Προς αριστο-ξεφτίλες και σφουγγοκωλάριους

 

Του Γεράσιμου Χολέβα

Πόσο αριστο-ξεφτίλας πρέπει να είσαι για να «τρουπώσεις» και να κάνεις το εμβόλιο για τον κορωνοϊό, με προτεραιότητα που δεν έχεις;

Πόσο αριστο-ξεφτίλας πρέπει να είσαι για να οργανώσεις εμβολιασμό «αρίστων» σε εποχή πανδημίας;

Και, άντε, το έκανες γιατί είσαι αριστο-ξεφτίλας. Δεν μπορείς να κρυφτείς από τη ντροπή σου; Όχι! Πρέπει να βγάλεις φωτογραφία και να δηλώσεις δημόσια την ξιπασιά σου!

Επιθεώρηση Πομπέο στην αποικία – ΗΠΑ: Ρώσοι και Κινέζοι οι εχθροί σας – Mε τους φίλους Τούρκους βρείτε τα στο ΝΑΤΟ

Του Δημήτρη Μηλάκα

Όπως φάνηκε (και) από τις δημόσιες τοποθετήσεις του «φίλτατου» Πομπέο, τα ελληνοτουρκικά δεν απασχολούν τους Αμερικανούς, καθώς ακολουθούν σχολαστικά τον «οδικό χάρτη» διευθέτησης, για τον οποίο λαμβάνουμε πληροφορίες από την Άγκυρα. Εδώ ο Πομπέο ήρθε να ρίξει μια ματιά για το πώς προχωρούν οι δουλειές στο πλαίσιο της νέας ελληνοαμερικανικής συμφωνίας που ο Τσίπρας «διαπραγματεύτηκε» και ο Μητσοτάκης υπέγραψε πέρυσι και σύμφωνα με την οποία η χώρα προσφέρει γην και ύδωρ (στην κυριολεξία) στις ΗΠΑ.

Σύνοδος Κορυφής: Καμία ποινή στην Τουρκία – Κυρώσεις στη Λευκορωσία

Tου Δημήτρη Μηλάκα

Στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις πριν την διατύπωση του τελικού κειμένου συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, οι γερμανικές θέσεις- οδηγίες ήταν σαφείς και αμετακίνητες: «Δεν θα υπάρξουν κυρώσεις κατά της Τουρκίας».

Πράγματι, στο κείμενο που υιοθετήθηκε, τελικά, μετά την υποχώρηση Αθήνας και Λευκωσίας δεν υπάρχει καν η λέξη «κυρώσεις». Στη θέση της λέξης υπάρχουν περίτεχνες διατυπώσεις περί μιας εργαλειοθήκης με μέτρα τα οποία η ΕΕ θα λάβει κατά της Τουρκίας στην περίπτωση που η Αγκυρα συνεχίσει την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου. Μάλιστα οι Ευρωπαίοι συμφώνησαν να ξαναδούν αυτήν την εργαλειοθήκη κατά τον Δεκέμβρη.

Το δηλητήριο του Πούτιν και η κατάληψη Rosa Nera

Του Θανάση Καμπαγιάννη

Απο καιρού εις καιρόν, τα ΜΜΕ της Δύσης (και της Ελλάδας) πλημμυρίζουν με το τελευταίο horror story από τη χώρα του Πούτιν. Αποκλείεται να μην είδατε το πιο πρόσφατο, με τη δηλητηρίαση του πολιτικού αντιπάλου του Ρώσου προέδρου Αλεξέι Ναβάλνυ. Η είδηση, συνοδευόμενη από την απαραίτητη παρώδηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εμπεριέχει συνήθως και μια οριενταλιστική υποτίμηση: “τι να κατέχουν οι Ρώσοι από δημοκρατία;” με ολίγη από Τσάρο και Στάλιν. Χωρις ρητά να λέγονται, υποκρύπτονται βαθιά ριζωμένα μοτίβα αντι-ασιατικού ρατσισμού και αντισοβιετισμού.

