Οι ιδιωτικοποιήσεις και ο Angelus Novus

Του Τάσου Τσακίρογλου

«Παραιτείται κανείς από μια σταθερή πηγή εσόδων για να εισπράξει σήμερα λίγα χρήματα; Πότε κάνει κάτι τέτοιο μια κυβέρνηση; Μόνον όταν και η ίδια δεν πιστεύει πλέον ότι θα επιζήσει για πολύ». Με τα λόγια αυτά περιγράφει την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης με αφορμή τη ΔΕΠΑ ο Αμερικανός οικονομολόγος, Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ, δίνοντας το στίγμα ενός μηχανισμού απομείωσης του δημόσιου πλούτου.

Η τακτική αυτή υιοθετείται είτε από ένα πολιτικό προσωπικό που γνωρίζει πλέον ότι είναι απολύτως αναλώσιμο και προσωρινό (Σαμαράς, Βενιζέλος) είτε από «τεχνοκράτες ειδικών αποστολών» (Παπαδήμος, Μόντι κ.ά.), οι οποίοι επεμβαίνουν εκεί και όταν οι πολιτικοί καριέρας έχουν μπλοκαριστεί από τη λογική του πολιτικού κόστους ή την αδυναμία λόγω υπερβολικού ελλείμματος αξιοπιστίας ή και τα δύο μαζί.

stop στην ιδιωτικοποίηση, η ενέργεια δημόσιο – κοινωνικό αγαθό

Του Πέτρου Ψαρρέα

Σήμερα συγκεντρώνονται οι συνθήκες που καθιστούν άμεσο το καθήκον της επιθετικής αμφισβήτησης του νεοφιλελεύθερου ενεργειακού μοντέλου που προωθήθηκε, τουλάχιστον, από τον ν. 2773/1999 με τον οποίο έγινε το πρώτο αποφασιστικό βήμα για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας.

Το προηγούμενο διάστημα σε σειρά άρθρων διατυπώθηκε η άποψη ότι επίκειται κίνδυνος «κατάρρευσης της αγοράς ενέργειας τύπου Καλιφόρνια», ανακυκλώνοντας επιχειρήματα περί ανορθολογικής και στρεβλής λειτουργίας της αγοράς, προβάλλοντας εμμέσως ή και ευθέως την ανάγκη εξορθολογισμού και πλήρους απελευθέρωσης. Η συγκεκριμένη εκτίμηση πόρρω απέχει από την πραγματικότητα, καθώς η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας της Καλιφόρνια κατέρρευσε το 2001 ακριβώς λόγω της ιδιωτικοποίησης και της πλήρους απελευθέρωσής της, μέσω της επιχειρούμενης χειραγώγησης τιμών από το καρτέλ των τριών εταιριών που την έλεγχε.

Φοροεπιδρομή και ξεπούλημα με τη βοήθεια της ΕΕ

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Εφ. Πριν, 19.5.13

Σοκ προκάλεσαν τα ευρήματα τα ευρήματα του αμερικανικού ινστιτούτου Pew για την γνώμη των Ευρωπαίων απέναντι στην ΕΕ, καθώς σε έναν μόνο χρόνο, από το 2012 μέχρι το 2013, η υποστήριξη μειώθηκε κατά 25% (από το 60% στο 45%). Οι ευρωπαίοι πολίτες γυρίζουν την πλάτη τους στις Βρυξέλλες τόσο στον Βορρά όσο και στο Νότο. Στην Ελλάδα ειδικότερα, όπου η επιρροή κυμαινόταν σταθερά σε χαμηλά επίπεδα, τα τελευταία χρόνια τώρα έπεσε σε ακόμη χαμηλότερα, καθώς μειώθηκε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες, φθάνοντας στο 33%. Μόνο ο 1 στους 3, με άλλα λόγια, φαίνεται να αντιμετωπίζει θετικά το ρόλο της ΕΕ, με την ίδια να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να αυξάνει το μίσος των εργαζομένων εναντίον της.

ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΟΣΕ: Σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρώπης , έχουν το σιδηροδρομικό έργο σε κρατικά χέρια

ΠΙΝΑΚΑΣ & ΈΚΘΕΣΗ Ευρωπαικής Ρυθμιστικής Αρχής

Η Ενωση Ανεξάρτητων Ρυθμιστικών Αρχών Σιδηροδρόμων (IRG-Rail) συνέταξε και δημοσίευσε τον Φεβρουάριο μια Έκθεση Παρακολούθησης της Ευρωπαικής σιδηροδρομικής αγοράς, η οποία αφορά το έτος 2011.

Σύμφωνα με την Έκθεση, η συντριπτική πλειοψηφία των σιδηροδρόμων των Ερωπαίκών χωρών, εντος και έκτός ΕΕ, ανήκουν σε κρατικές εταιρείες (incumbent), ενώ μόνο η Μεγάλη Βρετανία έχει δώσει εξολοκλήρου τα κλειδιά σε μη κρατικές εταιρείες (competitors).

Η Θάτσερ στη Θεσσαλονίκη

Το νερό της πόλης μας είναι το πρώτο τμήμα της δημόσιας περιουσίας που θέλει να πουλήσει η κυβέρνηση. Καθώς διαβάζεις αυτό το κείμενο εξελίσσεται η προκήρυξη ενδιαφέροντος για τους ιδιώτες ιδιοκτήτες της ΕΥΑΘ.

Αλίμονο, ξεκινάμε στην Ελλάδα, με πρώτη τη Θεσσαλονίκη, την πώληση ενός βασικού αγαθού που παντού αλλού αποδείχθηκε καταστροφική. Η πιο ακραία πολιτική του θατσερισμού σύντομα θα κυριαρχεί στην πόλη μας.

Το 1989 η Μάργκαρετ Θάτσερ, στη λογική του σκληρού νεοφιλελευθερισμού, ιδιωτικοποίησε 10 δημόσιες εταιρίες ύδρευσης – αποχέτευσης στην Αγγλία και στην Ουαλία.

Χιλή: Μια κοινωνία χωρίς νερό λόγω ιδιωτικοποίησης

Πορεία με αίτημα την ανάκτηση του ελέγχου των υδάτων, που έχουν ιδιωτικοποιηθεί από το 1981, επί δικτατορίας Πινοσέτ, πραγματοποιήθηκε στο Σαντιάγο, στην πρωτεύουσα της Χιλής.Στην πορεία συμμετείχαν πάνω από 100 περιβαλλοντικές και κοινωνικές οργανώσεις, αλλά και οργανώσεις ιθαγενών. Υπό την πίεση η κυβέρνηση της χώρας κάλεσε τις ιδιωτικές επιχειρήσεις «να σταματήσουν να εξαντλούν τις πηγές νερού και να σεβαστούν τον τοπικό πληθυσμό».

Στην πορεία για την «ανάκτηση και την υπεράσπιση του νερού», που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι διεκδικώντας πρόσβαση στα αποθέματα νερού. Οι διαδηλωτές παρέδωσαν ψήφισμα στον πρόεδρο της χώρας Σεμπαστιάν Πινιέρα καταγγέλλοντας πως οι τοπικές κοινότητες πλήττονται από την έλλειψη νερού, που εκτός από την ξηρασία, έχει προκληθεί και από το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, όπως αναφέρει η Guardian.

Ο Αγώνας δικαιώνεται

Η διαφαινόμενη εξαγορά του 33% του ΟΠΑΠ από τη σύμπραξη Τσέχων – Μελισσανίδη και πιθανότατα Κοπελούζου, αποτελεί την πρώτη μεγάλη νίκη στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων από τη μέρα που επισημοποιήθηκε η είσοδος της Ελλάδας στα μνημόνια.

