Ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι για τον Αλέξη Τσίπρα… ;)

Γεια σου Τσίπρα πρωτοπόρε, ριζοσπάστη ρασοφόρε!

.

.

Οκ, είναι καιρός νομίζω να “αναβαθμίσουμε” την κριτική μας προς τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όσο τα ζαγάρια της “ηγετικής ομάδας” μένουν ανεξέλεγκτα, ο Τσίπρας θα πηγαίνει από καραγκιοζιλίκι σε καραγκιοζιλίκι…

Επίσκεψη στο “ιερό βουνό” λοιπόν. Στο λεγόμενο “άγιο όρος”.

Μάκη Τριανταφυλλόπουλε, πόσο γελοίος είσαι; (Μέρος δεύτερο)

.

.

Τώρα λοιπόν που στο πρώτο μέρος του άρθρου ξεκαθαρίσαμε το ποιος είναι ποιος στην όλη υπόθεση και το τι πραγματικά έχει συμβεί, θέλετε να αρχίσουμε να σπάμε πλάκα;

Και εξηγούμαι: Επειδή είμαι ψυχαναγκαστικός, στα όρια του Άσπεργκερ, αμέσως παρακάτω θα αποδομήσω φράση προς φράση τις δύο ανεκδιήγητες δηλώσεις που έκανε ο Τριανταφυλλόπουλος σχετικά με την υπόθεση.

Πάμε:

Πρώτη δήλωση: Πέμπτη 19 Ιουνίου.

Γράφει λοιπόν ο “δημοσιογράφος” για τον Σακελλαρίδη:

“…Όταν κατάλαβε ότι η απίστευτα ανεύθυνη πολιτικά συμπεριφορά του θα δημοσιοποιηθεί μέσω του zougla.gr, πέρασε στην αντεπίθεση από το facebook!…”
Το ότι η συμπεριφορά του Γαβριήλ Σακελλαρίδη είναι “απίστευτα ανεύθυνη” προφανώς το έκρινε ο ίδιος ο Τριανταφυλλόπουλος, γιατί έτσι γουστάρει βρε αδερφέ, με δικά του αυθαίρετα ηθικά κριτήρια και πιστεύοντας ότι μιλάει εκ μέρους κάποιας (κρυφής από όλους τους άλλους ανθρώπους) οικουμενικής αλήθειας.
Πιο ψώνιο πεθαίνεις.

Μάκη Τριανταφυλλόπουλε, πόσο γελοίος είσαι; (Μέρος πρώτο)

.

.

Η απάντηση είναι απλή: Εντελώς.

Πέρα από αδίστακτος. Πέρα από διεφθαρμένος. Πέρα από φασιστόμουτρο.

Είσαι εντελώς γελοίος.

Τόσο, που πρέπει να σταματήσεις αμέσως να παριστάνεις τον “δημοσιογράφο” και να ψάξεις (αν έχεις τα προσόντα και το θάρρος) να βρεις μια τίμια δουλειά. Για παράδειγμα, περιβολάρης. Να φυτεύεις καρότα.

Θα έπρεπε να το έχεις κάνει εδώ και εικοσιπέντε χρόνια. Και μάλιστα να βιντεοσκοπήσεις την παραίτησή σου, ζητώντας, λίγο πριν εξαφανιστείς δια παντός από τον δημόσιο βίο, ταπεινά συγνώμη από την πανανθρώπινη αισθητική. Για χίλιους δυο λόγους. Αλλά θα πιάσουμε μόνο τον πιο πρόσφατο: Την υπόθεση “Γαβριήλ Σακελλαρίδης”.

Video συνέντευξη: Ευτύχης Μπιτσάκης: «Το παρακράτος δεν εξαρθρώθηκε ποτέ»

Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη

Ο μεγάλος αριστερός διανοητής επιστρατεύει την πλούσια πείρα του για να μιλήσει για τους ναζιστές, για την κρίση, για τα άκρα και για την ενότητα της Αριστεράς.

