Είναι μια καλή στιγμή αυτή να θυμηθεί κανείς μια λεπτομέρεια της ιστορίας. Την δημόσια υποστήριξη της Μερκελ προς τον Ερντογαν μέρες πριν τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 2015. Ήταν οι δεύτερες εκλογές μετά τον Ιούνιο και την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης και καθοριστικές για το εάν το μέτωπο Κούρδων, κοσμικών, αριστερών εκφραζόμενο κυρίως με το σημαντικό ποσοστό του HDP στις πρώτες εκλογές, θα μπορούσε να προβάλει σημαντικό ανάχωμα στις φιλοδοξίες του για Προεδρικό σύστημα με υπερ-συσσώρευση εξουσιών στα χέρια του.
Περιχαρής τότε η καγκελάριος καθόταν στο χρυσό θρόνο αναζητώντας λύση για το δικό της αδιέξοδο και παίζοντας την δική της καριέρα λόγο της έντασης που αποκτούσε η προσφυγική κρίση στην Γερμανία. Πόσο μπορούσε να δει άραγε η τις μακροχρόνιες συνέπειες αυτής της επιλογής;
Από εκεί άρχισε να φτιάχνεται το EU-Turkey deal και από τότε ο Ερντογαν αφοσιώνεται στο μεθοδικό ξήλωμα των αστικών ελευθερίων και της ειρηνευτική διαδικασία για το Κουρδικό. Πόσο μπορούσαν αυτοί που την υποστήριξαν σε όλη αυτή την διαδρομή να αντιληφθούν την δυναμική που απελευθέρωνε το ποδοπάτημα των θεσμών και τους κράτους δικαίου στο όνομα της πολιτικής αναγκαιότητας. Πως νομιμοποιούσε ο πολιτικός κυνισμός τους τον αυταρχισμό που βλέπουν σήμερα να μεταμορφώνεται σε τέρας;
Όταν στο μέλλον ο ιστορικός της ΕΕ εξετάζει τι πήγε τόσο λάθος σε αυτή την περίοδο και τόσες χιλιάδες ζωές έγιναν κιμάς στα γρανάζια της εξουσίας, δίκαια θα έπρεπε να αναρωτηθεί εάν στηριζόμασταν σε ώμους πολιτικών νάνων.
Ελεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση 
Leave a Reply