Home

Η “αμόλυντη” Ευρωπαϊκή αριστερά και η ακροδεξιά ως αλεπού, στο παζάρι των exits

Leave a comment

50b25c7b_h_300_id_8628_m_fill_w

#‎Brexit‬ τελικά. Αν και αυτό είναι απλώς ένα μισό βήμα. Έχει μια σημασία να βγαίνεις από ένα “βόθρο” όπως η ΕΕ, αν δεν αναστρέψουν ή απαξιώσουν με κάποιο τρόπο το αποτέλεσμα, αλλά έχει σημασία βγαίνοντας και το που μπαίνεις. Γιατί σχεδόν παντού ανάλογοι “βόθροι” υπάρχουν στον παγκόσμιο καπιταλισμό σήμερα και στους υπερεθνικούς θεσμούς και στις ίδιες τις χώρες. Πάντως οφείλουμε ένα μπράβο στο θάρρος των λαϊκών τάξεων του Η.Β., ανέκαθεν εκεί λειτουργούσε η απλή κοινή λογική, ενώ και οι θεσμοί επίσης συνήθως λειτουργούν με το νόημα που δηλώνεται πως έχουν. Και ας είναι στον παραδοσιακά πιο σκληρό και ξεκάθαρα ταξικό καπιταλισμό παγκοσμίως από την γέννεση του, ίσως με την εξαίρεση των ΗΠΑ, ως προς το ιδεολογικά αδιαμφισβήτητο των καπιταλιστικών θεσμών.

Γιατί έθνος -κράτος και όχι «Ενωμένη» Ευρώπη.

Ένας ενωμένος διακρατικός ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός που στοχεύει συστηματικά και χωρίς όριο στην απαξίωση της εργασίας σε όλες τις χώρες εσωτερικά του για «διάχυση της ανταγωνιστικότητας» απέναντι στον υπόλοιπο εξωτερικό κόσμο, είναι πάντα χειρότερος από μερικούς πάντα συνδεδεμένους αλλά ανταγωνιζόμενους και μεταξύ τους εθνικούς καπιταλισμούς. Πάντα σε ότι αφορά τις τάξεις των εργαζομένων σε κάθε χώρα, που θα μπορούσαν να αρπάξουν τις ευκαιρίες για ριζικές αληθινές αλλαγές. Και αυτό γιατί θα έχουν απέναντι τους ένα εθνικό καπιταλισμό, που αν και πάντα ως ένα μεγάλο βαθμό αλληλοεξαρτώμενος από άλλους και ταυτόχρονα ανταγωνιζόμενος με αυτούς, θα είναι προτιμητέο πεδίο ταξικής πάλης, ως πιο «διακριτός» στις σχέσεις εκμετάλλευσης του, για στοχεύσεις από τους αγώνες των εργαζομένων, πιο «διάφανος» σε ερμηνείες σύγκρουσης κεφαλαίου-εργασίας εντός της κάθε χώρας, πιο ελέγξιμος από τους κατά χώρα δημοκρατικούς θεσμούς, όσο αυτοί παραμένουν με κάποιο αληθινό νόημα και με δυνατότητες ακόμα και για βαθιές ριζικές αλλαγές υπερ της ζωής και των συμφερόντων των εργαζομένων, ειδικά σε εποχές όπως οι τωρινές, μεγάλης φθοράς της καπιταλιστικής ιδεολογικής ηγεμονίας. Όπου και ΑΝ μπορούν να γίνουν αυτές, μια και υπάρχει ο αναγκαίος όρος των ταξικών μαζικών κινημάτων για αυτό. More

Ευτυχία χωρίς κινδύνους

Leave a comment

Επιλεγμένη εικόνα

Με όλα τα πολιτικά σενάρια εξελισσόμενα, με τη χώρα στη γεωπολιτική μέγγενη δανειστών, εταίρων και γειτόνων, με γενικευμένη αθυμία στο εσωτερικό, με την κοινωνία κατάκοπη και διαιρεμένη ενώπιον ενδεχομένων που απαιτούν πιεστικά αποφάσεις και επειγόντως πράξεις, η σκέψη μας ανατρέχει σε έναν πολιτικό φιλόσοφο ο οποίος ανέλυσε τον καιρό του και ρισκάρισε προβολές στο μέλλον.

«Δεν υπάρχει καμμιά τελειωτική λύση και καμμιά ευτυχία που να μη διατρέχει κινδύνους. Όποιος πιστεύει στην ύπαρξη τελειωτικών λύσεων φοβάται απλώς ότι θα χάσει τη βεβαιότητα μιάς ευτυχίας χωρίς κινδύνους.» (Ισχύς και απόφαση, 1991) More

Ανάκτηση εθνικής ταυτότητας ― ποιας όμως;

Leave a comment

Πέτρος Ζουμπουλάκης Αναμονή 1977. Υδατογραφία σε χαρτί

Πέτρος Ζουμπουλάκης Αναμονή 1977. Υδατογραφία σε χαρτί

 

Από όποια αφετηρία κι αν ξεκινήσουμε, αναγνωρίζουμε ότι η πολλαπλώς χρεοκοπημένη Ελλάδα χρειάζεται μια γενναία μεταρρύθμιση για να επιβιώσει και να προχωρήσει. Επανίδρυση του δημοκρατικού κράτους, ανασυγκρότηση της παραγωγικής δομής, αναπροσανατολισμό της παιδείας, ενίσχυση και εμπλουτισμό της εθνικής ταυτότητας. Ο τελικός σκοπός και η ιδιαίτερη φυσιογνωμία των συνομολογούμενων μεταρρυθμίσεων ασφαλώς διαφέρουν· εξαρτώνται από ιδεολογίες και ταξικές τοποθετήσεις, από τη διαπάλη για κυριαρχία. Εντούτοις, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι σχεδόν όλοι οι Ελληνες, ανεξαρτήτως ιδεολογίας και κοινωνικής θέσης, επιθυμούν ένα κοινό ελάχιστο: να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους στον τόπο τους, εν ειρήνη, δημοκρατία και ευημερία. More

Θύλακοι ευρωζώνης σε παλαιά Βαλκάνια

Leave a comment

Αριστοτέλης Σαρηκωστας

φωτ.: Maggie and Dennis, 1980. (C) Αριστοτέλης Σαρρηκώστας

Οτι θα κλείσει το 2013 με ύφεση 4%, για έκτη συνεχή χρονιά, είναι κάτι που το περιμέναμε όλοι λίγο -πολύ. Οτι θα κυλήσει και το 2014 με ύφεση, είναι επίσης κάτι που αρκετοί περιμένουμε· αλλά δεν ξέρω αν το αντέχουμε. Διότι πίσω από τους αμείλικτους δείκτες ύφεσης και ανεργίας ψυχομαχά ήδη μια κοινωνία· εκατομμύρια άνεργοι, απλήρωτοι, μισοπληρωμένοι, χρεωμένοι, ενδεείς. Και εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι οι οποίοι αντικρίζουν μπροστά τους τείχη και βάραθρα. More