Μπροστά στην Δραχμή ως μια νέα ΤΙΝΑ της αστικής τάξης.

Η τελική χειρότερη κατάληξη θα είναι η δραχμή με τους όρους Σόιμπλε/Ε.Ε./Eurogroup από ένα “απελπισμένο” συμβιβασμό από την αστική τάξη που θα κοιτάξει να αρπάξει και τότε μαζί με τους λακέδες της ότι μπορεί -όχι με τόσο κέφι βέβαια και με αρκετό αληθινό κλαψούρισμα μια και με Ε.Ε. σαφώς είναι better off που λένε οι Αμερικάνοι φιλελέδες.

Αλλά όταν η μόνη αναγκαστική “διέξοδος” θα είναι αυτή, τότε θα γίνει το νέο σχέδιο “σωτηρίας” της αστικής τάξης και θα την διαλαλούν οι κάθε Κούλης και Τσίπρας μαζί με τα κάθε λογής πολιτικάντικα λιμά, που απλώς έτυχε να περνάνε και είδαν φως, ΕΣΠΑ και βουλευτικά μισθά και μπήκαν. Πάρα πολλοί τέτοιοι τελευταίοι υπάρχουν σε συριζονουδούλα, απλώς υποταγμένοι και προσαρμοσμένοι στην “διαφορετική” ιδεολογία-ζόμπι που εκφράζει το κάθε κόμμα εξουσίας.

Έφερε το ευρώ ανάπτυξη;

Με την εύγλωττη αποτυχία των πολιτικών λιτότητας στην Ευρωζώνη, η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα φαίνεται σαν μια λογική εναλλακτική προοπτική, υποστηριζόμενη τελευταία πέρα από τους συνήθεις Sinn και Krugman και από τον Munchau.

Λεω λογική, με την έννοια ότι το “παιχνίδι” με το νόμισμα αποτελεί ακόμα μια ελεύθερη παράμετρο, μαζί με τις δημοσιονομικές και συναλλαγματικές, στη διαχείριση της οικονομίας. Όσο περισσότερες οι παράμετροι, τόσο περισσότερες και οι δυνατότητες άσκησης οικονομικής πολιτικής προς μια επιθυμητή κατεύθυνση. Αυτό στα textbooks. Στην πραγματικότητα, η αλλαγή νομίσματος, ιδιαίτερα αν επιχειρείται μονομερώς, εγκυμονεί κινδύνους, τους οποίους, όσο καλά προετοιμασμένη και να είναι μια κυβέρνηση είναι δύσκολο να τους σταθμίσει επακριβώς.

Πολλά έχουν ειπωθεί για το ευρώ και τα ευεργετικά του αποτελέσματα στις οικονομίες των χωρών που το υιοθέτησαν. Όποιον και να ρωτήσετε αν το ευρώ έφερε ανάπτυξη, η απάντηση θα έρθει χωρίς δεύτερη σκέψη και θα είναι θετική. Φυσικά, η απάντηση αυτή είναι η σωστή, αλλά, για λόγους πληρότητας, χρειάζεται και μια δεύτερη ερώτηση, για το πώς τα πήγαν, λόγου χάρη, και οι χώρες που σνομπάρισαν το ευρώ.

Η ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΙΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ Ε.Ε.

Η ΕΛΚΥΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ Ε.Ε. ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!

Η πρόσφατη εκλογή «ευρωσκεπτικιστών» στην κυβέρνηση της Ισλανδίας ερμηνεύθηκε από συνταγματολόγους ως «σημάδι» για διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της χώρας στην ΕΕ.

Σύμφωνα με τα όσα σημειώνονται στην EurActive, το υπουργείο Εξωτερικών της Ισλανδίας τόνισε ότι έλαβε γνωμοδότηση από τους συνταγματολόγους του, πως η κυβέρνηση δεν δεσμεύεται από την κοινοβουλευτική ψηφοφορία του 2009 να ξεκινήσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις.

«Μετά από αυτή τη γνωμοδότηση ο Ισλανδός υπουργός Εξωτερικών αποφάσισε να διαλύσει την επιτροπή διαπραγματεύσεων», τόνισε σε δήλωσή του το υπουργείο εξωτερικών, σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων.

Η τρύπια κουβέρτα του ευρώ

Το θέμα παραμονής ή όχι της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, έρχεται μοιραία τον τελευταίο καιρό συνέχεια στο προσκήνιο από ομάδες αναλυτών όπου η καθεμιά με τα επιχειρήματα, τα σενάρια, και τους υπολογισμούς της προσπαθεί να ανιχνεύσει το άγνωστο τοπίο της κρίσης και του ξεπεράσματός της. Όσο καλά επεξεργασμένα και να είναι τα σενάρια, καταληκτικό συμπέρασμα υπό μορφή αξιώματος υπέρ της μιας ή της άλλης λύσης είναι αδύνατον να υπάρξει. Και δικαιολογημένα, μιας και έτσι είναι το μέλλον: απρόβλεπτο και δύσκολο να το διαβάσεις με σιγουριά απ’ το παρόν.

