Το Πρώτο και τα υπόλοιπα ψέματα για την επάνω πλατεία και τους Αγανακτισμένους

Του Μηνά Κωνσταντίνου

Το έγραψε ο Πρωθυπουργός σε άρθρο του το περασμένο Σαββατοκύριακο. Το αναπαρήγαγαν οι εκπρόσωποι του κόμματος και διάφορα στελέχη, το αναμάσησαν εργολαβικά μέσα από τα χωνιά τους οι πληρωμένες πένες και το τάγμα της τηλεοπτικής και έντυπης ενημέρωσης, για να το επαναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο μικρόψυχο μήνυμά του μετά την ανακοίνωση της καταδίκης. «Οι πλατείες του μίσους και τα θολά νερά των αντιμνημονίων» έφεραν τους ναζί της Χρυσής Αυγής. Μία ξεκάθαρα φτιαγμένη σε γραφεία επικοινωνία «γραμμή» που εάν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είχε την οποιαδήποτε σχέση με την αλήθεια, θα σήμανε τον εξοστρακισμό του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά και της δράκας του. Φευ. Στην πραγματικότητα  βρισκόμαστε μπροστά σε μία συκοφαντική και δόλια παραχάραξη της ιστορίας. Και αυτό δεν μπορεί να περάσει έτσι.

Αρχικά, από την περασμένη εβδομάδα, ενόψη και στο άκουσμα της καταδικαστικής απόφασης για την ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, έχουμε από την Νέα Δημοκρατία και την ηγεσία της τα εξής:

«Είναι αλήθεια ότι ο πολιτικός κόσμος ολιγώρησε. Αδράνησε μπροστά στον κίνδυνο που αναπτυσσόταν στα θολά νερά των «αντιμνημονίων», στις συνοικίες του μίσους και στις πλατείες των «αγανακτισμένων». Παντού όπου απλώθηκε η πιο χυδαία και αποτρόπαιη έκφραση της δημαγωγίας που είναι ο φασισμός. Κάποιοι, μάλιστα, δεν αρνήθηκαν ακόμη και να αξιοποιήσουν το αντισυστημικό προσωπείο του, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Ακριβώς γι’ αυτό η Δημοκρατία χρειάστηκε καιρό για να νικήσει».
Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην Εφημερίδα των Συντακτών, 3 Οκτωβρίου 2020

Οι 50 αποχρώσεις της διαπραγμάτευσης

Διαπραγματεύσου τα αδιαπραγμάτευτα

Είναι μεγάλο πράγμα να ξέρεις να διαπραγματεύεσαι. Να έχεις δηλαδή τον τρόπο για να παίρνεις αυτό που θέλεις, έστω κι αν θα πρέπει στην πορεία να κάνεις άλλοτε υποχωρήσεις κι άλλοτε υπερβάσεις από την αρχική σου θέση. Γι’ αυτό άλλωστε τη βαφτίσανε έτσι, με το όνομα “διαπραγμάτευση”, αλλιώς θα τη λέγανε “επικράτηση” ή “εκβιασμό” ή “επιβολή”. Είναι όλα αυτά μαζί και τίποτε από όλα αυτά, είναι το φαινόμενο εκείνο που το συναντάς σε διάφορες παραλλαγές από την πρώτη στιγμή που έρχεσαι σε τούτο τον κόσμο ή ακόμα και πριν έρθεις εδώ, όταν, για παράδειγμα, οι μελλοντικοί σου γονείς συζητάνε μεταξύ τους και τα βάζουν όλα κάτω, τα θετικά κι αρνητικά, για να διαπραγματευτούν και να διαλέξουν οριστικά τον τόπο εκείνο, στον οποίο τελικά θα ζήσουν μόνιμα, για να μπορέσουν να κάνουν όνειρα και να ακολουθήσουν μια ζωή ονειρεμένη για να διαμορφωθούν οι γόνιμες εκείνες προϋποθέσεις, έτσι ώστε κατόπιν αυτής της γονιμότητας να γεννηθείς κι εσύ. Και μετά, ακόμα κι εκείνη την ώρα που θα ετοιμάζεσαι από έμβρυο να γίνεις άνθρωπος, θα διεξάγεται ζωηρή συζήτηση για το αν είναι προτιμότερο ο τοκετός να συμβεί σε δημόσιο νοσοκομείο ή σε ιδιωτική κλινική, έχει σημασία να δούμε όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα σε κάθε περίπτωση, να διαπραγματευτούμε με τον επιβλέποντα γιατρό για το κόστος, τις συνέπειες ενός ατυχήματος, για όλα τα πιθανά ενδεχόμενα μιας αποτυχημένης εξόδου από μια μήτρα που μέχρι χθες σού παρείχε ασφάλεια και σιγουριά, όλοι αυτοί οι “αστάθμητοι παράγοντες” μπορεί να οδηγήσουν σε ακραία σενάρια κι εσύ να καταλήξεις για μια ζωή να είσαι το αποπαίδι μιας αποτυχημένης διαπραγμάτευσης.