Δίδαξε Φιλοσοφία στην Ελλάδα, Μαθηματικά και Φιλοσοφία των Επιστημών στο Παρίσι. Διανοούμενος που δεν κραυγάζει. Μόνο μιλάει απλά για να τον καταλαβαίνουν. Συγγραφέας με πλούσιο και σπουδαίο έργο.

Πατριωτισμός: Ένα χρέος της αριστεράς‏

Της Αγγελικής Λεονάρδου

Η κρίση δεν είναι ζήτημα εθνών, είναι ζήτημα λαών και αυτό είναι σαφές. Άλλωστε, ισχυρότερες από τις εθνικές κυβερνήσεις έχουν καταδειχθεί το τελευταίο διάστημα οι τράπεζες.

Η δεινή οικονομική κατάσταση όμως πλήττει, στη λαϊκή συνείδηση, την ίδια την έννοια του έθνους. Ένα εξουθενωμένο και χρεοκοπημένο κράτος-έθνος είναι εκτεθειμένο στον εαυτό του και όχι μόνο. Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, έχει επιτρέψει στο ακροδεξιό παραλήρημα της «Χρυσής Αυγής» να περισώζει όπως όπως – με ιστορική και ηθική ασυνέπεια-τον τσαλακωμένο εθνικό εγωισμό.

Η ποινικοποίηση της σκέψης στη σύγχρονη αστική δημοκρατία

Του Δημ. Καλτσώνη

Οι αστικές δημοκρατίες, ιδίως αυτές της Δυτικής Ευρώπης μετά το 1945 προβάλλουν με έμφαση το επιχείρημα ότι στα κράτη αυτά δεν επιτρέπεται η δίωξη των ιδεών. Ακόμη περισσότερο υποστηρίζεται ότι οι σκέψεις, τα φρονήματα βρίσκονται ολοκληρωτικά εκτός πεδίου του ποινικού δικαίου(1).

Μορφές ποινικοποίησης των ιδεών

Η πραγματικότητα όμως διαψεύδει την απολυτότητα του συγκεκριμένου ισχυρισμού. Η ιστορία των αστικών δημοκρατιών βρίθει αντίθετων παραδειγμάτων. Η κάμψη της διακηρυσσόμενης αρχής ότι δεν διώκονται ιδέες και φρονήματα αλλά μόνο πράξεις παρατηρείται ήδη από την επικράτηση των καπιταλιστικών σχέσεων ως κατάλοιπο της φεουδαρχίας και στη συνέχεια ως μέσο καταπολέμησης της ανερχόμενης εργατικής τάξης και του κινήματός της. Ενίοτε, η απομάκρυνση από την εξαγγελλόμενη θεωρητική αρχή αξιοποιήθηκε και για την επίλυση των ενδοαστικών διαφορών και συγκρούσεων.

Επιλογές ελάχιστα υποσχόμενες

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Η τακτική της τριμερούς κυβέρνησης προσδιορίζεται, στον λίγο αυτό καιρό που μεσολάβησε μετά την αποδέσμευση του νέου μεγάλου δανείου προς τη χώρα μας –την πολυαναμενόμενη δόση δηλαδή– σε ένα ριψοκίνδυνο σχήμα πολλαπλών μετώπων. Το μείγμα περιλαμβάνει ολοένα και πιο παράλογες και εξωπραγματικές απαιτήσεις ενάντια στις κοινωνικές δυνάμεις του ενδιάμεσου κοινωνικού χώρου, ανοικτή και πολύμορφη καταστολή ενάντια σε κλάδους εργαζομένων που έχουν ήδη ταπεινωθεί, επίμονη επίδειξη αστυνομικής πυγμής σε κάθε ευκαιρία και ασφυκτική χειραγώγηση των επικοινωνιακών μέσων, «δημόσιων» ή ιδιωτικών.

