ΤΟ ΧΟΛΛΥΓΟΥΝΤ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ» ΣΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜO

Με αφορμή την διανομή και προβολή ταινιών όπως η Syriana, το Μόναχο, Παράδεισος Τώρα, Καληνύχτα και καλή τύχη, V for Vendetta, το Crash κ.ά., «πιστοποιείται» η επιστροφή των πολιτικών ταινιών και μάλιστα εκ μέρους του Χόλλυγουντ, ταινιών που κινούνται στην κατεύθυνση του «κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού».

Δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να εξηγήσουν «Γιατί το Χόλλυγουντ βρίσκεται στην κορυφή της αμφισβήτησης», ή ακόμα εκείνοι που αποφαίνονται ότι «οργισμένο με τον Μπους το Χόλλυγουντ επιτίθεται με πολιτικές ταινίες». Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε κριτικούς κινηματογράφου ή δημοσιογράφους που καλύπτουν και σχολιάζουν την εμποροπανήγυρι που λέγεται απονομή «Όσκαρ καλύτερων ταινιών». Ο αναλυτής της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής Graham E. Fuller, κάποτε αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών στην CIA, διέβλεπε μέσω των ταινιών αυτών μια νέα «περισσότερο δίκαια αντιμετώπιση της αραβοϊσραηλινής διαμάχης και ευρύτερα της αντιπαλότητας Δύσης και Ανατολής», αλλά και «αντίστασης» στον νέο-μακαρθισμό, στις φυλετικές διακρίσεις κ.λπ.

Οι Δέκα Λόγοι που Δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ Είναι Ανεπιθύμητος στην Επέτειο του Πολυτεχνείου

της Μελπομένης Μαραγκίδου

Σε λίγες ημέρες, η επέτειος του Πολυτεχνείου θα εορταστεί με… #proti_fora_aristera και τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Το κυβερνών κόμμα που άλλοτε κατείχε περίοπτη θέση στους 3ημερους εορτασμούς φαίνεται πλέον να είναι ανεπιθύμητο στις εκδηλώσεις της ιστορικής επετείου εντός του Πολυτεχνείου.

Πέρυσι, τόσο τα μέλη της Νεολαίας είχαν παρουσία μέσα στο Πολυτεχνείο καθ’ όλη την διάρκεια των τριήμερων εορτασμών, ενώ και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν στο κτίριο της Πατησίων την ημέρα της ιστορικής επετείου για κατάθεση στεφάνου. Το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ σημείωνε τότε πως: «Την ίδια στιγμή που η μνημονιακή κυβέρνηση προσπαθεί να καταργήσει κάθε έννοια συλλογικού δικαιώματος, που καταδικάζει τη νεολαία και τους εργαζομένους στη φτώχεια και την εξαθλίωση, το Πολυτεχνείο είναι εδώ». Ενα χρόνο νωρίτερα, το 2013, αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα κατέθεσε στεφάνι στο χώρο του Πολυτεχνείου κάνοντας ανάλογες δηλώσεις.

O αριστερός Γκοτζίλα ως αντιδραστική πολιτική θέση για τον Ιστορικό χρόνο

Η μόνη δικαίωση στην ουσία της ψήφισης του μνημονίου από τον Σύριζα,  η οποία είναι ακόμα αδιάβλητη από τη γελοιότητα και την πλήρη απαξίωση, είναι ότι αν δεν έκανε αυτή την “επώδυνη και αποτέλεσμα στυγνού εκβιασμού” επιλογή, η εναλλακτική οδός που θα έπαιρνε η ιστορία της Ελλάδας θα ήταν πάρα πολύ χειρότερη ως ένας απερίγραπτος εφιάλτης. Δεν θα μπω στην προσπάθεια να αντικρούσω με οικονομικά, πολιτικά και λογικά επιχειρήματα αυτή τη θέση αλλά θα προσπαθήσω να αναδείξω πόσο βαθιά αντιδραστική και θρησκευτική, με τη χειρότερη έννοια, είναι αυτή η θέση.