Τρία χρόνια πριν, ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε από το Καστελόριζο ότι η χώρα ζητά δάνειο από ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Την ίδια στιγμή σαμπάνιες άνοιγαν στα γραφεία της εγχώριας οικονομικής ελίτ. Χώρα με ΔΝΤ σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις με ΔΝΤ σημαίνει ασύλληπτα φτηνό κέρδος.

Η ιδιωτικοποίηση της Ευρώπης

Η Ιδιωτικοποίηση της Ευρώπης: Τα κράτη μέλη υποχρεούνται να ξεπουλήσουν τα περιουσιακά στοιχεία των κατοίκων της χώρας, ενώ οι μέτοχοι των μεγάλων εταιρειών επιδράμουν και τα αγοράζουν μισοτιμής.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει σήμερα τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση από την ίδρυσή της πριν από είκοσι χρόνια. Οικονομική ανάπτυξη καταρρέει, η οικονομία της ζώνης του ευρώ συρρικνώθηκε κατά 0,6% το τέταρτο τρίμηνο του 2012 και η μείωση αυτή θα συνεχιστεί. Η κρίση του ευρώ έχει ψευδώς αποδοθεί στις δημόσιες δαπάνες, ενώ η εφαρμογή των περικοπών των δαπανών και η αύξηση του δανεισμού οδήγησε σε αύξηση του δημόσιου χρέους και αύξηση της ανεργίας. Το δημόσιο χρέος των χωρών σε κρίση, αυξήθηκε προβλέψιμα: τα υψηλότερα ποσοστά χρέους ως προς το ΑΕΠ για το τρίτο τρίμηνο του 2012 είχαν καταγραφεί στην Ελλάδα: 153%, την Ιταλία: 127%, την Πορτογαλία: 120% και την Ιρλανδία: 117%.

Η καμπάνια ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις στη Μαδρίτη : Λαικό δημοψήφισμα για την ιδιωτικοποίηση του νερού

Του Iñigo Antepara

Πέρυσι η Μαδρίτη ψήφισε για το μέλλον της ύδρευσης, στα σχέδια για την ιδιωτικοποίηση 49%της δημόσιας αρχής νερού της Canal de Isabel II.

Η περιφερειακή κυβέρνηση της Μαδρίτης, όπως και η εθνική κυβέρνηση, είναι στα χέρια του δεξιού Λαϊκού Κόμματος. Και οι δύο είναι παραπάνω από πρόθυμοι για την πώληση των ασημικών της Ισπανίας, προκειμένου να καλύψουν μια μεγάλη τρύπα στα δημόσια οικονομικά που προκλήθηκε από μια βόμβα , πρώτα από μια τράπεζα που ανεφλέγη με καύσιμο τα στεγαστικά δάνεια και στη συνέχεια από τις πολιτικές λιτότητας στην Ισπανία και στο εξωτερικό.

Αργεντινή: Εκτροχιασμός από το μέλλον… της Ελλάδας

Του Άρη Χατζηστεφάνου

H ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου στην Αργεντινή, με τις ευλογίες του ΔΝΤ, οδήγησε σε τρομακτική συρρίκνωση του δικτύου, καθυστερήσεις, αύξηση στα εισιτήρια και δεκάδες νεκρούς

Συνήθως ύστερα από ένα μεγάλο δυστύχημα, με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, ακολουθεί μια περίοδος εθνικού πένθους και περισυλλογής. Στην Αργεντινή όμως, μετά το τρομακτικό σιδηροδρομικό δυστύχημα του 2012 στο Μπουένος Αιρες, που άφησε πίσω του 51 νεκρούς και τουλάχιστον 700 τραυματίες, αντί του πένθους ακολούθησε μια μικρή εξέγερση.  Χιλιάδες άτομα συγκρούονταν για ώρες με την αστυνομία η οποία προσπαθούσε να συγκρατήσει το οργισμένο πλήθος κάνοντας χρήση δακρυγόνων.

