Η επέλαση του καπιταλισμού της επιτήρησης

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Νέα δεδομένα δημιούργησε ο νόμος που ψήφισε η Αυστραλιανή κυβέρνηση με αφορμή τη ζωντανή μετάδοση από πλατφόρμες του ίντερνετ της σφαγής στην Κράιστσερτς βάσει του οποίου τα στελέχη των εταιρειών του διαδικτύου που αποτυγχάνουν να αποτρέψουν ανάλογες μεταδόσεις σκηνών βίας θα αντιμετωπίζουν ακόμη και την ποινή της φυλάκισης.

Η αντίδραση της αυστραλιανής κυβέρνησης ήταν ασυνήθιστα αυστηρή για το κεκτημένο αυτορύθμισης που έχει πλέον παγιωθεί στο διαδίκτυο, βάσει του οποίου επαφίεται στις ίδιες τις εταιρείες που μονοπωλούν τη λειτουργία του να διαμορφώσουν τους κανόνες που θα διασφαλίζουν τους χρήστες από τις καταχρήσεις. Ο νόμος που ψήφισε η Καμπέρα συμβάδιζε με το μέλλον που περιέγραφαν οι συγγραφείς του βιβλίου Ποιος ελέγχει το ίντερνετ, το οποίο κυκλοφόρησε το 2006 και προέβλεπε ένα διαδίκτυο κατακερματισμένο με βάση τα εθνικά σύνορα εξ αιτίας των μέτρων που θα λαμβάνουν οι εθνικές κυβερνήσεις για να προστατέψουν τους πολίτες τους.

Κορυφώνονται οι αντιδράσεις κατά του νόμου για τα πνευματικά δικαιώματα

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πρωτοφανείς σε έκταση και …πάθος είναι οι αντιδράσεις που σημειώνονται σε όλη την Ευρώπη ενάντια στο νόμο για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων που ετοιμάζεται να ψηφίσει το ευρωκοινοβούλιο.

Η ψηφοφορία είναι προγραμματισμένη να διεξαχθεί είτε στις 25 και 28 Μαρτίου και 4 Απριλίου ή στις 15 και 18 Απριλίου, ενώ το δεξιό Λαϊκό Κόμμα προσπαθεί να επισπεύσει την ψηφοφορία υπό το φόβο της νεανικής κυρίως κινητοποίησης. Μόνο την προηγούμενη εβδομάδα διαδηλώσεις οργανώθηκαν στις εξής χώρες: Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο, Ελβετία, Ισπανία, Δανία, Ολλανδία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβενία, κ.α. Στο twitter το hashtag SaveYourInternet μεταξύ δεκάδων άλλων σχετικών (SaveTheInternet, StopActa2, κ.λπ.) σαρώνει, ενώ πλήθος πρωτοπόρων υπερασπιστών της ελευθερίας του διαδικτύου όπως ο Έντουαρντ Σνόουντεν, απορρίπτουν κατηγορηματικά τον προτεινόμενο νόμο, ακόμη κι όπως διαμορφώθηκε κατόπιν πολλών αλλαγών στο πλαίσιο (όπως συμβαίνει πάντα) ενός συμβιβασμού μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας.

Λιτότητα εναντίον εργασίας

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με βάση την κυρίαρχη φιλολογία, οι πολιτικές απαξίωσης της ανθρώπινης εργασίας (ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, μείωση μισθών, εντατικοποίηση, ιδιωτικοποίηση αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, κ.α.) είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας.

Κι ακόμη όταν δεν ερμηνεύονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, η εφαρμογή αυτών των πολιτικών είναι τόσο γενικευμένη και σαρωτική σε όλο τον κόσμο, που δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η υποτίμηση της εργασίας αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής.

Η Google παραδέχεται ότι τρίτοι διαβάζουν μηνύματα του Gmail

Η εταιρεία παροχής -και- ηλεκτρονικού ταχυδρομείου Google παραδέχθηκε ότι μερικές φορές μηνύματα του Gmail διαβάζονται από τρίτους, κυρίως εταιρείες που αναπτύσσουν εφαρμογές, εν αγνοία των χρηστών.