Ποιος εκβιάζει ποιον… : εκείνη απειλεί & αυτοί την «κρατάνε στο χέρι»;

(DEVELOPMENT>ανάπτυξη / DEBT>χρέος)

Δείτε τα 2 ακόλουθα άρθρα (+άρθρο-φωτο) & συνδυάστε τα με τα γεγονότα.

Μήπως οφείλονται σε ότι αναφέρει το 2ο άρθρο οι εναλλαγές πανικού, ξαφνικής «φιλικότητας» & θυμού-εκβιασμού της;

Αν είναι έτσι όπως τα λέει, θα έχει πολύ γέλιο (για μας) & πολύ κλάμα (για κάποιους/ες) η συνέχεια…

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μανώλης Γλέζος στην Ευρωβουλή είχε & έχει την αμέριστη συμπαράσταση της Die Linke (Γερμανική Αριστερά) & της προέδρου τους Gabi Zimmer. 

1. Τελεσίγραφο, άρτι αφιχθέν> Αποκάλυψη βόμβα από το Reuters: Η Γερμανία ζητάει από τον Τσίπρα να πάρει πίσω όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις του!

(Απορία: Με ποιό δικαίωμα επεμβαίνουν οι γερμαναράδες στα εθνικά & κρατικά μας θέματα;)

2. ΣΟΚ στην Γερμανία από τις δηλώσεις του Τσίπρα για την Μέρκελ

*Άραγε, να περιμένουμε ότι, την κατάλληλη στιγμή, θα βγει «άσος απ΄το μανίκι»;

κλικ και στη φωτο (το επίμαχο άρθρο μεταφρασμένο)>>>

το γνήσιο άρθρο εδώ

Πηγή – Σχολιαστές χωρίς σύνορα

Αναζητώντας τους Αγανακτισμένους της πλατείας σήμερα…

Της Μαρίνας Δεμερτζιάν

Όλα ξεκίνησαν από μία ανεπιβεβαίωτη φήμη. Ότι οι Ισπανοί Indignados σήκωσαν ένα πανό που έγραφε «σσς κάντε ησυχία, οι Έλληνες κοιμούνται». Η φήμη αυτή έγινε αφορμή για την μαζικότερη κινητοποίηση που έγινε μεταπολιτευτικά στην Ελλάδα. Το ελληνικό κίνημα των «Αγανακτισμένων», αν και συνέβαλε στη ριζική αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, δεν οδήγησε σε ένα διακριτό πολιτικό χώρο όπως στην Ισπανία. Έβαλε όμως το σπόρο για τη δημιουργία μηχανισμών αυτοάμυνας της ελληνικής κοινωνίας. Το πείραμα των λαϊκών συνελεύσεων γέννησε κινήματα αλληλεγγύης και έβαλε μπροστά πρωτόγνωρες διαδικασίες συμμετοχής στη δημόσια σφαίρα: Τα κοινωνικά ιατρεία, οι συλλογικές κουζίνες, το κίνημα για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού και τα εργαστήρια πολιτών για την αλλαγή του Συντάγματος της Ελλάδας, είναι «παιδιά» του κινήματος των πλατειών του 2011.