Επαναγορά δημόσιου χρέους, αναδιαρθρώσεις, νέα δόση: όλα για τις τράπεζες και τους πιστωτές (Ουτοπία)

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε όλο και πιο δεινή θέση έρχονται οι εργαζόμενοι της Ελλάδας με κάθε δόση που εισρέει στο πλαίσιο του προγράμματος χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας. Το ίδιο ισχύει και για την δόση – μαμούθ ύψους 52,5 δισ. ευρώ η χορήγηση της οποίας εγκρίθηκε αρχικά στο συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης στις 27 Νοεμβρίου 2012. Η εκταμίευση της δόσης ωστόσο συνοδεύτηκε από τρεις όρους. Ο πρώτος αφορούσε την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου τον Νοέμβριο του 2012 και ο δεύτερος την επιτυχή εφαρμογή ενός προγράμματος επαναγοράς ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Η υλοποίηση αυτών των δύο όρων άνοιξε τον δρόμο για την εκταμίευση του πρώτου μέρους της δόσης ύψους 34,3 δισ. ευρώ, την εβδομάδα που προηγήθηκε των Χριστουγέννων.

Mια δοκιμασία για τη δημοκρατία στην Ευρώπη

Η μάχη για να κρατήθει το νερό εκτός των αγορών

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει κατά τις τελευταίες εβδομάδες πάει σε μια επιθετική πολιτική δημοσίων σχέσεων ως απάντηση στην αυξανόμενη κριτική για την στάση της υπέρ μιας ατζέντας ιδιωτικοποίησης στον τομέα των υδάτων. Οι επικρίσεις επικεντρώνονται γύρω από τις συνθήκες ιδιωτικοποίησης του νερού που συνδέονται με πακέτα διάσωσης της Τρόικας για την Ελλάδα και την Πορτογαλία, και την προτεινόμενη οδηγία της ΕΕ για τις συμβάσεις παραχώρησης, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση της πίεσης για την ιδιωτικοποίηση του νερού για όλες τις δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης στην Ευρώπη.

Η οδηγία παραχώρησης, η οποία έχει ως δεδηλωμένο στόχο το ανοιγμα των αγορών και την εξάλειψη των «αποκλίσεων μεταξύ των εθνικών καθεστώτων», θα τερματισει την εξαίρεση που μέχρι τώρα υπάρχει για την παροχή πόσιμου νερού και για πρώτη φορά θα υπαχθεί στους κανόνες της ενιαίας αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι προηγούμενες προσπάθειες για να μπει το νερό κάτω από τους κανόνες της ενιαίας αγοράς απέτυχαν λόγω της αντίστασης από την κοινωνία των πολιτών και των ευρωβουλευτών που ήταν αντίθετοι με την εμπορευματοποίηση του νερού , αλλά αυτή τη φορά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν λιγότερο προσεκτικό.

Οι Βούλγαροι στους δρόμους για τους λογαριασμούς ρεύματος

Την Κυριακή (17/2), δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους  20 και πλέον πόλεων της Βουλγαρίας διαμαρτυρόμενοι ενάντια στα ιδιωτικά μονοπώλια της ενέργειας και τις υπερβολικές αυξήσεις τιμών, ζητώντας επιπλέον είτε επανεθνικοποίηση των εταιριών διανομής ενέργειας, είτε παραίτηση της κυβέρνησης.

Οι διαδηλωτές στη Σόφια πολιόρκησαν τα γραφεία της τσέχικης εταιρίας ηλεκτρισμού CEZ πετώντας αυγά, ντομάτες, μπουκάλια και άλλα καλούδια. Όσα περίσσεψαν τα εξακόντισαν και σε όσα κυβερνητικά γραφεία βρίσκονταν στην ακτίνα βολής τους, βρωντοφωνάζοντας κάτι σαν “μαφία”, “μονοπώλια”, “παραιτηθείτε”, κ.α.