Εδουάρδο Γκαλεάνο: Η Αριστερά είναι το πανεπιστήμιο της Δεξιάς

Συνέντευξη στον Γιάννη Μπασκόζο

Πηγή : Το Βήμα

Αναδημοσίευση : tvxs.gr

Στο τελευταίο του βιβλίο Οι μέρες αφηγούνται (εκδόσεις Πάπυρος) αφιερώνει ένα σχόλιο για κάθε ημέρα του χρόνου. Σε αυτά τα 366 μικρά αφηγήματα ο Ουρουγουανός Εδουάρδο Γκαλεάνο, εμβληματική φυσιογνωμία μιας ανυπότακτης διανόησης της Λατινικής Αμερικής, σχολιάζει την Ιστορία, του παρελθόντος και την πρόσφατη, αλλά ανιχνεύει και την ουσία πίσω από μικρά γεγονότα που σηματοδοτούν μεγάλες ανθρώπινες αξίες, όπως όταν οι ποδοσφαιριστές μιας ιταλικής ομάδας κατέβηκαν στο γήπεδο με βαμμένα μαύρα τα πρόσωπά τους για να τονίσουν την αντίθεσή τους στον ρατσισμό.

Ο Γκαλεάνο, γνωστός στη χώρα μας από την τριλογία του Μνήμη της φωτιάς, στην αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε στο «Βήμα» με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του στα ελληνικά, εξηγεί γιατί «η Αριστερά είναι το πανεπιστήμιο της Δεξιάς», ποια είναι η σχέση του κινήματος των «Αγανακτισμένων» με τον έρωτα, γιατί πρέπει να μην υπακούσουμε στο παρόν αλλά να επινοήσουμε ένα άλλο μέλλον και ποιες δυναμικές ορίζουν την ανθρώπινη κατάσταση.

Η στάση της ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιώργου Ρούση

Πηγή : Εφημερίδα των Συντακτών

Αναδημοσίευση : Βαθύ Κόκκινο

Η αλλοπρόσαλλη στάση της ΔΗΜΑΡ απέναντι στο τελευταίο πολυνομοσχέδιο και τον προϋπολογισμό ήταν η καλύτερη επιβεβαίωση της αρχής του «ναι μεν αλλά» που διέπει αυτό το κόμμα.

Προηγουμένως, από ΠΑΣΟΚ με πολιτικά –κατ’ αναλογία των πάλαι ποτέ μπασκίνων με πολιτικά- η ΔΗΜΑΡ με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση φόρεσε την κανονική στολή των συστημικών δυνάμεων, αποκαλύπτοντας έτσι το πραγματικό της πρόσωπο, που μέχρι τότε προσπαθούσε να κρύψει πίσω από ένα αριστεροφανές προσωπείο.

Ποιοι ζούσαν με δανεικά τελικά;

Του Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου

Πηγή : eparistera

Αναδημοσίευση : αριστερό blog

Μια από τις βασικές προϋποθέσεις κατά τη διαδικασία της λεγόμενης «δημοσιονομικής» προσαρμογής, δηλαδή των πολιτικών που εφαρμόζονται και στην Ελλάδα από το 2010, είναι η αδρανοποίηση των λαϊκών αντιδράσεων. Δύο είναι ουσιαστικά οι τακτικές της αδρανοποίησης.

Η πρώτη είναι το ίδιο το σοκ που προκαλεί η κυνική και δραματική παραδοχή πως η χώρα, ή όποια χώρα, και η οικονομία της έχουν καταρρεύσει.

Στην Ελλάδα η διαδικασία αυτή ήταν ιδιαίτερα σοκαριστική καθώς η ανακοίνωση πως τα δημόσια οικονομικά έχουν καταρρεύσει έγινε σε μια περίοδο που η συντριπτική πλειονότητα του λαού βρισκόταν κάτω από τη μαγική εικόνα της ισχυρής Ελλάδας που είχαν δημιουργήσει οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του Σημίτη και του Καραμανλή.

