Υπάρχει κάτι ελπιδοφόρο;

Όταν υπάρχει μία τραγωδία είναι προτιμότερο να κάνεις παρά να μιλάς. Εάν δεν μπορείς να κάνεις καλύτερα είναι να μιλάς όσο γίνεται λιγότερο. Πάντως το χειρότερο είναι να γράφεις στο διαδίκτυο έχοντας στο μυαλό σου το τι συμφέρει το κόμμα και τι θα γράψεις την αυριανή ημέρα. Οι ινσάιντερ της εξουσίας πληκτρολογούν, λένε ό,τι και όπως θέλουν, βρίσκονται σε υπηρεσία, κάνουν το άσπρο μαύρο με ραφινάτο αλλά και χοντροκομμένο τρόπο.

Στην αρχή ο ALEX_TEXAS άφησε ανοικτές υπόνοιες πως ήταν εμπρησμοί με σχέδιο. Μετά συνέχισαν άλλοι με το ακραίο φαινόμενο. Στο τέλος ήρθε το «είστε αυθαίρετοι». Σε έναν τοίχο-ντουβάρι μιας «δικαιωματικιάς» αναρτήθηκε με στόμφο πως στο οικόπεδο που ξεψύχησαν δεκάδες άνθρωποι είχε μπει φράκτης και γι’ αυτό συνέβη το κακό. Μία άλλη προσπαθούσε να της πει πως ο φράκτης είχε μπει γιατί από κάτω ήταν γκρεμίδι 20 μέτρων και πως δεν είχε κλείσει κανέναν δρόμο προς την παραλία. Τίποτα η Λουκά της Αριστεράς, να μην χαμπαριάζει και να κάνει συνδικαλισμό επιπέδου νηπιαγωγείου.

Συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης για τους πληγέντες

Κύμα αλληλεγγύης απλώνεται από δήμους, φορείς, σωματεία, επαγγελματίες, μεμονωμένους πολίτες προς τους πληγέντες στις πυρκαγιές της Αττικής.

Το σωματείο εργαζομένων του ΚΕΕΛΠΝΟ έπειτα από επικοινωνία με τον δήμο Ραφήνας – Πικερμίου, συγκεντρώνει γάζες, betadine, fucidin, παιδικές πάνες, μωρομάντιλα, τρόφιμα μακράς συντηρήσεως (φρυγανιές, μπισκότα κ.α). Η συγκέντρωση των ειδών θα γίνει στο κτίριο του ΚΕΕΛΠΝΟ (Αγράφων 3-5, Μαρούσι) και για οποιαδήποτε πληροφορία στο τηλέφωνο 6944987730.

Ο δήμος Μαραθώνος ενημερώνει ότι συγκεντρώνονται τρόφιμα, νερά και είδη πρώτης ανάγκης στο δημοτικό κατάστημα της Νέας Μάκρης, επί της Λεωφόρου Μαραθώνος 104.

Το φάντασμα του Αλέξη

Πριν εννιά χρόνια, ένας δεκαπεντάχρονος έπεφτε νεκρός από σφαίρα μπάτσου χωρίς να διαπράξει το παραμικρό. Το σοκ που προκάλεσε η δολοφονία έκαψε όλη την Ελλάδα. Έννιά χρόνια μετά, το σοκ έχει εξατμιστεί, οι μάσκες έχουν πέσει. Οι σκηνές από το μέλλον που προέβαλε το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του ’08, είναι εδώ.

Έννιά χρόνια μετά, η αστυνομία έχει καταλάβει κάθε πόντο στο πεδίο της κοινωνικής σύγκρουσης.

Σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία, και δεν ξέρω εάν η χούντα δεν τελείωσε το 73, αλλά το καθεστώς που έχει δημιουργηθεί σήμερα είναι σίγουρα ισχυρότερο.

Ο πλούτος, οι offshore και ο ερπετικός εγκέφαλος

Του Τάσου Τσακίρογλου

Εκπληξη, αγανάκτηση, οργή! Αυτά τα συναισθήματα κυριαρχούν κάθε φορά που γίνονται αποκαλύψεις για τον κρυμμένο πλούτο των ελίτ. «Πέφτουμε από τα σύννεφα». Απ’ αυτά τα σύννεφα στα οποία τον περισσότερο χρόνο ζούμε, απέχοντας επιδεικτικά από την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή. Κάνοντας ότι δεν ξέρουμε πως στη βάση της κυριαρχίας των ελίτ βρισκόταν ανέκαθεν η υποκρισία.