Όμως η Ρωσία απελευθερώθηκε από τα δεσμά του “σοβιετικού δεσποτισμού” τριάντα χρόνια τώρα. Ο δημόσιος πλούτος ξεπουλήθηκε, η χώρα απέκτησε τους δισεκατομμυριούχους της, υπάρχουν κόμματα και κοινοβούλιο. Αυτά δεν ειναι τα στοιχεία που λείπανε, σύμφωνα τουλάχιστον με το φιλελεύθερο αφήγημα, για να γίνει η Ρωσία μια “κανονική δημοκρατία”;

Η τέχνη στις ΜΕΘ των Νιάρχων

Του Κωστή Ζουλιάτη

Στην κανονικότητα προ πανδημίας, οι λαμπρές εκδηλώσεις των Ιδρυμάτων με τους εκτός κάθε συναγωνισμού όρους τους, υπέσκαπταν συστηματικά την αγορά του θεάματος. Τώρα που η αγορά κατακρημνίζεται θεαματικά, η νέα κανονικότητα ορίζεται πάλι από τον πιο δυνατό: το Ίδρυμα μπορεί, οι άλλοι όχι.

Οι συναυλιακοί χώροι είναι κλειστοί – και έτσι θα μείνουν μέχρι, τουλάχιστον, το πέρας της σεζόν. Οι θεατρικές σκηνές παρομοίως, οι κινηματογράφοι, τα ωδεία, οι καλλιτεχνικές σχολές. Αυτό τον καιρό, η όποια τέχνη, το όποιο θέαμα, προσφέρεται αναγκαστικά μέσα από την οθόνη ενός λάπτοπ, ενός κινητού, μιας τηλεόρασης – οι πιο μερακλήδες ίσως έχουν συνδέσει και προτζέκτορα. Τα λαμπερά ιδρύματα που μεριμνούν για την πολιτιστική μας επάρκεια, δεν θα μπορούσαν να μας αφήσουν έρμαιους των σκόρπιων αναζητήσεών μας σε τάμπλετ και σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Μια σειρά από streaming παραστάσεων-κονσέρβα – πρόχειρα μαγνητοσκοπημένες σε πολλές περιπτώσεις, χωρίς την κατάλληλη εικονοληψία – αλλά και πλούσιο υλικό θεαμάτων και ακροαμάτων από το συρτάρι, μας προσφέρεται αφειδώς προς κατανάλωση.

Το «φίδι» αρχίζει να επωάζεται στο κεφάλι

Των Νίκου Κορδαλή , Ελένης Τριανταφυλλοπούλου

«Δεν πρόκειται ούτε για δεξιά, ούτε για αριστερή τρομοκρατία, αλλά για την παραληρηματική πράξη ενός τρελού […]», με τα λόγια αυτά ο εκπρόσωπος της Αfd επιχείρησε να αποσαφηνίσει ότι το «ψυχωτικό» προφίλ του δράστη αποτελεί τη βασική αιτία της πρωτοφανούς ρατσιστικής δολοφονικής επίθεσης στο Χάναου. Την ίδια στιγμή, σύσσωμη η πολιτική σκηνή της χώρας διαπιστώνει με… θλίψη την επανεμφάνιση της ακροδεξιάς τρομοκρατίας, καταδικάζοντας με αποτροπιασμό τη βία και το ρατσιστικό μίσος. Τα ΜΜΕ κάνουν λόγο για τη χειρότερη επίθεση μετά την πτώση του Τείχους, εστιάζοντας στο βίντεο-μανιφέστο και την 24σέλιδη επιστολή που άφησε πίσω του το σαραντάχρονο τραπεζικό στέλεχος.

Η αφανής κατοχή της Ελλάδας

του Νίκου Ιγγλέση

Η νέα χρονιά βρίσκει την Ελλάδα χωρίς μνημονιακό πρόγραμμα, ενώ παράλληλα συμπληρώνονται 17 χρόνια από τότε που εκχώρησε τη νομισματική ανεξαρτησία της αποδεχόμενη να χρησιμοποιεί ένα ξένο νόμισμα, το ευρώ. Τα τρία Μνημόνια μπορεί να ολοκληρώθηκαν, μετά οκτώ χρόνια, αφήνοντας πίσω τους οικονομικά και κοινωνικά ράκη, αλλά η ξένη κατοχή συνεχίζεται και εδραιώνεται.

Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται ότι η ξενοκρατία βασίζεται στο νόμισμα και το συναλλαγματικό δημόσιο χρέος που δημιουργήθηκε από το ευρώ-μάρκο. Η κατοχή είναι αφανής για τους περισσότερους πολίτες. Δεν κυκλοφορούν Γερμανοί στρατιώτες στους δρόμους, ούτε κυματίζει η σβάστικα στην Ακρόπολη, όπως την περίοδο 1941-44. Όσο όμως ο πραγματικός εχθρός δεν είναι ορατός δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί και να νικηθεί.

Πιάσε ένα μισόκιλο ακόμα …

Του Σωκράτη Μαντζουράνη

Χρόνια είχαμε να βρεθούμε με τον Μιχάλη και χάρηκα σαν τον είδα στη Μυτιλήνη, στην παρουσίαση του βιβλίου μου.

Όλη την ώρα τον έβλεπα να τρώγεται με τα ρούχα του.

Όταν τελειώσαμε, με πλησίασε:

-θα βρεθούμε;

Συναντηθήκαμε την άλλη μέρα σ’ ένα καφενέ στον Συνοικισμό, στην παλιά γειτονιά μας. -Καλή ήταν η συζήτηση που έγινε στην παρουσίαση, Σωκράτη, όμως ήταν λειψή. Έτσι άρχισε η κουβέντα μας.

Α, είναι όλοι ίδιοι…

Του Σωτήρη Σιαμανδούρα

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι, για αφετηρία, να ξεκινήσουμε από αυτό: δεν είναι όλοι ίδιοι.

Είναι κάποιοι που είχαν υπουργείο και το άφησαν, για μια ιδέα της δικαιοσύνης. Είναι κάποιοι που θα μπορούσαν να έχουν υπουργείο και δεν το θέλησαν, για μια ιδέα της ελευθερίας. Είναι κάποιοι που ήταν Πρόεδροι της Βουλής, και δεν είναι πια, για μια ιδέα της δημοκρατίας. Είναι κάποιοι που θα μπορούσαν να είναι Πρόεδροι της Βουλής, και δεν θέλησαν, για μια ιδέα της ειρήνης. Είναι κάποιοι που ήταν βουλευτές, και δεν είναι πια, για μια ιδέα της ανθρωπότητας. Είναι κάποιοι που θα μπορούσαν να είναι βουλευτές, και δεν θέλησαν, για μια ιδέα της ισότητας. Είναι κάποιοι που έπαιρναν έναν καλό μισθό, και τον αρνήθηκαν, για μια ιδέα της αξιοπρέπειας. Είναι κάποιοι που θα μπορούσαν να παίρνουν έναν καλό μισθό, και δεν δέχτηκαν, για μια ιδέα του μέλλοντος. Είναι κάποιοι που έγραφαν όπου ήθελαν, και είχαν τον σεβασμό της διανόησης, και δεν γράφουν πια, για μια ιδέα της αλήθειας. Είναι κάποιοι που θα μπορούσαν να γράφουν στη θέση τους, και δεν το κάνουν, για μια ιδέα της επιστήμης. Είναι κάποιοι που τους έκλεισε το μάτι η εξουσία, τους χαμογέλασε ο πλούτος, τους ψιθύρισε η δόξα, κι αυτοί προχώρησαν δεμένοι στο κατάρτι. Είναι σύντροφοί μας στη Λαϊκή Ενότητα.

ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΖΗΤΙΑΝΟΙ

Ξέρετε πως να αναγνωρίζετε έναν επαγγελματία ζητιάνο από κάποιο φουκαριάρη που απλά ζητάει σαν τελευταία ελπίδα τη βοήθεια σας? Το στήσιμο. Και η κλάψα. Ο επαγγελματίας απαγγέλει ένα στημένο κείμενο, η φωνή του παίρνει τη χροιά της κλάψας και χρησιμοποιεί εκφράσεις που τονίζουν τη μιζέρια. Καλοί μου άνθρωποι – κανένας αληθινά πεινασμένος δεν ξεκινάει λέγοντας καλοί μου άνθρωποι, δεν συνεχίζει με το ο θεός να σας έχει καλά, δεν αναφέρει τα παιδάκια του ή την αρρώστια του. Ο πεινασμένος ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ. Μιλάει ψιθυριστά γιατί κάνει κάτι που μισεί και μόλις δεν του δώσει κανείς σημασία σκύβει το κεφάλι κουβαλώντας το πόνο του και την οργή του για τα αδιάφορα βλέματα και φεύγει. Είναι ένα ολόκληρο σκηνικό που βγάζει μάτι.  Δυστυχισμένος δεν σημαίνει ζητιάνος. Δεν σημαίνει ικέτης. Σημαίνει απλά σιχαίνομαι αυτό που κάνω, σιχαίνομαι να σου ζητήσω οτιδήποτε αλλά η πείνα είναι άσχημος σύμβουλος. Και πάνω από όλα ειναι εκείνο το βλέμμα. Γεμάτο πόνο ανακατεμένο με οργή. Σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι καν βλέμμα. Είναι η άλλη μεριά του νομίσματος κάποιος που από καιρό έχει εγκαταλείψει αυτό το κόσμο από τη πρέζα ή τα ξύδια, από πράγματα που είναι αδικαιολόγητα από τους καθως πρέπει νοικοκύρηδες που ποτέ δεν θα γίνουν σαν κι αυτόν, αλλά υπάρχει και τον βλέπουμε μόνο σε περίπτωση που μας ζητήσει ένα κάτι, στα στέκια της νύχτας που γίνεται η αγοραπωλησία των ανθρώπινων ψυχών έτσι κι αλλιώς δεν θα πλησιάσουμε ποτέ γιατί εκείνη την ώρα φοράμε τις βατραχοπυζάμες μας και κουρνιάζουμε στο κρεβατάκι μας περήφανοι για το πόσο γ@ματα σωστοί είμαστε…

Μία νέα προδοσία πριν τις εκλογές

Της Μαρίας Τσολακίδη

Ο Τσίπρας επικαλούμενος την δημοκρατία βάζει την Γερμανία στην πολιτική διακυβέρνηση της Ελλάδας

Η κυβέρνηση αφού ολοκλήρωσε το έργο της, που δεν ήταν άλλο από το να υπογράψει και η Αριστερά ένα μνημόνιο έτσι ώστε να μην υπάρχει πολιτικός χώρος αντιμνημονιακός, βάζει την Ελλάδα στο νέο σύστημα διακυβέρνησης ως αποικία με νέες εκλογές. Αυτό που θα έχουν να επιλέξουν στις επόμενες εκλογές οι ψηφοφόροι δεν είναι πολιτική διακυβέρνηση της χώρας, αλλά τον έπαρχο που θα παίρνει εντολές από τους δανειστές. Θα επιλεγεί ο καλύτερος προδότης.

Η τελευταία αριστερή προδοσία πριν τις εκλογές

Πριν όμως ανακοινώσει την παραίτηση της κυβέρνησης και την διεξαγωγή των εκλογών, ο κ. Τσίπρας έκανε την τελική κίνηση μηδενίζοντας την εθνική ανεξαρτησία ζητώντας τηλεφωνικώς και εγγράφως από τον Γερμανό πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, να πάρει μέρος στην διακυβέρνηση της χώρας.

