Στις 10 Οκτωβρίου 1963, έφυγε από τη ζωή, η Edith Piaf, η μεγαλύτερη ίσως τραγουδίστριας της γαλλικής σκηνής. Η επιτυχία, η δόξα, οι έρωτες αλλά και πολλές κακοτυχίες στιγμάτισαν την πολυτάραχη ζωή του μικρού σπουργιτιού με την μεγάλη φωνή. Η Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν, ή κατά κόσμον Εντίθ Πιάφ, ήρθε στον κόσμο στις 19 Δεκεμβρίου του 1915 στο Παρίσι. Γονείς της ήταν ο ακροβάτης του δρόμου Louis-Alphonse Gassion και η λυρική τραγουδίστρια Anita Maillard, γνωστή και με το ψευδώνυμο Line Marsa, η οποία και την εγκατέλειψε λίγες εβδομάδες αργότερα.
Για δυο περίπου χρόνια ζει με την γιαγιά της, από την πλευρά της μητέρας της, ενώ το 1917 ο πατέρας της, που περιοδεύει με το τσίρκο Ciotti, την πηγαίνει στην δική του μητέρα, ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής στο Bernay της Νορμανδίας. More
Μπορεί να τον θυμόμαστε περισσότερο για το άκρως ερωτικό και σχεδόν ξεδιάντροπα ικετευτικό «Ne me quittes pas» («Μη με εγκαταλείπεις»), αλλά αν κάποιος λάτρεψε το φευγιό ήταν ο Jacques Brel. Ήταν ένας άνθρωπος του αποχωρισμού και έβλεπε, όπως σημειώνεται στη βιογραφία του, κάθε αύριο σαν το επόμενό του ταξίδι και κάθε συνθήκη σαν αφορμή για να φύγει, να ξεκολλήσει, να ανοίξει πανιά και φτερά. More
Η μεταμόσχευση ήπατος δεν πέτυχε. Εσβησε στα 71 του χρόνια σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης. Η πολύκροτη πορεία του ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60 και δεν σταμάτησε ποτέ να σημαδεύει μουσικούς («δάσκαλο» τον αποκάλεσε ο Μπάουι), να εμπνέει συλλογικές ιστορικές προσπάθειες (όπως οι Velvet Underground) και να παράγει σόλο αριστουργήματα μέχρι την τελευταία στιγμή
Με τον Λου Ριντ πιστεύουμε -πιστεύαμε πια- στον ένα και μοναδικό Θεό: «Ο Θεός μου είναι το Rock ‘n’ Roll» έλεγε. «Είναι μια μυστηριώδης δύναμη που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Και το πιο σημαντικό κομμάτι της θρησκείας μου είναι να παίζω κιθάρα». Από προχθές Κυριακή, ο Νεοϋορκέζος ροκ σταρ, το «rock icon» όπως τον αναφέρουν χαρακτηριστικά όλα τα μεγάλα ξένα μουσικά περιοδικά, θα παίζει την κιθάρα του στη μεγάλη μπάντα του ουρανού. More
Σαν σήμερα, 4 Οκτωβρίου του 1970, σιγεί η παθιασμένη, χαρακτηριστική βραχνή φωνή της Janis Joplin. Η μεγάλη Αμερικανίδα ροκ τραγουδίστρια πεθαίνει από υπερβολική δόση ηρωίνης, σε ηλικία μόλις 27 ετών. Κυκλοφόρησε μόλις τέσσερα στούντιο άλμπουμ, εκ των οποίων ένα μετά θάνατον. Θεωρείται η καλύτερη, ίσως ερμηνεύτρια του μπλουζ και μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες της ροκ μουσικής. More
Θα μπορούσα να κάνω κάτι χειρότερο
απ’ το να κάθομαι στους αλήτικους δρόμους
πίνοντας κρασί,
απ’ το να ξέρω πως τίποτα δεν έχει σημασία τελικά
να ξέρω πως δεν υπάρχει πραγματική διαφορά
ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς
να ξέρω πως η αιωνιότητα δεν είναι ούτε
νηφάλια ούτε μεθυσμένη, να ξέρω όλα τούτα
νέος και να ‘μαι ποιητής,
Monty Python: John Cleese, Terry Gilliam, Michael Palin, Terry Jones, Eric Idle, Graham Chapman
Του Κωνσταντίνου Σαπαρδάνη
Οι Μόντι Πάιθον δεν περίμεναν να αντιμετωπίσουν την Ιερή Εξέταση όταν γυρνούσαν τη «Ζωή του Μπράιαν» (LifeofBrian, 1979), αλλά αυτή ακριβώς τους βρήκε όταν πρωτοκυκλοφόρησε η ταινία, και τους επιτέθηκε κάθε τελευταίος παπάς από κάθε άκρη του δυτικού κόσμου, που ήθελε να ακουστεί το όνομά του δηλώνοντας την προσβολή που ένιωσε.
