Κομπανιέρο Πιτσιρίκο ή Πιτσιρικίνιο (έγραψες),
Αργά, βασανιστικά. οι ώρες κυλούν μέχρι την αναπόφευκτη εκείνη στιγμή που θα ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις, είτε πράγματι διαπραγματεύονται είτε τις έχουν τελειώσει από καιρό, δεν έχει σημασία εξάλλου.
Βέβαια, οι ζωντανοί αυτής της χώρας ούτε που καίγονται αν θα πληρωθεί το ΔΝΤ.
Κάθομαι και βλέπω μερικούς συμπολίτες μας που έχουν πανικοβληθεί να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Καλά πού ζουν; Ακόμα χειρότερα, πώς ζουν; Πώς αντέχουν τη μια ζωή τους να την περνάνε κυνηγώντας το ευρώ και τις δόσεις;
Εντάξει, ούτε η δική μου ζωή είναι πολύ καλύτερη. Έχει τα σκαμπανεβάσματα της, όπως όλων των άλλων εξάλλου. Αλλά θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερη, να τη ζούσα όπως τη «ζουν» εκείνοι. Δεν είναι ζωή αυτή, αν δεν μπορείς να χαρείς την αγκαλιά μιας γυναίκας (ή ενός άντρα αντίστοιχα), το χαμόγελο ενός παιδιού, την υπέροχη δροσιά της θάλασσας.
Ας κάνουμε ένα δώρο επιτέλους στους εαυτούς μας και ας τραβήξουμε το διακόπτη.
Θα πηδάνε τα όρνεα μαζικά από τα παράθυρα, αν βλέπουν τους πολίτες μιας χρεοκοπημένης χώρας να λιάζονται στον ήλιο και να περνάνε ανέμελα τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Λες και η χώρα από μας εξαρτάται αν θα σωθεί. Ούτε δημοψήφισμα εξήγγειλαν, ούτε μας ρωτάνε τι θέλουμε.
Οπότε είμαστε περιττοί και δεν βλέπω το λόγο που πρέπει να θυσιάσω τις διακοπές μου. Άνθρωπος είμαι και εγώ, και κακό του κεφαλιού σας αν τα περιμένετε όλα από μένα ή τον Πιτσιρίκο ή τον Ηλία κοκ.
Όπως ρώτησε η Ζωή τον Ταγματάρχη «πού ήταν επί δυο χρόνια», έτσι ρωτάω κι εγώ τον καθένα από εμάς. Και ας αναλάβει ο καθείς τις ευθύνες του. Με τα λόγια δεν αλλάζει η κατάσταση. Όποιος θέλει να σωθεί να κάτσει να κολυμπήσει (διπλό νόημα έχει αυτή η πρόταση).
Πάντως, μάλλον από στιγμή σε στιγμή, θα μας παρουσιάσουν τη νέα συμφωνία με τους δανειστές.
«Φιλικό» τηλεφώνημα από Αμερική να δεχθούμε τη συμφωνία τώρα, ανάλογο μήνυμα από τον κύριο Ντράγκι, επείγουσα μετάβαση του πρωθυπουργού στις διαπραγματεύσεις κτλ κτλ. Ή βλέπουμε άλλο ένα φωσκολικό επεισόδιο με χιτσκοκικό φινάλε. Στα παπάκια μου, μετά συγχωρήσεως.
Από κει και πέρα, η χώρα έχει χρεοκοπήσει, ένα τετράχρονο να ρωτήσεις το ξέρει.
Ανεξαρτήτως των… «θεσμικών» αποφάσεων, τα δυόμιση χρόνια Σαμαρά μαζί με τους λίγους μήνες Παπαδήμου -και τα δεκάδες χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ- οδήγησαν τη χώρα στην σημερινή της κατάσταση και την έχουν καταδικάσει για τα επόμενα 50 χρόνια. Χωρίς παράλληλα να έχει οδηγηθεί κάποιος στη δικαιοσύνη.
Οπότε η χώρα πασχίζει να «οδεύσει» στη νέα εποχή με τους ίδιους… ξεναγούς.
ΟΚ, τώρα είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μην τρέφουμε αυταπάτες. Το καθεστώς παραμένει και αν η σημερινή κυβέρνηση δεν μπει σε πορεία σύγκρουσης με τους εγχώριους ολιγάρχες, θα είναι μετρημένες οι μέρες της.