Όπως έγινε γνωστό, οι χρήστες που έχουν συνδέσει τους λογαριασμούς τους με εφαρμογές τρίτων, μπορεί -χωρίς να το συνειδητοποιούν- να δίνουν στους τελευταίους την άδεια να διαβάσουν τα ηλεκτρονικά μηνύματά τους.

Σύμφωνα με εταιρεία ανάπτυξης εφαρμογών, εκπρόσωπος της οποίας μίλησε στην εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», πρόκειται για μια «κοινή πρακτική» και για «βρόμικο μυστικό».

Bαρέα και ανθυγιεινά στα εργοστάσια του Facebook

INFOWAR

του Άρη Χατζηστεφάνου

Εργαζόμαστε όταν κάνουμε ένα tweet ή όταν ανεβάζουμε φωτογραφίες με γατάκια στο Facebook; Η απάντηση στο ερώτημα, υποστηρίζουν αρκετοί οικονομολόγοι, ίσως μας επιτρέψει να διαπιστώσουμε ποιοι θα είναι οι κυρίαρχοι της οικονομίας του κυβερνοχώρου στον 21ο αιώνα

Eάν ένα σχόλιο που κάνουμε στο Facebook βοηθά την εταιρεία να συγκεντρώσει πληροφορίες για εμάς, τις οποίες στη συνέχεια πουλά σε διαφημιστικές εταιρείες για να μας στέλνουν στοχευμένα διαφημιστικά μηνύματα, είναι προφανές ότι κάποιοι κερδίζουν χρήματα από μια δική μας δραστηριότητα. Η παρατήρηση αυτή οδήγησε ορισμένους στο συμπέρασμα ότι το Facebook και άλλες πλατφόρμες, που καταγράφουν και επεξεργάζονται κάθε μας κίνηση… μας χρωστάνε πολλά μηνιάτικα από την «εργασία» που τους προσφέραμε.

Ολοκληρωτικός πόλεμος ΗΠΑ-Ε.Ε. και στο διαδίκτυο

infowar

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η νέα νομοθεσία που θα εφαρμόσει η Ε.Ε. από τον Μάιο για την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα φαντάζει σαν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Για τους αμερικανικούς γίγαντες του διαδικτύου όμως είναι το Περλ Χάρμπορ του εμπορικού πολέμου στην ψηφιακή εποχή

Ολοι οι πόλεμοι παρουσιάζονται σαν μια μάχη για τον θεό, τον πολιτισμό ή την πρόοδο. Σχεδόν όλοι οι πόλεμοι, όμως, είναι εμπορικοί πόλεμοι

Εντουάρντο Γκαλεάνο

«Ευρώπη θέλει να κατακτήσει και πάλι τον κόσμο», σημείωνε πρόσφατα η ηλεκτρονική έκδοση Politico Europe. «Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα χρησιμοποιήσει το ατσάλι και την πυρίτιδα, αλλά ένα νομοθετικό τριαξονικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Για την ακρίβεια οι συντάκτες του κειμένου χρησιμοποιούσαν τον όρο Juggernaut, από την ονομασία των τεράστιων τροχοφόρων ινδουιστικών ναών του 19ου αιώνα που συχνά πολτοποιούσαν τους πιστούς στο πέρασμά τους.

Οι άνθρωποι που αφαιρούν πέη από τα social media

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Στρατιές δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων σε χώρες του Τρίτου Κόσμου αφαιρούν καθημερινά άσεμνες ή αποκρουστικές εικόνες από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η δουλειά τους είναι άλλοτε απάνθρωπη και άλλοτε… επικίνδυνα πολιτική.

Στο Μπακόρ, μια πόλη μόλις 20 χιλιόμετρα από τη Μανίλα στις Φιλιππίνες, δεκάδες εργάτες μπαίνουν κάθε πρωί σε ένα από τα πιο περίεργα γραφεία του πλανήτη. Πάνω σε πάγκους υπάρχουν μεγάλες οθόνες υπολογιστών στις οποίες εμφανίζονται οι πιο αποκρουστικές φωτογραφίες και βίντεο που μπορεί να σκεφτεί κανείς: από «αθώες» εικόνες με πέη (dick pics) μέχρι σκηνές βιασμού ανηλίκων ή αποκεφαλισμούς θυμάτων του ISIS. Κάθε εργάτης έχει στη διάθεσή του μερικά δευτερόλεπτα για να αποφασίσει αν η κάθε εικόνα μπορεί να εμφανιστεί σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή πρέπει να διαγραφεί – ενδεχομένως μαζί με τον χρήστη που θέλησε να τις ποστάρει στον λογαριασμό του.