Ποιος θα ανακόψει τον καπιταλισμό;

Από τον David Graeber

Οι καπιταλιστές μοιράζουν ευμάρεια μόνο όταν απειλούνται – από διεθνή ανταγωνισμό, από ριζοσπαστικά κινήματα ή από τον κίνδυνο εξεγέρσεων.

– Είμαστε ακόμα στη βάρβαρη περίοδο (του καπιταλισμού). Χρειάζεται πάντα μια γενιά ή δύο για τον καπιταλισμό να εκπολιτίσει τον εαυτό του.

– Και πιστεύεις πραγματικά πως ο καπιταλισμός θα το κάνει αυτό από μόνος του;

– Πάρε παράδειγμα από την ιστορία. Στην Αμερική είχατε τους διεφθαρμένους βιομήχανους-βαρόνους και μετά από 50 χρόνια το New Deal.

– Μα, Σεργκέι, αυτό δεν συνέβη επειδή οι καπιταλιστές αποφάσισαν να γίνουν καλοί. Αυτό έγινε επειδή όλοι φοβούνταν εσάς.

Podemos: να αλλάξουμε τον τρόπο της πολιτικής

συνέντευξη του  Χόρχε Μορούνο

 μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου

Το Podemos έκανε την έκπληξη στις ευρωεκλογές της Ισπανίας. Στενά συνδεδεμένο με τους Indignados, τo κίνημα κατά των εξώσεων και το κίνημα των Mareas, κατέκτησε πέντε έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου εντάχθηκε στην ευρωομάδα της Αριστεράς. Δημοσιεύουμε σήμερα αποσπάσματα συνέντευξης του κοινωνιολόγου Χόρχε Μορούνο, από τους πρωτεργάτες του Podemos, στον Εμίλιο Ντελγκάντο, για την εφημερίδα Voces de Pradillo (30.1.2014). Στα αγγλικά είναι προσιτή στο hiredknaves.wordpress.com/

Μια άλλη 25η Μαΐου

Επιστρέφω σπίτι και βρίσκω θυροκολλημένη μια κλήση. Το ελληνικό κράτος, επ’ απειλή φυλάκισης έξι μηνών αν δεν παραστώ, με υποχρεώνει να είμαι μέλος της εφορευτικής επιτροπής για τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές της 18ης Μαΐου, αλλά και για τις Ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014.

Κοιτάζω το χαρτί και συνειδητοποιώ πως η ημερομηνία 25 Μαΐου μου φέρνει στο μυαλό άλλες καταστάσεις. Στις 25 Μαΐου του 2014 το κράτος με υποχρεώνει να συμμετέχω στις εκλογικές διαδικασίες. Στις 25 Μαΐου του 2011 επέλεξα αυτοβούλως να γίνω μέρος ενός ονείρου. Ακριβώς τρία χρόνια πριν, ξεκίνησε το Κίνημα της Πλατείας Συντάγματος. Το “Κίνημα των Αγανακτισμένων”, όπως ατυχώς αποδόθηκε στα ελληνικά το όνομα του αντίστοιχου ισπανικού κινήματος των “Indignados” της PuertadelSol, το οποίο εμπνεύστηκε από την εξέγερση της πλατείας Tahrir της Αιγύπτου, που με τη σειρά του εμπνεύστηκε από την εξέγερση στην Τυνησία. Οι εικόνες της “Αραβικής Άνοιξης”, της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Υεμένης, της Λιβύης, της Συρίας, ανεξαρτήτως της εξέλιξης, που δεν γνωρίζαμε τότε, έδωσαν ελπίδα και πίστη στις ευρωπαϊκές χώρες της κρίσης:

Ψεύτικες αληθινές μάσκες

Του Πάνου Μουχτερού

Αυτό που λάτρευα πάντα στα καρναβάλια είναι ότι μπορείς να φορέσεις μια οποιαδήποτε μάσκα και να χαθείς μέσα στο μασκοφορεμένο πλήθος, αποκτώντας μιαν άλλη, καινούργια, φανταστική ταυτότητα. Δεν είναι απαραίτητο να βγαίνει νόημα από τη φορεσιά σου, το μόνο που χρειάζεται είναι να προσποιηθείς, όσο πιο πειστικά μπορείς, ότι είσαι κάτι άλλο από αυτό που στ’ αλήθεια είσαι. Με το που συμβεί αυτή σου η μεταμόρφωση, νιώθεις ήδη τις πρώτες αλλαγές στην ψυχολογία σου, σταδιακά υιοθετείς όλο και περισσότερες κινήσεις και αντιδράσεις και στάσεις που να ταιριάζουν σε αυτό που υποδύεσαι. Αν είσαι άνδρας και κάνεις τη γυναίκα, αν είσαι άνθρωπος και κάνεις το ζώο, αν είσαι ακομμάτιστος και κάνεις τον κομματάρχη, αν είσαι ζάμπλουτος και κάνεις τον παλιάτσο, αν βαφτείς και ντυθείς και γίνεις ένας εντελώς άλλος, τότε το όλο πείραμα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον. Και συνειδητοποιείς πόσο συναρπαστικό μπορεί να γίνει αυτό το παιχνίδι ρόλων από τις αντιδράσεις όσων σε κοιτούν, μασκαρεμένων και μη. Και ειδικά όταν μπλέκεσαι και μπερδεύεσαι και αγκαλιάζεσαι με δεκάδες και εκατοντάδες άλλους καρναβαλιστές, ολοένα ξεχνάς ότι αυτό που ντύθηκες είναι ψεύτικο και προσωρινό, αφήνεσαι, χορεύεις και υποκρίνεσαι, μπαίνοντας στο πετσί από την ιδρωμένη τη στολή σου, πιστεύοντας ότι, τελικά, κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνει και να φαίνεται ότι είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που στην πραγματικότητα είναι και που οι άλλοι άνθρωποι, οι γύρω του άνθρωποι, μπορούν να τον αποδεχτούν με τη νέα του αυτή προσωπικότητα, που μπορεί να μην είναι μία, μπορεί να είναι πολλές προσωπικότητες, διαφορετικές, συγκρουόμενες ή εναρμονισμένες. Ή και διχασμένες.

Η πλατεία Συντάγματος δεν είχε δράκο

Εκείνο το απόγευμα της Τετάρτης 25^ης Μαΐου του ‘11, στο τρίτο κάλεσμα για συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, χωρίς κομματικό ή συνδικαλιστικό καπέλο, βρέθηκα κι εγώ παρασυρμένος περισσότερο από την περιέργεια, παρά από κάποιο αγωνιστικό εφαλτήριο. Αν κρίνω από τα πρόσωπα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που περιφέρονταν στην πλατεία τις πρώτες ώρες, μάλλον οι περισσότεροι ήταν παρακινημένοι από την ίδια περιέργεια. Λίγες ώρες μετά και ενώ έπρεπε να αποχωρήσω «δια προσωπικούς λόγους», έκανα μία παρατήρηση σε ένα φίλο:

«Αν μέχρι το βράδυ όλοι αυτοί αρχίσουν να μιλάνε μεταξύ τους και στηθεί συνέλευση, φίλε μου θα έχουμε κερδίσει».