Ειδικά απέναντι στην Ιστορική έννοια του χρόνου ως μέλλον εντός του παρόντος, που είναι μια βασική διάσταση ιστορικής νομιμοποίησης για οτιδήποτε έχει υπάρξει όχι μόνο ως αριστερό αλλά ως ιστορία της ελευθερίας, της αυτονομίας και της δημοκρατίας.

Yπάρχει κάτι κατ’άρχάς βαθιά αντιδραστικό να θεωρείς την πραγματικότητα ένα αναγκαστικό λιγότερο κακό από μια φανταστική περισσότερο κακή “πραγματικότητα”, η οποία όμως παραμένει πάντα μη υπαρκτή ως μη παρούσα.

Όλοι ζώα είμαστε. Την ίδια αξία έχουμε όλοι.

Το βίντεο που ακολουθεί είναι ένα πείραμα. Ή και δεν είναι. Γιατί στ’ αλήθεια, το σενάριο παίρνει σάρκα και οστά κάθε ημέρα. Μπροστά στα μάτια μας.

Σε οκτώ ώρες το περιστατικό επαναλήφθηκε 22 φορές.

Τις 15 φορές ο κόσμος υπερασπίστηκε το θύμα. Μία, ο κόσμος πήρε το μέρος τόσο του θύτη όσο και του θύματος. Δεν χαίρομαι.

Η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ….

Συνεχίζουμε να παρακολουθούμε όλοι το σήριαλ “η διάσωση της Ελλάδας” Νομίζω πως θα έρθει μια μέρα που θα συναγωνίζεται άνετα με κάτι αμερικανικά σήριαλ που βλέπει η μάνα μου από τότε που ήμουν παιδάκι και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, με τους πρώτους κύριους πρωταγωνιστές να έχουν αποδημήσει ήδη εις Κύριον!

Το βασικό μοτίβο επιλεκτική χρεωκοπία καλά κρατεί. Ένα συγκεκριμένο μέρος του πληθυσμού έχει χρεοκοπήσει. Οι άνεργοι, τα λουκέτα, οι υπερχρεωμένοι, όλοι αυτοί οι μικρού μεγέθους πολίτες. Μικροεπαγγελματίας, μικρο υπάλληλος.  Αυτούς τους τακτοποιήσαμε. Βαστάνε γερά στις πλάτες τη χρεωκοπία, μη τυχόν και εξαπλωθεί στους υπόλοιπους. Γιατί πρέπει πάση θυσία να επιβεβαιωθούν τα λόγια το μεγάλου προφήτη που αναφώνησε κάποια στιγμή “το ότι χρεοκοπούν οι Έλληνες δεν σημαίνει πως θα χρεοκοπήσει και η Ελλάδα” Γιατί ως γνωστόν άλλο πράγμα η Ελλάδα κι άλλο πράγμα οι Έλληνες. Είναι πλέον δυο πράγματα που στέκονται απέναντι. Από τη μια μεριά το κράτος που ανήκει στη Τρόικα κι από την άλλη ο λαός που ανήκει στη… τύφλα του!

Η μεταμορφωτική δύναμη της υπομονής

Από την συνεχώς πίπτουσα σταγόνα

τρυπάται και ο βράχος
Βίων

Υπομονή. Ακούγεται συνήθως ως ενός άλλου είδους ηρεμιστικό. Ως υποχρεωτική αποδοχή μιας κατάστασης που δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Ως έκφραση που αντιστοιχεί να λέγεται σε καταστάσεις αποτυχίας, έντασης, πένθους.
Η υπομονή γίνεται τότε παθητική, απωθητική στάση παραίτησης, που αντιστοιχεί σε αδύναμους, ανήμπορους και ηττοπαθείς. Αντιπροσωπεύει μια γεροντική στάση απόσυρσης σε περίοδο προχωρημένης ανημπόριας. Στην καλύτερη περίπτωση, αντιστοιχεί σε μια αίθουσα αναμονής που ο χρόνος γίνεται βασανιστικός. […]

Η διαστρέβλωση της υπομονής σε ανοχή, σε παθητικότητα, σε απουσία δράσης, σε παράδοση στο μοιραίο, αφαιρεί τη δύναμή της και την καθιστά μια σχηματική νεκρή έκφραση κάποιου που δεν αντέχει να ακούει δυσάρεστα γεγονότα.