Για τον περισσότερο όμως κόσμο η υιοθέτηση της μιας ή της άλλης θέσης γίνεται με όρους πιο πολύ ψυχολογικούς, παρά με όρους γραφημάτων, πινάκων και αναλύσεων. Καλώς ή κακώς ενώ η φυγή απ’ τη δραχμή έγινε εν μέσω τυμπανοκρουσιών, πυροτεχνημάτων και αλαλαγμών, μιας και το νέο νόμισμα προοιωνίζετο μέλλον λαμπρό και είσοδο στα μαρμαρένια αλώνια, η πιθανότητα εγκατάλειψής του, συνοδεύεται από τα ακριβώς αντίστροφα συναισθήματα. Αισθήματα αποτυχίας, ήττας, παρακμής, φόβου, ανησυχίας, απελπισίας, αποκλεισμού. Μάζεμα πάλι, στο φτωχό παλιό μαντρί, πίσω στο καβούκι, με κατεβασμένα τα μούτρα, διωγμένοι, ατιμασμένοι, δαχτυλοδειχτούμενοι αλλά και εκτεθειμένοι στις μπόρες ενός δικού μας νομίσματος, μιας δικιά μας οικονομίας.

«Το ευρώ ήταν μία από τις μορφές εδραίωσης του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη»

Συνέντευξη του  Μποαβεντούρα ντε Σόουσα Σάντος*, καθηγητή Κοινωνιολογίας του Δικαίου στην Ανα Πάρντο δε Βέρα  για το  www.publico.es/

Ο εκδημοκρατισμός της δημοκρατίας μέσω ενός πολύ δυνατού λαϊκού κινήματος μπορεί μερικές φορές να αποβαίνει βίαιος, αν και ποτέ σε βάρος των ανθρώπων, και μερικές φορές παράνομος, γιατί ένα από τα χαρακτηριστικά των νεοφιλελεύθερων κρατών είναι ότι εφαρμόζουν ολοένα και περισσότερη καταστολή»

Μπορεί να πει κανείς ότι το όραμα της ΕΕ έχει αποτύχει;

Ναι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση  ήταν ένα  σχέδιο κοινωνικής συμπόρευσης που είχε σκοπό την δημιουργία ενός νέου ισχυρού συνασπισμού δυνάμεων . Ενός  οικονομικού, πολιτικού και κοινωνικού μπλοκ με πολύ  σημαντικές πολιτικές ομογενοποίησης. Ο σχεδιασμός της ΕΕ βασίστηκε σε δύο πολύ ισχυρές ιδέες: αυτή της μη επιστροφής στους παγκόσμιους πολέμους, που είχαν αμφότεροι προκληθεί από την ίδια χώρα, και αυτή της κατάργησης των περιφερειών που υπήρχαν από το 15^ο αιώνα: των βορείων χωρών, του ευρωπαϊκού νότου (Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία), της νοτιοανατολικής Ευρώπης (Βαλκάνια και Ελλάδα) και της ανατολικής Ευρώπης.

Η “μελέτη Φλάσμπεκ – Λαπαβίτσα”, μια ριζοσπαστική αριστερή πρόταση για την Ευρώπη

Πριν από λίγες μέρες (30.05.2013) το Ινστιτούτο Ρόζα Λούξεμπουργκ διοργάνωσε στο Βερολίνο ημερίδα με σκοπό να παρουσιαστεί η μελέτη περί ευρωζώνης που συνέταξαν ο Χάϊνερ Φλάσμπεκ και ο Κώστας Λαπαβίτσας για λογαριασμό του Ινστιτούτου. Η ημερίδα έγινε με τη σφραγίδα του γερμανικού κόμματος Ντι Λίνκε και ευρεία συμμετοχή της γερμανικής Αριστεράς, καθώς και εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΑΚΕΛ και άλλων ευρωπαϊκών αριστερών κομμάτων. Η κάλυψη από τα διεθνή και κυρίως τα επίσημα γερμανικά ΜΜΕ υπήρξε ευρύτατη.

Η δημιουργία του ευρώ ως «ασύμμετρο σοκ» για τον ευρωπαϊκό Νότο

Της Μαριάννας Τόλια

Η άνοδος του μοναδιαίου κόστους εργασίας δεν ήταν η αιτία της απώλειας ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού Νότου. Ήταν δευτερογενές σύμπτωμα ενός  σοκ εγχώριας ζήτησης που έλαβε χώρα στο Νότο και προήλθε από τις αυξημένες κεφαλαιακές ροές από  Βορρά προς Νότο ως συνέπεια της δημιουργίας του ευρώ. Ο Νότος έχει ανταγωνιστικές εξαγωγές, γι’ αυτό δεν χρειάζεται εσωτερική υποτίμηση αλλά αύξηση των μισθών και της ζήτησης στο Βορρά.

Τα γραπτά των Felipe και Kumar για τα προβλήματα του ευρωγερμανικού επιχειρήματος «για όλα φταίνε οι ψηλοί μισθοί του Νότου» άνοιξαν νέους δρόμους στην οικονομική έρευνα. Στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν την αύξηση της μερίδας του κεφαλαίου σε βάρος της εργασίας στις χώρες της Ευρωζώνης, οι Felipe και Kumar διατύπωσαν την υπόθεση ότι θα μπορούσε να οφείλεται σε αύξηση κερδών των μη εμπορεύσιμων κλάδων της οικονομίας. (ΣΣ: οι κλάδοι των μη εμπορεύσιμων αφορούν ό,τι καταναλώνεται εγχωρίως, κατά κανόνα τις υπηρεσίες αλλά και τις κατασκευές. Αντίθετα, εμπορεύσιμα είναι τα προϊόντα της πρωτογενούς παραγωγής και της βιομηχανίας που έχουν υλική υπόσταση, μεταφέρονται και μπορούν να εξαχθούν. Βασικοί κλάδοι μη εμπορεύσιμων είναι οι τράπεζες και ασφάλειες, οι κατασκευές, οι κοινωνικές και προσωπικές υπηρεσίες, το χονδρικό και λιανικό εμπόριο κλπ. Στα μη εμπορεύσιμα εμπίπτει και ο τουρισμός αν και για πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αποτελεί το κύριο εξαγωγικό τους προϊόν).

