Το πρόβλημα του συστήματος

Του Κώστα Τρακοσα

Οι συζητήσεις αναφορικά με την επιστροφή των θεσμών έχουν εγκλωβίσει τον δημόσιο διάλογο σε έναν «ζουρλομανδύα». Κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση και μικρότερα ευρωπαϊκού προσανατολισμού κόμματα συζητούν, διαπληκτίζονται και διαγκωνίζονται αν είναι ή όχι μέτρα λιτότητας αυτά που έρχονται, αν είναι ή δεν είναι πολιτική η συμφωνία που έκλεισε η κυβέρνηση με τους θεσμούς, αν αλλάζει ή όχι το «μείγμα» πολιτικής της ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσης, αν τελικά έχουμε φτάσει ή υπάρχει κι άλλος χώρος στον πάτο του βαρελιού. Μοιάζει με ένα επαναλαμβανόμενο deja-vu: από το 2010 μέχρι και σήμερα ο δημόσιος λόγος και ο λόγος των πολιτικών κομμάτων δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από αυτήν την επαναλαμβανόμενη παράκρουση. Αυτό, σε μια πρώτη ματιά, φαίνεται να συμφέρει το σύστημα, καθώς μέσω της διαρκούς επανάληψης ίσως να εμπεδώνεται μια κατάσταση φόβου και ανασφάλειας, που διοχετεύεται στον λαό μέσω των ΜΜΕ και των κομμάτων, δημιουργώντας, τελικά, τις απαραίτητες συναινέσεις έστω και δια της τεθλασμένης. Είναι όμως έτσι; Πράγματι το σύστημα αναπαράγεται επιτυχημένα με αυτόν τον τρόπο;

Γ@μώ την κρίση τους…μέσα…

Ώρα 15:20 και μέρα 22/05/2013   η πραγματική αυτή ιστορία διαδραματίζεται σε ενα γνωστο super market.

Προβληματίστηκα για το αν πρέπει να το πώ γιατί καμμιά φορά οι άνθρωποι μπερδεύουν την ανάγκη του να εξομολογηθεις κάτι και την κάνουν δήθεν προβολή του εγώ σου. Όμως σκέφτηκα να το μοιραστώ και ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματα του.

Βρίσκομαι λοιπον στην ουρά του ταμείου,μία βαριεστημένη κοπελίτσα είναι μπροστά από εμένα,ένας κύριος πιο μπροστά και μία ηλικιωμένη κυρία που είναι μπροστά απο την ταμία και αδειάζει το καλαθάκι της με τα λιγόστα της πράγματα.