Οι κονκισταδόρες πέρασαν τον «Νέο Κόσμο» από λεπίδι κρατώντας στο άλλο χέρι τον σταυρό και το ευαγγέλιο. Η βαρβαρότητα της πρωταρχικής συσσώρευσης του καπιταλισμού συμβάδισε με τα «χρηστά ήθη» και την αυστηρή ηθική της βικτοριανής εποχής, με σύμβολο τον Ολιβερ Τουίστ. Σήμερα, το 1% του πληθυσμού συγκεντρώνει σχεδόν τον πλούτο που έχει το υπόλοιπο 99%.

Νομοσχέδιο φέρετρο!

του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Η έκρηξη των κινημάτων αλληλεγγύης επιβεβαιώνει ότι το ρητό «η κρίση γεννάει ευκαιρίες» μπορεί να ισχύει και για το λαό (και όχι μόνο για κάτι επιχειρηματίες, τραπεζίτες, αετονύχηδες και πολιτικούς, που έχτισαν καριέρες πάνω σ’ αυτήν). 

Εμβληματικό παράδειγμα το Κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες, που ντεμπουτάρισε στην Κατερίνη ως «κίνημα της πατάτας» και εξαπλώθηκε παντού.

Το Κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες συνδυάζει συμπίεση των τιμών καταναλωτή, ανάσα στους αγρότες, χτύπημα στους μεσάζοντες. Και κάτι ακόμα πιο σπουδαίο, τη συνάντηση παραγωγού και καταναλωτή, με ό,τι γόνιμο αυτή συνεπάγεται.

Ιστορίες με απάτες

Του Περικλή Κοροβέση

Η απάτη είναι σαν το πεπρωμένο. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Εν τούτοις οι λιγότερο δεισιδαίμονες έχουν μια δυνατότητα να ξεφύγουν. Μετατρέπουν τη μοίρα σε εμπειρία και στο μέτρο του δυνατού, αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Αλλά όχι πάντοτε.

Γιατί το εύρος της απάτης είναι απεριόριστο. Από τον προεκλογικό λόγο, που κάνει τα φύκια μεταξωτές κορδέλες, μέχρι τη σάλτσα στρειδιών, χωρίς στρείδια. Να μην πούμε για διαφημίσεις, θαυματουργά φάρμακα, τηλεπωλήσεις ή τις ιντερνετικές κλοπές.

Στη βιομηχανική διατροφή, η απάτη είναι συστατικό στοιχείο αυτού του εμπορίου. Διαβάστε μονάχα τι περιέχουν τα προϊόντα που αγοράζετε. Και κάποια στοιχεία τους είναι καρκινογόνα.

Ας μιλήσουμε επιτέλους για τους πρόσφυγες

Ο γερουσιαστής  των ΗΠΑ Chris Murphy μέσω ενός tweet , του τάχθηκε  υπέρ της εισόδου των προσφύγων στην χώρα του  (γυρνώντας τη  πλάτη με τον τρόπο του στο νεοεκλεγέντα πρόεδρο Τράμπ) γράφει ο γερουσιαστής “πρώτα βομβαρδίζουμε, προκαλούμε ανθρωπιστική κρίση, και αφήνουμε τους πρόσφυγες μέσα (στη κρίση).Αυτό δεν είναι εξωτερική πολιτική είναι εφιάλτης “

Δηλαδή, τους κατοίκους αυτών   των χωρών τους βομβαρδίζουμε ,   αλλά δεν είναι πρόσφυγες.

Ολη η εξουσία στην Καρδίτσα

του Περικλή Κοροβέση

Οι άνθρωποι έχουν την τάση να πιστεύουν σε πράγματα που δεν υπάρχουν. Συχνά το ανύπαρκτο γίνεται πιο πιστευτό, όσο και αν αυτό μπορεί να αποβεί εξαιρετικά επικίνδυνο. Ιδεολογίες -που είναι η εγκόσμια θρησκεία- πείθουν τον άνθρωπο πως μπορεί να σωθεί, άσχετα αν θα καταλήξει κρέας για τα κανόνια.