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΦΛΑΣΜΠΕΚ ΚΑΙ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ

Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ

Σε συνέντευξη τύπου που διοργάνωση το Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ παρουσιάστηκε την Παρασκευή 17 Μαϊου στο Βερολίνο η μελέτη των Χάϊνερ Φλάσμπεκ και Κώστα Λαπαβίτσα «Η συστημική κρίση του ευρώ – πραγματικές αιτίες και αποτελεσματικές θεραπείες» και online φάκελο “Αριστερά Στρατηγικές για την κρίση του ευρώ». Χαρακτηριστικό της βαρύτητας που δίνει το γερμανικό κόμμας της Αριστεράς Die Linke είναι ότι παρόντες στο πάνελ, στο πλευρό του Χάϊνερ Φλάσμπεκ, οικονομολόγο και στενό συνεργάτη του Οσκαρ Λαφοντέν, ήταν ο πρόεδρος του Die Linke Μπερντ Ρίξινγκερ, η αντιπρόεδρος του κόμματος και της κοινοβουλευτικής του ομάδας Σάρα Βάγκενκνεχτ και η αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ Σαμπίνε Ράϊνερ.

Στην ιστοσελίδα του, το Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ παρουσίασε την συνέντευξη τύπου ως εξής[1]:

«ΒΟΜΒΑ» ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ… ΟΛΛΑΝΔΩΝ

Ποια χώρα της ευρωζώνης είναι πιο βαθιά χωμένη στα χρέη; Οι άσωτοι Έλληνες με τις γενναιόδωρες συντάξεις; Οι Κύπριοι με τις, γεμάτες ρωσικά κεφάλαια, τράπεζες; Οι Ισπανοί της λιτότητας ή οι Ιρλανδοί της ακμής και παρακμής;

Κανένας από τους παραπάνω, σχολιάζει ο Matthew Lynn, αρθρογράφος του MarketWatch, κατά τον οποίο η απάντηση είναι: Οι ξενέρωτοι, υπεύθυνοι Ολλανδοί.

Από το Ευρώ στην πτώχευση : Η μεγάλη έρευνα: εσωτερική υποτίμηση και προστασία της τραπεζικής ελίτ – Δ Μέρος

Φωτογραφία: Παναγιώτης Τζάμαρος/ FosPhotos

Του Πάνου Παναγιώτου

O χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής Πάνος Παναγιώτου διενήργησε μία μεγάλη έρευνα για τα γεγονότα και το παρασκήνιο που οδήγησαν την ελληνική οικονομία από την ένταξη στο Ευρώ στην σημερινή κατάσταση.

Συνέχεια από Γ μέρος

11) 2013: Σοκ: Η Ελλάδα έχει πετύχει μόνο το μισό της εσωτερικής υποτίμησης που έχει στόχο το Μνημόνιο – Ακολουθεί άλλο τόσο – Τί δείχνουν δύο ανεξάρτητες εκθέσεις για το τί έρχεται στην Ελλάδα – Η επιβεβαίωση από τις τελευταίες εκθέσεις του ΔΝΤ

Από τα παραπάνω γεννάται το καίριο ερώτηµα πόσο ποσοστό εσωτερικής υποτίµησης από αυτό που επιδιώκεται µε τα Μνηµόνια έχει επιτευχθεί και πόσο αποµένει ακόµη να επιβληθεί στην Ελλάδα.

Σύµφωνα µε δύο ανεξάρτητες εκθέσεις, η πρώτη από το ίδρυµα Open Europe στο Λονδίνο και η δεύτερη από το πανεπιστήµιο London School of Economics και το ίδρυµα CERP, η Ελλάδα µέχρι στιγµής έχει πετύχει µόλις το µισό της εσωτερικής υποτίµησης που επιθυµεί η Τρόικα και προβλέπεται στο Μνηµόνιο.

Σε συνοµιλία που είχα µε τον επικεφαλής της έρευνας για την έκθεση του Open Europe, Ραούλ Ρουπάρελ, µου είπε ρητά και  κατηγορηµατικά ότι η Ελλάδα έχει να υποστεί από δω και πέρα ‘άλλο τόσο’ εσωτερική υποτίµηση όσο υπέστη µέχρι τα τέλη του 2012.

Πριν σκεφτεί, όµως, κανείς να αµφισβητήσει το πόρισµα των παραπάνω εκθέσεων, θα πρέπει να διαβάσει προσεκτικά τις εκθέσεις του ΔΝΤ του 2011 και του 2012 όπου γίνεται σταθερά αναφορά στην ανάγκη επίτευξης εσωτερικής υποτίµησης καθώς η πραγµατική σταθµισµένη συναλλαγµατική ισοτιµία παρέµενε επίµονα ανατιµηµένη στα πρώτα χρόνια της λιτότητας αλλά και τις εκθέσεις του ΔΝΤ που  δηµοσιεύτηκαν µέχρι στιγµής στο 2013 όπου αναφέρεται ότι η εσωτερική υποτίµηση ‘τώρα αυξάνει ταχύτητα’ και πως ‘ισχυρότερη εσωτερική υποτίµηση βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη’.