Αριστερή κυβέρνηση ή αριστερή παρένθεση;

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Πηγή : antapocrisis.gr

Το Μνημόνιο 3 θα φέρει την κατάρρευση της τρίτης μνημονιακής κυβέρνησης. Η Αριστερά ενώπιον ιστορικών προκλήσεων.

Οι καταιγιστικές εξελίξεις του τελευταίου δεκαημέρου με επίκεντρο το ολέθριο, για την κοινωνική πλειονότητα και εθνική κυριαρχία, Μνημόνιο 3 έθεσαν το πολιτικό σκηνικό σε τροχιά επιταχυνόμενης αποσταθεροποίησης για τρίτη συνεχή φορά, μετά την κατάρρευση των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου.

Το χειρότερο, για την υφιστάμενη πολιτική τάξη, είναι ότι αυτή τη φορά δε διαγράφεται στον ορίζοντα ομαλή εναλλακτική λύση- πλην βεβαίως του απεχθούς σεναρίου κάποιου είδους αυταρχικής εκτροπής. Ο Αντώνης Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία είναι η τελευταία ζώνη άμυνας ενός συστήματος που εξαντλεί τις εφεδρείες του. Με το ΠΑΣΟΚ κλινικά νεκρό, το μόνο ανοιχτό ερώτημα είναι αν το ιστορικό κίνημα του Ανδρέα Παπανδρέου διατηρεί κάποια αξία χρήσης ως δωρητής οργάνων προς άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Το ενδεχόμενο να βρεθεί η Ελλάδα σε αχαρτογράφητα νερά, με μια κυβέρνηση της Αριστεράς στο πηδάλιο, τίθεται στην ημερήσια διάταξη.

Πού είναι η Αριστερά;

Tου Ζοζέ Σαραμάγκο

Δημοσίευση : Aυγή

Μετάφραση από τα πορτογαλικά: Αθηνά Ψυλλιά

Το  κείμενο, με τίτλο «Πού είναι η Αριστερά» πρωτοεμφανίστηκε στο μπλογκ του Σαραμάγκο, την 1.10. 2008. Δημοσιεύτηκε, μαζί με άλλα κείμενα από το ίδιο μπλογκ, στο βιβλίο του Το τετράδιο. Κείμενα που γράφτηκαν για το blog, Σεπτέμβριος 2008-Μάρτιος 2009. Στα ελληνικά κυκλοφορεί, όπως και όλα σχεδόν τα βιβλία του Σαραμάγκο, σε μετάφραση Αθηνάς Ψυλλιά, από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Πριν από τρία-τέσσερα χρόνια, σε μια συνέντευξή μου σε μια νοτιοαμερικάνικη εφημερίδα, αργεντίνικη νομίζω, μου βγήκε πάνω στις διαδοχικές ερωταποκρίσεις μια δήλωση που κατόπιν φαντάστηκα πως θα προκαλούσε αναταραχή, διαμάχη, σκάνδαλο (μέχρι αυτού του σημείου έφτανε η αφέλειά μου), ξεκινώντας από τις τοπικές στρατιές της Αριστεράς και μετά, ποιος ξέρει, σαν ένα κύμα που εξαπλώνεται σε κύκλους, στα διεθνή μέσα, είτε αυτά ήταν πολιτικά, συνδικαλιστικά ή πολιτιστικά, τα οποία πρόσκεινται στην εν λόγω Αριστερά.

Τα Ναυπηγεία, ο ερχομός της Μέρκελ και η αβάσταχτη ανοησία της νομιμοφροσύνης

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Πηγή : aristero blog

Αγαλλίασε η καρδιά τόσων και τόσων  ταπεινωμένων εργατών στην παραπαίουσα  βιομηχανική ζώνη της Ελευσίνας-Ασπροπύργου και όχι μόνο.

 Αυτών που δεν ξέρουν τι να πουν στο σπίτι για το φαγητό που λείπει. Για τη λειψή ζωή. Για την καταρρακωμένη αξιοπρέπεια. Για το καθημερινό τσαλάκωμα στη δουλειά.