Να σταθούμε μόνο στον ναζισμό και τον φασισμό, που επανήλθαν θριαμβευτικά με την εκλογή του Τραμπ, μεταλλαγμένοι βέβαια, αλλά εξίσου επικίνδυνοι. Και ίσως προάγγελοι για το τι μας περιμένει στην Ευρώπη. Τα τεράστια πλήθη στις συγκεντρώσεις του Χίτλερ και του Μουσολίνι είχαν πειστεί πως θα σωθούν και θα ζήσουν ένα καλύτερο μέλλον.

Ασχετα αν στον πόλεμο τα κορμιά τους διαμελήθηκαν σε τέτοιο σημείο, που δεν μπορούσαν να γίνουν αναγνωρίσιμα. Κανείς δεν ήξερε αυτό το λιωμένο κεφάλι ή το κομμένο χέρι ή το μισό πόδι πού ανήκε.

Las Patronas

Επειδή δεν βλάφτει να αισθανόμαστε κάπου-κάπου λίγη πραγματική ανθρωπιά, σήμερα λέω να ταξιδέψουμε. Να πάμε μέχρι το Μεξικό. Όχι κάπου κοσμοπολίτικα αλλά στην μέση του πουθενά, σε μια γωνιά τής επαρχίας Βερακρούζ, ξεχασμένη από θεούς κι ανθρώπους. Κάπου εκεί βρίσκεται ένα φτωχοχώρι με το -πολύ κοινό αλλά περήφανο- όνομα La Patrona. Η Προστάτιδα.

Σ’ αυτό το χωριό, λοιπόν, στις 14 Φεβρουαρίου 1995, η Μπερνάρντα Ρομέρο Βάσκεζ με την αδελφή της Ρόζα κατέβηκαν στην αγορά για να προμηθευτούν τρόφιμα για την οικογένειά τους. Για να μη χρησιμοποιούμε σχήματα λόγου, ας πούμε ότι πήγαν στο μαγαζί του χωριού και πήραν ψωμί και γάλα για το σπίτι τους.

Στο στόχαστρο πρόσφυγες και αλληλεγγύη

του Χρήστου Αβραμίδη

Μια γυναίκα αλληλέγγυα, ξεγυμνώθηκε από την αστυνομία με τη βία, ένας άντρας χτυπήθηκε και αρκετοί ακόμα συνελήφθησαν. Αυτός είναι ο τελευταίος απολογισμός από το νέο κυνήγι μαγισσών που έχει εξαπολύσει η ΕΛΑΣ εναντίον της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες στην Ειδομένη και άλλες περιοχές. Από τους συλληφθέντες, μερικοί έκαναν το «έγκλημα» να διαθέτουν ασύρματο! Ενώ, από τις υπόλοιπες συλλήψεις ο ένας κρατήθηκε επειδή είχε μαχαίρι μαζί του και παρότι οι τρεις εθελοντές που επέβαιναν εξήγησαν ότι πήγαιναν να ετοιμάσουν και να σερβίρουν σε σκηνή τσάι, στο οποίο χρησιμοποιούν φρεσκοκομμένα υλικά. Στον Κάτσικα Ιωαννίνων, η ΕΛΑΣ κατέστειλε πρόσφυγες και αλληλέγγυους που είχαν καταλάβει το οδόστρωμα για να διαμαρτυρηθούν πραγματοποιώντας 27 προσαγωγές μετά από έντονες συγκρούσεις. Ύστερα από δράσεις αλληλεγγύης, όπως η κατάληψη του δημαρχείου Ιωαννίνων, οι προσαχθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι. Μαρτυρίες αλληλέγγυων αναφέρουν για σκηνές πανικού με γυναικόπαιδα να ουρλιάζουν και ξύλο από τις αστυνομικές δυνάμεις.