12) Γιατί η πολιτική του Μνημονίου είναι καταστροφική – Γιατί η λογική της εξαντλητικής μείωσης μισθών δεν αποδίδει και είναι παρωχημένη – Πώς η πολιτική της Γερμανίας εξυπηρετεί τη διεθνή τραπεζική ελίτ και τους εμπόρους χρέους 

Είναι, λοιπόν, δεδοµένο ότι για την Τρόικα η εσωτερική υποτίµηση και εποµένως η ύφεση και η αύξηση της ανεργίας πρέπει να συνεχιστούν µέχρι η Ελλάδα να θεωρείται ανταγωνιστική έναντι της Γερµανίας µέσα στην ευρωζώνη και κάτι τέτοιο συνεπάγεται περισσότερα µέτρα και µεγαλύτερη οικονοµική αποδυνάµωση των Ελλήνων, µε άµεσους ή έµµεσους τρόπους.

Έτσι, το γεγονός ότι µετά την πτώχευση του κράτους θα ακολουθήσει η φτώχεια των πολιτών, µπορεί να θεωρείται σίγουρο, τουλάχιστον για µία µεγάλη και συνεχώς αυξανόµενη µερίδα του ελληνικού πληθυσµού.

Το χειρότερο, όλων, όµως είναι πως όσο µεγάλη εσωτερική υποτίµηση και αν γίνει, όσο και αν µειωθούν οι µισθοί και οι συντάξεις και όσο και αν περικοπεί ο κατώτερος µισθός, η Ελλάδα ποτέ δε θα είναι ασφαλής ότι θα γίνει και θα παραµείνει διεθνώς ανταγωνιστική αφού µία αύξηση στην τιµή του ευρώ θα µεταφράζεται αυτόµατα σε µείωση της ελληνικής ανταγωνιστικότητας και θα ακυρώνει τµήµα της εσωτερικής υποτίµησης που θα έχει συντελεστεί.

Για παράδειγµα τους τελευταίους µήνες ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός της Ιαπωνίας ακολουθεί µία πολιτική υποτίµησης του ιαπωνικού νοµίσµατος µε αποτέλεσµα τα ιαπωνικά προϊόντα να έχουν γίνει φθηνότερα κατά περίπου 21% από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά µε την Ιαπωνία να πετυχαίνει σε σε διάστηµα λίγων εβδοµάδων και χωρίς καθόλου ύφεση και ονοµαστική µείωση µισθών. σχεδόν δύο φορές µεγαλύτερη υποτίµηση από αυτήν που πέτυχε η Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια µε την πολιτική λιτότητας.

Οι υποτιµήσεις των εθνικών νοµισµάτων που αλλάζουν τις διεθνείς οικονοµικές ισορροπίες ήταν το κύριο θέµα της τελευταίας συνάντησης των ηγετών των G20 κρατών. Προκειµένου να ξεπεράσουν τις συνέπειες της διεθνούς κρίσης τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Ιαπωνία, η Κίνα, η Ινδία, η Βρετανία, ο Καναδάς κλπ έχουν υιοθετήσει πληθωριστικές πολιτικές νοµισµατικής χαλάρωσης και υποτίµησης των νοµισµάτων τους.

Αυτό συνεπάγεται πως προκειµένου να διατηρηθούν οι διεθνείς ισορροπίες και να συντηρηθεί ο πληθωρισµός σε χαµηλές τιµές θα πρέπει κάποιος να απορροφήσει τις πληθωριστικές πιέσεις επιτρέποντας στο νόµισµα του να ανατιµηθεί και επιβάλλοντας στην οικονοµία του αποπληθωριστική πολιτική λιτότητας. Ειδάλλως οι διεθνείς επενδυτικές τράπεζες δε θα µπορέσουν να διατηρήσουν την αξία των οµολόγων που έχουν πουλήσει στα κράτη καθώς ο διεθνής πληθωρισµός θα αρχίσει να µειώνει την αξία του χρέους και αυτό, όπως είναι προφανές, συµφέρει το δανειολήπτη και όχι το δανειστή.

Το µόνο νόµισµα αρκετά ισχυρό ώστε να µπορεί να παίξει τον ρόλο του διεθνούς σταθεροποιητή νοµισµατικών και πληθωριστικών ανισορροπιών είναι το ευρώ (δεύτερο αποθεµατικό νόµισµα µετά το δολάριο) και µε την  πολιτική της η Γερµανία κάνει ακριβώς αυτό, εξυπηρετώντας, άθελα της ή µη, τα συµφέροντα όλων των υπολοίπων πλην των Ευρωπαίων.

Όµως ακόµη και αν το ευρώ έπαυε µε κάποιο µαγικό τρόπο να αποτελεί πρόβληµα και πάλι η εσωτερική υποτίµηση δε θα έλυνε τα προβλήµατα της Ελλάδας γιατί στηρίζεται στη λογική της µείωσης της τιµής προϊόντων και υπηρεσιών και όχι στη βελτίωση της ποιότητας τους. Και αυτή η λογική σε λίγα χρόνια θα είναι παρωχηµένη εξαιτίας της εκρηκτικής ανάπτυξης της βιοµηχανίας των ροµπότ.