Ένας πρόθυμος λαός στη δούλεψη του 1%

Του Κώστα Πάτση

Τρώγομαι τις τελευταίες μέρες να σχολιάσω τα πολιτικά γεγονότα καθώς φαίνεται πως η χώρα οδηγείται, με τις μηχανές σε πλήρη ισχύ, προς την απόλυτη εξαθλίωση. Η κατεύθυνση αυτή έχει γίνει ξεκάθαρη εδώ και καμιά πενταετία τουλάχιστον αλλά η αποφασισμένη “αριστερά” έχει αναλάβει την πραγμάτωση του στόχου μια και καλή (μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει βρε αδελφέ). Το πρόβλημα μου είναι πως, ό,τι ξεκινώ να γράφω έχει ήδη σχολιαστεί εκτεταμένα από δεκάδες οπτικές γωνίες σε βαθμό που ένας άνθρωπος με υποτυπώδη συνδυαστική ικανότητα κατανοεί πλέον πως η δουλειά της βουλής είναι να υπηρετεί το 1% του ελληνικού πληθυσμού και το 1% της υπόλοιπης Ευρώπης (θα αναφέρομαι και στα δυο ως απλά ‘1%’• το 1% δεν έχει πατρίδα).

Το μεγάλο φαγοπότι: Πώς οι ξένοι εξαγοράζουν «μπιρ παρά» τράπεζες και βιομηχανίες!

του Κώστα Τρακόσα

Σε ένα πρωτοφανές «ριφιφί» εξελίχθηκε η υπόθεση του χρηματιστηρίου, από τη Δευτέρα μέχρι και την Πέμπτη. Μετά από πέντε εβδομάδες «αποχής», όπου το χρηματιστήριο παρέμενε κλειστό, το άνοιγμα του τη Δευτέρα σηματοδότησε και μια πρωτοφανή καθίζηση, η οποία συνεχίστηκε μέχρι και χτες. Όμως, χτες, κάτι άλλαξε… Οι τραπεζικές μετοχές που είχαν κατακρυμνιστεί, άρχισαν ξαφνικά να επιστρέφουν δυναμικά. Τι συνέβη; Τι ήταν αυτό που άλλαξε και μέσα σε μια μόλις μέρα επανήλθε η «αισιοδοξία» στο ΧΑ;

Αυτό που άλλαξε είναι μετοχική σύνθεση στο τραπεζικό κεφάλαιο με τη δυναμική είσοδο ξένων παιχτών. Συγκεκριμένα, ξένοι μεγαλοεπενδυτές και τραπεζικοί κολοσσοί, όπως η Goldman Sachs και η HSBC, μπήκαν στα «γεμάτα» την Πέμπτη αγοράζοντας τη μία τραπεζική μετοχή μετά την άλλη. Ξένοι επενδυτές είχαν κάνει το ίδιο δύο μέρες πριν, την Τρίτη. Εκείνη την ημέρα, όμως, δεν αγόρασαν τράπεζες, αλλά εστίασαν σε τίτλους μεταποίησης. Μέσα, δηλαδή, στην πρώτη εβδομάδα επαναλειτουργίας του χρηματιστηρίου τράπεζες και μεταποίηση εξαγοράζονται από ξένους επενδυτές! Μάλιστα, τα πράγματα είναι ακόμη πιο ενδιαφέροντα, αν λάβουμε υπόψη ότι ξεκίνησαν τα περιβόητα stress test των τραπεζών, καθώς και οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα για τα «κόκκινα δάνεια» που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους οι τράπεζες!

Οι Αποικιοκρατικές Ρίζες της Ελληνικής Διάσωσης

Του Jamie Martin του Πανεπιστημίου του Harvard

Όταν, πριν από δύο εβδομάδες, έφτασαν οι ειδήσεις για τους βάναυσους όρους της νέας διάσωσης για την Ελλάδα, πολλοί αμφισβήτησαν κατά πόσον η χώρα εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται ως κυρίαρχο κράτος.

Η «Αποικία χρέους», ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε για καιρό από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους υποστηρικτές του, εμφανίστηκε ξαφνικά παντού στον Τύπο. Ακόμη και οι FinancialTimes χρησιμοποίησαν τη γλώσσα της αυτοκρατορίας: ”μία διάσωση βασισμένη στους όρους που καθορίζονται στις Βρυξέλλες,” όπως το έθεσε ένα άρθρο στις 13 Ιουλίου, ”κινδυνεύει να μεταστρέψει την σχέση με την Ελλάδα σε μια παρόμοια με εκείνη μεταξύ ενός αποικιακού άρχοντα και του υποτελή του”.

