Βολιβία: Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από την πραξικοπηματική κυβέρνηση 18/09/2020

Σύμφωνα με έκθεση 300 σελίδων που δημοσίευσε την Πέμπτη η Συνήγορος του Πολίτη της Βολιβίας, η de facto κυβέρνηση της Jeanine Áñez διέπραξε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας έπειτα από το πραξικόπημα της 20ης Οκτωβρίου 2019.

Η έκθεση τονίζει ότι στους δέκα μήνες από το πραξικόπημα, οι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης είναι ακόμα υπό διωγμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται, και εγκληματίες απολαμβάνουν την ασυλία του Διατάγματος 4078, που προστατεύει στελέχη της αστυνομίας και των ενόπλων δυνάμεων από δίωξη.

Κυβέρνηση ανθρωποφυλάκων

Του Περικλή Κοροβέση

Η ιστορική -κλείνει φέτος τα εκατό χρόνια από την έκδοσή της- και έγκυρη «Καθημερινή» μάς δίνει την εξής πληροφορία: «Υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ είχαν στα γραφεία τους κρεμασμένο το πορτρέτο του Αρη Βελουχιώτη που καθάριζε τους αντιπάλους του με κονσερβοκούτια» (22.12.19).

Αυτό βέβαια είναι μια συγκλονιστική είδηση και μάλιστα από τόσο έγκυρη πηγή. Μέχρι τώρα όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί ξέραμε πως ανοίγοντας -παλιότερα- μια κονσέρβα με αυτοσχέδια μέσα, μπορούσες να γρατζουνίσεις κανένα δάχτυλο.

Apartheid Free Zones: σύντομα κοντά σας

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Από αυτό το Σάββατο έρχονται και στην Ελλάδα οι «Ζώνες Χωρίς Απαρτχάιντ» – χώροι και διοργανώσεις που αποκλείουν συνεργασίες με αυταρχικά καθεστώτα και κάθε μορφή ρατσισμού και διακρίσεων. Ενας θεσμός βγαλμένος από τη μάχη κατά του ρατσιστικού καθεστώτος της Νότιας Αφρικής που ξαναγεννιέται σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Κάτι μαγικό συνέβαινε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 στο Μπρίστολ της Μεγάλης Βρετανίας. Κολεκτίβες μουσικών όπως οι The Wild Bunch ανακάτευαν νέους ήχους σε ολονύκτια πάρτι, προετοιμάζοντας το έδαφος για την εμφάνιση μουσικών γιγάντων όπως οι Massive Attack.

Συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα δύο συγκροτήματα, ο Ρόμπερτ Ντελ Νάγια εισήγαγε πινελιές πολιτικής στη μουσική του αλλά και στα γκράφιτι με τα οποία γέμιζε τους τοίχους της πόλης. Σε αυτό το σκηνικό ενηλικιώθηκαν εμβληματικές μορφές της βρετανικής καλλιτεχνικής σκηνής, από τον Banksy μέχρι τον Tricky και τους Portishead, που θα μεσουρανούσαν μερικές δεκαετίες αργότερα.

Ο μεγάλος δικτάτωρ και οι μεγάλοι υποκριτές

Του Μάρκου Μάλλιαρη

‘Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η καταπάτησή τους, ως μέσο επίτευξης μικροκομματικών επιδιώξεων”. Είναι η ουσία της πολιτικής της ΝΔ απέναντι στην Βενεζουέλα ως αντιπολίτευση.

Με λίγα λόγια η ΝΔ και τα ΜΜΕ που την στηρίζουν, θυμόμαστε πολύ καλά ότι λύσσαξαν με το ”καθεστώς Μαδούρο”, προπαγάνδιζαν ασύστολα για μήνες και έσκιζαν τα ρούχα τους για την βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού της Βενεζουέλας, που στέναζε κάτω από τη μπότα του δικτάτορα Νικολάς Μαδούρο.

Τόση ήταν η σπουδή της ΝΔ που μόλις έγινε κυβέρνηση, μία από τις πρώτες – αν όχι η πρώτη – διπλωματική της ενέργειά, ήταν η αναγνώριση του πουλέν των Αμερικανών, Χουάν Γκουαϊδό, ως μεταβατικού προέδρου της χώρας.