Στα πολυτελή γραφεία αμερικανικών κολοσσών, όπως η Facebook και η Twitter, η συγκεκριμένη εργασία παρουσιάζεται με τον βαρύγδουπο τίτλο «content moderation». Η πραγματικότητα, όμως, που είδε στις Φιλιππίνες ο δημοσιογράφος του περιοδικού Wired, Αντριαν Τσεν, έμοιαζε βγαλμένη από την κόλαση του Δάντη. Ενα νέο προλεταριάτο της ψηφιακής εποχής λειτουργεί σαν ανθρώπινο σφουγγάρι απορροφώντας όλη τη βρομιά που ο υπόλοιπος πλανήτης δεν θέλει ή δεν αντέχει να δει.

Ποιος κυβερνά αυτό το facebook;

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η απόφαση του ιδρυτή του facebook να συνεργαστεί με τις αμερικανικές αρχές στο κυνήγι Ρώσων χάκερ αποτελεί ένα σημείο καμπής στην πολιτική του μεγαλύτερου μέσου κοινωνικής δικτύωσης στον πλανήτη. Ισως είναι η στιγμή που μπαίνει επισήμως στον πολιτικό στίβο.

Κατά μια έννοια το facebook λειτουργεί περισσότερο σαν μια κυβέρνηση παρά ως εταιρεία.

Μαρκ Ζούκερμπεργκ

Υπάρχουν δύο πράγματα που συνηθίζουν να κάνουν οι ένοικοι του Λευκού Οίκου εδώ και αιώνες: μια μεγάλη περιοδεία σε όλες τις αμερικανικές Πολιτείες πριν από τις εκλογές και ένα διάγγελμα προς τον αμερικανικό λαό μετά την εκλογή τους. Ο Μάρκ Ζούκερμπεργκ, ο δημιουργός του facebook, τα έκανε και τα δυο. Τον τελευταίο χρόνο επισκέπτεται όλες τις Πολιτείες των ΗΠΑ και φωτογραφίζεται με αγρότες, εργάτες, ιερείς αλλά ακόμη και τοξικοεξαρτημένα άτομα, σε μια προσωπική «προεκλογική εκστρατεία» χωρίς αντίπαλο. Και ύστερα ήρθε η μεγάλη στιγμή να απευθυνθεί urbi et orbi στα περίπου δύο δισεκατομμύρια «πιστούς» που διατηρούν ενεργούς λογαριασμούς στο facebook.

Κήρυξε η Google πόλεμο στον Τρότσκι;

ΙΝFOWAR

Του Άτη Χατζηστεφάνου

Η νέα πολιτική της Google για τον περιορισμό των λεγόμενων «fake news» τροφοδοτεί έντονες συζητήσεις και καταγγελίες για τον ρόλο μιας εταιρείας που θα μπορούσε να αποτελέσει τον Μεγάλο Αδελφό του 21ου αιώνα

Αν δεν το βρεις στο Google, δεν υπάρχει
Τζίμι Γουέιλς, συνιδρυτής της Wikipedia

Σε ένα από τα επεισόδια της αμερικανικής χιουμοριστικής σειράς «Silicon Valley» ο ιδιοκτήτης της Hooli (το αντίστοιχο της Google) προκαλεί παγκόσμια κατακραυγή όταν παρεμβαίνει στον αλγόριθμο της μηχανής αναζήτησης προκειμένου να προωθήσει δικά του μηνύματα στη λίστα των αποτελεσμάτων. Θα μπορούσε αυτό το εφιαλτικό σενάριο να γίνει πραγματικότητα;

Πριν από μερικές ημέρες ο διαδικτυακός τόπος World Socialist Web Site (WSWS) κατήγγειλε ότι οι επισκέπτες του, που βρίσκουν τη σελίδα από αναζήτηση στην Google (το λεγόμενο organic search), μειώθηκαν κατά 70%.

