Τράμπ! Ε και λοιπόν;

Του Δημήτρη Μηλακα

Κοιτώντας κάποιος τα πράγματα από (μεγάλη) απόσταση έτσι ώστε στο πλάνο του να χωράει «ο κόσμος όλος» αντιλαμβάνεται πως  η πολιτική μάχη στις ΗΠΑ δεν είναι- όπως εμφανίζεται για λόγους που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση των μαζών-  μια απλή υπόθεση σύγκρουσης προσωπικοτήτων. Σε μια τέτοια μάχη όπου διακυβεύονται τρομακτικού μεγέθους και παγκόσμιας κλίμακας συμφέροντα  δεν συγκρούονται δύο προσωπικότητες (ο Τραμπ και η Κλίντον εν προκειμένω) αλλά δύο πανίσχυρα συστήματα που διεκδικούν την εξουσία σε …πλανητικό επίπεδο.

Ας αφήσουμε κατά μέρος τη «δύναμη» της προσωπικότητας (του νέου Αμερικανού προέδρου)  που μπορεί ή δεν μπορεί να επηρεάζει καταλυτικά τις εξελίξεις και ας τον  δούμε στον  προφανή ρόλο του κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα: Η επικράτηση ενός «λαϊκιστή», «ακροδεξιού», «ρατσιστή» «μισογύνη», «τσαμπουκά» όπως εμφανίζεται (και είναι) ο Τραμπ εκ του εκλογικού αποτελέσματος περιγράφει και αποδεικνύει τα αδιέξοδα της αμερικανικής κοινωνίας. Φτώχεια, περιθωριοποίηση, ανισότητες, καταστροφή «μεσαίας τάξης». Η στροφή προς συντηρητικές- λαϊκίστικές πολιτικές επιλογές σαν αυτή που «πούλησε» προεκλογικά ο Τραμπ ήταν αναμενόμενη και φυσιολογική εξέλιξη. Το έχουμε δει, το βλέπουμε  και θα το δούμε και αλλού…

Οι πιο περιέργες αμερικανικές εκλογές

του Σταμάτη Ρήγα

Τα σημαντικά επιχειρηματικά συμφέροντα των ΗΠΑ θα πρέπει να αισθάνονται περήφανα για αυτό που κατάφεραν φέτος. Οι δύο υποψήφιοι, στις σημερινές αμερικανικές εκλογές για την προεδρία, είναι:

• Η Χίλαρι Κλίντον, το αγαπημένο παιδί των λόμπι και των τραπεζών (άλλωστε κάποτε πληρώνονταν από την Goldman Sachs για να δίνει λόγους).
• Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο «αντικομφορμιστής» που – ως δισεκατομμυριούχος και ο ίδιος – δεν θα στραφεί ποτέ ενάντια στα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης των ΗΠΑ.

Το 2015 οι Ρεπουμπλικάνοι εξέλεξαν τον Ντόναλντ Τραμπ ως υποψήφιο τους. Ένας Αμερικανός κωμικός ανέφερε ότι ο Τραμπ μοιάζει με την καρικατούρα του πλούσιου που έχουν οι φτωχοί στο μυαλό τους.

Corporate media: ο θριαμβευτής των αμερικανικών «ενδιάμεσων εκλογών»

Χαρακτικό του Τζωρτζ Γκρος, από το έργο του «Το πρόσωπο της άρχουσας τάξης»

του Ριντ  Ρίντσαρντσον

μετάφραση: Γιάννης Χατζηδημητράκης 

Μια μικρή ομάδα είναι ο πραγματικός θριαμβευτής των εκλογών: τα εταιρικά μέσα (corporate media).  Χάρη στην όλο και μεγαλύτερη απορρύθμιση των κανόνων χρηματοδότησης της προεκλογικής εκστρατείας των υποψηφίων, οι μεγάλες εταιρείες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, σ’ αυτές τις ενδιάμεσες εκλογές απόλαυσαν για άλλη μια φορά έναν πακτωλό χρημάτων πολιτικής διαφήμισης. και περισσότερο από όλους, οι προνομιούχοι ιδιοκτήτες των τοπικών τηλεοπτικών σταθμών της χώρας.

Για τι ποσά μιλάμε όμως; Τα οριστικά νούμερα δεν είναι ακόμη γνωστά, όμως τα στοιχεία που έχουμε ως τα μέσα Οκτωβρίου μιλούν για 1,3 δισεκατομμύριο δολάρια για πολιτική διαφήμιση σ’ αυτές οι εκλογές, σύμφωνα με ανάλυση του Γραφείου Τηλεοπτικής Διαφήμισης (TVB). Και σ’ αυτό το ποσό δεν περιλαμβάνονται οι τελευταίες ξέφρενες εβδομάδες, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι το ποσό μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει τα 2,1 δισεκατομμύρια δολάρια που ξοδεύτηκαν το 2010.