ΟΗΕ: Συνένοχο το ΔΝΤ και οι «οικονομικοί θεσμοί» σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί από διεθνείς οικονομικούς θεσμούς όπως το ΔΝΤ, προκαλούν συστηματικά παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λέει ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμων του ΟΗΕ για τις επιπτώσεις του εξωτερικού χρέους και τα ανθρώπινα δικαιώματα, Χουάν Πάμπλο Μποχοσλάβσκι, σε έκθεση που θα παρουσιαστεί στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Οκτώβριο.

«Αν και η λιτότητα μπορεί να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο της διακυβέρνησης κατά της σπατάλης πόρων, είναι απαραίτητο να κρατήσουμε στο μυαλό μας πως η λιτότητα επηρεάζει διαφορετικές κοινωνικές ομάδες με πολύ διαφορετικούς τρόπους, ειδικά τις πιο ευπαθείς και περιθωριοποιημένες», λέει ο Μποχοσλάβσκι.

Μια τούρτα απειλεί τα θεμέλια του αμερικανικού κράτους

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η άρνηση ενός ζαχαροπλάστη να ετοιμάσει μια γαμήλια τούρτα για ένα γκέι ζευγάρι έφτασε στο ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ, φέρνοντας στο προσκήνιο μια τιτανομαχία στο εσωτερικό της αμερικανικής Δικαιοσύνης.

Η απόφαση ίσως κρίνει το μέλλον της ανεξιθρησκίας, της ισοπολιτείας και τη μάχη του αμερικανικού Συντάγματος απέναντι στον σύγχρονο καπιταλισμό.

Αν δίνουμε στις εταιρείες τα ίδια νομικά δικαιώματα με τους ανθρώπους, τίθεται το ερώτημα «τι σόι άνθρωποι είναι οι εταιρείες»

Ντοκιμαντέρ «The Corporation»

Είναι τα «δικαιώματα» μια επαναστατική ιδέα;

Του Φώτη Τερζάκη

Σε μια στιγμή όπου δραματικοί αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα ξετυλίγονται σε ολόκληρο τον κόσμο, τo να πει κάποιος έναν κακό λόγο για τα «δικαιώματα» γενικά ακούγεται τερατώδες. Όσοι όμως θεωρούν σήμερα τον εαυτό τους στρατευμένο ενάντια σε αυτό που αποκαλούν νεοφιλελευθερισμό θα έπρεπε να μπορούν να δουν την καταστατική σχέση αυτής της έννοιας με τον αστικό φιλελευθερισμό στις ποικίλες μεταμορφώσεις του· και, ως εκ τούτου, να αναρωτηθούν αν και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί έξω από το πλαίσιο μιας φιλελεύθερης (σε οιαδήποτε παραλλαγή) θεωρίας.

Δικαίωμα θα πει, ακριβώς, πλάσμα δικαίου. Στους αγώνες της ανερχόμενης αστικής τάξης για χειραφέτηση από τα φεουδαρχικά προνόμια πρώτα και από τη δεσποτική διακυβέρνηση εν συνεχεία, το δίκαιο έγινε κατ’ εξοχήν πεδίο πολιτικής αναμέτρησης και, μέχρι την αποκρυστάλλωση του νεωτερικού Συνταγματικού Κράτους, οι μεταμορφώσεις του δικαίου αντανακλούν μια προοδευτική διεύρυνση ελευθεριών και πολιτικών προνομίων. Η μεταμόρφωση του αστού από υπήκοο σε πολίτη αποτυπώθηκε σε ένα σύνολο «δικαιωμάτων» που απέρρεαν από την πολιτική του ιδιότητα ως τέτοια και ίσχυαν ως νομικοί περιορισμοί τής εξουσίας. Το παράδοξο αυτής της κατασκευής, όμως, έγκειται στο ότι η αναγνώριση και κατοχύρωση τέτοιων περιορισμών επαφιόταν στην ίδια την πολιτική εξουσία – δηλαδή, στο νεωτερικό εθνικό κράτος δια των νομοθετικών του εξουσιών.