Δημόσια έρευνα, ιδιωτικό κέρδος

Μια νέα έκθεση για την επιρροή των εταιρειών στην αποστολή των δημόσιων ερευνητικών ιδρυμάτων και πανεπιστημίων στις Η.Π.Α.

Από την εξημέρωση του βατόμουρου μέχρι τα εργαλεία αντιμετώπισης της διάβρωσης του εδάφους, τα δημόσια πανεπιστήμια και ιδρύματα που σχετίζονται με την γεωπονική έρευνα έχουν αλλάξει ραγδαία την γεωργία στις Η.Π.Α για το ευρύ κοινό όφελος, σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσω των δημοσίων επενδύσεων από το κράτος και τις ομοσπονδιακές κυβερνήσεις. Ωστόσο, σε έκθεση που δημοσιεύθηκε από την οργάνωση Food & Water Watch διαπιστώνει ότι μέχρι το 2010, σχεδόν το ένα τέταρτο των πόρων για τη γεωργική έρευνα προέρχεται από δωρεές εταιρειών και ιδιωτών.

Το μπιρ παρά ξεπούλημα της Τουρκίας

Επ’ ευκαιρία της χθεσινής συνάντησης Σαμαρά-Ερντογάν στο Κατάρ, ο εγχώριος συρφετός των καναλιών θυμήθηκε τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις στην Τουρκία, και άρχισε, αν μη τι άλλο να τις δοξολογεί, και με τη χαζοχαρούμενη βεβαιότητα που τον διακρίνει, να τις καθιστά εξ ολοκλήρου υπεύθυνες για τους όντως εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης της γείτονος φίλης χώρας.

Fust Fuck Outlet: Ο έμπορας τρελάθηκε!

Tου Νίκου Κουνενή

Απίστευτες προσφορές των πολυκαταστημάτων μας, στην καρδιά των εκπτώσεων, με την εγγύηση των διεθνών επιτηρητών και αξιολογητών των εμπορευμάτων μας: Μετοχές ΔΕΗ μόνο 3,99 ευρώ το τεμάχιο, με 30% έκπτωση στις στρατηγικές προσφορές, συν το απόλυτο πλεονέκτημα στο γενικό κουμάντο. Μετοχές ΟΣΕ, ΟΤΕ, ΟΑΣΑ, ΔΕΣΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΤΑ, ΕΛΠΕ, Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και άλλων ελκυστικών επιχειρήσεων σε τιμές έκπληξη κάτω του κόστους, με εξασφαλισμένο το μάνατζμεντ και απολύτως προνομιακή συμμετοχή στην κερδοφορία.

Το «Monitor» της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ερευνά τον ρόλο της Κομισιόν στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων ( ΒΙΝΤΕΟ)

Η εκπομπή της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης «Monitor» έκανε πρόσφατα μια έρευνα για τις πιέσεις που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις χώρες μέλη της Ε.Ε. για να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης.

Το ρεπορτάζ αναφέρεται στην περιοχή Pacos de Ferreira της Πορτογαλίας όπου επιβλήθηκε η ιδιωτικοποίηση και όπου μέσα σε λίγα χρόνια τα τιμολόγια αυξήθηκαν 400 τα εκατό και συνεχίζουν με αύξηση  6 τα εκατό κάθε χρόνο. «Δεν μπορούμε πια να πιούμε νερό, όπως πίναμε στο παρελθόν, δεν είναι καλό» λένε οι κάτοικοι της περιοχής που ήταν από την αρχή αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση.

Το τέλος της κοινωνίας

Μπορεί στην αρχή  να τους ταρακούνησε λίγο, αλλά δεν κράτησε για πολύ. Γρήγορα γρήγορα, και όσο οι απανταχού κυβερνήσεις τους κανάκευαν με πακτωλούς χρημάτων, που  ρουφούσαν με την ταχύτητα του φωτός από τις τσέπες των υποτελών τους, κατάλαβαν πως μέσα της η κρίση έκρυβε θησαυρό. Αφού πείστηκαν πως το βιός τους δεν θα κινδύνευε άλλο, αλλά τουναντίον θα αυγάτιζε, είδαν πως θα μπορούσαν  άκοπα να εξασφαλίσουν κι άλλα, εξ ίσου σημαντικά, καβάντζα για το μέλλον.