Δεν είναι καθόλου συµπτωµατικό ότι για πρώτη φορά στο 2012 αµερικανικές εταιρίες που είχαν µεταφερθεί στην Κίνα επέστρεψαν στις ΗΠΑ καθώς ήδη σε κάποιους τοµείς της βιοµηχανίας και του εµπορίου το µηνιαίο κόστος συντήρησης ενός ροµπότ που αντικαθιστά πλήρως έναν εργάτη είναι µικρότερο από το µέσο µισθό ενός Κινέζου εργάτη. Η βιοµηχανία των ροµπότ απειλεί να καταργήσει ακόµη και πανεπιστηµιακά επαγγέλµατα µε τα τελευταία στοιχεία να είναι εντυπωσιακά ως προς την ταχύτητα της εξέλιξης της.

Όσο φθηνή λοιπόν και αν γίνει η εργασία στην Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει ριζικά και ουσιαστικά η οικονοµία της χωρίς προσήλωση στη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόµενων υπηρεσιών και προϊόντων.

Επίλογος – Συμπεράσματα

Εν κατακλείδι η πραγµατικότητα για το τί συνέβη στο παρελθόν και το τί διαδραµατίζεται σήµερα στην Ελλάδα είναι αρκετά διαφορετική από αυτήν που προβάλλεται. Όλοι οι πολιτικοί ηγέτες είχαν πλήρη γνώση των προβληµάτων της χώρας και επέλεξαν να ακολουθήσουν τις πολιτικές που τα ενέτειναν αντί να τα αµβλύνουν προκειµένου να εξυπηρετήσουν, πρωτίστως, τα δικά τους συµφέροντα, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους προηγούµενους και κληροδοτώντας το βάρος στους επόµενους.

Δεν υπάρχει καµία αµφιβολία πως, ασχέτως των κατά περίπτωση προθέσεων, η χώρα καταρρέει βάση σχεδίου και τα συµφέροντα που εξυπηρετούνται δεν είναι τα δικά της. Σίγουρα, ο ανελέητος βοµβαρδισµός της οικονοµίας και της κοινωνίας θα εξαλείψει και κάποια από τα χρόνια αποστήµατα που τη βασανίζουν. Αλλά στην εποχή των ευφυών όπλων µοιάζει παρανοϊκό, τραγικό και βάρβαρο να υποστηρίζει κανείς ότι πρέπει να ισοπεδώσει µία χώρα µε τη ρίψη πυρηνικών βοµβών επειδή είναι ανίκανος να πετύχει µε άλλον τρόπο τους στόχους του.

Αν η πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία µας έχει διδάξει κάτι αυτό είναι ότι προκειµένου να προχωρήσει το σχέδιο πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης η Γερµανία χρειάζεται τη βοήθεια κρίσεων που θα οδηγήσουν το κόστος δανεισµού στα ύψη ώστε να πιεστούν τα κράτη να αποδεχτούν τους όρους της µε αντάλλαγµα τη διάσωση τους και την παραµονή τους στο ευρώ. Και αν ρίξουµε µία µατιά στις σηµερινές τιµές των επιτοκίων των κρατικών οµολόγων των χωρών υπό αµφισβήτηση θα διαπιστώσουµε ότι είναι πολύ χαµηλές για να ευνοήσουν την προώθηση των γερµανικών σχεδίων.

Δεν πρέπει, εποµένως, να αποκλείσουµε ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον άλλο ένα ξέσπασµα της ευρωπαϊκής κρίσης για να προωθηθούν τα γερµανογαλλικά σχέδια και αν αυτό συµβεί δε θα πρέπει να είναι η Ελλάδα αυτή που θα βρεθεί και πάλι στο επίκεντρο της ακριβώς µε τη δικαιολογία ότι απέτυχε η εφαρµογή των όρων του Μνηµονίου.

Η Ελλάδα, λοιπόν, χρειάζεται το συντοµότερο µία νέα συµφωνία, αφενός µε τους πολίτες και αφετέρου µε τους εταίρους της, Ευρωπαίους ή µη, η οποία θα πρέπει να έχει βραχυπρόθεσµους και ρεαλιστικούς στόχους και ουσιαστική και µακροπρόθεσµη προοπτική. Εναλλακτικές πολιτικές για την έξοδο απ’ την κρίση υπάρχουν και σίγουρα δεν βασίζονται σε µία προσπάθεια αέναης εσωτερικής υποτίµησης µε την ψευδαίσθηση ότι µέσω του εκµηδενισµού του κόστους εργασίας, προκειµένου να αποκατασταθεί το έλλειµµα στην ανταγωνιστικότητα και µέσω µίας µορφής επαιτείας, προκειµένου να καλυφθούν τα πάσης φύσεως οικονοµικά ελλείµµατα, θα λυθούν τα προβλήµατα της χώρας. Η Ελλάδα αξίζει ένα πολύ καλύτερο σχέδιο απ’ αυτό.

Πηγή : tvxs

Από το Ευρώ στην πτώχευση : Η ομολογία Παπακωνσταντίνου και το Μνημόνιο – Μέρος Γ

Φωτογραφία: Παναγιώτης Τζάμαρος/ FosPhotos

Του Πάνου Παναγιώτου

O χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής Πάνος Παναγιώτου διενήργησε μία μεγάλη έρευνα για τα γεγονότα και το παρασκήνιο που οδήγησαν την ελληνική οικονομία από την ένταξη στο Ευρώ στην σημερινή κατάσταση.