Αξιος ο μισθός μας

Toυ Περικλή Κοροβέση

Σε εποχές λιτότητας, όλοι έχουμε κάποιον αόρατο δράκο που μας κυνηγάει και μας αγχώνει. Είναι η βαθμιαία πτώση του βιοτικού μας επιπέδου και η δραστική μείωση της αγοραστικής μας δύναμης. Για να επιβιώσουμε όλο και κάτι πρέπει να κόβουμε. Και αυτό που κόβουμε είναι το «έξω» που για τον καθένα είναι διαφορετικό.

Αλλος είχε το ταβερνάκι του, κάποιοι τα θεάματά τους, άλλοι τις εκδρομές τους ή τα χόμπι τους, από τα οποία έπαιρναν μιαν απόλαυση. Να μη μιλήσουμε τώρα για ταξίδια ή διακοπές γιατί θα μοιάζει πρόκληση, τη στιγμή που ο άλλος τρέφεται από τους κάδους των σκουπιδιών.

Αλλά δεν είναι μόνο το «έξω» που κόβεται, είναι και το «μέσα». Δηλαδή το φαγητό. Αυτά που δεν κόβονται είναι οι λογαριασμοί και οι φόροι. Και αν τύχει κάτι έκτακτο, π.χ. να χαλάσει ο θερμοσίφωνας, τότε θα πρέπει να κόψεις από το φαγητό.

Σωφρονισμός Α.Ε.

Του Δημήτρη Κούλαλη

Το 1975 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Μισέλ Φουκό «Επιτήρηση και Τιμωρία». Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο βιβλίο, για μια κοινωνική θεώρηση που αναδεικνύει τις μεθόδους που ακολουθούνται για τον κοινωνικό έλεγχο και την πειθαρχία στο κυρίαρχο κεφαλαιοκρατικό σύστημα.

Χρησιμοποιώντας τον όρο «carceral archipelago», όρος-δάνειο από το σύμπλεγμα φυλακών στο Mettray της Γαλλίας του 19ου αιώνα, μέσα από εικόνες με φράχτες, τείχη, κάμερες επιτήρησης κ.ά., ο δομιστής διανοούμενος σκηνοθετεί μια σωφρονιστική δυστοπία όπου ο δημόσιος χώρος μετατρέπεται σε μια εκτενή φυλακή για το πλεονάζον εργατικό δυναμικό.

Η μεταναστατευτική πολιτική των ΗΠΑ, ειδικά επί Τραμπ, μια και συνδέει ακόμη περισσότερο τη μετανάστευση με τον εγκλεισμό, έρχεται να πατήσει και να επεκτείνει τα όσα περιέγραφε ο Γάλλος φιλόσοφος.

Με το παιδί των Ρούπα και Μαζιώτη μην… παίζετε

Ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν) απευθύνεται στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα και ζητάει να σταματήσει η «η παράνομη και παράλογη κράτηση-ομηρία» του ανήλικου παιδιού της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη τονίζοντας ότι «στη βία και στην αδικία δεν υπάρχει επιλεκτική ευαισθησία».

Με το παιδί των Ρούπα και Μαζιώτη μην… παίζετε… «τυφλές» και «ανεξάρτητες» εξουσίες!

Προς κυβέρνηση – βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝ.ΕΛΛ. και πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα 

Επειδή πολλοί από εσάς έχετε παιδιά ή εγγόνια και η ευαισθησία όταν είναι… επιλεκτική ονομάζεται αναλγησία και εγωισμός.

Λιτότητα και μνημόνια ασυμβίβαστα με τα ανθρώπινα δικαιώματα

Του Παύλου Δερμενάκη*

Αποκαλυπτική η έκθεση που παρουσιάστηκε στον ΟΗΕ και «ξεχάστηκε» από τα ελληνικά ΜΜΕ

Μία ακόμα έκθεση που καταδικάζει τις πολιτικές άγριας λιτότητας που εφαρμόζονται στην Ελλάδα, τα τελευταία 6 χρόνια, παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες, κατά την 31η Συνεδρίαση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και συνέταξε ο Ανεξάρτητος Εμπειρογνώμονας Χ. Π. Μποχοσάβσκι. Πρόκειται για τη δεύτερη ειδική έκθεση για τις πολιτικές λιτότητας στην Ελλάδα. Η πρώτη είχε συνταχθεί το 2013 και, όπως αναφέρεται, τα συμπεράσματα της δεν ελήφθησαν υπ’ όψιν.