Πετάει πετάει ο ιμπεριαλισμός

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Θα μπορούσε ο Λένιν να εξηγήσει γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ απαγόρευσε τη χρήση λάπτοπ και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών σε υπερατλαντικές πτήσεις από αραβικές και μουσουλμανικές χώρες προς τις ΗΠΑ;

Η απάντηση είναι… προφανώς. Το πρόβλημα είναι ότι θα χρησιμοποιούσε τα ίδια εργαλεία με τα οποία εξήγησε και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και αυτή τη φορά οι μάχες δεν ξεκινούν με μια δολοφονία στο Σαράγεβο αλλά με μια πτήση από την Αθήνα

Ο ρατσισμός είναι ένα χαρακτηριστικό του ιμπεριαλισμού

Ούγκο Τσάβες

Πριν από μερικές εβδομάδες δύο οχήματα της Πυροσβεστικής άρχισαν να καταβρέχουν ένα αεροσκάφος της Emirates στo αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Δεν ήταν ούτε άσκηση ούτε κάποιο ατύχημα που δεν έγινε γνωστό στα μέσα ενημέρωσης. Η αψίδα νερού που σχημάτιζαν ήταν ο παραδοσιακός χαιρετισμός με τον οποίο γιορτάζονται συχνά τα εγκαίνια μιας νέας πτήσης.

Καρλ Μαρξ: «Εγώ ποτέ δεν είπα κάτι τέτοιο»

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η μανία με την οποία επιτίθεται ο φιλελεύθερος αγγλοσαξονικός Τύπος στα fake news, τις ψεύτικες ειδήσεις που υποτίθεται ότι κατακλύζουν το διαδίκτυο, είχε πρόσφατα ακόμη ένα θύμα. Αίφνης όλοι διαπίστωσαν ότι το Ιντερνετ είναι γεμάτο με ψεύτικα αποφθέγματα ιστορικών προσωπικοτήτων. Μόνο που το συγκεκριμένο πρόβλημα έχει ιστορία αρκετών αιώνων

Τα αποφθέγματα είναι το καραόκε των ιδεών

Τζον Ολιβερ

Tην ημέρα των 208ων γενεθλίων του Αβραάμ Λίνκολν ο Ντόναλντ Τραμπ αναπαρήγαγε στο Τwitter μια διάσημη φράση του 16ου προέδρου των ΗΠΑ: «Στο τέλος, σημασία δεν έχουν τα χρόνια που είχε η ζωή σου αλλά η ζωή που είχαν τα χρόνια σου». Το πρόβλημα, όπως σωστά έσπευσε να επισημάνει το BBC, ήταν ότι ο Λίνκολν ουδέποτε είπε κάτι τέτοιο.

Το ίντερνετ πρέπει να είναι δημόσιο αγαθό…

Του Ben Tarnoff

μετάφραση: radicalit.gr

Το Internet χτίστηκε από δημόσιους φορείς – γιατί λοιπόν ελέγχεται από ιδιωτικές εταιρείες;

Την 1η Οκτώβριου, το Internet θα αλλάξει και κανείς δε θα το προσέξει. Αυτός ο αόρατος μετασχηματισμός θα επηρεάσει το πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό που καθιστά το Internet χρησιμοποιήσιμο: το Domain Name System (DNS). Όταν πληκτρολογεί κανείς το όνομα ενός website σε έναν browser, το DNS είναι αυτό που μετατρέπει το όνομα σε μια σειρά από αριθμούς που καθορίζουν την πραγματική τοποθεσία του website. Σαν ένας τηλεφωνικός κατάλογος, το DNS ταιριάζει τα ονόματα που έχουν νόημα για εμάς σε αριθμούς που δεν έχουν νόημα.

Για χρόνια, η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε τον έλεγχο του DNS. Όμως τον Οκτώβριο, υπευθυνότητα για το σύστημα θα αναλάβει ένας μη-κερδοσκοπικός οργανισμός με βάση το Los Angeles που λέγεται ICANN (Internet Corporation for Assigned Names and Numbers).

Ερχεται η αστυνομία των τρολ

ΙNFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Δυτικές κυβερνήσεις ετοιμάζονται να επιβάλουν τον νόμο και την τάξη στο διαδίκτυο. Πρώτα όμως πρέπει να μας πείσουν ότι ο σύγχρονος διαδικτυακός πολιτισμός απειλείται από τα τρολ.