Η πραγματική αλληλεγγύη…

Του Δημήτρη Καλτσώνη*

Πολλά έχουν γραφτεί στις μέρες μας για το δράμα των προσφύγων. Αληθινά συγκινητική είναι η αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων, που προσφέρουν ο,τι μπορούν καλύπτοντας την ανεπάρκεια της κυβέρνησης. Η αλληλεγγύη πρέπει να δυναμώσει, δίχως άλλο. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε μερικά κομβικά ζητήματα.

Πρώτο, υπεύθυνοι για τον ξεριζωμό των ανθρώπων αυτών είναι οι ΗΠΑ και η ΕΕ που χρηματοδοτούν, υποθάλπουν με τον ένα η άλλο τρόπο τον πόλεμο στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή με σκοπό την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής, η οποία εντείνεται εν μέσω παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Δεύτερο, αφού κατέστρεψαν τους λαούς αυτούς με την καταλήστευση και τους πολέμους, οι ηγεσίες της ΕΕ αρνούνται να αντιμετωπίσουν έστω και στοιχειωδώς το προσφυγικό ζήτημα. Ρίχνουν τα βάρη στην Ελλάδα και τη μετατρέπουν σε αποθήκη ψυχών. Καταφέρνουν έτσι ένα ακόμη χτύπημα στη χώρα και το λαό μας, μια ακόμη βάναυση καταπάτηση της αξιοπρέπειάς του από τις διάφορες δηλώσεις και παρεμβάσεις ευρωπαίων ηγετών.

Αλληλεγγύη θέλουν οι λαοί όχι προστάτες

Του Χάρη Ζάβαλου

Αυτό που έγινε σήμερα στο Σύνταγμα, με την συλλογή αγαθών για τους πρόσφυγες ήταν τουλάχιστον συγκλονιστικό.Ένα μικρό βουνό από τα υλικά που ζητήθηκαν δημιουργήθηκε σε όλη την πλατεία ενώ η συμμετοχή του κόσμου ήταν τεράστια.

Χιλιάδες άνθρωποι πέρασαν και άφησαν από μια τσάντα ή ξεφόρτωσαν τα πόρτ μπαγκάζ τους από πάνες, βρεφικά γάλατα, τρόφιμα, σκηνές και ότι άλλο ζητήθηκε από τις δράσεις που βοηθάνε καθημερινά τους πρόσφυγες.

Σε μια χώρα που έχει γονατίσει από την πολιτική λιτότητας όσο καμία, η πλειοψηφία του κόσμου έδωσε από το κονιορτοποιημένο υστέρημα του, προκειμένου να σταθεί δίπλα σε όσους έχουν ανάγκη.

Οι πρόσφυγες είναι η τελευταία μας ευκαιρία

Ο μικρός πρόσφυγας μας καλεί να συγγράψουμε μια τραγική ελεγεία για τους απόκληρους του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου. Για τους δικούς του και για εμάς.

Ο ίδιος γνωρίζει καλά την πορεία του. Ένα κομμάτι του θα βυθιστεί στα νερά του Αιγαίου. Ένα άλλο θα τεμαχιστεί στο ναρκοπέδιο του Έβρου. Θα κατασκιστεί στα συρματοπλέγματα. Θα ματώσει από το γκλομπ του αστυνόμου. Θα δυσπνοήσει στα δακρυγόνα των συνοριοφυλάκων. Και θα δακρύσει αφήνοντας πίσω του τον νεκρό του αδερφό που δεν τα κατάφερε. Μα στο τέλος θα προχωρήσει λες και η ίδια ιστορία τον ωθεί ανανεώνοντας του τη δύναμη.

Μένουμε Ειδομένη

By to skouliki Tom

Ελλάδα 2016. Όλη η χώρα στέκεται αλληλέγγυα στην Οδύσσεια των προσφύγων και βοηθάει όπως μπορεί. Όλη; Όχι! Γιατί μερικοί σκατόψυχοι αντιστέκονται και πάντα θα αντιστέκονται στους 8χρονους τζιχαντιστές που ήρθαν να μας εξισλαμίσουν και να κάνουν γύρω-γύρω όλοι στις πλατείες μας.

Από τότε που ξέσπασε η προσφυγική κρίση, δηλαδή πριν από κάτι χρόνια – μην κοιτάτε που οι κυβερνήσεις το πήραν χαμπάρι προχθές -, φασισταριά κάθε είδους δεν χάνουν την ευκαιρία να ξερνάνε εμετούς σε τηλεοράσεις, social media και ιδιωτικές συζητήσεις.

Αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Όπως δεν είναι πρωτόγνωρη και η κατάσταση που βιώνει η Ελλάδα. Συνέβη κάτι παρόμοιο πριν από 100 περίπου χρόνια. Απλά τότε δεν υπήρχε το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ. Υπήρχαν όμως τα καφενεία.

Ο Σόιμπλε ζητά να κατέβει ο στρατός στους δρόμους

Με πρόσχημα τους μετανάστες Απαιτούν στρατιωτικές δυνάμεις να αναλάβουν κατασταλτικά καθήκοντα

Το 2013 είχε αποκαλυφθεί η πραγματοποίηση 10ημερης άσκησης Καταστολής Πλήθους από το γερμανικό στρατό σε άλλη χώρα που πραγματοποιούνταν μεγάλες κινητοποιήσεις!

Καθημερινά αποκαλύπτεται η βούληση του ευρωπαϊκού αστικού κατεστημένου όχι μόνο να οξύνει με κάθε μέσο τον πόλεμο κατά των μεταναστών, αλλά και να δέσει με σιδερένια δεσμά το σύνολο του ευρωπαϊκού προλεταριάτου,  προχωρώντας ταυτόχρονα σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Τα πιο πρόσφατα επεισόδια αυτής της διαδικασίας είναι αφενός η παρουσία ευρωπαϊκούν στόλου στα χωρικά ύδατα της Λιβύης, αφετέρου  η ανάπτυξη της ευρωπαϊκής ακτοφυλακής και η ραγδαία ανάπτυξη της κατασταλτικής δράσης της FRONTEX, με θύματα όχι μόνο τους μετανάστες αλλά και τους αλληλέγγυους εθελοντές, που έχοντας έρθει από κάθε γωνιά της γης δίνουν τη δική τους μάχη καθημερινά για να σώσουν ζωές.

Δεν υπάρχει καθαρή ήττα

Του Χρήστου Μιάμη

Δεν υπάρχει καθαρή ήττα. Δεν υπάρχει τελεσίδικη ήττα. Καμία υπόθεση δεν είναι χαμένη όσο υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που αντιστέκεται. Όσο υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που δεν αποδέχεται την ήττα του. Την ήττα μας. Όχι γιατί δεν την αναγνωρίζει, αλλά γιατί ξέρει πως η ήττα που βλέπει γύρω του, η συλλογική αλλά και η ατομική του ήττα, δεν σηματοδοτούν και δεν συνιστούν, το τέλος αγώνα.

Στις γραμμές των ηττημένων, έχει ήδη γεννηθεί η νέα γενιά των μαχητών, που δεν αναγνωρίζει την κυριαρχία των νικητών.

To παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ: Μια όαση αγώνα μέσα στο σκοτάδι της κρίσης

Επιμέλεια- Ρεπορτάζ : Βαν Γκογκ , Αριάδνη Πολυχρονίου

Ανταπόκριση: Μαριάννα Παπαδάκου, Φένια Τσιαλούκη

Φιλική συμμετοχή: Φανή Κραγιοπούλου

“Αν αυτό που επιχειρούμε είναι παράλογο, δηλώνουν, τότε ναι είμαστε παράλογοι! Αν θεωρείται άνομο; Ναι είμαστε άνομοι! Αν θεωρείται άπιαστο Όνειρο; Ναι τρέχουμε να πιάσουμε το Όνειρο μας, και να ζήσουμε τις οικογένειες μας!”