Η ταινία απαγορεύτηκε στη Νορβηγία, την Ιρλανδία, σε πόλεις της Αγγλίας (από δημοτικά συμβούλια) και από το BBCκαι το ITV, για τον «φόβο προσβολής Χριστιανών της χώρας». Πολλές φορές η απαγόρευση ερχόταν από άτομα που δεν είχαν καν δει την ταινία, βασισμένοι σε περιγραφές της από θρησκευτικές ομάδες, όπως η «Πανεθνική Γιορτή του Φωτός». Χριστιανοί, Εβραίοι και Λουθηριανοί αντέδρασαν στην προβολή της, και όποιος πήγαινε να την παρακολουθήσει έπρεπε πρώτα να περάσει μέσα από εξαγριωμένα πλήθη φανατικών. Μερικές απαγορεύσεις άντεξαν σε τοπικό επίπεδο μέχρι και τον 21ο αιώνα (όπως στην Ουαλία και τη Γερμανία). More
Το τέλος ήρθε όπως το είχε προβλέψει. «Λέω να σκηνοθετήσω τον θάνατό μου για να ξεπουλήσουμε» είπε το 1966. Δεν χρειάστηκε να τον σκηνοθετήσει (μάλλον), όμως οι πωλήσεις των Doors ξεπούλησαν μετά την 3η Ιουλίου του 1971…
Το 1970, λίγο μετά τους θανάτους των Τζάνις Τζόπλιν και Τζίμι Χέντριξ, έδειξε τον εαυτό του στους φίλους του στο μπαρ όπου τα έπιναν, λέγοντας: «Κύριοι αυτή τη στιγμή, πίνετε με τον επόμενο μακαρίτη…». Πριν καν κλείσει χρόνος, η πρόβλεψη γινόταν πράξη. More
Ακολουθεί συνταγή για να διαδόσεις τις απόψεις σου σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται, με τρόπο ευχάριστο και ταυτόχρονα ξεσηκωτικό.
1. Επιλέγεις ένα τραγούδι που ήδη υπάρχει. Το τραγούδι αυτό πρέπει να είναι:
Πασίγνωστο, ώστε σε οποιαδήποτε μορφή του να είναι άμεσα αναγνωρίσιμο.
Ρυθμικό και χαρούμενο, ώστε να μεταδίδει παλμό και αισιοδοξία.
Πολύ-πολύ ωραίο (για ευνόητους λόγους!)
2. Αφαιρείς τους στίχους.
3. Γράφεις δικούς σου στίχους, μετατρέποντάς το σε μια καυστική πολιτική σάτιρα όλης της μεταπολίτευσης, που αρχίζει από τη δεκαετία του ’70 και φτάνει ως τις μέρες μας.
Ήμουν έφηβος όταν διάβασα το «Εκατό χρόνια μοναξιά» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Ήταν καλοκαίρι, ήμουν στην Ζάκυνθο και αυτό το βιβλίο με κατάπιε. Δεν βγήκα από το δωμάτιό μου για τρεις μέρες. Θυμάμαι την θεία μου να μου φωνάζει να βγω να παω στην θάλασσα να με δει ο ήλιος.