Συνέχεια από μέρος B

7) Δ’ τρίμηνο 2009: Το ξέσπασμα της ‘ελληνικής κρίσης’ – Η κυβέρνηση Παπανδρέου ξεκινά την αντίστροφη μέτρηση για την
πτώχευση της Ελλάδας – ‘Η Ελλάδα πιο απομονωμένη από οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ στην ιστορία της ΈΈνωσης’ σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο

Στην Ελλάδα οι ενέργειες της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης Παπανδρέου στο τέλος του 2009 έδωσαν µία άλλη, τιτάνια διάσταση στα οικονοµικά προβλήµατα της χώρας κάνοντας εν µία νυκτί την πτώχευσή της, και την προσφυγή της σε ένα µηχανισµό στήριξης ουσιαστικά, αναπόφευκτες. Κράτη και αγορές έστρεψαν τα µάτια τους, από τις ΗΠΑ, την Ιρλανδία και το Ντουµπάι στην Ελλάδα , πιστεύοντας τον Έλληνα πρωθυπουργό και τους αξιωµατούχους της ελληνικής κυβέρνησης θεώρησαν το ενδεχόµενο µίας ελληνικής χρεοκοπίας ως δεδοµένο.

Αποκάλυψη: πως από το ευρώ φτάσαμε στην πτώχευση – A μέρος

Του Πάνου Παναγιώτου *

O χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής Πάνος Παναγιώτου διενήργησε μία μεγάλη έρευνα για τα γεγονότα και το παρασκήνιο που οδήγησαν την ελληνική οικονομία από την ένταξη στο Ευρώ στην σημερινή κατάσταση. Το tvxs.gr παρουσιάζει σε 4 μέρη ολόκληρη την έκθεση η οποία βασίζεται σε διεθνείς μελέτες και απόρρητα έγγραφα.

Εισαγωγή

Κάποια γεγονότα στην ιστορία ενός κράτους σηµατοδοτούν το τέλος µίας εποχής και την αρχή µίας νέας. Όµως, όσο πιο µικρά και πιο αδύναµα τα κράτη, τόσο πιθανότερο είναι οι αποφάσεις για τα σηµαντικότερα ζητήµατα που τα αφορούν να επηρεαστούν ή και να ληφθούν από άλλα, µεγαλύτερα και ισχυρότερα.

Χάινερ Φλάσμπεκ: Σκεφτείτε σοβαρά την έξοδο από το ευρώ

“Πιο καταστροφική η λιτότητα της Τρόικας που ανατροφοδοτεί ύφεση και ανεργία και δεν επιτρέπει ανάπτυξη για τουλάχιστον μια δεκαετία”

Να μελετήσουν σοβαρά το ενδεχόμενο εξόδου από την Ευρωζώνη καλεί τους Κυπρίους ο κορυφαίος Γερμανός οικονομολόγος Χάινερ Φλάσμπεκ, τονίζοντας ότι αυτό που πρέπει να ζυγίσουν είναι ποια επιλογή θα είναι πιο καταστροφική. Όπως δηλώνει στη «Χ», για τον ίδιο η νεοφιλελεύθερη επιβολή λιτότητας της Τρόικας απλά ανατροφοδοτεί ύφεση και ανεργία και δεν πρόκειται να επιτρέψει ανάπτυξη για τουλάχιστον μια δεκαετία. Ανάμεσα σε άλλα, χαρακτηρίζει λανθασμένη τη στάση ΕΕ, Τρόικας και γερμανικής κυβέρνησης σε Κύπρο και άλλες χώρες της Ευρωζώνης και χαρακτηρίζει ανόητη την απόφαση Eurogroup-κυβέρνησης Αναστασιάδη για κούρεμα καταθέσεων, έστω και εάν άλλαξε η αρχική τραγική απόφαση για κούρεμα και των εγγυημένων καταθέσεων.

Συνέντευξη στον Νικόλα Νικόλα

 Εφ. Χαραυγή 14.04.2013

 Ερ. Πώς εκτιμάτε τη στάση της ΕΕ και της Τρόικας έναντι της Κύπρου αλλά και λαών χωρών όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και πάει λέγοντας;

Πως ο Χέλμουτ Κολ επέβαλε το ευρώ με το ζόρι

Toυ Μωυσή Λίτση

Αποκαλυπτική ανέκδοτη συνέντευξη του πρώην καγκελάριου το 2002 σε σπουδαστή που έκανε διδακτορικό σε σχολή δημοσιογραφίας

  Ενήργησα ως δικτάτορας για να επιβάλλω το ευρώ, δήλωνε το 2002 σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά προχθές στην εφημερίδα «Daily Telegraph», ο πρώην Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Κολ.

 Όπως χαρακτηριστικά γράφει η εφημερίδα, πρόκειται για μία συνέντευξη την οποία είχε πάρει ο Γερμανός δημοσιογράφος Jens Peter Paul  το 2002, την εποχή που τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα του ευρώ αντικαθιστούσαν το μάρκο, στα πλαίσια διδακτορικής διατριβής για σχολή δημοσιογραφίας. Ο Κολ ήταν ο μακροβιότερος μεταπολεμικά καγκελάριος της Γερμανίας και ο πρωτεργάτης μαζί με το Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν, της απαρχής της δημιουργίας του ευρώ στις αρχές του ’90, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου.