Σε μια εποχή όπου η δικαιοσύνη υποτάσσεται στις επιταγές του ενωσιακού δικαίου διαστρεβλώνοντας επανειλημμένως το συνταγματικό κεκτημένο για χάρη της εναρμόνισης με τις αρχές του άκρατου φιλελευθερισμού, η θεσμοθέτηση μιας μορφής αυτοδιαχείρισης μέσα στο νομικό σύστημα μιας αστικής δημοκρατίας, φαντάζει ουτοπική. Με κεντρική ιδέα το «Δε μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς!», η ΒΙΟΜΕ, η Βιομηχανική Μεταλλευτική, λειτουργούσα εδώ και δυο χρόνια υπό τη μορφή της αυτοδιαχείρισης, δίνει αυτή τη στιγμή το μεγάλο της αγώνα για τη συνέχιση της δραστηριοποίησης της, επιδιώκοντας – μέσω των πιέσεων της για τη νομιμοποίηση του ρηξικέλευθου μορφώματος της – μια νέα, επαναστατική προσέγγιση της εργασίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης ως απάντηση στην οξεία οικονομική και αξιακή κρίση και τα απότοκα της, την ανεργία, την άφατη εργασιακή εκμετάλλευση και τον παρωπιδικό ατομικισμό. Ο όμιλος Φίλκεραμ Τζόνσον, θυγατρική του οποίου αποτελούσε η ΒΙΟΜΕ, οδηγείται σε πτώχευση στα τέλη του 2011, χρωστώντας ήδη από το Μάιο του ίδιου έτους μισθούς και επιδόματα στους εργαζόμενους τους.

Ο Δήμος κάνει delivery!

Της Αννας Χαρίτου

Με δίκυκλα, βαν και μαγειρεία τροφοδοτεί όλα τα σχολεία και διανέμει κατ’ οίκον φαγητό

Παρά την αυξανόμενη ανάγκη και τις περικοπές ο Δήμος Πάτρας φαίνεται αποφασισμένος να ταϊσει τους πολίτες που έχουν ανάγκη αλλά και τους μαθητές των σχολείων του.

Έτσι οργανώνει τη διανομή φαγητού από άκρη σε άκρη την πόλη με 13 δομές που καλύπτουν γεωγραφικά όλη την πόλη.

Η αλληλεγγύη ταξιδεύει στη Μυτιλήνη με το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών

Εάν σήμερα το μεσημέρι περάσεις από τον Κολωνό, θα νιώσεις να σε κυριεύει ένας δροσερός αέρας αλληλεγγύης. Έρχεται από την οδό Άργους 145, και εκεί αυτές τις ημέρες, το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών μαζεύει όλη την αγάπη του κόσμου για να την στείλει στους πρόσφυγες που βρίσκονται αυτές τις ημέρες στη Μυτιλήνη, αλλά και σε άπορους μαθητές. Εάν είσαι στις 4 εκεί, μπορείς να βοηθήσεις.

Ρούχα παιδικά, μωρουδιακά, για άντρες και γυναίκες, παντελόνια, πουκάμισα, φούστες, φορέματα, φούτερ, πουλόβερ, εσώρουχα, παπούτσια, κασκέτα, σκουφιά, γάντια, κασκόλ, κουβέρτες, σεντόνια, μαξιλάρια, πλαστικά ποτήρια, πιάτα, μαγειρικά σκεύη, κονσέρβες, φρουτόκρεμες,  παιχνίδια, τετράδια, βιβλία, μπλοκ ζωγραφικές, μαρκαδόροι, ξυλομπογιές, σχολικές τσάντες, πάνες, μωρουδιακές κούνιες, απορρυπαντικά, σαμπουάν, στρώματα, σκηνές και τόσα άλλα πράγματα που τόσος κόσμος προσέφερε την προηγούμενη Κυριακή 6/9, την Τρίτη 8/9 και την Πέμπτη 10/9, έφτιαξαν ένα τεράστιο βουνό από αγάπη. Πολύ αγάπη.

Αποστολή στο Κομπάνι: «Στο κεφάλι, στα μάτια μου και στην καρδιά μου»- Μέρος Γ

Οδοιπορικό της απεσταλμένης του Κόκκινου, Ειρήνης Προμπονά στο Κομπάνι.

Κείμενο: Ειρήνη Προμπονά
Φωτογραφίες: Μιχάλης Καραγιάννης

Διαβάστε το πρώτο και το δεύτερο μέρος.

 Απο το δημαρχείο του Σουρούτς στα σύνορα και στα χωριά των προσφύγων και στους καταυλισμούς.