Το γενικό συμπέρασμα της έκθεσης συνοψίζεται στο ότι οι πολιτικές της λιτότητας και τα μνημόνια είναι ασυμβίβαστα με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Συνεπώς, τόσο αυτοί που τα επιβάλλουν όσο και αυτοί που τα υλοποιούν παραβιάζουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, οδηγώντας στο περιθώρια ένα πολύ μεγάλο μέρος.

«Ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι παρά νόμιμη ληστεία»

«Το ότι η Μεσόγειος έχει γίνει ένας μαζικός τάφος είναι ντροπή για όλους τους Ευρωπαίους, είτε ζουν στις ακτές της είτε στη βόρεια Ευρώπη» υπερτονίζει ο Ελμαρ Αλτφάτερ

Του Τάσου Τσακίρογλου

Ο Ελμαρ Αλτφάτερ θεωρεί αναγκαία την αλλαγή του παρόντος συστήματος καπιταλιστικής συσσώρευσης, το οποίο χαρακτηρίζει εφιαλτικό για το μέλλον της ανθρωπότητας. Υπερασπίζεται τα δημόσια αγαθά και λέει ότι η ιδιωτικοποίησή τους υπονομεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ασφάλεια των πολιτών.

Τέλος, υποστηρίζει ότι χρειάζεται ριζική αλλαγή του τρόπου ζωής μας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Οι κωλοτρυπίδες της Γης

Συρία, Πακιστάν, Υεμένη, Αφγανιστάν, Ιράκ, Σομαλία, Ερυθραία, Σιέρα Λεόνε, Γάζα, Ουκρανία, Αιγαίο και πολλά-πολλά ακόμη μέρη που με τρεις λέξεις μπορείς να αποκαλέσεις κωλοτρυπίδες της Γης.

Και γιατί κωλοτρυπίδες; Επειδή κάποιος αποφάσισε να χέσει το μέλλον των ανθρώπων τους.

Ο κροκόδειλος κλαίει για να προσεγγίσει το θύμα του. Χύνει δάκρυα και κάνει σα μωρό παιδί. Κι όταν το θήραμά του τρέξει να δει τι γίνεται, τότε κομματιάζεται στα σαγόνια του. Τι όμορφη που είναι η φύση και πόσο παραστατική. Σα μια μυθιστορηματική παράσταση που μας αγγίζει και μετά λέμε με νόημα ότι τα πάντα είναι βγαλμένα από τη ζωή.

Στις όχθες του Grexit κάθισα κι έκλαψα

Τα τελευταία χρόνια, βιώνουμε μία πρωτοφανή (εν καιρώ ειρήνης) επίθεση στη χώρα, σε όλα τα επίπεδα. Μισθοί, συντάξεις, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, πρόσβαση στην Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, ελευθερία του Τύπου, βιοτικό επίπεδο, δημόσια και κρατική περιουσία, όλα στο στόχαστρο υπό τον συνήθη εκβιασμό. Όλα, θυσία στον βωμό της αποφυγής του Grexit. Τελικά, μετά από τρία μνημόνια και εκατοντάδες νόμους που αλλάζουν την ίδια την Δημοκρατία μας, έχουμε αποφύγει το Grexit;

Μόλις πριν δυόμισι μήνες, κατά τις ημέρες του δημοψηφίσματος, μία δήλωση του Πολ Κρούγκμαν προκάλεσε αίσθηση. Ο Αμερικάνος οικονομολόγος υποστήριξε πως η χώρα μας, εξαιτίας των capital controls, βίωσε ήδη σε σημαντικό βαθμό τις συνέπειες μίας εξόδου. Γι’ αυτό, είπε τότε, θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερη να βιώσει και τα θετικά του. Μόνο που, ουσιαστικά, τότε είπε τη μισή αλήθεια.

Υποτίθεται πως η συμμετοχή σε έναν μεγάλο οικονομικό οργανισμό, εξασφαλίζει στα κράτη του μία στοιχειώδη ευημερία, μία ωφέλιμη έστω κατάσταση σε κάποιους κρίσιμους τομείς.

