Με τέτοιο λαό, υπάρχει ελπίδα!

του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

Ναι!!! Υπάρχει ελπίδα. «Ζωντανή» πάνω στα αποκαΐδια. Αποπνέει υγεία! Συγκινεί, χειραφετεί, κινητοποιεί. Το συγκλονιστικό «κύμα» αλληλεγγύης, που εκδηλώθηκε μαζί με την φονική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, προσπαθεί να «νικήσει» τη θλίψη. Έμπρακτα, γνήσια, ανθρώπινα ο λαός μας στέκεται …πάνω από τους νεκρούς του.

Μέσα στη οδύνη για τον άδικο χαμό δεκάδων ανθρώπων στην πυρκαγιά στο Μάτι και το Νέο Βουτζά – με ηθικό αυτουργό, μια διαχρονική πολιτική που αφήνει αθωράκιστη τη ζωή στις φυσικές καταστροφές – ήρθαν συγκλονιστικές εικόνες αλληλεγγύης.

Την πύρινη φονική λαίλαπα ακολούθησε ένα «τσουνάμι» ανθρωπιάς και προσφοράς που εκδηλώθηκε:

Το πολύ το κυρ ελέησον…

Του Χάρη Ζάβαλου

Η αλήθεια είναι βέβαια πως όλα αυτά είναι όμορφα και καλοδεχούμενα, αλλά επί του πρακτέου, άχρηστα

Ο Πάπας Φραγκίσκος, κατά κόσμον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, ο Αρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, κατά κόσμον Δημήτριος Αρχοντώνης και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος Β’, κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης, επισκέφτηκαν σήμερα το νησί της Λέσβου, προκειμένου να αφουγκραστούν την κατάσταση από κοντά και να συνομιλήσουν με τους πρόσφυγες που βρίσκονται προσωρινά εκεί.

Α ναι. κάπου εκεί ανάμεσα βρέθηκε και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Αλέξιος Τσίπρας, κατά κόσμον Αλέξης ο Κωλοτούμπας, ο οποίος συνόδεψε τους 3 προκαθήμενους στα προσφυγικά στρατόπεδα, αλλά έτσι και αλλιώς κανείς δεν του δίνει σημασία.

Tο ναυάγιο

Έργο του Καρλ Σμιτ-Ρότλουφ, 1919

της Αναστασίας Θεοδωρίδου

Σάμος, 15.7.2014. Το μεσημέρι της Παρασκευής, 11 Ιουλίου του έτους 2014 , ενημερωθήκαμε για το νέο ναυάγιο με πρόσφυγες έξω από το Καρλόβασι. Η πρώτη σκέψη ήταν να εξασφαλίσουμε ρούχα, γιατί θα ήταν βρεγμένοι και παγωμένοι μετά από ώρες στη θάλασσα. Δεν είχαμε εικόνα για τον αριθμό των ναυαγών, ούτε αν ήταν γυναίκες, άνδρες και παιδιά. Μετά από συνεννόηση με τη Γιασεμώ, μεταφέραμε όσα ρούχα μπορούσαμε από το χαριστικό παζάρι, που λειτουργεί στο στέκι του Συλλόγου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα-Αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες.

Φασισμός και δημοκρατία

Ερνστ Λούντβιχ Κίρχνερ, “Μαρκέλα”, 1909-1910

Του Γεράσιμου Κουζέλη

Αν σήμερα δημοσιεύουμε με χαρά τον Πρόλογο του βιβλίου του Γ. Κουζέλη Φασισμός και δημοκρατία, που μόλις κυκλοφόρησε από τη νήσο, δεν το κάνουμε –μόνο– επειδή ο συγγραφέας είναι συνεργάτης και φίλος μας καλός. Το κάνουμε κυρίως επειδή αισθανόμαστε τα κείμενα του τόμου και δικά μας. Όχι –μόνο– επειδή τα μισά πρωτοδημοσιεύτηκαν στις σελίδες των «Ενθεμάτων». Αλλά επειδή, όπως λέει ο συγγραφέας, πρόκειται για  «κείμενα πολιτικά, στα οποία όμως διατηρείται η έγνοια για τα θεωρητικά εργαλεία που είναι απαραίτητα στην προσπάθεια ερμηνείας των φαινομένων, αλλά και –κυρίως– στην αναγκαία στήριξη και εμβάθυνση της δημοκρατικής διάστασης των κοινωνικών και πολιτικών μας σχέσεων». Αυτό ακριβώς, δηλαδή, που προσπαθούμε κι εμείς με τις όποιες δυνάμεις μας.

Το χάσμα π’ άνοιξε ο σεισμός

Έργο του Ρόι Λιχτενστάιν, 1979

του Γιάννη Σταφίδα

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για το τι σημαίνουν, για τους κατοίκους της Κεφαλονιάς, τα χτυπήματα του Εγκέλαδου: φόβο, τρόμο, πόνο, ανατροπή της καθημερινότητας, απώλεια των κόπων μιας ζωής, καταστροφή. Τα λόγια των ανθρώπων, οι εικόνες κτιρίων και προσώπων μας το δείχνουν εύγλωττα. Και, συνάμα, οι σεισμοί, για τους Κεφαλονίτες αλλά και όλους εμάς τους «υπόλοιπους», μας θυμίζουν τι πραγματικά είναι σημαντικό στη ζωή: «καταρχάς, αυτή η ίδια η ζωή· αλλά και όσα τείνουμε να θεωρούμε αυτονόητα, όπως το να έχεις ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι και να μην είσαι έκθετος στη βροχή και το κρύο» (editorial του left.gr, 4.2.2014).

Γ@μώ την κρίση τους…μέσα…

Ώρα 15:20 και μέρα 22/05/2013   η πραγματική αυτή ιστορία διαδραματίζεται σε ενα γνωστο super market.

Προβληματίστηκα για το αν πρέπει να το πώ γιατί καμμιά φορά οι άνθρωποι μπερδεύουν την ανάγκη του να εξομολογηθεις κάτι και την κάνουν δήθεν προβολή του εγώ σου. Όμως σκέφτηκα να το μοιραστώ και ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματα του.

Βρίσκομαι λοιπον στην ουρά του ταμείου,μία βαριεστημένη κοπελίτσα είναι μπροστά από εμένα,ένας κύριος πιο μπροστά και μία ηλικιωμένη κυρία που είναι μπροστά απο την ταμία και αδειάζει το καλαθάκι της με τα λιγόστα της πράγματα.