Θυμάμαι την εποχή που τα τρολ ήταν μυθικά τέρατα και όχι ο κάθε γελοίος που ζητά την προσοχή μας στο ίντερνετ

Ρόμπερτ Ο’ Σάλιβαν

Ηταν ο Σωκράτης το πρώτο τρολ της Ιστορίας; Σύμφωνα με τη σατιρική ηλεκτρονική Encyclopedia Dramatica, «ήταν ένα διάσημο IRL (υπαρκτό) τρολ που έζησε στην προ-ιντερνετική Ελλάδα και θεωρείται ο δημιουργός των πρώτων τεχνικών τρολαρίσματος».

Πόσα πληρώνει ο Άδωνις για να του κάνουν retweet;

Ρίχνοντας μια προσεκτική ματιά στον λογαρισμό twitter του Άδωνη Γεωργιάδη παρατητήσαμε διάφορα περίεργα σε σχέση με τoν κάθε φορά υπερβολικό αριθμό των αναδημοσιεύσεων (retweets) που εμφανίζεται κάτω από κάθε δημοσίευσή (tweet) του.

Συγκεκριμένα, δύσκολα βρίσκει κανείς tweet του Άδωνη που να μην έχει αναδημοσιευθεί πάνω από 100 φορές. Ό,τι και να τουιτάρει, όσο αδιάφορο κι αν είναι αυτό, το μίνιμουμ των retweets (και των likes) είναι σχεδόν πάντα πάνω από 100.

Το απαρτχάιντ του Ιντερνετ

Οι ξένοι ανταποκριτές πρέπει να παίρνουν διαπιστεύσεις απευθείας από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ και συχνά αναγκάζονται να στέλνουν το υλικό σε επιτροπές λογοκρισίας του Στρατού

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Για μια χώρα που κατηγορείται για σωρεία παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά ακόμη και για εγκλήματα πολέμου δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να κυκλοφορούν βίντεο που να επιβεβαιώνουν τις καταγγελίες. Το Ισραήλ σκέφτηκε να λύσει το πρόβλημα με μια μικρή βοήθεια από την Google και το Υoutube.

Χωρίς λογοκρισία η κοινή γνώμη μπορεί να αποκτήσει μια πολύ συγκεχυμένη εικόνα της πραγματικότητας

Αμερικανός στρατηγός Ουίλιαμ Ουέστμορλαντ

«Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια κατάσταση στην οποία ο Οσάμα μπιν Λάντεν συναντά τον (ιδρυτή του Facebook) Μαρκ Ζούκεμπεργκ» έλεγε πρόσφατα ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, υποστηρίζοντας ότι «το πρόσφατο κύμα βίας υποκινείται από τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης»… και όχι από τη διαρκή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών.

Οι Φαρισαίοι και τα αμαρτωλά ΜΜΕ

Του Τάσου Τσακίρογλου

Η κίτρινη ή η υποτελής δημοσιογραφία υπάρχει όσο βρίσκονται αναγνώστες, ακροατές και τηλεθεατές που την επιλέγουν

Κροκοδείλια δάκρυα, φανφάρες, μεγαλοστομίες, λιβανωτοί και αγιοποίηση είναι αυτό που βλέπουμε από την Πέμπτη το βράδι, με αφορμή τον θάνατο του Σεραφείμ Φυντανίδη, του «τελευταίου εφημεριδά», όπως έγραψαν διάφορα σάιτς, αντιγράφοντας το ένα το άλλο.

Οι αναφορές στην Ελευθεροτυπία ως μιας πλουραλιστικής και δημοκρατικής εφημερίδας περισσεύουν, την ίδια ώρα που η κυριαρχία των συμφερόντων, της μονομέρειας, της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης είναι πραγματικά καταθλιπτική. Ένας Τύπος που έχει βουλιάξει στην αναξιοπιστία και στο πολιτικό αλισβερίσι λυπάται δήθεν για την όποια απώλεια ανθρώπων που σε ένα βαθμό έσωσαν την αξιοπρέπεια των ΜΜΕ.

