Ο κορωνοϊός και η «αρρώστια» της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η Ευρωπαϊκή Ένωση νοσούσε βαριά πολύ πριν εμφανιστεί η πανδημία. Ο κορωνοϊός ωστόσο την οδηγεί σε τόσο σοβαρές επιπλοκές, ώστε θα είναι θαύμα αν αποφύγει τελικά το μοιραίο…

Το ξέσπασμα της επιδημίας θα μπορούσε να είναι για τους Ευρωπαίους εταίρους ευκαιρία για να αναδείξουν εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα έκαναν την ένωσή τους κάτι περισσότερο από έναν αγοραίο συνεταιρισμό μέσα στον οποίο το κάθε μέλος απολαμβάνει προνόμια και εξασφαλίζει κέρδη ανάλογα με το πόσο κοντά στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκεται.

Στη βάση αυτής της δομής η Ε.Ε. έχει εδώ και χρόνια μετατραπεί σε μαγαζί εξυπηρέτησης γερμανικών, κατά κύριο λόγο, συμφερόντων. Κάτω από τη Γερμανία (και τις χώρες – μπράβους της) η διαχείριση των ευρωπαϊκών υποθέσεων εξελίσσεται όπως, κατ’ αναλογίαν, κυλά η ζωή στους κόλπους της μαφίας και του υπόκοσμου για τη διανομή των χώρων επιρροής και εσόδων. Σε τέτοιου είδους μαφιόζικους οργανισμούς οι έννοιες «κοινό συμφέρον» ή «αλληλεγγύη» είναι άγνωστες και, αν κάποιες φορές χρησιμοποιούνται, είναι για τη διάσωση των προσχημάτων και κενές περιεχομένου.

Κατά την τελευταία δεκαετία με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε (ειδικά εδώ στην Ελλάδα) τι ακριβώς σημαίνει η ιεραρχία σ’ αυτήν την οργάνωση, όταν η χώρα και ο λαός της κλήθηκαν να καταβάλουν το αντίτιμο για τη διάσωση των τραπεζών (γερμανικών και γαλλικών), που αναλογούσε στο 25% με 30% του ΑΕΠ και την αιώνια υποθήκευση (ξεπούλημα) κάθε παραγωγικού στοιχείου της χώρας.

Ανάλογη… αλληλεγγύη απολαμβάνουμε και κατά τη διαχείριση του προσφυγικού / μεταναστευτικού ζητήματος, καθώς οι ευρωπαϊκές αποφάσεις έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα – αποθήκη ανθρώπων. Σε μια οργάνωση στην οποία ο κανόνας είναι «καθένας για την πάρτη του» το χτύπημα της πανδημίας, όπως ήταν φυσικό, άφησε κάθε «συνεταίρο» μόνο του να αντιμετωπίσει με τις όποιες δυνάμεις του τα προβλήματά του.

Ωστόσο στον χώρο της οικονομίας ο λογαριασμός είναι κοινός, με την εξής ιδιομορφία: Τα κέρδη που προκύπτουν κατευθύνονται προς την κορυφή της πυραμίδας, με αντίθεση με τις ζημιές, που συσσωρεύονται στους κάτω. Τώρα πάντως έχουμε την εντύπωση ότι οι ζημιές που προκύπτουν από την πανδημία είναι ασήκωτες, όχι μόνο για τους «κάτω»…

Ποντίκι