Η Μαντάμ Σουσού του Ευρώ

Tης Ελενης Πορτάλιου

Η ηρωϊδα του μυθιστορήματος και θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά συμπυκνώνει όλα τα σουσούμια του ψωροφαντασμένου μικροαστισμού, που ανάγει – αυτογελοιοποιούμενος – την περιφρόνηση σε όσους θεωρεί basse classe και την αντιγραφή της συμπεριφοράς των πλουσίων, σε διαβατήριο κοινωνικής ανόδου. 74 χρόνια μετά αποδεικνύεται ότι ο τύπος ανθρώπου που ενσαρκώνει η Μαντάμ Σουσού κακώς αποδόθηκε σε γυναικείο πρόσωπο – βλέπετε η φεμινιστική προσέγγιση ήταν τότε περιθωριακή. Σήμερα, εκατοντάδες άρρενες του δημόσιου βίου, βουλευτές, πολιτευτές και δημοσιογράφοι σουσουδίζουν ασύστολα από τα τηλεπαράθυρα των καναλιών και το βήμα της Βουλής, συναγωνιζόμενοι σε απαξιωτικές κατηγορίες για τους «συνωμότες της δραχμής».

H διπλή μετάλλαξη ΣΥΡΙΖΑ και η αναγκαιότητα αριστεράς

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Από τη μια, χιλιάδες μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι στα κάγκελα με τη σύγχρονη Συμφωνία της ευρω-Βάρκιζας που υπέγραψε η ηγεσία του, ενώ και ολόκληρες νομαρχιακές οργανώσεις του καταγγέλλουν ανοιχτά τη δρομολόγηση της ψήφισης  νέου Τρίτου και πλέον φαρμακερού Μνημονίου από την «κυβέρνηση της αριστεράς».

Από την άλλη, αναλυτές μιλούν για «απόλυτη κυριαρχία Τσίπρα», ενώ κάποιες δημοσκοπήσεις αναφέρονται σε  ενδεχόμενο απόλυτης πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ με 42,5% σε περίπτωση εκλογών.

Μια διπλή μετάλλαξη συντελείται με εντελώς σαφή τρόπο, που μόνο τυφλοί και αιχμάλωτοι του κομματικού σωλήνα, δεν μπορούν να διακρίνουν.

ΌΤΑΝ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Της ΕΛΕΝΗΣ ΜΗΤΣΟΥ*

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξελίσσεται μέρα με τη μέρα σε μια από τις μεγαλύτερες μεταπολιτευτικές τραγωδίες. Η υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ κάτω ένα Μνημόνιο αποτελεί ωμή προδοσία των μεγάλων αγώνων που έδωσαν τα λαϊκά στρώματα τα προηγούμενα 5 χρόνια για να ανατρέψουν τις πολιτικές που οδηγούσαν στην φτώχεια και στην εξαθλίωση το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει πως το Μνημόνιο αποτελεί μια προσωρινή υποχώρηση από τη μεριά της κυβέρνησης, η οποία στη συνέχεια θα «ανασυνταχτεί» και θα ξαναπεράσει στην αντεπίθεση απέναντι στους δανειστές, υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Πρόκειται είτε για «όνειρα θερινής νυκτός», είτε για συνειδητά ψέματα.  

“Μισός” λαός

Της Ευγενίας Λουπάκη

Μικρός λαός και πολεμά
δίχως σπαθιά και βόλια
για όλου του κόσμου το ψωμί
το φως και το τραγούδι

…ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό και με τη μουσική του στο στόμα, μόλις έμαθα την απόφαση για το δημοψήφισμα. Κι όχι μόνο στο δικό μου μυαλό κι όχι μόνο στο δικό μου στόμα. Χιλιάδες στόματα το τραγούδησαν τη Δευτέρα στο Σύνταγμα, με χέρια υψωμένα και μάτια νοτισμένα. Ξανά.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟ

Του ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΑΛΙΑ* 

Όταν γεννήθηκε το ευρώ ένας νέος κόσμος ήρθε στην επιφάνεια.

