Τα χείλη μου με έρπη αφυδατωμένα
γυρεύουνε στο Παρίσι λίγο νερό
περνάνε δίπλα μου τα ΤΣΟ και ΛΟ
και συ μου λες θα επαναφέρουμε σοζζζιαλιζζζμο
και με τραβάς στη Φώφη με το στανιό
Ξεκάνουμε κοινωνίες μαζί με τον ίδιο τρόπο
μα τα μνημόνια μας είναι χωριστά
σε νεοφιλελευθερισμό μαγικό γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω πόσο μπονάμε
φτάνει να μου χαρίσεις μια αγκαλιά
Με παίζετε στη διαπραγμάτευση και σας νικάω
με έναν Ευκλείδη ασυγκράτητο
κλάμα Βασίλως τώρα ειν’ η φωνή μου
δικαιωματισμός Καραγιαννίδη στα inbox η ζωή μου
σας κόβω και σας ρίχνω καθημερινά σανό
Πώς η μισθάρα γίνεται μνημονιάρα
πώς η μνημονιάρα γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Βασίλω δακρυσμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λέει ο Καντηλαφτης κι η Έποχη
Θεσάρα μου από Zovirax και ένα δάκρυ
πώς μ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε δίπλα μου του ΝΑΤΟ τα αεροπλανοφόρα
και γω μέσ’ στον Έρπη και με τέτοια φόρα
έχω γίνει σαν τον κατα-Καμμένο απαράλλαχτος
Σχολιάστε