Στη συνέχεια, διάβασα όλα τα βιβλία του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και όποιου άλλου λατινοαμερικάνου συγγραφέα μπορεί να θύμιζε τον Μάρκες.
“[…] Αν έλεγε κανείς στους κατοίκους της Γλασκώβης, της Σεούλ, του Καράκας, του Σικάγο, της Στοκχόλμης, της Αβάνας, του Παρισιού ή της Μόσχας πως το δικό τους Μέγαρο πρέπει να κλείσει, θα τον έπαιρναν με τις πέτρες αριστεροί, δεξιοί, πλούσιοι, φτωχοί, αναρχικοί και λογιστές. Εδώ, μεγάλο και σοβαρό κομμάτι της κοινωνίας σχεδόν το επιθυμεί. Και όποιος υποστηρίζει τη συνέχιση της λειτουργίας του, κινδυνεύει. Λοιπόν, την υποστηρίζω! […] Εύχομαι λοιπόν το Μέγαρο να συνεχίσει να λειτουργεί. Για αυτό που είναι, αλλά κυρίως για αυτό που μπορεί και πρέπει να γίνει: μια προέκταση των σπιτιών μας, ένα αναπόσπαστο κομμάτι του σώματος και της ψυχής μας. Δικό μας, καθαρό, δημιουργικό, φιλόξενο, δοτικό, ζωντανό και ανοιχτό, σε μια κοινωνία όπου τα μέλη της θα αναλαμβάνουν την ευθύνη της συμμετοχής τους στον πολιτισμό, καθορίζοντάς τον. Αλλιώς, κλείσει – δεν κλείσει, μικρή σημασία θα έχει.”
Αγαπητοί συμπολίτες,
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, λόγω μουσικής, αλλά και έμφυτης τσιγγανιάς, ταξίδεψα πολύ. Είχα την ευκαιρία να παίξω και να παρακολουθήσω συναυλίες σε χώρους αντίστοιχους του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Είδα στο Lincoln Center της Νέας Υόρκης τσούρμο τους φοιτητές να ακούνε Στραβίνσκι εκστατικοί. Πανκιά στο Seagate του Newcastle να βγαίνουν για διάλειμμα από κονσέρτο για πιάνο. Άνεργους με εισιτήριο διαρκείας στο Queen Elizabeth Hall του Λονδίνου. Νέους να περνάνε σαν να είναι στο σπίτι τους από τους διαδρόμους του Bozar στις Βρυξέλλες. Παππούδες και γιαγιάδες με τα εγγονάκια τους στη Φιλαρμονική του Βερολίνου ή στην Όπερα της Τυφλίδας. Παιδάκια να οργώνουν ανενόχλητα (και χωρίς κανείς να ενοχλείται) το φουαγιέ της Carl Orff Saal στο Μόναχο.More
Λουκία Παπαναστασίου: Η μαρτυρία της κόρης του «ρεπόρτερ», στη Νόρα Ράλλη
Οικογενειακή φωτογραφία: Η μαμά Στέλλα, ο μπαμπάς Άγγελος και η μικρή Λουκία.
«Έμαθα τα σχετικά μ’ αυτό το σπάνιο ντοκουμέντο αφού είχε πεθάνει ο πατέρας μου. Ο ίδιος ήθελε να προφυλάξει την οικογένειά του με το να μη μας πει τίποτε. Μάλιστα, ενώ έκανε τις κινηματογραφικές καταγραφές, με σκληρές εικόνες πείνας και τραγωδίας του λαού της Αθήνας, την ίδια στιγμή κινηματογραφούσε κι εμένα να παίζω ως μωρό, ώστε να ξεγελάσει τους Γερμανούς εάν βρίσκανε το φιλμ».