Η ΕΚΤ εγγυήθηκε ένα κόσμο χωρίς πληθωρισμό, αφού μια μηχανή θα παρήγαγε χρήμα για όλη την Ευρώπη, στην Φρανκφούρτη. Χρήμα που η προσφορά του αφελώς είχε υποτεθεί ότι θα είναι πλήρως ελεγχόμενη.

Το τραπεζικό σύστημα, στο πλαίσιο ότι οι τράπεζες δεν κάνουν λάθος στην τιμολόγηση τους, που σημαίνει παρελθόν, παρόν, μέλλον είναι ένα, είχαν απελευθερωθεί πλήρως. Ήσαν πέραν παντώς ελέγχου στη δημιουργία χρήματος για δουλειές χρηματοοικονομικές. Οι τιμές των χρηματοοικονομικών προϊόντων στο μεταξύ, παρέμειναν και παραμένουν εκτός του δείκτη του πληθωρισμού (γιατί άραγε; δεν θα πάρετε απάντηση ποτέ, απλά ένα βήξιμο).

Time to end Europe’s disgrace of holding Greek people hostage

By Joerg Bibow

Professor of Economics at Skidmore College

It was never going to be easy. That much was known from the outset.

Greece’s newly elected government and the country’s creditors started from too far apart to quickly settle on anything that would be easily sellable to their respective constituencies.

Greece’s radical left-wing Syriza party came to power on a mandate to end austerity. The Greek people had experienced the worst crisis of any Western country in the postwar era; in the previous five years, their economy had shrunk by one-quarter, and unemployment skyrocketed, while indebtedness exploded accordingly.

Από την Αριστερά της θυσίας στη θυσία της Αριστεράς;

Του Κώστα Σπετσερη

Σκέψεις  λίγο πριν πέσουν οι υπογραφές.  (Λίγο πριν την κατάρρευση της ψευδαίσθησης  για αριστερές ριζοσπαστικές πολιτικές  μέσα στην Ε.Ε.- ΕΥΡΩΖΩΝΗ-ΝΑΤΟ ).

Όσα γράφονται συνοδεύονται με ένα μπουκάλι κρασί Με βοήθησε να χαλαρώσω να διώξω το θυμό και την οργή. Κατάλαβα ότι μου έμεινε η μελαγχολία μπερδεμένη με την απόφαση να πω αυτά που έχω στο μυαλό και την ψυχή μου.Απέναντί μου το διανυκτερεύον φαρμακείο. Αρνούμαι την πρόκληση των αντικαταθλιπτικών και των αγχολυτικών.  Καλύτερο φάρμακο η απόφαση να αγωνίζεσαι για την αλήθεια των ιδεών σου στην σκληρή πραγματικότητα της  κρίσης  που ζούμε.Να αγωνίζεσαι αταλάντευτα για τις ιδέες τις ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Μπορεί να μην ανήκω στο ΣΥΡΙΖΑ εδω και τρία τέσσερα χρόνια-αφού όμως  τον έφτιαξα-πριν τον χρησιμοποιήσουν άλλοι,έχω δικαίωμα να ομιλώ ελεύθερα.

Το πρώτο ΝΑΤΟικό νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ!

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Είχε αναγγελθεί προεκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, με την δήλωση του πρόεδρου του Αλέξη Τσίπρα «ανήκουμε στο δυτικό πλαίσιο». Τεκμηριώθηκε με το «καλημέρα» της ανάληψης της εξουσίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όταν ο υπουργός Άμυνας,  Π.Καμμένος ξεκαθάρισε πως η χώρα θα ενταχθεί «σε όλες τις κοινές στρατιωτικές δράσεις του ΝΑΤΟ» ενώ το πράγμα φάνηκε ακόμη καλύτερα όταν ο ίδιος πρότεινε την δημιουργία ΝΑΤΟικής βάσης στο Αιγαίο.