Ευρω – σκεπτικισμός: κλίνατε επ’ αριστερά;

Toυ Άρη Χατζηστεφάνου

Σε αντίθεση με την Ελλάδα η κριτική στην Ευρωζώνη είχε συνήθως συντηρητικά χαρακτηριστικά. Οι ισορροπίες όμως αλλάζουν

«Δεν υπάρχον μονόδρομοι, υπάρχει εναλλακτική» έλεγε με στεντόρεια φωνή ο Κόνραντ Άνταμ σε ένα πλήθος 1200 ατόμων που παρά το τσουχτερό κρύο και την βαριά χιονόπτωση είχαν μαζευτεί στη μικρή γερμανική πόλη του Στάντταλ για να ακούσουν τον επικεφαλής της πρωτοβουλίας «Εναλλακτική για την Ευρώπη».

Πριν από μερικούς μήνες κάθε φέρελπις πολιτικός που θα τολμούσε να μιλά εναντίον της ευρωζώνης θα αντιμετωπιζόταν τουλάχιστον σαν γραφικός εάν όχι σχιζοφρενής, στη Γερμανία. Ο Κόνραντ Άνταμ, όμως φαίνεται ότι κατάφερε να εκφράσει έναν ολοένα αυξανόμενο ευρωσκεπτικισμό ο οποίος κατακλύζει την Ευρώπη και κινείται από τις παρυφές του πολιτικού στερεώματος προς το κέντρο της πολιτικής σκηνής.

Business Insider: «Αν δεν φύγουν από την Ε.Ε. οι χώρες του νότου θα χυθεί αίμα που θα λερώσει όλο τον κόσμο»

«Βλέποντας τις αποδόσεις των ισπανικών και ιταλικών ομολόγων να σημειώνουν πτώση τις τελευταίες ημέρες, είναι αδύνατον να μη διερωτηθεί κανείς τι είναι αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν και να επιλύσουν οι αγορές», αναφέρει δημοσίευμα του Raul Ilargi Meijer, το οποίο αναδημοσιεύτηκε από τον οικονομικό ειδησεογραφικό ιστότοπο Business Insider.

Και προσθέτει: «Το ιταλικό σύννεφο θα…σκεπάζει για πολλούς μήνες ακόμη την Ευρώπη, η Κύπρος βυθίζεται στα σκάνδαλα, ο φίλος του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ και Υπουργός Προϋπολογισμού Ζερόμ Καϊζάκ αποδείχτηκε κοινός απατεώνας, ενώ ακόμη και στην Ισπανία η πριγκίπισσα Κριστίνα φέρεται να εμπλέκεται σε οικονομικό σκάνδαλο, όπως επίσης ζήτημα χρόνου είναι να ξεσπάσει σε όλο της το εύρος και η υπόθεση του Πρωθυπουργού Ραχόι».

ΜΠΕΡΝΑΡ ΛΙΤΕΡ: Το νομισματικό μονοπώλιο γεννάει κρίσεις

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Νέξους, 2.13

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ημερίδα διοργανώθηκε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο από το διεθνές Τμήμα και το Τμήμα στελεχών επιχειρήσεων του Προγράμματος Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΜΒΑ) στις 24 Ιανουαρίου με θέμα το μέλλον του χρήματος και τα διδάγματα που προσφέρει η εμπειρία. Μεταξύ πολλών άλλων, μίλησε και ο Μπερνάρ Λίτερ (Bernard Lietaer), ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ. Τίτλος της ομιλίας του ήταν: «Συμπληρωματικές νομισματικές λύσεις για την Ελλάδα σήμερα».

Πιστεύετε ότι η λιτότητα είναι αναγκαία όπως παραδέχονται όλοι οι πολιτικοί της Ευρώπης σήμερα, ανεξάρτητα αν προέρχονται από τον χώρο της Δεξιάς ή της σοσιαλδημοκρατίας;

Οι αναπτυσσόμενες «φεύγουν» από το Ευρώ

Αμφισβητούν την προοπτική του έναντι του δολαρίου

Περί τα 45 δισ. ευρώ πούλησαν το 2012 οι κεντρικές τράπεζες των αναπτυσσόμενων χωρών. Πρόκειται για μείωση κατά 8% της συμμετοχής του κοινού νομίσματος στα συναλλαγματικά τους διαθέσιμα. Τα στοιχεία, τα οποία παραθέτουν οι Financial Times υπό την επίκληση στατιστικών του ΔΝΤ, καταδεικνύουν την κρίση εμπιστοσύνης γύρω από το εγχείρημα της Ευρωζώνης.

«Το ευρώ θα είναι το νούμερο 2 διεθνές νόμισμα, αλλά δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν προοπτικές να αμφισβητήσει το δολάριο», εκτιμά ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ Τζέφρι Φρένκελ.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ & ΧΡΕΟΣ

Δυστυχώς στον ελλιπή διάλογο για το χρέος, το ευρώ, τα δημοσιονομικά και την εν γένει οικονομική δραστηριότητα απουσιάζει ακόμα και η περιγραφή (καταγραφή) του status quo. H Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν έχει μόνο το εκδοτικό προνόμιο του νόμιμου νομίσματος στις χώρες της Ευρωζώνης. Καθορίζει επίσης τη συναλλαγματική ισοτιμία των νομισμάτων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ελέγχει την κατανομή των κοινωνικών πόρων καθώς και την σταθερότητα των τιμών.  Κατανομή κοινωνικών πόρων είναι η πολιτική βούληση που κρίνει αν θα γίνει ένας αυτοκινητόδρομος, ένα αεροδρόμιο ή ένας σιδηρόδρομος σε μια χώρα. 

Barclays Capital: 7 κρίσιμα ταμπού που η Ευρωζώνη έχει ήδη σπάσει

Μοναδική περίπτωση πέρυσι η Ελλάδα… μοναδική φέτος η Κύπρος! – Αλλά οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα!