Το μεσημέρι  βρήκε την αποστολή στο γραφείο της δημάρχου του Σουρούτς Ζουχάλ Εκμέζ. Μα υποδέχτηκε στην είσοδο του γραφείου της  και αντάλλαξε χειραψία με όλους ανεξαιρέτως για το καλωσόρισμα. Αμέσως μετά, το πρώτο τσάι είχε μοιραστεί και η συζήτηση ξεκινούσε.

Στο Σουρούτς, όπως και σε κάθε θέση αξιωματούχου υπάρχουν πάντα δυο άτομα εκλεγμένα από τον λαό που συνδιοικούν,  μια γυναίκα και ένας άντρας, είτε αυτό αφορά την πολιτεία είτε το στρατό. Στη σχετική μας ερώτηση η Ζουχάλ απαντά με χαμόγελο.

Με λεν’ Ευρώπη (με θυμάσαι ρε… Ελλάδα;)

Η στάση με την οποία οι εταίροι «υποστηρίζουν» την συμφωνία για παράταση που επετεύχθη στο τέλος του περασμένου μήνα, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Τόσο οι θεσμικοί Ευρωπαίοι, όσο και οι παραθεσμικοί, Ευρωπαίοι και μη. Όλοι στοχεύουν στην παγίδευση της χώρας σε ένα νέο πρόγραμμα, μέσω του οποίου όμως θα καταφέρουν, επιτέλους, όσα δεν κατάφεραν να αρπάξουν με τα δύο προηγούμενα.

Μόνο μερικές από τις δηλώσεις των «συμμάχων» μας από τας Ευρώπας, οι πιο πρόσφατες και πιο… περιεκτικές, αρκούν για να καταλάβει κανείς το πνεύμα που γίνονται οι όποιες διαπραγματεύσεις στο εσωτερικό ΑΥΤΗΣ της Ένωσης.

Οι Empty Frame είπαν «ΟΧΙ» στον Δήμο Αθηναίων σε ένδειξη αλληλεγγύης στους Σύρους πρόσφυγες

Το συγκρότημα των Empty Frame αρνήθηκε να συμμετάσχει σε προγραμματισμένη συναυλία  στα πλαίσια εορταστικών εκδηλώσεων του Δήμου Αθηναίων, δηλώνοντας καθ αυτόν τον τρόπο την αλληλεγγύη του στους Σύριους πρόσφυγες και ενδεχομένως και την αντίθεση της μπάντας στην στάση που κρατά απέναντι τους ο Δήμος Αθηναίων και το ελληνικό κράτος

“Αντιστάσου Νίκο”: Επιστολή συμπαράστασης στο Ν. Ρωμανό (και) από τη μητέρα του Κάρλο Τζουλιάνι

Επιστολή αλληλεγγύης στο Ν. Ρωμανό υπογεγραμμένη από τις μητέρες ιταλών αγωνιστών που έχουν δολοφονηθεί ή φυλακιστεί από το ιταλικό κράτος ή φασιστικές συμμορίες έλαβε το atenecalling.org

Η επιστολή

Στο Νικο Ρωμανό

Αγαπητέ Νίκο, είμαστε μαζί σου. Αντιστάσου.

Οι καλοί χριστιανοί παρακαλώ να περάσουν έξω

Του Σωτήρη Θεοχάρη

Όχι ο Νίκος Ρωμανός δεν είναι χριστιανός.

Πολύ περισσότερο δεν είναι ο Χριστός σου, δεν ανεβαίνει γολγοθάδες για σένα και πολύ περισσότερο δε, δεν σταυρώνεται για τις δικές σου αμαρτίες.

Ο Νίκος Ρωμανός παλεύει για την ζωή του, την ελευθερία του, την αξιοπρέπεια του και τις ιδέες του.

Όταν η Τυραννία είναι Νόμος, η εξέγερση γίνεται ΚΑΘΗΚΟΝ

Ξεκάθαρη θέση για την υπόθεση Νίκου Ρωμανού αποφάσισε να πάρει η Ε’ ΕΛΜΕ, δημοσιεύοντας κείμενο με το οποίο καλεί τους μαθητές να δείξουν αλληλεγγύη και να σταθούν στο πλάι του αγωνιζόμενου Νίκου Ρωμανού. Αναδημοσιεύω το κείμενο των εκπαιδευτικών που τιμούν την ιδιότητά και τον ρόλο τους.