Άγγελος Παπαναστασίου: Κινηματογράφησε την αλήθεια της γερμανικής Κατοχής σε ένα μοναδικής σπανιότητας ντοκουμέντο που… έμεινε μισό!More
«Κανείς δεν ξέρει ακριβώς γιατί ο Μοριτάν και ο μιγάδας Ριβαρόλα έγιναν τόσο θανάσιμοι εχθροί. Και οι δύο ανήκαν στο συντηρητικό κόμμα, και νομίζω ότι είχαν γνωριστεί στην επιτροπή. Δε θυμάμαι πια τον Μοριτάν, γιατί ήμουν πολύ μικρός όταν πέθανε. Νομίζω πως η οικογένειά του καταγόταν απ’ το Έντρε Ρίος. Ο μιγάδας έζησε πολύ παραπάνω απ’ αυτόν. Δεν ήταν κομματάρχης ή τίποτα τέτοιο, αλλά την κοψιά την είχε.Ήταν μάλλον κοντός και βαρύς, και ντυνόταν πολύ κομψά. Και του ενός και του άλλου το’ λεγε η καρδιά τους, αλλά, όπως φάνηκε αργότερα, ο Ριβαρόλα ήταν πιο συνετός. Ήθελε καιρό να ξεκάνει τον Μοριτάν, αλλά δεν ήθελε να κάνει βιαστικές κινήσεις. Του δίνω δίκιο· αν πρόκειται να σκοτώσεις κάποιον, και μετά να σαπίσεις στη φυλακή, είσαι ηλίθιος. Ο μιγάδας είχε καταστρώσει πολύ καλά το σχέδιό του. More
Το ONEMAN θυμάται την κορυφαία ερμηνεύτρια του ροκ και τη διαδρομή της από την ψυχεδέλεια και τη soul, μέχρι το «λευκό» blues και τον θάνατο. Ένα πορτραίτο της Τζάνις Τζόπλιν, 43 χρόνια μετά το τέλος του ταξιδιού της.
Η Τζάνις Τζόπλιν υπήρξε η απόλυτη ιέρεια του blues, η μοναδική λευκή ερμηνεύτρια που δικαιωματικά στάθηκε δίπλα στη Billie Holiday και την Bessie Smith, η πρώτη γυναίκα ροκ σταρ, η πλήρης ενσάρκωση της hippie αντικουλτούρας στη μουσική. Η «Pearl» ταξίδεψε τη λυρική αντήχηση του πόνου πέρα από τα συμβατικά φωνητικά όρια, πλαισίωσε τις διονυσιακές κραυγές της με μερικές από τις κορυφαίες μπάντες της εποχής και «έκλεισε» το μεγαλείο των αυθεντικών, ηλεκτρικών δωδεκάμετρων μέσα σε τέσσερα LPs, που συγκεντρώνουν τη διαδρομή από την ψυχεδέλεια και τη soul, μέχρι το «λευκό» blues και τον θάνατο. More
Από την κατακλείδα αναγνώστη στην «Εφ.Συν.», χθες: «Δεν θα ξαναπάω να δω τον Σαββόπουλο. Τον γλυκανάλατο, αστό, μουσικό των μεγαλοεπιχειρηματιών». Σπάραγμα από επιστολή αναγνώστριας (11/7/2013): «Ηταν αφοπλιστική η επιμονή της οικογένειας και έτσι δέχτηκα την πρόσκληση», δήλωσε ο αγαπητός Μαχαιρίτσας. Και το σχόλιό της: «Το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν αφοπλιστική μάλλον η αμοιβή για να δώσει το μουσικό στίγμα του σ” αυτό το πάρτι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας». Πάντα καίριοι οι αναγνώστες. Σε ό,τι αφορά τον Σαββόπουλο έχουν γραφεί πολλά, θετικά και αρνητικά. Το μόνο που θυμάμαι είναι η έκφραση της αγαπημένης φιλολόγου, όταν τον υπερασπιζόμουν με μανία πριν από τριάντα χρόνια: Σαχλαμαράκιας είναι, μου έλεγε, και με παρότρυνε να ασχοληθώ με αυτούς που πονούσαν την Αριστερά, τον Μπερτολούτσι λόγου χάριν. Πού να ακούσω εγώ (όπως και κάθε νέος, που νομίζει ότι τα ξέρει όλα…). Δεν συμμερίζομαι τον χαρακτηρισμό της, αλλά δεν μου είναι και τόσο ξένος, πλέον, στο κοσμοείδωλό μου (όποιο κι αν είναι αυτό). More
Luigi Pirandello,(28 Ιουνίου 1867-10 Δεκεμβρίου 1936)
”Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε”
Μια παρέα ανθρώπων αγωνιά να μάθει με κάθε τρόπο τι συμβαίνει πραγματικά στο σπίτι των νεοφερμένων γειτόνων τους. Οι πληροφορίες είναι αντικρουόμενες, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας καταθέτουν ο καθένας τη δική του άποψη για τα γεγονότα και οι περίεργοι προσπαθούν απεγνωσμένα να δουν ποια θέση πρέπει να κρατήσουν. Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε… Ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο που θέτει με πολύ έξυπνο τρόπο το ζήτημα της σχετικότητας της αλήθειας. Παράλληλα με τη γνωστή καυστική του γλώσσα περιγράφει τη διάθεση για κουτσομπολιό μιας μικρής κοινωνίας ανθρώπων που η περιέργειά τους παίρνει κανιβαλικές διαστάσεις.
Μετάφραση Μάριος Πλωρίτης
Παίζουν με τη σειρά που εμφανίζονται Νικήτας Τσακίρογλου, Εύα Κοταμανίδου, Τιτίκα Βλαχοπούλου, Στράτος Παχής, Σπύρος Κωνσταντόπουλος, Χρυσούλα Διαβάτη, Μαρία Φωκά, Μάκης Ρευματάς, Μαρία Αλκαίου, Σπύρος Καλογήρου, Ντόρα Σιμοπούλου, Ορφέας Ζάχος, Γιώργος Καρέττας, Γιάννης Μαυρογένης, Θεόδωρος Μορίδης, Αφροδίτη Γρηγοριάδου Σκηνοθεσία Λάμπρος Κωστόπουλος More
Η κινηματογραφική προπαγάνδα που ασκήθηκε από τον Γιόζεφ Γκέμπελς κατά τη διάρκεια των χιτλερικών χρόνων του γερμανικού Ράιχ αποτελεί πλέον ένα αμιγώς αναγνωρισμένο κεφάλαιο της Ιστορίας. Ως υπουργός Δημόσιας Διαφώτισης και Προπαγάνδας, ο Γκέμπελς ήλεγχε στενά την πολιτιστική και πνευματική ζωή της Γερμανίας θέτοντας πάντα ως απώτερο στόχο την εκκαθάριση «όλων των έργων εβραϊκής προέλευσης». Το υπουργείο Προπαγάνδας απέκτησε το δικό του, ξεχωριστό Τμήμα Κινηματογράφου, ο Γκέμπελς αυτοαποκλήθηκε «προστάτης των γερμανικών ταινιών» και ο επακόλουθος κινηματογραφικός έλεγχος προώθησε ενεργά μια αμφιλεγόμενη πολιτική εξιδανίκευσης της γερμανικής κυβέρνησης. More
Η Άντζι απολύεται από μια εταιρεία στρατολόγησης φτηνών εργαζομένων από ανατολικές χώρες. Είναι Αγγλίδα, κόρη λιμενεργάτη, και το λέει η καρδιά της. Είναι όμως και χωρισμένη μητέρα ενός 10χρονου παιδιού με χρέη σε κάρτες και δάνεια που τρέχουν. Μαζί με τη συγκάτοικό της, Ρόουζ, αποφασίζουν να γίνουν αφεντικά του εαυτού τους. Στήνουν ένα παράνομο γραφείο ανεύρεσης εργασίας, το οποίο στρατολογεί φτηνούς και βολικούς μετανάστες — εργάτες σε εταιρείες με μεροκάματα πείνας . Σε αντάλλαγμα για αυτές τις “υπηρεσίες” κρατούν ένα μέρος από την αμοιβή των εργατών. More
“Η ουτοπία βρίσκεται στον ορίζοντα. Αν κάνω δύο βήματα προς το μέρος της, αυτή απομακρύνεται δυο βήματα πίσω. Αν προχωρήσω δέκα βήματα μπροστά, εκείνη ξεγλυστράει δέκα βήματα πιο πέρα. Όσο μακριά κι αν πάω, ποτέ δεν την αγγίζω. Προς τι λοιπόν η ουτοπία; Μας αναγκάζει να προχωρούμε…” – Εδουάρδο Γκαλεάνο –
“o γλάρος που ίπταται πάνω από το πορτογαλικό αρχιπέλαγος της Nazaré, θα βρεθεί κάποτε χαμηλά” – photo by Josef Koudelka
“Πάντα όμως θα υπάρχει ακόμα πιο ψηλά”
–
Πτήσεις – πτώσεις.
