει ΟΛΑ…

ΨΗΦΙΣΜΑ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 21^ου και 40^ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΑΣ

 Συμμαθητές, Φίλοι, Γονείς, Καθηγητές και «κύριοι» πολιτικοί-εξουσιαστές

Τα τελευταία δυσάρεστα και συνάμα τραγικά γεγονότα στη Λάρισα, δε θα μπορούσαν να μας αφήσουν αδιάφορους ως νέους ανθρώπους, μελλοντικούς φοιτητές και μελλοντικούς ενεργούς πολίτες αυτής της χώρας.  Νέοι άνθρωποι σαν και εμάς, έχασαν τις ζωές τους επειδή η ανέχεια και η φτώχεια, αποτέλεσμα των σκληρών οικονομικών μέτρων, τους οδήγησαν να χρησιμοποιήσουν ανορθόδοξες πρακτικές για να ζεσταθούν.

Αντίσταση Ανατροπή

Οσο υπερβολικό, επικίνδυνο ή μακάβριο ακούγεται,

αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ:

Αντιμετωπίζουμε μιά σκληρή Νεοφιλελεύθερη

πραγματικότητα, πανομοιότυπη με αυτή που βιώνουμε

σταθερά εδώ και 3 σχεδόν χρόνια.

Περί αντιστάσεως και άλλων δαιμόνων

Της Πέπης Ρηγοπούλου

Πηγή :  “ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ”, 14/11/2012

Αμέσως μετά το τρίτο μνημόνιο ψηφίστηκε και ο προϋπολογισμός.Η επίθεση κατά των μισθών και των συντάξεων και τα άλλα μέτρα που συνεπάγονται θα καταστήσουν αδιανόητη κάθε ανάπτυξη και ανάκαμψη.Οδηγώντας πολύ περισσότερους ανθρώπους εκτός παραγωγικής διαδικασίας, εκτός κοινωνίας και, καθόλου σπάνια, εκτός ζωής, θα υλοποιηθεί έτσι η άποψη ότι υπάρχουν άνθρωποι, κλάδοι, τάξεις ή και λαοί που δεν χρειάζεται να επιβιώσουν.

ΙΔΑΝΙΚΟΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ

 

του Δημήτρη Καπέλλα

Το έγκλημα κατά της κοινωνίας που ξεκίνησε σαν σχέδιο σωτηρίας εδώ και τρία χρόνια έχει πλεον ξεδιπλωθεί και αναλυθεί σε όλη την έκταση και όλες του τις λεπτομέρειες.
Το σχέδιο γνωστό. Μαζική εξαθλίωση της κοινωνίας και παράλληλη εκποίηση του δημόσιου πλούτου της χώρας!!
Οι «Στρατηγοί» ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ δεν αφήνουν πλέον κανένα περιθώριο ελπίδας!
Οι κυβερνώντες, υποτακτικοί και υπηρέτες του μεγαλοϊδεατισμού της Γερμανίας και των εδώ απεσταλμένων δεν μασάνε τα λόγια.
Παραληρούν σε κάθε επαφή με τους Ευρωπαίους ηγεμόνες.  Σύγχρονοι δοσίλογοι ή φοβισμένοι ηγετίσκοι, λίγη σημασία έχει πλέον.  Η Υποταγή τους είναι πλήρης!! «Θα εφαρμοστεί το πρόγραμμα κατά γράμμα» …«είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε ως το τέλος».
Γη και ύδωρ στους αποικιοκράτες!

Σύγκρουση και εθνική αξιοπρέπεια

 

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

το ΠΟΝΤΙΚΙ

Εάν κάποιος επιχειρούσε, πριν από λίγο μόλις καιρό, να μιλήσει για όριο στις θυσίες για το ευρώ, αυτομάτως χρεωνόταν στο «Κόμμα της Δραχμής». Όποιος έλεγε ότι το ευρώ δεν έχει νόημα σε μια νεκρή οικονομία και χώρα, όποιος έθετε ζήτημα αντίστασης στη δολοφονία του ελληνικού λαού, εθνικής αξιοπρέπειας και επιβίωσης ήταν υπονομευτής της «εθνικής προσπάθειας». Αυτά περίπου εκστόμιζαν – και συνεχίζουν ακάθεκτοι – οι δογματικοί, οι μύωπες και οι ανόητοι του δημόσιου βίου μας.

Κατά κανόνα η επίκληση της εθνικής αξιοπρέπειας – κι αυτό πολλοί το έχουμε ζήσει επί μακρόν – αντιμετωπιζόταν με τη βλακώδη και ανάξια απάντησης «κατηγορία» ότι «θέλετε να γίνετε Αλβανία του Χότζα, Βόρεια Κορέα» και άλλα ευτελή. Όμως, όπως πάντα αποδεικνύεται σε βάθος χρόνου, «έχει ο καιρός γυρίσματα».

Συνάντηση την Δευτέρα 25 Ιούνη στις 7.30 μ.μ. – ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΙ ΕΝΟΤΗΤΑΣ –

Το συμπέρασμα της 17^ης Ιούνη

Χάσαμε (;) Πράγματι. Μπορεί να “χάσαμε”. Για τώρα.