Finis Europae

Η κρίση αξιών, πολιτικής και οικονομίας που ζούμε αποτελεί την κορύφωση και ολοκλήρωση τριών ομόκεντρων κύκλων θριάμβου και ξεπεσμού, κεφαλαιοποίησης και περιθωριοποίησης της Ευρώπης | AP Photo/Alessandra Tarantino

Του Κώστα Δουζίνα

«Body No 132» γράφει το φέρετρο του πνιγμένου μετανάστη. Το σηκώνουν δύο Ιταλοί στρατιώτες. Στην επόμενη φωτογραφία, είκοσι τέσσερα φέρετρα με αριθμούς και γύρω τους επίσημοι με μαύρα κοστούμια. Ηταν οι Ευρωπαίοι επίσημοι που πέρσι τον Οκτώβριο σταμάτησαν την επιχείρηση διάσωσης «Mare Nostrum», η οποία ξεκίνησε μετά την τραγωδία στη Λαμπεντούζα τον Οκτώβριο του 2013, όταν 500 μετανάστες πνίγηκαν.

Η επιχείρηση είχε διασώσει 150.000 ανθρώπους τους προηγούμενους δώδεκα μήνες ενώ γύρω στους 5.000 είχαν πνιγεί. Σ’ αυτούς τους αριθμούς βρίσκονται τα όρια του «ανθρωπισμού» και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, για τα οποία τόσα υποκριτικά ακούσαμε τις τελευταίες μέρες. Υποκρισία: ο φόρος που η κακία πληρώνει στην αρετή.

Η πολυκατοικία του τρόμου

Του Γιάννη Μπασκάκη

Οσο και αν πασχίζει η Χ.Α. να αποκηρύξει τον ναζισμό για να αποφύγει το βαρύ κατηγορητήριο, η πρακτική της και τα σύμβολα που χρησιμοποιεί την προδίδουν. Η «Εφ.Συν.» βρέθηκε στη φωλιά του φιδιού. Μπήκε σε πολυκατοικία όπου μένει υποψήφια βουλευτής της οργάνωσης και παρουσιάζει τις ανατριχιαστικές εικόνες που αντίκρισε.

Οδός Βερανζέρου, δίπλα στην πλατεία της Ομόνοιας. Περνάμε το κατώφλι. Ανεβαίνουμε τα σκαλιά. Φτάνοντας στο πρώτο διαμέρισμα, οι εικόνες προκαλούν ρίγος. Πάνω στην ξύλινη πόρτα βλέπουμε τον «Κέλτικο Σταυρό». Το σύμβολο του «Λευκού Τρόμου», του ιδεολογήματος της υπεροχής της λευκής φυλής. Θυμίζει αυτό που χρησιμοποίησε η Κου Κλουξ Κλαν στις ΗΠΑ. Είναι το ίδιο που σήμερα έχει γίνει σύμβολο των απανταχού νεοναζί.

Ο ΡΟΜΠΕΝ ΤΩΝ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Πριν από σχεδόν μισό αιώνα, τηλεθεατές στην Βρετανία και τις ΗΠΑ παρακολούθησαν με ενθουσιασμό το πρώτο επεισόδιο της σειράς «Οι περιπέτειες των Ρομπέν των Δασών». Οι πιο προσεκτικοί ενδέχεται να παρατήρησαν ότι στα πρώτα έξι επεισόδια δεν αναγράφοταν τα ονόματα των σεναριογράφων. Και ο λόγος ήταν απλός: Όλοι άνηκαν στις μαύρες λίστες που είχε συντάξει το αμερικάνικο καθεστώς κατ’ εντολή του γερουσιαστή Μακάρθι. Δεν ήταν φυσικά τυχαίο ότι τόσα θύματα της αντικομμουνιστικής υστερίας βρέθηκαν να συνεργάζονται στη συγκεκριμένη σειρά. Η παραγωγός του «Ρομπέν των Δασών», Χάνα Γουάϊνσταιν, τους είχε επιλέξει έναν προς έναν και συχνά συνεργάζοταν μαζί τους για να περνά δημοκρατικά μηνύματα σε εκατομμύρια θεατές. Ο Ρομπέν των Δασών ήταν το απόλυτο σύμβολο της αναδιανομής εισοδήματος υπέρ των φωχών αλλά και της οικονομικής δικαιοσύνης, η οποία τρομοκρατεί όπως ο διάολος το λιβάνι όλα τα φιλελεύθερα καθεστώτα της αστικής δημοκρατίας. Σύμφωνα όμως με τον Νόαμ Τσόμσκι, ήταν κάτι περισσότερο…