Πώς να διασκεδάσεις και να χωνέψεις το φόβο της απόλυσης; Πώς να αντιμετωπίσεις το βλέμμα των παιδιών; Μα πως και να αντέξεις ακόμη και αυτή τη συμπαράσταση των δικών σου ανθρώπων, όταν σου φαίνεται σαν ανήμπορη συ- λύπηση…

Ποιον και γιατί περιμένουμε;

Του  Παναγιώτη Μαυροειδή

 

Οι εργατικές διαδηλώσεις στις 26 Φλεβάρη είχαν γλυκόπικρη γεύση.

Από τη μια, με τη μαζικότητα τους, εξέπεμψαν ανάσα και ελπίδα.

Από την άλλη, ενέτειναν το ερώτημα:

Τι κάνουμε λοιπόν;

Ποιον και γιατί περιμένουμε;

Μπροστά στην καταστροφή ή την εξέγερση: Eλευθερία, γνώση, επιλογή

Της Γιώτας Ιωαννίδου*

Δε ζούμε σε συνηθισμένες εποχές. Τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου δεν έρχονται με καλοκαιρινή νοσταλγία αλλά με νέα μέτρα «θανάτου» για την κοινωνική, εργαζόμενη και άνεργη πλειοψηφία. Μετά την ιδεολογική κατεργασία των εκλογικών αναμετρήσεων, του ”ευρώ ή χάος;”, το χάος του ευρώ κυκλοφορεί ήδη με σβάτσικες και τάγματα εφόδου, με ή χωρίς κουκούλα, στις τηλεοπτικές οθόνες και στους δρόμους…

Αν θέλουμε να σταθούμε απέναντι σε όλα αυτά, όχι με όρους φόβου και μικροαστικού αποτροπιασμού, αλλά με όρους οικοδόμησης ενός γενναίου κινήματος, αντίπαλου και τελικά νικηφόρου, οφείλουμε να λογαριαστούμε με τη συνείδησή μας και την κοινωνική ανάγκη.  Να σκεφτούμε ελεύθερα, με γνώση και να κάνουμε επιλογή.

Που αρχίζουν και που τελειώνουν τα όρια της συστημικής αριστεράς;

Tου Παναγιώτη Μαυροειδή

 

Αρκετοί σοκαρίστηκαν από τις πρόσφατες δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου της ΔΗΜ.ΑΡ. Ανδρέα Παπαδόπουλου στο ρ/σ «Αθήνα 9.84», όπου ισχυρίστηκε… ότι καλώς στράγγισαν μισθωτούς και συνταξιούχους γιατί «είχαν λίπος»!

Προσπαθώντας να δώσει την εντύπωση ότι το κόμμα του δίνει δήθεν μάχη για τη διάσωση των χαμηλών συντάξεων και μισθών, προανήγγειλε γερό τσεκούρι σε όσους αμείβονται με κάτι παραπάνω από φιλοδωρήματα, λέγοντας ότι «ρίχνουμε το βάρος σε αυτούς που είναι πιο χαμηλά οι μισθοί τους (…) αντιλαμβανόμαστε ότι και άλλες κατηγορίες ανθρώπων έχουν υποστεί μεγάλες μειώσεις, ωστόσο, σε αυτές τις κατηγορίες υπήρχε όλο το προηγούμενο διάστημα λίπος».

Ποιό κοινωνικό κράτος Γιάννη μ;