Μα δεν είναι και σίγουρο το κατά πόσον η άλλη πλευρά “κέρδισε”. Και τι ακριβώς “κέρδισε” από αυτή την ήττα μας, ως λαού. Διότι η νίκη τους φαίνεται Πύρρειος. Θα φανεί βέβαια μέχρι πού έχουν διάθεση να το πάνε, από το πόσο θα εκφασίσουν το σύστημα και την πολιτική τους συμπεριφορά. Ότι είναι ανάλγητοι το ξέρουμε σίγουρα. Όμως όταν τα μέτρα τους φέρουν αντιδράσεις, μέχρι πού είναι αποφασισμένοι άραγε να φτάσουν; Διότι όταν σου κάνουν κατάσχεση στο σπίτι ή δεν έχεις να ταΐσεις τα παιδιά σου ή να πληρώσεις το νοίκι και σου κάνουν έξωση, θα αντιδράσεις. Θες δεν θες, θα ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ.

Süddeutsche Zeitung: «Ενωμένοι στην αντίσταση κατά του μνημονίου οι Έλληνες»

Λίγο πριν τις εκλογές στην Ελλάδα, κανένα κόμμα δεν τολμά πλέον να υπεραμυνθεί των δεσμεύσεων έναντι των διεθνών πιστωτών σημειώνει ρεπορτάζ της Süddeutsche Zeitung με τίτλο «Ενωμένοι στην αντίσταση». Το ίδιο μήνυμα εκπέμπεται και στο ρεπορτάζ της Frankfurter Allgemeine Zeitung που τονίζει όλα πλέον τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα επιθυμούν λιγότερο ή περισσότερο να μην τηρήσουν τους όρους του μνημονίου.

Το δημοσίευμα της Süddeutsche Zeitung ξεκινά με τη διαπίστωση ότι, πέντε μέρες πριν από τις εκλογές στην Ελλάδα, αδειάζουν σταδιακά οι τραπεζικοί λογαριασμοί και συσσωρεύονται οι απλήρωτες υποχρεώσεις, την ίδια στιγμή που κλιμακώνεται η νευρικότητα. Παρά το γεγονός ότι δεν ανακοινώνονται δημοσκοπήσεις, οι δημοσκόποι εκτιμούν ότι τα κόμματα της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνουν μέχρι στιγμής παρόμοια ποσοστά στις προτιμήσεις των εκλογέων, ενώ παρατηρείται και μια σχετική άμβλυνση των διαφορών των θέσεών τους, σε σχέση με όσα συνέβαιναν μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Του Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνώ απόλυτα με την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να δηλώσει ότι η πρώτη πράξη της νέας Κυβέρνησης θα είναι η ρητή καταγγελία του Μνημονίου από τη νέα ελληνική Βουλή.

Ποια όμως υπήρξαν τα αντίπαλα καταιγιστικά σχόλια που διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη, τα οποία εστιάστηκαν αποκλειστικά στο οικονομικό μέρος που φυσικά συνίσταται σε επαχθείς αποικιακούς και εξευτελιστικούς όρους, που όχι μόνο μας εξοντώνουν οικονομικά και κοινωνικά αλλά συγχρόνως μας προσβάλλουν βαθύτατα ως λαό και μας περιφρονούν ως ελεύθερο και κυρίαρχο έθνος.

Νόαμ Τσόμσκι: Η Ελλάδα στην πρώτη γραμμή ανατροπής των Μνημονίων

Επιστολή ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου στην Ελλάδα στέλνει ο διάσημος διανοούμενος και καθηγητής του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) Νόαμ Τσόμσκι.

Υποστηρίζει ότι το πρώτο θύμα των προγραμμάτων λιτότητας υπήρξε η Ελλάδα η οποία, πρώτη επίσης, βρίσκεται στα κινήματα της Ευρώπης για την ανατροπή τους.

Η επιστολή του Νόαμ Τσόμσκι:

«Από το οικονομικό κραχ του 2008 μέχρι σήμερα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμμένουν στην εφαρμογή πολιτικών λιτότητας, τορπιλίζοντας με αυτόν τον τρόπο την προοπτική να υπάρξει ανάκαμψη και τιμωρώντας τους πληθυσμούς τους. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές θα υπονομεύσουν το κοινωνικό συμβόλαιο που κατακτήθηκε ύστερα από πολύχρονους λαϊκούς αγώνες. Αυτή η έκβαση άλλωστε -όπως έχουν παραδεχθεί κατά καιρούς κι ανοικτά- μπορεί να αποτελεί και το κυρίαρχο κίνητρο για το όλο εγχείρημα.

Η Ελλάδα υπήρξε το κύριο θύμα αυτών των καταστρεπτικών κι από πολλές απόψεις βάρβαρων προγραμμάτων. Την ίδια στιγμή, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των εξελισσόμενων κινημάτων σε όλη την Ευρώπη, που αμφισβητούν τα συγκεκριμένα προγράμματα κι επιδιώκουν την ανατροπή τους. Οι επιλογές που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες είναι δύσκολες και οδυνηρές. Πλην όμως είναι ιστορικής σημασίας, όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας, αλλά για το σύνολο της Ευρώπης και για ολόκληρο τον κόσμο».

Πηγή : tsantiri.gr