Φάκελος Σνόουντεν, ο ψηφιακός Μεγάλος Αδελφός

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

 Όπως εκμυστηρεύεται ο Σνόουντεν δεν θα ήθελε να ζει σε έναν κόσμο «όπου οτιδήποτε λέω, οτιδήποτε κάνω, με οποιονδήποτε μιλάω, κάθε εκδήλωση έρωτα ή φιλίας καταγράφεται». Στο βιβλίο Φάκελος Σνόουντεν του Λουκ Χάρντινγκ (εκδ. Καστανιώτη, 2014) (εδώ ένα μικρό απόσπασμα) περιγράφεται το δίκτυο συνεχούς παρακολούθησης που έχτισαν οι ΗΠΑ μετά την 11^η Σεπτέμβρη.

Όλα αποδείχθηκαν αληθινά! Σενάρια και προβλέψεις που διατυπώνονταν από την επόμενη κιόλας μέρα της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001 και τα οποία αναφέρονταν στο καθεστώς ζόφου που υφαίνονταν σε όλο τον πλανήτη με πρωταγωνιστή τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες και πρόφαση την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, μετά βεβαιότητας πλέον μπορούν να χαρακτηριστούν ακόμη και άτολμα. Το πέπλο παρακολουθήσεων που έχουν δημιουργήσει οι αμερικάνικες αρχές είναι πολύ πιο γενικευμένο και εφιαλτικό, λόγω και της εξέλιξης της τεχνολογίας. Μάρτυρας όλων αυτών των διαπιστώσεων είναι τα όσα περιγράφονται στο βιβλίο του δημοσιογράφου της βρετανικής εφημερίδας Γκάρντιαν, Λουκ Χάρντινγκ, με τίτλο Φάκελος Σνόουντεν, η ιστορία το Νο 1 καταζητούμενου ανθρώπου στον κόσμο (εκδ. Καστανιώτη, 2014).

Μας παρακολουθούν μέσω ίντερνετ!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Βροχή πέφτουν οι μηνύσεις εναντίον μυστικών υπηρεσιών και αρμόδιων υπουργείων με αφορμή το καθεστώς συνεχούς και καθολικής παρακολούθησης που έχουν επιβάλει στο ίντερνετ, εισβάλλοντας στην προσωπική ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων χρηστών σε όλο τον κόσμο.

Το τελευταίο περιστατικό σημειώθηκε στο Σαν Φραντζίσκο όπου έχει την έδρα της η εταιρεία που διαχειρίζεται το μέσο κοινωνικής δικτύωσης Twitter, ιδιαίτερα αγαπητό στον κόσμο της πολιτικής, της ενημέρωσης και του θεάματος. Η μήνυση που κατατέθηκε στις 7 Οκτώβρη (εδώ η σχετική ανάρτηση) στρεφόταν εναντίον του FBI και του αμερικάνικου υπουργείου Δικαιοσύνης και διεκδικούσε το δικαίωμα να δημοσιεύει τον αριθμό των αιτημάτων που δέχεται από την κυβέρνηση για άνοιγμα και παρακολούθηση λογαριασμών. Προσοχή: δεν ζητούσε να αποκαλύψει τους συγκεκριμένους λογαριασμούς που τίθενται υπό επιτήρηση από τον αμερικανό Μεγάλο Αδελφό, αλλά τον αριθμό των αιτημάτων που δέχεται ετησίως. Η μήνυση του Twitter εναντίον της αμερικάνικης κυβέρνησης δεν ήταν παρά ένας τρόπος για να στρέψει τα ομαδικά πυρά που δέχεται τον τελευταίο χρόνο για συνεργασία με τις αμερικάνικές μυστικές υπηρεσίες και παραβίαση των κανόνων εχεμύθειας, μετά τις αποκαλύψεις του Έντουαρντ Σνόουντεν, στον υπαίτιο των παρακολουθήσεων: το αμερικανικό αστυνομικό υπερ-κράτος.

Βυζγιά

Ο κόσμος έχει την τάση να τρέχει πίσω από τα βυζγιά. Τα βυζγιά, δεν είναι σαν το κοινό βυζί που όλοι ξέρουμε. Κι αυτό γιατί τα βυζγιά τα βλέπεις μόνο μέσα από την κλειδαρότρυπα, σε φωτοσοπιασμένες φωτογραφίες όσων περιοδικών κυκλοφορούν ακόμη, στα σάιτς που πουλάνε λίγο από Κωστόπουλο και στις ειδήσεις του ΑΝΤ1 μετά τις οκτώμιση.