Ακόμα περισσότερο και από τις πτήσεις πάντοτε με ενδιέφεραν οι πτώσεις.
Ο γλάρος που ίπταται πάνω από το πορτογαλικό αρχιπέλαγος της Nazaré, θα βρεθεί κάποτε χαμηλά. More
Τη μέρα που άλλος ένας ακόμα “καλλιτέχνης του λαού”, ο Γιάννης Πλούταρχος με συνεντεύξη του στο “Πρώτο Θέμα” αποκάλυπτε τα κρυφοφιλοναζιστικά του ενδιαφέροντα προσφέρωντας στο πιάτο το άλλοθι της μαλακίας όσων ψήφισαν και στηρίζουν τους φασίστες, είπαμε να ασχοληθούμε με πραγματικούς μουσικούς βλέπωντας ένα έξοχο άρθρο του Μαζεστίξ στο blog Toίχο-τοίχο
Πριν λίγες μέρες έφυγε από τη ζωή ένας σπουδαίος καλλιτέχνης της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, ο Πολωνός Ray Manzarek.Ποιος ήταν αυτός; Ήταν ο κιμπορντίστας των Doors, ενορχηστρωτής τους και συνθέτης των μισών περίπου τραγουδιών τους.
Δεν έτυχε ποτέ αναγνώρισης ανάλογης με του φίλου του, Τζιμ Μόρρισσον.Κάτι η… αντικαλλιτεχνική του φάτσα για ροκ καλλιτέχνη;Ποιος εν βρασμώ έφηβος θα ταυτιζόταν μέ έναν τύπο που ακόμη και την εποχή των παιδιών των λουλουδιών κυκλοφορούσε με μαλλί μεσαίου μήκους, ψιλοξυρισμένος και με κάτι γυαλαμπούκες σαν του… “κυρίου Φλωρά”;
Κάτι η τρέλα του Μόρρισσον που στις συναυλίες και στις τηλεοπτικές μφανίσεις του συγκροτήματος σόκαρε ακόμη και τους πιο ανεκτικούς; More
– Το περίφημο τσίρκο Greeclano έρχεται και πάλι στη χώρα μας για να εντυπωσιάσει μικρούς και μεγάλους, φτωχούς και φτωχότερους, με νέα επικίνδυνα νούμερα που θα μας αφήσουν άφραγκους.