Τα μαχαίρια βγήκαν απ’ τις κρυψώνες, οι μισθοί, μάνι μάνι κόπηκαν στη μέση, το ίδιο και οι συντάξεις, τα εργοστάσια, οι επιχειρήσεις, και οι δημόσιες υπηρεσίες πήραν το Ok ν’ αρχίσουν να αδειάζουν καραβιές εργαζομένων στις απανταχού χωματερές της ανεργίας, κι όλα αυτά νομότυπα, από μαγαζάκια παρασκευής νομοθετικών προϊόντων φασόν, που στήθηκαν νυχτιάτικα στα τρίτα υπόγεια της βουλής από ιδιοτελείς, καιροσκόπους, μωροφιλόδοξους ράφτες, ικανούς μόνο στο να ξεπατικώνουν με ακρίβεια τα πατρόν που τούς πάσαραν καθημερινά απ’ έξω, οι πάτρωνές τους από τον κόσμο των ισχυρών.

Ιδιωτική τορπίλη της ΕΥΔΑΠ στη νησιώτικη Ελλάδα

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Νέξους Δεκεμβρίου 2012

Απόβαση, με στρατιές τεχνοκρατών, φιλόδοξα σχέδια και μύριες απατηλές υποσχέσεις πραγματοποιεί εδώ και ένα τουλάχιστον χρόνο η ΕΥΔΑΠ στα ελληνικά νησιά, ζητώντας …γη και ύδωρ, αλλά κυρίως ύδωρ! Ευτυχώς όμως, για την τσέπη των νησιωτών και το δημόσιο συμφέρον, μέχρι σήμερα οι προτάσεις έχουν πέσει στο κενό και καμία σύμβαση δεν έχει υπογραφτεί, παρά τις άοκνες προσπάθειες των τεχνοκρατών της και του Τύπου να εμφανίσουν την επέκταση της ΕΥΔΑΠ ως θεόσταλτο δώρο κι επίσης να στιγματίσουν όσους διαφωνούν ως αναχρονιστές…

Εκτροχιάστε τις ιδιωτικοποιήσεις ( ΒΙΝΤΕΟ)

Το ντοκιμαντέρ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών κατά των ιδιωτικοποιήσεων.

Παραγωγή: Infowar Productions

-Κατεβάστε ολόκληρο το video πατώντας εδώ

-Κατεβάστε ξεχωριστά τους μύθους για τους σιδηροδρόμους εδώ

• Χρέος
• Μισθοί
• Συντήρηση
• Το βρετανικό μοντέλο
• Η ιδιωτικοποίηση 

Ιδιωτικοποιήσεις: Να μην αυτοπυροβοληθούμε

Του Zaphod

Πηγή : Γαλαξιάρχης

Μπροστά στην αφόρητη οικονομική και περισσότερο ψυχολογική πίεση που ασκείται στους πολίτες, ο διάλογος θεωρείται πολυτέλεια. Αντί ανοικτού διαλόγου με την κοινωνία, η επιβολή της κυρίαρχης άποψης γίνεται με απλοϊκά σχήματα και σύμβολα, που εν είδει διαφήμισης κατακλύζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ηλεκτρονικά και συμβατικά. Κάτω από το φόβο της άτακτης πτώχευσης οι άνθρωποι πείθονται με οποιαδήποτε “γρήγορη λύση”. Ειδικά μετά τη συστηματική δαιμονοποίηση του δημοσίου, ήδη πολύ πριν ενσκήψει η οικονομική κρίση, είναι έτοιμοι να δεχτούν και τις πιο παράλογες απόψεις, ακόμη κι αν αντιβαίνουν στην ίδια την πραγματικότητα. Πέρα όμως από τους ανύπαρκτους όρους δημόσιου διαλόγου, το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία δεν διδάσκεται ούτε από το πρόσφατο παρελθόν. Και όπως όλα δείχνουν είναι έτοιμη να αυτοπυροβοληθεί.