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Φωτογραφία: Αχιλλέας Ζαβαλλής

Του Αυγουστίνου Ζενάκου

Τι μ’ έπιασε τώρα κι εμένα με τους Αγανακτισμένους… Αφού κανένας δεν μιλάει πια γι’ αυτούς παρεκτός για να πει ότι το «να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» απαξίωσε το  πολιτικό σύστημα και τους δημοκρατικούς θεσμούς και ότι φυσικά η απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των δημοκρατικών θεσμών είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, βέβαια, μάλλον λάθος κάνω. Αρκετοί μιλάνε ακόμη για τους Αγανακτισμένους. Μιλάνε, λόγου χάρη, οι τοξικοί δεξιοί, οι θριαμβολογούντες που «κλείνουν τους λογαριασμούς τους με τη μεταπολίτευση», διδάσκοντας τη νομιμότητα «στους  θρασύδειλους που αντιγράφουν μεθόδους της μαφίας χτυπώντας μεμονωμένους μετανάστες», μεμονωμένους, πάντα, λένε, ιδού το Κράτος Δικαίου, και ζήτω τα ΜΑΤ που θωράκισαν το πολίτευμα, έστω και με τον κίνδυνο να είχαμε, όπως ομολόγησε κι ο πρεσβύτερος του ελληνικού φιλελευθερισμού, ακόμη και νεκρούς.

“Ξέπλυμα βρόμικου χρήματος”-Τα “Καλύτερα Πλυντήρια”: η Κύπρος έχει το όνομα και άλλοι έχουν τη χάρη

Του ΜΙΧΑΗΛ ΓΕΛΑΝΤΑΛΙ

Über alles το βρόμικο χρήμα

Η Γερμανία του «Πάνω απ’ όλα» βρίσκεται πιο ψηλά από την Κύπρο

στην κατάταξη των χωρών -«πλυντηρίων» με ύποπτες οικονομικές δραστηριότητες

Beppe Grillo: Η πολιτική της αντιπολιτικής ιταλιστί

Το κίνημα που ίδρυσε, Πέντε Αστέρες, αναδείχτηκε τρίτη δύναμη στις προχθεσινές ιταλικές εκλογές. Ο νομπελίστας Ντάριο Φο, στα ογδόντα και χρόνια του, έγινε ένθερμος υποστηρικτής του, ενώ λίγα χρόνια πριν ήταν στενή επιρροή (ανεξάρτητο μέλος) τού κόμματος Κομμουνιστική Επανίδρυση. Ο Νίκος Ξυδάκης, στο σημερινό άρθρο του στην Καθημερινή, τον αναγορεύει «μεγάλο νικητή τών εκλογών» και του αφιερώνει μάλλον τον μεγαλύτερο  αριθμό τών αράδων από όσες έγραψε —χωρίς να υπολογίσουμε τα κενά μεταξύ τους και τη φωτογραφία του (μαζί με τον Φο), που την επέλεξε για την αναδημοσίευση στο blog του. Οι αναρχικοί ασχολούνται σήμερα δια μακρών με την περίπτωσή του, αναδημοσιεύοντας, εκτός άλλων, και μία συνέντευξη που έδωσε πριν καλά καλά οριστικοποιηθούν τα αποτελέσματα (χαρακτηριστική λεπτομέρεια: η αναδημοσίευση έγινε από ένα …‘‘εθνικοαπελευθερωτικό’’ site!). Μέχρι και η Cynical άφησε για λίγο την ασφάλεια(;) των αριθμών της και τον χαρακτήρισε, από τον τίτλο της κιόλας, ως ένα «ενδιαφέρον πείραμα». Κόλαση!

Σκέψεις αυγουστιάτικης ραστώνης

«Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις» είχε γράψει ο γνωστός σημειολόγος, λες και είχε την Ελλάδα κατά νου. Τον Αύγουστο υπάρχει ένα άτυπο άσυλο στις ιδέες, τα πάθη και τον τσαμπουκά που όλο τον υπόλοιπο χρόνο μάς κρατάνε μίζερους. Ο άνεργος παραμένει άνεργος, ο εξαθλιωμένος παραμένει εξαθλιωμένος, αλλά η αγανάκτηση και η πολιτική σύγκρουση με κάποιο μαγικό τρόπο χαλαρώνουν.