Εκτενείς οι αναφορές του γερμανόφωνου τύπου στη συνάντηση Μέρκελ-Πούτιν το περασμένο Σάββατο στη Μόσχα.

Κατά την έναρξη της συνέντευξης με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έκανε μια περίεργη διατύπωση:

Στην υπέροχη Αίθουσα της Αικατερίνης του Κρεμλίνου, είπε μπροστά στις κάμερες των διεθνών τηλεοπτικών καναλιών ότι ήταν “πολύ προσεκτική” στη συνομιλία με τον Ρώσο Πρόεδρο. Μια ακόμη από αυτές τις περίεργες φράσεις της Μέρκελ που μπορεί να σημαίνει σχεδόν τίποτα.

Όταν οι δύο πολιτικοί εμφανίζονται στον Τύπο δύο ώρες αργότερα από ό, τι είχε προγραμματιστεί νωρίς το βράδυ, γίνεται σαφές ότι η Μέρκελ ακούει τον Πούτιν «με μεγάλη προσοχή». Επειδή αντιπροσωπεύει θέσεις που είναι εκπληκτικά παρόμοιες με εκείνες του ρώσου αυτοκράτορα και αντιβαίνουν στην άποψη της αμερικανικής κυβέρνησης για την παγκόσμια πολιτική.

Οι διμερείς εντάσεις των τελευταίων μηνών μετά τη δολοφονία ενός τσετσένου πρόσφυγα στη μέση του Βερολίνου, οι αμοιβαίες διπλωματικές απελάσεις πριν από πέντε εβδομάδες – όλα αυτά φαίνεται τώρα σαν να έγιναν πριν από χρόνια. Όπως ευχαριστημένοι είναι ο επικεφαλής της Gazprom Alexei Miller και ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόβ, που συζητούν στο περιθώριο της συνάντησης, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να πάνε καλύτερα για το μονοπώλιο εξαγωγής φυσικού αερίου της Μόσχας.

Στην πραγματικότητα, η Μέρκελ δήλωσε ότι το σχέδιο Nord Stream 2, το οποίο είναι αμφιλεγόμενο σε χώρες όπως η Ουκρανία και η Πολωνία, έχει ευρωπαϊκή νομιμοποίηση, οπότε θα πρέπει να ολοκληρωθεί. Ο αγωγός – ο οποίος στην πραγματικότητα υποτίθεται ότι εξασφαλίζει την κυριαρχία της Ρωσίας στην ευρωπαϊκή αγορά – δεν κάνει τους Ευρωπαίους μονόπλευρα εξαρτημένους. Το γεωπολιτικό σχέδιο της Ρωσίας για παράκαμψη της Ουκρανίας είναι, σύμφωνα με τη Μέρκελ, “ουσιαστικά ένα οικονομικό σχέδιο”. Και οι εξωεδαφικές κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της κατασκευής του αγωγού δεν είναι “σωστές”. (Welt)

Η Badische Neueste Nachrichten σημειώνει:

«Μήπως δημιουργείται μια νέα συμμαχία; Η προ πενταετίας ψυχρότητα πάντως, όταν η Μέρκελ επισκέφθηκε τελευταία φορά τη Μόσχα, έδωσε τη θέση της στη σύμπλευση. Τότε, λίγο μετά τη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας η Μέρκελ είχε καταδικάσει τη ρωσική πολιτική στην Ουκρανία ως “εγκληματική”. Πλέον όμως η μία χώρα χρειάζεται την άλλη. Διότι αφενός οι Γερμανοί έχουν επίγνωση της ρωσικής επιρροής σε Συρία, Ιράν και Λιβύη και αφετέρου οι Ρώσοι πιστεύουν ότι οι Γερμανοί μπορούν να επηρεάσουν τις ΗΠΑ. Με δεδομένη την αμερικανική αυτοαναφορικότητα μετά την εκλογή Τραμπ το Βερολίνο δεν έχει τη στήριξη που θέλει. Έτσι η Μέρκελ την αναζητεί στην Μόσχα όπου βρίσκει ευήκοα ώτα».

Το σχόλιο της Frankfurter Rundschau:

«[…] H Μέρκελ συνομιλούσε κάθε τόσο τηλεφωνικά με τον Πούτιν, ακόμη κι όταν μαίνονταν οι σφοδρότερες συγκρούσεις στο Ντονμπάς»

«Στην πραγματικότητα και παρά τις έντονες διαμάχες που ακολούθησαν την κρίση της Κριμαίας μετά το 2014 οι γερμανορωσικές σχέσεις δεν πάγωσαν ποτέ. Ειδικώς η Μέρκελ συνομιλούσε κάθε τόσο τηλεφωνικά με τον Πούτιν, ακόμη κι όταν μαίνονταν οι σφοδρότερες συγκρούσεις στο Ντονμπάς».

Η ελβετική Neue Zürcher Zeitung:

«[…] Η προειδοποίηση της Μέρκελ πως υπάρχουν μόνον πολιτικές και όχι στρατιωτικές λύσεις βρίσκει μάλλον σύμφωνο και τον Πούτιν. Ωστόσο[…] με στρατιωτικά μέσα ο ρώσος πρόεδρος δημιούργησε ένα πλαίσιο, το οποίο καθιστά εφικτή μια βολική για τον ίδιο πολιτική λύση. Το Κρεμλίνο είναι λοιπόν εκείνο που κινεί τα νήματα. Η Μέρκελ και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι βρίσκονται στη δυσάρεστη γι΄ αυτούς θέση να τους θέτει ουσιαστικά ο Πούτιν προ τετελεσμένων».

ΠΗΓΗ: Κώστας Συμεωνίδης DW καιWelt

Εύφορη Πεδιάδα