Ε, ήταν θέμα χρόνου το πότε θα εμφανισθεί για ψήφιση στην Βουλή, το πρώτο νομοθέτημα εξυπηρέτησης των ΝΑΤΟικών συμφερόντων, στο πλαίσιο των υποχρεώσεων της χώρας στην Συμμαχία.

ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ= ΧΡΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ*

Κατά τα τελευταία χρόνια αρκετές φορές κυβερνήσεις, αναλυτές και μέσα μαζικής ενημέρωσης προσπαθούν να προπαγανδίσουν και να διασπείρουν διάφορα σενάρια και ενέργειες των κυρίαρχων καπιταλιστικών κύκλων για την απαρχή διαδικασιών που θα φέρουν την ανάπτυξη και την ευημερία. Μεταξύ αυτών μπορούμε να θυμηθούμε τα προγράμματα «Ήλιος», τους υδρογονάνθρακες, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και αρκετά άλλα. Το τελευταίο σενάριο είναι η ποσοτική χαλάρωση που αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. «Δεν πρέπει με τίποτα να χάσουμε το πρόγραμμα τις ποσοτικής χαλάρωσης που θα βγάλει την οικονομία μας από το τέλμα. Που θα φέρει ανάπτυξη και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας» διατυμπάνιζαν οι καλοθελητές του συστήματος. Μετά τις εκλογές στην Ελλάδα και την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ οι προτεραιότητες άλλαξαν και το σενάριο μπήκε στην άκρη. Για λίγο. Καθώς περνά ο καιρός θα χρειάζονται πάλι τα ίδια προπαγανδιστικά όπλα για να καθησυχάζεται η λαϊκή ανησυχία για την οικονομική κατάσταση. Και τότε η ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ «που με κάθε θυσία δεν πρέπει να χάσουμε» θα ξανάλθει στο προσκήνιο. Κι από διάφορους. Στα παρακάτω θα προσπαθήσουμε να δούμε τι πραγματικά είναι αυτή και ποιοι κερδίζουν.

Ξεκινώντας ας δούμε τι είναι αυτή η ποσοτική χαλάρωση όπως ανακοινώθηκε από την ΕΚΤ:

Ρουά Ματ στον Θεοδωράκη και το Ποτάμι του με 5 ερωτήσεις

Υπάρχει ένας φοβερά έξυπνος τρόπος να ξεμπροστιαστεί και να καταρρεύσει μέσα σε μια στιγμή το «Ποτάμι» του Θεοδωράκη και είναι να απορείς που κανείς δεν το σκέφτηκε και όλοι αναλώνονται σε κουραστικές αναλύσεις επί αναλύσεων. Χρειάζεται απλά μία συνέντευξη από πραγματικό δημοσιογράφο και όχι παπαγάλο και 5 ερωτήσεις στον νέο “αριστερό ηγέτη” που δήλωσε διατεθειμένος να συγκρουστεί με την διαφθορά, τις συντεχνίες και τα συμφέροντα του χθες τα οποία κατέστρεψαν τον τόπο.

Ο ΣΚΑΪ και η τακτική της σύγχυσης και δυσφήμισης

Είναι βέβαιο ότι η σύγχυση που δημιουργεί η αφήγηση του ΣΚΑΙ κατά τις πρώτες ώρες εξέλιξης της υπόθεσης της απόπειρας χρηματισμού Χαϊκάλη, θα μείνει ενεργή στο δημόσιο διάλογο για πολλούς μήνες μετά το γεγονός, ακόμα και αν το βίντεο αποδειχτεί γνήσιο

Αυτό είναι ένα tweet του δημοσιογράφου-αναλυτή Κωνσταντίνου Ζούλα λίγο μετά την αποκάλυψη του επίμαχου βίντεο που φέρεται να απεικονίζει την απόπειρα δωροδοκίας του βουλευτή Χαϊκάλη.