Έκλειψη της πολιτικής, οικονομία της δυστυχίας (Neue Sachlichkeit)

Η σύνθλιψη της πολιτικής, η υποβάθμισή της σε παρακολούθημα μιας ιδιοτελούς οικονομικής ορθοδοξίας, ποτίζει κάθε χαραμάδα της ελληνικής πραγματικότητας σήμερα. Πήρε χρόνια να φθαρεί εντελώς, να φτάσει στο ερείπιο που κατοικούμε τώρα, και η κατεδάφιση συνετελείτο πανευρωπαϊκά και διεθνώς, όχι μόνο στην βαλκανική απόφυση των μασκαράδων που υπεδύοντο τις ιδιοπροσωπείες.

Πως «ονειρεύονται» κάποιοι την κοινωνία…

Ενώ η ανθρωπότητα βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μία περίοδο αναταραχών και συγκέντρωσης του πλούτου σε διεθνή κέντρα διαχείρισής, είναι άξιο απορίας, γιατί οι λαοί, που αποτελούν ομολογουμένως τα θύματα της παγκόσμιας διαπλοκής, δεν εξεγείρονται αυθόρμητα, προκειμένου να αντιδράσουν και να αντισταθούν.
Η στάση των περισσότερων ατόμων θυμίζει το γνωστό πλέον στους περισσότερους παράδειγμα με το βατραχάκι, που σιγοβράζει στην κατσαρόλα, μέχρι να καεί εντελώς…
Το κύριο χαρακτηριστικό καταρρεόντων πολιτισμών είναι ο υπερβολικός εφησυχασμός που γεννά ανυποψίαστα θύματα, τα οποία αδυνατούν να εντοπίσουν την επικείμενη τραγωδία λόγω της υπερβολικής αδράνειας και αδιαφορίας. Πολλοί είναι εκείνοι, που μόλις αντιληφθούν, έστω και σε μικρό ποσοστό, ότι κάτι δεν πάει καλά, αναρωτιούνται: «Καλά τόσο καιρό, ζούσαμε στο στρουμφοχωριό;»