– Το τσίρκο Greclano δημιουργήθηκε μέσα στην περίοδο της μεταπολίτευσης και έχουν θητεύσει σ’ αυτό σπουδαίοι καλλιτέχνες και αθλητές του χώρου, παρουσιάζοντας ο καθένας το δικό του ξεχωριστό νούμερο. More
Αναδημοσίευουμε το 20 & τελικό μέρος από ένα καταπληκτικό κείμενο του Μπέρτολντ Μπρέχτ από το Συνέδριο για την υπεράσπιση της Κουλτούρας, στο Παρίσι το 1935
Η πονηριά να διαδίδει κανείς σε πολλούς την αλήθεια
Πολλοί, όντας περήφανοι που έχουν το θάρρος να λεν την αλήθεια, ευτυχισµένοι που τη βρήκαν, κουρασµένοι ίσως απ’ τη δουλειά που χρειάζεται για να γίνει ευκολοµεταχείριστη, µες στην ανυπόµονη αναµονή της παρέµβασης εκείνων που τα δικά τους συµφέροντα υπερασπίζονται, δεν νοµίζουν απαραίτητο να χρησιµοποιήσουν τώρα πονηριά για τη διάδοση της αλήθειας. Έτσι, πολλές φορές, η δουλειά τους χάνει κάθε αποτέλεσµα. Σε όλες τις εποχές, όταν η αλήθεια καταπνίγονταν και κρύβονταν, χρησιµοποιούσαν πονηριά για τη διάδοση της. Ο Κοµφούκιος παραχάραξε ένα παλιό, πατριωτικό ιστορικό χρονικό. Άλλαξε µονάχα ορισµένες λέξεις. Εκεί που έλεγε: «Ο κυρίαρχος της Κουν έβαλε να θανατώσουν το φιλόσοφο Βαν γιατί είχε πει αυτό κι εκείνο», ο Κοµφούκιος έβαλε αντί «θανατώσουν» – «δολοφονήσουν». Εκεί που έλεγε, ο τύραννος τάδε σκοτώθηκε σε µια απόπειρα εναντίον του, ο Κοµφούκιος έβαζε «εκτελέστηκε». Έτσι άνοιξε ο Κοµφούκιος το δρόµο για µια καινούργια εκτίµηση της Ιστορίας. More
Η συζήτηση γύρω από την κρίση μοιάζει να έχει εξαντληθεί στο οικονομικό της σκέλος. Στην ελληνική περίπτωση θίξαμε και τις “ιδιαιτερότητες” της πολιτικής σκηνής, την κομματοκρατία και την οικογενειοκρατία. Η μεγαλύτερη πληγή είναι η ηθική κατάπτωση. Οι δημοκρατικές, δυτικές κοινωνίες απέτυχαν στον πίνακα αξιών τους να πείσουν πως ο παράγοντας “άνθρωπος” βρίσκεται στην πρώτη θέση των προτεραιοτήτων.
Οι πολίτες θεωρούνται είτε πελάτες, είτε καταναλωτές, είτε πιόνια σε ένα παιχνίδι κυριαρχίας των ισχυρών. Πάντα χειραγωγημένοι και αποπροσανατολισμένοι, ζαλισμένοι από τα media ή από το life style. Η κρίση απλά ξεσκέπασε τις ανισότητες, ξεγύμνωσε τις συγκρούσεις συμφερόντων, αλλά και την επίπλαστη δημοκρατία, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ψηφοφορία σε reality. More
ΤΑΙΠΕΔ ..Το μεγαλο ξεπουλημα - Καντε κλικ και ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
Iδιωτικοποιήσεις – Στρώνοντας το δρόμο με Μύθους
Iδιωτικοποιήσεις : Στρώνοντας το δρόμο με Μύθους - ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΜΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ
Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΛΛΑΔΑ ! ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ
Ελληνικό: επένδυση ή κάτι άλλο;
Μικρός Οδηγός Δικαιωμάτων Ανέργων
Χρήσιμος μικρός οδηγός δικαιωμάτων ανέργων - Κάντε κλικ στην εικόνα
Τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη και άλλα κείμενα
Αντιγράψτε τον σύνδεσμο για να διαβάσετε τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη από το Σπουδαστήριο του Νέου Ελληνισμού.
http://www.snhell.gr/testimonies/writer.asp?id=102
Toυ Δημήτρη Κανελλόπουλου
Ελεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση 