Stop Israel crime at Gaza

«Σταματήστε το έγκλημα του Ισραήλ στη Γάζα». Φωτογραφία του @dromografos από το πανό που αναρτήθηκε στις 12 το μεσημέρι της Τρίτης, 19/8/14, από ακτιβιστές!

Όπως διαβάζουμε στο newsit, “μία ξεναγός που προσπάθησε να εμποδίσει τους ακτιβιστές να υψώσουν το πανό τους ισχυρίζεται ότι δέχθηκε επίθεση από κάποια άτομα τα οποία τις προκάλεσαν εκδορές στα χέρια. Η ξεναγός σκοπεύει να καταθέσει μήνυση κατά αγνώστων. Οι ακτιβιστές πάντως αρνούνται ότι χτύπησαν τη γυναίκα.”

Η Αστυνομία επενέβη, και απομάκρυνε τους ακτιβιστές και το πανό τους, ενώ προσήγαγε και 3.

ΤΤΙΡ: Το εταιρικό deal της εικοσαετίας

Της Ζαΐρας Κωνσταντοπούλου

Πηγή – thecricket

Υπάρχουν ορισμένες ειδήσεις που μεταδίδονται στα δελτία των 8, “ακούγονται” στα ραδιόφωνα και διαχέονται στο διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα προκαλώντας απλά ινφο-βαβούρα. Υπάρχουν κάποιες νομοθεσίες που ετοιμάζονται να υιοθετηθούν από τις κυβερνήσεις χωρίς ποτέ να γίνουν κατανοητές από τους πολίτες και οι οποίες τελικά ορίζουν την πραγματικότητα τους. Και ξαφνικά μια μέρα, εκεί που κάθεσαι στην αγαπημένη σου παραλία, μαθαίνεις ότι μια εταιρία από το Texas θέλει να επενδύσει, κατασκευάζοντας μια πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου σε απόσταση αναπνοής από τον αιγιαλό. Και ενώ υπάρχει νομοθεσία προστασίας του περιβάλλοντος, συνειδητοποιείς ότι η κυβέρνηση που εκλέχθηκε, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα και αυτή που ελέγχει απόλυτα την κατάσταση είναι η εταιρία από το Texas(1).

Μια ιστορία όπως η παραπάνω θα μπορούσε να αποτελεί παράδειγμα της, υπό διαπραγμάτευση, συμφωνίας μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ηνωμένων Πολιτειών με τίτλο “Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων” (Transatlantic Trade and Investment Partnership, στο εξής TTIP) ή αλλιώς “Διατλαντική Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου” (Transatlantic Free Trade Area, στο εξής TAFTA)(2).

Λαϊκές εξεγέρσεις, ολιγαρχικά πραξικοπήματα

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Οι πρόσφατες εμπειρίες από την Ουκρανία, τη Βενεζουέλα και τις  χώρες  της  λεγόμενης «αραβικής άνοιξης» μαρτυρούν πως ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός… 

Ακόμη κι αν δεν το γνωρίζαμε από την Ιστορία, η άνοδος των κινημάτων διαμαρτυρίας σε διεθνές επίπεδο κατά την τελευταία τριετία μάς δίδαξε ότι οι μαζικές διαδηλώσεις μπορεί να είναι φορείς εντελώς διαφορετικών κοινωνικών και πολιτικών μηνυμάτων. Από μόνο του το γεγονός ότι οι διαδηλωτές φορούν μάσκες, φτιάχνουν οδοφράγματα και υποφέρουν από πραγματικά προβλήματα δεν σημαίνει αυτόματα ότι αγωνίζονται για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη». Με αυτές τις εύστοχες διατυπώσεις ξεκινούσε ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας Guardian Σέιμας  Μάιλν την ανάλυσή του για τις εν εξελίξει ταραχές στη Βενεζουέλα στο φύλλο της 9ης Απριλίου. Ωστόσο, οι διαπιστώσεις του θίγουν ένα γενικότερο ζήτημα καίριας σημασίας, που υπερβαίνει κατά πολύ τα τεκταινόμενα στη συγκεκριμένη χώρα.

παρέμβαση στην Ερμού: κάτω τα χέρια από το σουρεαλιστή κοινωνικό αγωνιστή Μιχάλη Λιάπη

Το κείμενο στάλθηκε με e-mail . Οι φωτογραφίες της παρέμβασης είναι από twitter

***

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΗ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΙΧΑΛΗ ΛΙΑΠΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΜΙΑ ΜΠΑΤΑΡΙΑ ΑΦΟΡΤΙΣΤΗ!

Την Τρίτη 17/12 τα μαντρόσκυλα της Τροχαίας Πόρτο Ράφτη(PR) σταματούν σε τυχαίο έλεγχο τον κοινωνικό αγωνιστή Μιχάλη Λιάπη. Ο σύντροφος Μ.Λ., αποδεικνύοντας την αυταπάρνηση με την οποία είναι δοσμένος στις αρχές της σουρεαλιστικής παράνομης άμεσης επαναστατικής δράσης, οδηγεί χωρίς δίπλωμα ένα ανασφάλιστο όχημα με πλαστές πινακίδες. Συλλαμβάνεται από τις δυνάμεις καταστολής και οδηγείται στα κελιά της δημοκρατίας, όπου παρά τις συνεχείς παραινέσεις του για ίση αντιμετώπιση ΔΕ βασανίζεται άμεσα, όπως αρμόζει σε κάθε αγωνιστή. Αντίθετα, κατά τη βίαιη προσαγωγή του σιδηρο- δέσμιος στον ανακριτή, ο ΜΛ υφίσταται στοχευμένη καταστολή καθώς η κομψή εικόνα που είχε χτίσει τόσα χρόνια υπουργός αποδομείται βάναυσα με το μαύρο φουσκωτό μπουφάν απαίσιας αισθητικής με το οποίο διαπομπεύεται στο πανελλήνιο. Από τη ντροπή του μάλιστα ο ΜΛ ξέχασε να φωνάξει το καθιερω- μένο σινιάλο αλληλεγγύης «Ζήτω η υπουργία κουφάλες!»

Ευτυχώς τα παιδιά δεν ξεχνούν

του Mind the Gap

Οι καλοί σου τρόποι δε σου επέτρεπαν να μιλήσεις με γεμάτο το στόμα. Είχες μπουκώσει από τη μάσα και έμεινες μουγγός όταν σκότωσαν τον Μιχάλη. Κολύμπαγες στα σάλια σου, έγλυφες τα κόκαλα της  “αλλαγής” και ρούφαγες τον καταπραϋντικό χυλό της μεταπολίτευσης. Δεν άκουσες ποτέ τον πυροβολισμό.  Χόρευες καρβελοτσιφτετέλια στα ορθάδικα της “γαλάζιας γενειάς” και ψάρευες κουμπαριές στη Μύκονο. Δε σε ένοιαξε. Εσύ δεν ήσουν αλήτης, δεν ήσουν περιθωριακός. Εσύ ήσουν νέος σοβαρός κομουνιστής, ήσουν περιφρουρητής του κόμματος, ήσουν πρώτος στα μαθήματα – ήσουνα πρώτος στον “αγώνα”, ήσουνα πλέον νόμιμος “επαναστάτης”. Δεν μύρισες ποτέ το αίμα. Φορούσες τόνους ινδικό πατσουλί και πολυλογάδικη  θεωρία και μόστραρες τη φάτσα σου στα in κουλτουροποτεία του Κολωνακίου. Δεν είδες τίποτα.

Πάρτε τα μέτρα σας

Καθώς γύριζα σήμερα από τη δουλειά, πέρασα έξω από μία πολυκατοικία, στην είσοδο της οποίας οι ένοικοι είχαν μαζευτεί για συνέλευση. Βλέποντάς τους να φωνάζουν και να διαφωνούν, σκέφτηκα δύο πράγματα: Πρώτον, να γιατί το όνειρο κάθε Έλληνα είναι να αγοράσει μια μονοκατοικία, ας είναι και μια καλύβα με εξωτερική τουαλέτα, αρκεί να μην έχει άλλους πάνω από το κεφάλι του να τον ταλαιπωρούν με τις διαφωνίες τους για το αν το πετρέλαιο φέτος θα το πάρουμε από την Ρυπόιλ ή την Πετροκλέφτ. Και δεύτερον, πόσο χαρακτηριστική μικρογραφία της Βουλής. Με λιγότερα μέλη, με λιγότερα χρήματα και ήσσονος σημασίας διακύβευμα, αλλά με τους ίδιους τσακωμούς, τα ίδια “συμφέροντα” και την ίδια γκρίνια όλων για τους διαχειριστές (που συνήθως οι ίδιοι έχουν εκλέξει). Και δεύτερον,

Μιλώντας με ένα σκιάχτρο

Tης ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

Μια χώρα χαμογελαστών δούλων. Μια χώρα εξαρτημένων επιχειρηματιών και κοστουμαρισμένων στελεχών, μια χώρα εργατών με στολές, με κράνη, με γιλέκα, μια χώρα που ξεπουλά τη γη και τους φυσικούς πόρους της, ώστε να μη σηκώσουμε κεφάλι ποτέ.

Αυτή είναι η εικόνα της σημερινής Ελλάδας για τον Γιάννη Μακριδάκη, κάπως έτσι την περιγράφει στη δημοφιλή ιστοσελίδα του (www.yiannismakridakis.gr) και μέσα απ’ αυτήν την Ελλάδα ξεχώρισε τα τελευταία χρόνια ο ίδιος, μ’ όλες του τις ιδιότητες: ως ζωντανή μνήμη του νησιού του, της Χίου, ως οικολόγος-ακτιβιστής και, πάνω απ’ όλα, ως συγγραφέας που προτείνει κι ενσαρκώνει ένα εναλλακτικό μοντέλο ζωής, μέσα στη φύση, ριζωμένο στην παράδοσή μας.