Του Γιώργου Π. Τριανταφυλλόπουλου

«Έχουμε το ακριβότερο κοινωνικό κράτος στην ευρωζώνη, δεν μπορούμε να το συντηρούμε άλλο με δανεικά» λέει ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας. Βήμα της Κυριακής. 19/8/ 2012. http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=471278  Αυτά δήλωσε ο υπουργός οικονομικών. Μια δήλωση ενός κοτζάμ υπουργού, και μάλιστα των οικονομικών, είναι φυσικά αδύνατο να αμφισβητηθεί η αλήθεια της. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτός φέρει και άλλους βαρύγδουπους τίτλους. Καθηγητής των οικονομικών παρακαλώ. Πρόεδρος του μεγαλύτερου think tank της ελληνικής αστικής τάξης, του ΙΟΒΕ. Επί μακρά σειρά ετών πρόεδρος τραπεζών και λοιπών κοινωφελών ιδρυμάτων. Βασικού συντελεστή της τεράστιας εθνικής επιτυχίας της εισόδου της Ελλάδας στην ευρωζώνη και της απώλειας της κυριαρχίας στη νομισματική πολιτική. Με τέτοιο βιογραφικό το μόνο που δε μου περνά από το μυαλό είναι να ισχυριστώ πως λέει ψέματα ο κ. καθηγητής. Επίσης η αυθεντία του και μόνο αρκεί για να επιβεβαιώνει τα λεγόμενά του.

Πωλείται χώρα σε τιμή ευκαιρίας

«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε», θυμίζει πλέον η χώρα, με την αποφασιστικότητα που επιδεικνύει η κυβέρνηση για επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων. Το μήνυμα στους επενδυτές είναι σαφές: «Ξεπουλάμε, πάρτε ό,τι θέλετε».
Στην πραγματικότητα, μετά το αναγκαστικό λόγω εκλογών διάλειμμα, εξαιτίας του οποίου η εκποίηση των πάντων καθυστέρησε, το μήνυμα είναι «τώρα τρέχουμε» να προλάβουμε τους στόχους του Μνημονίου. Υπενθυμίζεται ότι στο Μνημόνιο που ψήφισαν όποιοι είχαν απομείνει στις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., προβλεπόταν ότι εντός του α’ εξαμήνου του 2012 θα αρχίσει η διαδικασία για την πώληση των εταιριών φυσικού αερίου, του νερού, του ΟΠΑΠ, ενώ στο β’ εξάμηνο πρέπει να γίνουν οι προσκλήσεις ενδιαφέροντος για τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και την Εγνατία Οδό.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2012: Η «ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ» ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!

Του Άρη Μεσούντα

ΑΝΑΓΚΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΣΥΜΠΟΡΕΥΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΞΕΙ ΜΙΑ

ΣΥΝΕΚΤΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ, ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΛΑΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!

Οι ψευδαισθήσεις, για όσους ήθελαν να έχουν ψευδαισθήσεις, τελείωσαν!

Η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου (χωρίς αξία ούτως ή άλλως) ετέθη οριστικά στο περιθώριο.

Ακόμα και η επιμήκυνση ξεχάστηκε.

Οι μύθοι για τον «καλό» Ολάντ, απέναντι στην «κακή» Μέρκελ και αυτοί θρυμματίστηκαν!

Ο Ολάντ εξελίχθηκε σε ανούσιο κομπάρσο της Μέρκελ!

Μια άχαρη, χωρίς τίποτα το ελκυστικό, καγκελάριος, όπως η Μέρκελ, μοιάζει να διαφεντεύει όλη την ΕΕ, η οποία κατάντησε γερμανικός αυλόγυρος!

Αγροτική Τράπεζα: «Πλιάτσικο» το λέει ο λαός… Όχι «εξαγορά»!

Της Γιάννας Χρυσικού*

Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ, 12.8.2012

Αύγουστος και αυτός! Εκεί που όλοι περιμένουν να ξεφύγουν λίγο… να σου η κυβέρνηση να μη σε αφήνει σε χλωρό κλαρί! Φυσικά η επίθεση δεν έχει σταματήσει λεπτό. Απλώς θα προσποιούμασταν ότι ξεχνάμε για λίγο την τρόικα και την τρύπια τσέπη μας προτού πλακώσει η βαρυχειμωνιά κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Shara Wagenknech: Το χρέος για τη διάσωση των τραπεζών είναι απεχθές