Τη μόδα των δελτίων ειδήσεων με βυζγιά την ξεκίνησε ο σύντροφος Μαλέλης στο Σταρ παρέα με τον Αιμίλιο Λιάτσο και την Πετρούλα, όμως τα πράγματα στράβωσαν στην πορεία και τα βυζγιά αντικαταστάθηκαν απ´τον Νίκο Χατζηνικολάου και την Μάρα Ζαχαρέα.

Εταιρικές Δημόσιες Σχέσεις Εναντίον Διαδικτυακού Ακτιβισμού

Φωτογραφία: Cei Willis

Το Ίντερνετ μπορεί να είναι υπέροχο για σας, με τα movshare links του και τα συναρπαστικά κουίζ του ‘Which Neighbours character are you’, αλλά σκεφτείτε κι εκείνες τις ψυχούλες στον τομέα των εταιρικών δημόσιων σχέσεων και στα λόμπι. Αυτοί οι λομπίστες πληρώνονται χοντρά από διάφορους τύπους, κάποιοι από τους οποίους είναι οι χειρότεροι στον κόσμο, για να διασφαλίσουν ότι οι κυβερνήσεις βλέπουν τα πράγματα όπως τα θέλουν εκείνοι. Τον παλιό καιρό, αυτοί οι υπέρμαχοι δικτατόρων-φονιάδων και ανθρώπων που ρυπαίνουν ασύστολα, είχαν τη δυνατότητα να μιλάνε με πολιτικούς και να τους αλλάζουν τον τρόπο σκέψης προς όφελος τους, στη διάρκεια γευμάτων με άφθονο αλκοόλ σε πολυτελή ιδιωτικά κλαμπ. Σήμερα, είναι αναγκασμένοι να κάνουν τη βρωμοδουλειά βλέποντας τη σκληρή λάμψη μιας οθόνης φορητού υπολογιστή, αντί των πιο πειστικών ατμοσφαιρικών σημείων συνάντησης με φως κεριών και ακριβό ουίσκι.

Ο βούρκος με τις λάσπες

 

Τα πράγματα δεν πάνε καλά ούτε μέσα αλλά ούτε κι έξω από τη χώρα. Οι αριθμοί δεν βγαίνουν και κανείς δεν μπορεί να το κρατήσει άλλο κρυφό στον κόσμο που δεν είναι αυτό που λέμε “διαδικτυωμένος”. Έτσι λοιπόν η προσοχή των ΜΜΕ στρέφεται με εντολή της κυβέρνησης στην “τρομοκρατία”. Κάθε μορφής.

Τις τελευταίες μέρες είχαμε την επανεμφάνιση της υπόθεσης του εμπρησμού της Μαρφίν 3,5 χρόνια μετά το έγκλημα, την αναδημοσίευση της υπόθεσης του ληστή τραπεζών Νίκου Μαζιώτη, την επαναφορά -μετά το αντιφασιστικό κουρνιαχτό- της εξίσωσης γιαούρτι-μπουκάλι-μαχαίρωμα-ναζισμός, την αναμόχλευση των Σκουριών με μαζικές κλήσεις υπόπτων για “τρομοκρατία” και την τηλεοπτική επιστροφή της θεωρίας των δύο άκρων την οποία ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιχείρησε να προωθήσει -μέσω του φασίστα Χρύσανθου Λαζαρίδη- αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Julian Marias : Σκέψεις σχετικά με τα ΜΜΕ και το Ίντερνετ

Ο άνθρωπος είχε πάντα τη δυνατότητα να επικοινωνεί με την κοινωνία και να κοινοποιεί τις ειδήσεις, τις ιδέες ή τις πεποιθήσεις του ώστε η κοινωνία στο σύνολό της να έχει την γνώση αλλά και να ενσωματώσει σιγά-σιγά νέες καταστάσεις. Επί του παρόντος η επικοινωνία με την κοινωνία έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να μετατραπεί η επικοινωνία σε ένα διαφορετικό φαινόμενο που επηρεάζει την ίδια πληροφορία και έχει μεγάλη επίδραση στον άνθρωπο.