Eίναι αλήθεια ότι το πακέτο διάσωσης της Κύπρου μπορεί να θεωρηθεί ως λύση… εξαίρεση για την Ευρωζώνη, αλλά οι εξαιρέσεις είναι εκείνες που επιβεβαιώνουν τους κανόνες!

Τα ανωτέρω υποστηρίζει η Barclays Capital, σε νέα έκθεσή της, υπό τον τίτλο “Ghostbusters: Here Is The Long List Of Broken Taboos In The EU”.Μάλιστα η εν λόγω έκθεση εμφανίζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς ο οίκος παρουσιάζει μια αναλυτική λίστα για όλες… τις εξαιρέσεις που έχει ήδη κάνει η Ευρωζώνη, αλλά και για όλα τα ταμπού που πλέον έχει σπάσει…

Ποιες είναι όμως οι εξαιρέσεις που έχουν επιβεβαιώσει τον κανόνα και ποια τα ταμπού που έχει σπάσει η Ευρωζώνη;

Dijsselbloem (Eurogroup): Mοντέλο για την Ευρωζώνη η συμφωνία για την Κύπρο

Εάν επιτύχει το bail – in, μπορεί να μη χρειαστεί ποτέ η συνδρομή του ESM για την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών

“Εάν επιτύχει, αποδίδοντας καρπούς, η διαδικασία του bail – in, μπορεί να μη χρειαστεί ποτέ η συνδρομή του ESM για την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών…”.

Την ανωτέρω θέση διατύπωσε, σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Reuters, o πρόεδρος του Eurogroup, J. Dijsselbloem.

Υπενθυμίζεται πως κατά το bail in μια ρυθμιστική αρχή αναλαμβάνει να καταγράψει το ακάλυπτο χρέος (unsecured debt) μιας τράπεζας και να το μετατρέψει σε κοινές μετοχές ίσης ονομαστικής αξίας με τις οποίες θα πληρωθούν οι πιστωτές.

Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ

Του W.Munchau

Τους τελευταίους οχτώ μήνες πριν ξεσπάσει η κυπριακή κρίση, πολλοί μου υπενθύμιζαν συχνά, αρκετές φορές με ένα μειδίαμα, μια πρόβλεψη που είχα κάνει στα τέλη του Νοεμβρίου του 2011. Σε αυτές εδώ τις σελίδες, είχα διακηρύξει ότι οι ηγέτες της ευρωζώνης έχουν 10 μέρες να σώσουν το ευρώ.

Είχα κάνει μια παρόμοια, αν και λιγότερο δραματική πρόβλεψη το 2006, όταν είχα γράψει ότι η κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι προσέφερε στην Ιταλία την τελευταία ευκαιρία να διατηρήσει μια βιώσιμη θέση στην ευρωζώνη.

Deutsche Bank: «Μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει την ευρωζώνη»!

Η νέα προδοσία της Κύπρου

του Παναγιώτη Γκρουμούτη

«Μπορώ να σκεφτώ μόνο μία ‘φιγούρα’ που θα μπορούσε τώρα να εμπνεύσει τους περισσότερους Ευρωπαίους και που σίγουρα ποτέ δεν έχει αμαρτήσει. Κι αν κάποιος μπορεί να σώσει τώρα την Ευρωζώνη, αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός!»… (Διαβάστε εδώ)

Πιο γλαφυρός και συνάμα πιο απαισιόδοξος για τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη, δεν θα μπορούσε να είναι κανείς. Και όταν αυτός είναι ο επικεφαλής του τμήματος συναλλαγματικών ισοτιμιών (global head of FX strategy) της πανίσχυρης Deutsche Bank, ο κ. Bilal Hafeez, τότε όλοι καταλαβαίνουμε πως τα πράγματα είναι εξόχως σοβαρά.

Πόσο θα κρατήσει ακόμη το ευρώ;

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η ΟΝΕ είναι από τις πλέον φιλόδοξες νομισματικές ενώσεις στην ιστορία, αλλά σταδιακά αποδεικνύεται από τις πλέον αποτυχημένες. Οι χώρες-μέλη της έχουν ακολουθήσει διαφορετικές πορείες δημιουργώντας τεράστιες οικονομικές εντάσεις μεταξύ τους. Η συνταγή που εφαρμόστηκε από το 2010 και μετά για να αντιμετωπιστούν αυτές οι εντάσεις έχει κάνει την ΟΝΕ ακόμη ασταθέστερη.

Κανείς δεν εγγυάται για τις καταθέσεις των πολιτών

Από τη Μαρίζα

Πρόκειται για μία σοβαρότατη απόφαση ευρωπαϊκού δικαστηρίου η οποία αφορά τις καταθέσεις των πολιτών. Λήφθηκε πρόσφατα και «σκεπάστηκε» επιμελώς από όλα τα ΜΜΕ:  Σε περίπτωση ανάγκης κανένα κράτος δεν πρόκειται να εγγυηθεί, δηλαδή να αποζημιώσει τους πολίτες.

Με πρωτοβουλία της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας παρατίθεται μετάφραση δημοσιεύματος από  τα γερμανικά στα ελληνικά,  σύμφωνα με το οποίο, «Σε περίπτωση ανάγκης το κράτος θα σηκώσει τους ώμους του και θα επικαλεστεί τις δυσχερείς συνθήκες.»