Iδιωτικοποιήσεις – Στρώνοντας το δρόμο με Μύθους

Tου Π.Π.

Πηγή : radiobubble.gr

Μετά την απότομη πτώση στην πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας το 2010, η κοινωνία βρίσκεται μόνιμα σε σύγχυση. Το περιβάλλον της βαθιάς οικονομικής κρίσης σε συνδυασμό με τις βίαιες αλλαγές που προκάλεσε η εισβολή του Μνημονίου, λειτούργησαν σαν το λίπασμα σε ένα χωράφι σπαρμένο με μύθους, που καλλιεργούνταν συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια, προκειμένου να αποσπάσουν την κοινωνική συναίνεση για μία σειρά αλλαγών προς όφελος των ιδιωτών και σε βάρος του Δημοσίου. Η ελληνική κοινωνία είχε ήδη έντονα κατακερματιστεί από τη δεκαετία του ’90, οπότε και αρχίζει η συστηματική αυτή προσπάθεια αναστροφής του οικονομικού μοντέλου της δεκαετίας του ’80.

Η θεμελιώδης σύγχυση αφορά τον ίδιο τον ορισμό των λέξεων που χρησιμοποιούνται, καθώς προέρχεται από την ταύτιση του Κράτους με το Δημόσιο και ακόμη χειρότερα την ταύτιση της εκάστοτε Κυβέρνησης με το Κράτος και κατά συνέπεια το σύνολο του Δημοσίου. Ο δημόσιος πλούτος, οι εταιρείες, τα δάση, τα ποτάμια, ο ορυκτός πλούτος, οι θάλασσες και οι λίμνες, δεν ανήκουν στο Κράτος με την έννοια του ιδιοκτήτη που μπορεί να ορίσει όπως νομίζει την κτήση του. Οι Κυβερνήσεις από την άλλη οφείλουν να διαχειρίζονται το δημόσιο αυτό πλούτο προς όφελος του νόμιμου ιδιοκτήτη του που δεν είναι άλλος από το σύνολο της κοινωνίας. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι μία Κυβέρνηση μπορεί να πουλήσει κατά βούληση οτιδήποτε από τα προαναφερθέντα, το ελάχιστο που είναι υποχρεωμένη να διασφαλίσει είναι το πολλαπλάσιο κέρδος για τους πολίτες της. Και μάλιστα με όρους ισότητας και ισονομίας.

Προπαγάνδα σε ράγες

Tου Αρη Χατζηστεφάνου

Επίκαιρα, 1.11.12

Αναδημοσίευση : infowar

Ο Στέφανος Μάνος παίρνει ταξί για τη Θεσσαλονίκη ενώ το λόμπι των αυτοκινητόδρομων επιτίθεται για άλλη μια φορά στο σιδηρόδρομο λίγο πριν από την προσπάθεια ξεπουλήματος.

Θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε φθηνότερα στη Θεσσαλονίκη παίρνοντας ταξί αντί για τρένο; Η απάντηση που έρχεται στο μυαλό όλων είναι προφανώς όχι, δεδομένου ότι μια διαδρομή με ταξί αγγίζει τα 600 ευρώ ενώ το εισιτήριο του τραίνου έχει πέσει πλέον στα 9 ευρώ. Κι όμως αυτό το επιχείρημα, το οποίο πρωτοπαρουσίασε το 1992 ο τότε υπουργός εθνικής οικονομίας Στέφανος Μάνος νεκραναστήθηκε τα τελευταία δυο χρόνια από τους θιασώτες κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης. Είναι μάλιστα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της μυθολογίας που στήνεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου εναντίον συγκεκριμένων επιχειρήσεων του δημοσίου. Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Μάικλ Λιούις το αναπαρήγαγε στο βιβλίο του Boomerang το 2011 ενώ και το βρετανικό δίκτυο Channel 4 το ανέφερε σε ένα άκρως προσβλητικό για την Ελλάδα τηλεπαιχνίδι στο οποίο οι παίκτες έπρεπε να συμπεριφέρονται «σαν Έλληνες» – να κλέβουν την εφορία και τους πελάτες τους και να επιβιώνουν χάρη σε δάνεια και σε έναν «υπερδιογκωμένο» δημόσιο τομέα.

Η Γουώλ Στρητ διψάει για νερό

Του Φρέντρικ Κάουφμαν

 μετάφραση: Μάνος Αυγερίδης

Πηγή : ΕΝΘΕΜΑΤΑ

Από την Τετάρτη, η ΕΥΔΑΠ και η ΔΕΥΑΘ αποτελούν παρελθόν για το δημόσιο, σε μια  συγκυρία που ο δημόσιος έλεγχος και διαχείριση στο νερό γίνονται όλο και πιο αναγκαία. Δημοσιεύουμε σήμερα, με μικρές περικοπές, ένα άρθρο του Frederick Kaufman, συνεκδότη του περιοδικού «Ηarpers», ειδικού σε ζητήματα επισιτισμού, για την εμπορευματικοποίηση του νερού διεθνώς και τη σημασία του της μη κερδοσκοπιοκής διαχείρισής του. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο διεθνούς κύρους περιοδικό «Νature», στις 24.10.2012. Ευχαριστούμε τον Παύλο Καζακόπουλο που μας το υπέδειξε και τον Μιχάλη Βεληζιώτη για την βοήθειά του στην απόδοση ορισμένων όρων.

ΕΝΘΕΜΑΤΑ

Aντρέ Ντεραίν, “Βάρκες”, 1906

Οι κερδοσκόποι μπορούν ήδη να ποντάρουν στο χιόνι, τον αέρα και τη βροχή μέσω των σχετικών με τον καιρό Συμβολαίων Μελλοντικής Εκπλήρωσης (future markets, εφεξής στο κείμενο: ΣΜΕ), τα οποία πωλούνται και αγοράζονται στο Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων του Σικάγου. Η αγοραστική αξία των καιρικών φαινομένων αυξήθηκε κατά 20% από το 2010 στο 2011. Αλλά ο τομέας παραμένει μικρός: 11,8 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό ασήμαντo ακόμα. Ακόμα κι έτσι, τα συμβόλαια αυτά δείχνουν την πρόθεση της Γουώλ Στρητ να μετατρέψει τη Μητέρα Φύση σε μητέρα του τζόγου.

Ιδιωτικοποίηση του νερού στη Βρετανία

Η κοινή γνώμη, έρμαιο της πλύσης εγκεφάλου που υφίσταται από τα συγκεκριμένα δημοσιογραφικά κέντρα, από τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τα κατέχουν και από τη διαπλοκή ανάμεσα σ’ αυτά και τους εκάστοτε κυβερνητικούς αξιωματούχους, έχει φτάσει να  συγκατατίθεται σε μεγάλο βαθμό στο ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, εναρμονίζοντας, εν τη αφελεία της, το συμφέρον τους με το δικό της συμφέρον, στη ρότα του γνωστού ρητού: «Αφεντικά και δούλοι, ένα γινήκαμε ούλοι».

Το μαγικό τρίπτυχο που, εδώ και κάμποσες δεκαετίες εκμαιεύει τη συγκατάθεση είναι η πολυθρύλητη αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα, η αγιοσύνη του σε σχέση με το σάπιο κράτος, οι χαμηλότερες τιμές που προσφέρει, και η αύξηση των θέσεων εργασίας.