Η Παγκόσμια Τράπεζα παραδέχεται ότι είναι υπεύθυνη ακόμη και για δολοφονίες

Βαρύτατη καταγγελία ότι η Παγκόσμια Τράπεζα προσέφερε χρηματοοικονομική υποστήριξη σε αναπτυξιακά προγράμματα τα οποία οδήγησαν σε κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Νότια Αμερική και στην Ασία, από τη μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam.

Σε έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα (2/4/15) η ΜΚΟ καταφέρθηκε ιδίως εναντίον του τμήματος της Παγκόσμιας Τράπεζας που συνδέεται με τον ιδιωτικό τομέα, το Διεθνή Οργανισμό Χρηματοδότησης (ΔΟΧ), ορισμένα εκ των δανείων που έχει χορηγήσει οδήγησαν σε «σκανδαλώδεις παραβιάσεις», από την αρπαγή γαιών ντόπιων πληθυσμών μέχρι δολοφονίες.

Δεν είναι η δική μας Ευρώπη, αυτή η Ευρώπη της βαρβαρότητας

του Χρήστου Κεχαγιά

Δεν νομίζω να ανήκουμε στην Ευρώπη της Λιτότητας και του Εκβιασμού των Δανειστών που εκπροσωπούν τύποι σαν αυτούς που παρελαύνουν καθημερινά από τα δελτία ειδήσεων.

Αυτή η Ευρώπη δεν μας ενδιαφέρει! Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ψυχή. Δεν έχει τίποτε άλλο, παρά βαρβαρικά σύμφωνα, πανάκριβα νομίσματα και εθελουσία υποδούλωση.

Την παρουσιάζουν ως «φυσιολογική» μετεξέλιξη της παλιάς ΕΟΚ (Συνθήκη Ρώμης του ’57) και της παλαιότερης Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (1951).

Ποιος εκβιάζει ποιον… : εκείνη απειλεί & αυτοί την «κρατάνε στο χέρι»;

(DEVELOPMENT>ανάπτυξη / DEBT>χρέος)

Δείτε τα 2 ακόλουθα άρθρα (+άρθρο-φωτο) & συνδυάστε τα με τα γεγονότα.

Μήπως οφείλονται σε ότι αναφέρει το 2ο άρθρο οι εναλλαγές πανικού, ξαφνικής «φιλικότητας» & θυμού-εκβιασμού της;

Αν είναι έτσι όπως τα λέει, θα έχει πολύ γέλιο (για μας) & πολύ κλάμα (για κάποιους/ες) η συνέχεια…

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μανώλης Γλέζος στην Ευρωβουλή είχε & έχει την αμέριστη συμπαράσταση της Die Linke (Γερμανική Αριστερά) & της προέδρου τους Gabi Zimmer. 

1. Τελεσίγραφο, άρτι αφιχθέν> Αποκάλυψη βόμβα από το Reuters: Η Γερμανία ζητάει από τον Τσίπρα να πάρει πίσω όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις του!

(Απορία: Με ποιό δικαίωμα επεμβαίνουν οι γερμαναράδες στα εθνικά & κρατικά μας θέματα;)

2. ΣΟΚ στην Γερμανία από τις δηλώσεις του Τσίπρα για την Μέρκελ

*Άραγε, να περιμένουμε ότι, την κατάλληλη στιγμή, θα βγει «άσος απ΄το μανίκι»;

κλικ και στη φωτο (το επίμαχο άρθρο μεταφρασμένο)>>>

το γνήσιο άρθρο εδώ

Πηγή – Σχολιαστές χωρίς σύνορα

Αυτός είναι η εικόνα σου, αγαπητέ κράτος

Του Νίκο Ago

Η εικόνα του σύγχρονου ελληνικού κράτους, είναι αυτός ο άνθρωπος. Όσοι μένετε Αθήνα, θα τον έχετε συναντήσει κάπου, δεν μπορεί. Μαζί με τον αδελφό του, ζητιάνευαν στο κέντρο αλλά και σε άλλα σημεία. Συνήθως στον ηλεκτρικό. Χωρίς και τα δυο χέρια του, βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού. Δείτε τον καλά. Δεν έχω ενημέρωση της παράβασής του, που έκανε εισαγγελέα και ανακριτή να τον στείλουν φυλακή. Δεν ξέρω αν έχει καταδικαστεί, για να ρωτήσω, ποίος δικαστής πήρε το θάρρος να βάλει φυλακή αυτό το άνθρωπο; Γράφτηκε στο twitter «για κλοπή». Αυτός έκλεψε; Πώς; Και ακόμα και αν έκλεψε, τι; Πόσο μεγάλη η ζημιά που έκανε; Μεγαλύτερη του Λαυρεντιάδη ή τους κατηγορούμενους στην υπόθεση της Energa, για παράδειγμα;

Εγγυημένο εισόδημα για τους πλούσιους

 

Του Περικλή Κοροβέση

Μιλάμε όλοι για ένα κατώτατο εγγυημένο εισόδημα. Και αυτό, μια εποχή, ήταν δεδομένο. Υπήρχαν οι συλλογικές συμβάσεις. Οταν έπιανες μια δουλειά, ήξερες ποια θα ήταν η αμοιβή της εργασίας σου σύμφωνα με τον νόμο. Και αυτό βέβαια είχε προκύψει από τους αγώνες των λαών που μπόρεσαν και κέρδισαν μερικά δικαιώματα. Τότε υπήρχαν κάποια οράματα, κάποιες ιδέες και ένα ζωντανό εργατικό κίνημα που ήξερε να παλεύει. Παράλληλα, υπήρξε και η αυτοκρατορία της ΕΣΣΔ που, τουλάχιστον ονομαστικά, διεκδικούσε όλα τα κεκτημένα της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Και αυτό ήταν μια απειλή για τον καπιταλισμό. Και όταν ο καπιταλισμός φοβάται, κάνει υποχωρήσεις. Οταν αισθάνεται ασφαλής, τότε γίνεται ολιγάρχης και τα παίρνει όλα πίσω.

Οι καλοί χριστιανοί παρακαλώ να περάσουν έξω

Του Σωτήρη Θεοχάρη

Όχι ο Νίκος Ρωμανός δεν είναι χριστιανός.

Πολύ περισσότερο δεν είναι ο Χριστός σου, δεν ανεβαίνει γολγοθάδες για σένα και πολύ περισσότερο δε, δεν σταυρώνεται για τις δικές σου αμαρτίες.

Ο Νίκος Ρωμανός παλεύει για την ζωή του, την ελευθερία του, την αξιοπρέπεια του και τις ιδέες του.

Πιο χαμηλά Λόλα, πιο χαμηλά

Tου Δημήτρη Κανελλόπουλου

Ο Κωστής Μαραβέγιας καταδικάζει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, πιστεύει πως μόνο η ομορφιά θα μας σώσει και ζητάει να του καθαρίσουν τα… παγκάκια (από μολότωφ και χημικά) γιατί σήμερα είναι Κυριακή και θέλει να φιλήσει το κορίτσι του.

Να προσέξει μόνο μήπως είναι γεμάτα, τα παγκάκια, από τους μετανάστες της Κικής Δημουλά. Ή… από αστέγους! 

Χορεύοντας με την ανευθυνότητα

Της Άντας Ψαρρά

Στην Ελλάδα ποτέ δεν αφέθηκε να πεθάνει ένας απεργός πείνας. Επίσης στην Ελλάδα ποτέ δεν έγινε σοβαρή απεργία πείνας χωρίς ο απεργός να έχει υποστεί σαφή παραβίαση δικαιωμάτων που ορίζονται από νόμους. Η πέραν του επιτρεπτού ορίου προφυλάκιση, η παραβίαση δικαιωμάτων εντός φυλακής, οι σοβαροί λόγοι υγείας, η άρνηση των συμβουλίων να χορηγήσουν τις προβλεπόμενες άδειες χωρίς βάσιμες αιτίες για την απόρριψη κ.λπ. είναι οι πιο συχνοί λόγοι που οδηγούν σε αυτήν την αυτοκαταστροφική απόφαση έναν κρατούμενο.