Οι συριζαίοι νομίζουν λανθασμένα πως ο εχθρός είναι προ των πυλών. Αμ δε, εντός των τειχών είναι τα καθάρματα. “Η το ξέρουν ήδη και απλά αποφάσισαν να μην σηκώσουν μπαϊράκι. Δεν νομίζω πως είναι αθώα τα χαριεντίσματα με τους μεγαλοδημοσιογράφους ή πως τρέχουν στα τηλεπαράθυρα εν άγνοια τους. Ίδωμεν.
Πάντως, κάθονται και προτείνουν λύσεις ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς, ο Θεοδωράκης, ο Κόκκαλης και η Τρέμη. Δηλαδή ο εμπνευστής του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ένας μόνιμος βουλευτής από το 1977 που αυτοπαρουσιάστηκε ως νέο και άφθαρτο πρόσωπο, ένας κρατικοδίαιτος δημοσιογράφος και φίλος του Σημίτη, ένας επιχειρηματίας αγαπημένο παιδί όλων των κυβερνήσεων και τέλος μια δημοσιογράφος-τηλεπερσόνα χρεοκοπημένου καναλιού.
Και κάθεται ακόμα το χάπατο και λαμβάνει υπόψιν τη γνώμη τους.
Δηλαδή, καθόμαστε και προσκυνάμε όλα τα λείψανα αυτής της χώρας. Μιλάμε, δεν έχει μείνει λείψανο για λείψανο απροσκύνητο.
Από τη μια του «Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει» και από την άλλη πάει το σκύψιμο σύννεφο.
Μ” αρέσει κιόλας που σκύψαμε για να μην χρεοκοπήσει η χώρα και παίζει να έχουμε σπάσει κάθε ρεκόρ υποχώρησης του ΑΕΠ για κράτος που βρίσκεται -υποτίθεται- σε περίοδο ειρήνης.
Μου φαίνεται οι Έλληνες μπέρδεψαν την επανάσταση με την νεκρανάσταση. Έσωσαν όλα τα πολιτικά και μη πτώματα της Μεταπολίτευσης με τις διαδοχικές ψήφους εμπιστοσύνης προς τα πρόσωπα τους.
Ανέστησαν το τέρας του ναζισμού και προσέφεραν νέο πολιτικό καταφύγιο στους σκατατσόπουλους, τους νοσταλγούς της χούντας και τους ψαριανούς. Καμία πατρίδα για τους εγκεφαλικά νεκρούς. Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναπεί.
Με αυτά και με αυτά, πιάσαμε το καλοκαιράκι. Δεν ξέρω για σας. Εγώ θα αναζητήσω τον πιτσιρικίνιο να του δείξω πως σαγηνεύεται το τόπι, πολύ γλωσσίτσα έχει βγάλει τελευταία.
Άσε τους άλλους να ξοδεύονται, εσώκλειστοι στα τραπεζοϊδρύματα τους, μέχρι να τους βγουν τα νούμερα. Δικά τους τα αδιέξοδα.
Ρε, τόσα νούμερα εκεί μέσα και δεν σκαμπάζει κανείς από μαθηματικά.
Η λύση στο πρόβλημα είναι πολύ απλή: διαγραφή όλων των χρεών.
Στο τέλος αυτό θα γίνει, το μόνο που διακυβεύεται είναι αν θα περάσει ο πλανήτης άλλον έναν σκοτεινό αιώνα μέχρι να το συνειδητοποιήσει ή αν θα το κάνει από τώρα, αποφεύγοντας να χαρίσει 100 χρόνια στους ηλίθιους με τις γραβάτες και τις κάλπικες οικονομικές ενώσεις τους.
Σκέφτομαι πως σε όλους αυτούς έχει εναποθέσει η ανθρωπότητα το μέλλον της και μου “ρχεται να πάρω τα βουνά. Σε αυτούς και τα παπαγαλάκια τους, αν είναι δυνατόν.
Ναι, OK. Θα πάμε μπροστά, ε; Με αυτό το πλευρό να κοιμόμαστε.
Με εκτίμηση
Άρης
Ελεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση 
Leave a Reply