Ένα άτομο μπορεί γρήγορα να αλλάξει τρόπο σκέψης ή τη στάση του, λέγοντας ένα πράγμα σήμερα και ένα άλλο αύριο, να συμφωνεί με κάτι τον ένα χρόνο και τον επόμενο να διαφωνεί. Όμως η αλλαγή της κοινωνίας στο σύνολό της, είναι πιο αργή και πιο δύσκολη. Το να γίνει σε μεγάλη κλίμακα μια αλλαγή πεποιθήσεων είναι μια διαδικασία που διαρκεί πολύ περισσότερο. Ωστόσο, επί του παρόντος, το γεγονός αυτό συμβαίνει πολύ πιο γρήγορα λόγω της προόδου της τεχνολογίας, όχι μόνο στα μέσα ενημέρωσης, αλλά και στο ίντερνετ που έχουν πρόσβαση στην πληροφορία εκατομμύρια άνθρωποι άμεσα και ταυτόχρονα.

Να βλέπετε τηλεόραση

Μπορεί να μην αρέσει σε κάποιον αυτό που θα πω, έτσι ακριβώς όπως δεν αρέσει ούτε σε μένα. Δεν παύει, όμως, να είναι η πραγματικότητα που κατά βάθος όλοι, μα όλοι, γνωρίζουν. Η τηλεόραση είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας.

Ο κόσμος των social media αλλά και του περίγυρου όσων διαβάσουν τούτες τις γραμμές βλέπουν την τηλεόραση αποκλειστικά ως μέσο προπαγάνδας πολιτικών και αγορών -όπως κι εγώ-.

Αυτό, όμως, δεν αναιρεί το ένα και μοναδικό γεγονός. Η τηλεόραση είναι αυτή που εξηγεί την -όποια- στάση του κόσμου απέναντι σε κάθε κοινωνικό ή πολιτικό φαινόμενο. Είτε αυτό είναι ο φασισμός, το λάιφστάιλ, οι τράπεζες, οι πληρωμένοι δημοσιογράφοι, τα πολιτικά τζάκια, οι ειδήσεις – πλυντήριο.

Η ανωνυμία στην εξορία

Το παιχνίδι χάνεται μέσα απ’ τα χέρια τους. Η μανία να διατηρήσουν την κατάσταση ίδια κι απαράλλαχτη βγάζει το πραγματικό τους πρόσωπο. Βλέπουν εχθρούς παντού και δαιμονοποιούν όποιον έχει αντίθετη γνώμη. Κυρίως όσους μιλούν “ανώνυμα”.

Με χαβιέδικες μεθόδους κάθε φορά που στριμώχνονται βρίσκουν καταφύγιο προστασίας στην “ανωνυμία” της άποψης.

Με δοσιλογικές πρακτικές καλούν μέσα απ’ το twiter την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και τον υπουργό Δημόσιας Τάξης να συμμορφώσουν τη μάζα, διακηρύσσουν την πρόθεση τους να απαλλάξουν εκείνους που τους ενοχλούν από την ιδιότητα του πολίτη με κατοχυρωμένα δικαιώματα, δηλώνουν την επιθυμία τους να αναζητήσουν όσους αντιτάσσονται με επιχειρήματα, στοχοποιούν με ονοματεπώνυμα.

Πόσο βαθύ είναι το Βαθύ Ιντερνετ (Deep Internet);

“Η πληροφορία θέλει να είναι ελεύθερη”
Stewart Brand

“Αυτό που βλέπεις μπορεί να είναι σημαντικό
αυτό που δεν βλέπεις όμως, μπορεί νa είναι σημαντικότερο”
Ion Maggos

«Ξέρω ότι δεν έπρεπε να το κάνω, αλλά το έκανα. Πήρα το κόκκινο χάπι. Κάθισα και κοίταζα τα αυτοκίνητα, ίσα που κουνιόταν. Εκείνη την στιγμή αποφάσισα. Θα βούταγα στο Βαθύ Ιντερνέτ. Ποιος στην ευχή ήμουνα;  «Τι στην ευχή είναι το Βαθύ Ίντερνετ;» ρωτά κανείς τον εαυτό του. Ρώτα την σκόνη στον δρόμο. Ρώτα τα αιωνόβια δένδρα. Ρώτα τους επαναστάτες και τα δένδρα. Ρώτα τους χάκερς και τους τρομοκράτες. Ρώτα τους για το βαθύ ιντερνέτ και θα ψιθυρίσουν το όνομα του.