“Όπως και η Άγκελα Μέρκελ, η Ζάρα Βάγκενκνεχτ πολιτικοποιήθηκε στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Μετά την ενοποίηση όμως, οι δρόμοι των δυο γυναικών δε θα μπορούσαν να έχουν ακολουθήσει πιο διαφορετικές κατευθύνσεις. Η Άγκελα κατέληξε στη γερμανική Χριστιανοδημοκρατία, ενώ η Ζάρα μετατράπηκε σε ένα από τα πιο μαχητικά στελέχη του αριστερού κόμματος Die Linke. Ασκώντας συχνά κριτική από τα αριστερά ακόμα και στο ίδιο της το κόμμα, έφτασε στη θέση της αντιπροέδρου, αφού πρώτα δοκιμάστηκε ως εκπρόσωπος Τύπου για την οικονομική πολιτική. Παρά το γεγονός ότι οι ρίζες της την έλκουν προς το Ιράν, η ίδια είχε πάντοτε το βλέμμα στραμμένο στη Λατινική Αμερική, όπου παρακολούθησε από πολύ κοντά την άνοδο των αριστερών κυβερνήσεων και τη νέα οικονομική πολιτικής τους”.

Η αριστερά και το βιβλίο του Πάγκαλου

Του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου

Πηγή : Κόκκινος Φάρος

Ως πολίτης και αριστερός, χαίρομαι για το βιβλίο του Πάγκαλου. Μάλιστα, αν μπορούσα, ως αρστερά, θα το έκανα και σημαία. Γιατί; Μα, διότι κάθε μιά από τις περιπτώσεις που καταγράφει, είναι και μιά κατηγορία εναντίον του και εναντίον όλων όσοι κυβέρνησαν και νομοθέτησαν, από το 74 και μετά. Πρόκειται για ανερμάτιστα ανθρωπάκια στην συντριπτική τους πλειοψηφία, χωρίς παιδεία, εγωπαθείς, πολιτικούς ανίκανους να αναδείξουν τις δυνατότητες του τόπου και την δημιουργικότητα των ανθρώπων που τον κατοικούν, για το κοινό καλό, δημιουργώντας οικονομική ανάπτυξη. Διαμεσολαβούσαν για την εύνοια του μεγάλου και παρασιτικού κεφαλαίου, που πολλαπλασιαζόταν εις βάρος του τόπου, για να διασφαλίσουν και την δική τους παρασιτική ευζωία και ύπαρξη.

Η κοτόπιτα, η Δημοκρατία και η Αριστερά

Του Αυγουστίνου Ζενάκου

Όσο μαινόταν η πολιτικολογία κατά τις δύο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, απέφυγα να γράψω ένα ακόμη άρθρο της κατηγορίας «τι θα ψηφίσω» κι ακόμη περισσότερο απέφυγα το απεχθέστερο αδερφάκι του, το άρθρο της κατηγορίας «τι δεν θα ψηφίσω». Ο λόγος ήταν πως δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη για να ξέρει κανείς ότι η προσωπική του επιλογή από μόνη της δεν έχει ιδιαίτερες πιθανότητες να είναι διαφωτιστική στο πλαίσιο ενός συστήματος όπου τα κουκιά δεν είναι απλώς μετρημένα αλλά και λιγοστά: αν κανείς διάβαζε τα κείμενα των δημοσιολογούντων εκείνες τις ημέρες, μαζί και τα δικά μου, δεν ήταν δύσκολο να αντιστοιχήσει το καθένα και σ’ ένα ψηφοδέλτιο. Όλοι διαλέγουμε από τα διαθέσιμα – συνεπώς καλούμαστε να σφηνώσουμε τις ιδέες μας σε στενά δοχεία…

Η χρεομηχανή δουλεύει ρολόι…

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

 

Στα 303 δισ. ευρώ αυξήθηκε και πάλι το Δημόσιο χρέος στις 30 Ιουνίου 2012, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών και στα οποία αποτυπώνεται ο “εφιάλτης της υπερχρέωσης”. Αυτά μας πληροφορεί το e-vima στις 17/8/2912.